TO A TEKD
IoAyol S
EBB
ISA TEK YOL MU?
BQQ
GDK YAYINNO: 119 KiTAP: isa Tek Yol mu?
ORÜINAL AD1: Jesus unser Schicksal YAZAR: Wilhelm Busch CEViRi: Ertan gevik
ISBN: 978-605-5739-56-0
T.C. Kültür ve Turizm Bakanligi Sertifika No: 16231
© Gerpege Dogru Kitaplan Davutpa§a Cad. Eminta§
Kazim Dinpol San. Sit. No: 81/87 Topkapi, Istanbul - Türkiye Tel.(0212) 567 89 92 Fax: (0212) 567 89 93 E-mail: gdksiparis@yahoo.com www.gcrcegcdogru.net
Baski: Anadolu Ofset - Tel: (0212) 567 89 93 Davutpa$a Cad. Kazim Dinpol San. Sit.
No: 81/87 Topkapi, Istanbul 1. Baski: Nisan 2011
I0NDEKiLER
. Neden isa'ya ihtiyacim Var?..........................5
Nigin Ya§iyorum?....................................22
ZamammYok!..........................................36
Dikkat - Ölüm Tehlikesi!............................53
Ne Yapmamiz Gerekir?................................69
Tann Bu Gibi §eylere Nasil izin Verebilir?..........85
Sevme Hakkimiz.....................................105
Tanri'yla Konu§abilir miyiz?.......................119
inanamiyorum!......................................129
Eger Elatalarimiz ve Eksiklerimizin Agirhgi Bizi Bastirirsa Hayati Nasil Ya§ayabiliriz?.............141
Sinirime Dokunuyorsun!.............................152
Her ?ey Degi$mek Zorunda... Ama Nasil?.............164
Bana Göre Degil!...................................174
Dini Konularda Herhangi Bir Kesinlik Var mi?.......181
Din §ahsi Bir Olay mi?.............................190
Son Ne zaman Gelecek?..............................195
Tann Ile Yürümenin Yarari Nedir?...................202
-4-
NEDENisA ’YA IHTIYACIM VAR?
Tann, Evet; Ancak Neden Isa?
Ben ya?h bir pastörüm. Bütün hayatimi büyük $ehirlerde geipir-dim. Yildan yila aym sorunlar ortaya ^ikmaya devain etti. “Tan-n nigin buna izin verebildi?” gibi kalpten gelen sorular mevcut olmakla birlikte örnegin, “Kayin ve Habil karde$tiler Kayin Habil’i öldürdü. Kayin’in karisi nereden geldi?” gibi sert sorular da mevcuttu; ancak insanlarm bana en fazla yöneltmi§ olduklan ele§tiri $uydu: “Pastor, siz her zaman isa’dan bahsediyorsunuz. Siz bir fanatiksiniz.” Önemli olan hangi dine mensup oldugu-muz degil. Görünmeyen ve göklerde olana saygi duymaktir.
Bu gayet anla§ihr degil mi? Aym benim gibi Frankfurtlu olan ünlü hem§erim Goethe de benzer $eyler söylemi$ti: “Duygular her $eydir ancak isim sadece gürültü ve dumandir... ister Al-lah’tan, ister Buda’dan, ister kismetten, ister §efkatten, isterse Olaganüstü yaratiktan söz etmi$ olmamizin hifbir ?ekilde önemi yoktur. Önemli olan bir §eye inanmi§ olmamizdir. Fanatiklik inancinizi bclirtme istegidir.” Insanlarm ^ogunlugunun dü-§ündügü bu degil mi?
Bir zamanlar ya§h bir bayamn bana söyledigini hatirlanm: “Pastor sizin isa hakkmdaki konu§malarinizdan sikihyorum; Isa ‘Babamin evinde kalacak 90k yer var. Orada herkese ycteri ka-dar yer var!’ dememi§ miydi?” Degerli dostlanm bu büyük bir hilekärhktir.
Zamamn birinde Berlin’de Tempelhofer Feld Havaalanmday-dim. U9aga binmeden önce pasaport kontrolünden ge9mek zo-
rundaydik. Heimen önümde koltugunun altmda büyük bir batta-niye bulunan vücut yapisi 90k büyük iri yari bir adam vardi. Pasaportunu gümrük memuruna gösterdi. “Bir dakika” dedi gümrük memuru. “Pasaportunuzun süresi dolmu§!” Adam, “ha-di fazla üstünde durma” dedi ve devam etti, önemli olan pasa-port sahibi olmaktir.” Gümrük memuru “i§te hatali taraümz burasi” dedi, ve “önemli olan ge9erli bir pasaport sahibi olmak-tir” diye bitirdi.
Bu gerpegi yansitmaktadir. inani§ gerpegi -eski bir §eye inam?in ger9egi- sonucu getiren §ey degildir. öünkü herkes kendi yo-lunda bir $eye inamr. Birisi bana dedi ki, “bir kilo dana etinden iyi bir porba yapilabilecegine inamrim.” I$te bir §eye inanmak budur. Önemli olan böyle bir inanp sahibi olmak degil, karanli-ga dü§tügünüzde inan9sizhk ile ve ölümle kar§i kar$iya kaldigi-mz takdirde ya§ammizi sürdürmenizi saglayan inan9tir. Ölüm, inanp ger9eginin iyi bir deneyidir. Sizinki bu deneye dayamr mi?
Bu durumda sadece bir tek dogru inan9 vardir. O inanp ki bizim dogru bir §ekilde ya§amamizi ve dogru bir §ekilde ölmemizi saglar. Bu Tann’nm Oglu Rabbimiz Isa’ya inancimizdir. Isa’mn ?u söyledigi bir ger9ektir: “Kapi Ben’im. Bir kimse benim araci-ligimla i9eri girerse kurtulur.“ isa kapidir. Insanlarin bunu duy-mak istemedigini 90k iyi biliyorum. Onlar Tann ile saatlcrce, isa’mn ne olabilmesi konusunda tarti§mak isterler. Ancak isa bir tarti§ma konusu olamaz.
Tekrar söylüyorum: Sadece Tanri’mn Oglu isa Mesih’e olan inan9 aracihgiyla kurtulur ve mutlu oluruz. Aym zamanda bu inancimizla ya§ayip ölebiliriz.
Bir gün Essen §ehrinde dola§irken bunun bazi insanlara ne kadar gülün9 göründügünü ke§fettim. Büyük olasihkla madenci olan iki adamla kar§ila§tim. Kaldirimda duruyorlardi. Birisi beni selamladi “Merhaba pastör”; yamna yakla^tigimda sordum “Beni tamyor musun?” Gülmeye ba§ladi ve arkada$ma dönüp, “Bu
pastör Busch!” dedi, “iyi bir arkada§.” Ona te$ekkür ettim. “Evet güzel bir arkada?” diye tekrarladi “ancak biraz gilgmdir.” Biraz kizdira ve ona yüksek sesle “Ne? £ilgm mi? Böyle bir ?eyi nasil söylersin?” dedim. Ancak o $unu söyledi: “Pastör Busch, iyi bir arkada? ama isa’dan bahsetmeden duramaz.” Biraz sevindim ve dedim ki, “Arkada§im, ben gilgin degilim” ve devam ettim: “Bundan yüz sene sonra sonsuzluga varmi$ ola-caksm. Orada önemli olan yegane ?ey isa’yi tamyip tammadigm olacaktir; Bu cennete veya cehenneme gidecegini belirleyen §ey olacaktir; Söyle bakahm isa’yi tamyor musun?” Gülerek diger madenciyc döndü ve, “Gördün mü, hälä aym $ekilde devam ediyor” dedi.
Ve bu yapmayi istedigim yegane §eydir. incü’de atlama tahtasi gibi kullamlan bir söz vardir. §öyle der: “Tann’nm Ogluna ina-nan bir ki$inin sonsuz ya?ami vardir.” Pazar ayininde isa hak-kinda bir $eyler ögrenmi? olabilirsin, ancak bu ona inandigm anlamma gelmez. Tanri’nm ogluna inanan ki§i -dikkatle dinle-yin- ya§am sahibidir. Bugünden ba$lar ve sonsuza dek devam eder. “Tann’mn ogluna inanmayan ki$inin ya?ami yoktur.” Bu Tanri’nm sözüdür. Eski bir atasözünde söylendigi gibi, “Eldeki bir ku? galihkta olandan iki misli degerlidir.” §imdi, -kendi ilgi alanimza göre- sizi isa’yi kabul etmeye ikna etmek ve hayatmi-zi O’nun ellerine teslim etmenizi isterim. £ünkü O’nsuz hayat gergckten kirik bir hayat olacaktir.
Peki, nigin sadece isa’dan bahsediyoruz? Nigin O’nun inanci yegane gergek inangtir? Dalia $ahsi davranmam gerekebilir mi? Sizc nigin isa’ya ihtiyag duydugumu ve O’na nigin inandigimi söyleyeyim.
1.	Isa Bizlere Tann’yi Gösterir
Birisi bana “Tanrfya inaniyorum ancak isa’ya neden ihtiyag duyayim ki” derse cevabim “bu gok sagma” §eklindc olacaktir.
Tann sakli bir Tann’dir. isa olmadan O’nun hakkmda kesinlikle hitpbir §ey ögrenemeyiz.
Insanlar kendi Tanrismi olu$turabilir. Emin olmak gerekirse, günde be? biradan fazla ifmedigi sürece günali yazmayan bir “iyi efendi” vardir ancak bu Tann degildir! Dü$üncelerimizde standartla?tirdigimiz sadece arzularimizm yansimasidir. Fakat Tann? isa olmadan O’nun hakkmda hi^bir §ey bilemczdik. Tan-n bizlcre isa’nm ki§iliginde gelmi$tir. Gerpek Tann’yi bizlere Isa sunar.
Yogun bir sis bulutu dü§ünün. Bunun arkasmdaki Tann’dir. insanlar O’nsuz ya$ayamadigi sürece, O’nu ara§tirmaya mah-kümdurlar; sisin ifine nüfiiz etmeye «pali^irlar; farkli dinlerin yaptigi da budur. Bunlar sayesinde insanlar Tann’yi bulmaya pah^irlar. Ancak hepsinde genel olarak bulunan $udur: hepsi sis ipinde kaybolmu? ve Tann’yi ke$fedememi$tir.
Tann, sakli bir Tann’dir. Peygamber Ye?aya bunu anlami?ti. “Sana ula$amiyoruz. Lütfen gökleri yanp a$agi yammiza gelir misin?” diye haykirmasmin nedeni buydu ve buradaki ilgin? nokta $uydu: Tann bu haykin$i i$itmi§ ve sis tabakasini yanp isa kihginda yammiza gelmi^ti. Melekler korosu Beytlehem ovalannda “Bir kurtanci dogdu, bu Rab olan Mesih’tir. En yü-celerde Tann’ya yücelik olsun” diye ilahi söylerken, Tann bize gelmi$ti. Ve $imdi isa bize $unu söylemektedir: “Beni görrnii? olan, Baba’yi görmü$tür.” isa olmasaydi Tann hakkmda hi^bir §ey bilemeyecektim. O, Tann hakkmda kesin bilgi alabildigim tek ki§idir. Her hangi bir ki$i nasil olur da “Ben isa olmadan da olurunT’ demeye cesaret edebilir?
2.	Isa Tann Sevgisini A^iga Vurur
Bir süre önce bir gazetcci benimle röportaj yapmi§ti. Bana, “ni-pin böyle toplantilar düzenleyip konu$malar yapiyorsunuz?” dedi. “Bunu yapiyorum ipünkü insanlarm cehenneme gitmesin-
den korkuyorum” demi§tim. “Hadi canim sende” deyip gülüp ge?ti ve ekledi, “cehennem diye bir yer yoktur.” Bunun üzerine ona §unu söyledim, “görecegiz, yüz yil sonra sen mi yoksa Tan-ri’nin Sözü mü dogru ?ikacak.” Ona $unu sordum, “hi? Tan-ri’dan korktun mu?” “Ne diyorsun” dedi, “Iyi olan Tanri’dan hi? korkulur mu?” “Dostum” dedim, “neyin ne oldugu hakkinda en ufak bir fikrin bile yok. Eger Tann hakkinda dogru kavrama sahip olsaydm, hi?bir $eyin kutsal ve adil Tanri’nm günahla-rimiz hakkmdaki kararindan daha deh§etli olmadigmi bilirdin.” Hatalarmi gözden ge?irdigini dü?ünüyor musun? Sen “iyi Tanri’dan” bahsediyorsun. Kutsal Kitap ise ondan daha farkli bir §ekilde bahsediyor: “Var olan Tanri’nm ellerine dü?mek ?ok dehnet verici bir ?eydir.”
Hi? Tanri’dan korktun mu? Eger korkmadiysan bu durumda Tann’mn kutsiyetinin akilci ger?ekligini ve günahlarinm deh§et-li ger?egini henüz algilamami$sin demektir. Fakat eger korktun ise “Tanri’mn huzuruna nasil ?ikanm?” diye sormakta gecik-meyeceksin. ^agimizm en büyük aymazhgi artik Tanri’nm deh-$etinden korkmayi§imizdir. Bir toplum var olan Tann’yi ve O’nun deh^etinin kar§isinda günahlarim ciddiye almamaya ba?-ladigmda bu bir $iddetli sertle?me belirtisidir.
Bir seferinde Profesör Karl Heim bana Qin’e yapmi? oldugu bir seyahatten söz etmi$ti. Pekin’de bir dagin tepesinde yer alan ve “Göklerin sunagi” diye adlandinlan bir kurban ctme mahallinc götürülmü?. Rehberi “bari§ma gecesindc” yüz binlerce ki?inin ellerinde fenerlerle daga yürüdügünü söylcmi$. Daha sonra im-parator tepeye tirmanacakmi? - bu devrimden önce olmu§ ve halki i?in bir ‘bari^ma kurbam’ sunacakmi?. Profesör Heim $u görü$ü öne sürdü: “Bu ba$ka inanca sahip olanlar Tann’nin öfkesinin ne oldugunu ve insanlarm O’nunla bari§mak zorunda olduklanni biliyorlarmi?.”
Ve yeti?tirilmi? Batili gerektiginde “iyi Tann” hakkinda konu-§abilecegini ve Tanri’mn, insanlar mirildanmaksizm sadaka verdiklerinde mutlu olacagim dü§ünmektedir! i§te yine Tan-
ri’dan korkmamiz gerekcn zaman budur. (^iinkü hepimiz günah-käriz. Yoksa siz degil misiniz? Evet hepimiz!
Tanri’dan korkmamiz gerektigini ycniden ögrendigimizde, “Tanri’mn öfkesinden nasil ka^abiliriz? Bunu bizc kirn saglaya-bilir?” diyebilecegiz. I$te gözlerimizin a9ilabilecegi ve isa’nin Tann sevgisini dagittigim anlayacagimiz zaman budur. Tann bütün insanlarm kurtulmasmi ister. Ancak bizleri adaletsiz ola-rak kurtaramaz. Tann günaha kar$i sessiz kalmaz. T§te bu ne-denledir ki, oglunu insanlarm kurtulu§u ve kendisiyle ban§mala-n i9in göndermi§tir.
Benimle Kudüs’e gelin. $ehrin di$ 9evresi bir tepeden ibarcttir. Binlcrce insan orada toplanir. Kalabahgin biraz ötesinde Ü9 tane 9armih bulunmaktadir. Solda bulunan 9armihtaki insan, bizlcr gibi bir günahkärdir. Aym §ekilde sag taraftaki de öylcdir. Ancak ortadaki 9armihta asili olan insana bak. O var olan Tann’mn oglundan ba§kasi degildir.
Yaralandiktan sonra kurban edilmi?
Aci ve azapla a$agi dogru sarkmi§.
Ta9 denilen dikenli teller ba^mi nasil da sarmi?.
O burada neden asili?
Buradaki 9armih Tanri’nm sunagi. Isa ise Tann’nin kurbanlik kuzusu. Dünyanm günahim boynuna alarak bizleri Tann’yla bari§tirdi.
Bilmeseniz bile, inkär etseniz dahi, isa’yi taniymcaya kadar Tann’nin öfkesi üzerinizde olacaktir. Sadece Isa’ya inanan ki§i TanrTnm bari$ma sahip olur. Esenlige kavu§mamiz i9in bütün cezayi 0 yüklendi.
Izninizle bir a9iklamada bulunayim. Birinci Dünya Sava$i’nda bir topyuydum. Toplanmizin her tarafmda muhafazalar vardi. Bir gün kendimizi görünürde hi9bir piyadenin bulunmadigi bir konumda bulduk. Ve bu söz konusu günde hücuma ugradik.
Dü$man hatlanndan top muhafazalanna yagmur gibi mermi geliyordu, ancak muhafaza plakalan o kadar kalmdi ki bizler emniyetteydik. Ve o anda §unu dü§ündüm, “eger elimi muhafa-zalarin online uzatsaydim bir anda delik de§ik olurdu. Orada kan kaybmdan ölürdüm. Ancak burada muhafazalann arkasinda ernniyetteydim.”
Bu bana sadece isa’nm benim ipin ne anlama geldigini gösterir. Biliyorum ki, isa olmaksizin Tanri’nm yargisi ile yok edilecek-tim. Isa olmaksizin ne yaparsam yapayim, göniil rahathgi duy-mayacaktim. isa olmaksizin müthi§ azap pekmeden ölemezdim. isa olmasaydi sonsuz lanete dogru ilerleyecektim.
Ve sonsuz lanet hi? ku§kusuz mevcuttur. Biraz bekle ve incil’de anlatilanlarm gerpek oldugunu gör.
Fakat isa’nm parmihinin arkasinda bir siginak bulursam eger, sava$taki zirhli koruma arkasinda oldugum kadar emniyette olurum. Kesinlikle biliyorum ki o beni pikarandir, o benim kur-tancimdir. Evet isa, Tanri’mn sevgisini apiga vurur.
Beni dikkatle dinle. Tann bütün insanlarm kurtulmasmi ister. i?te bu nedenledir ki Tann oglunu insanlari kurtarmak ve kendi-siyle ban^tirmak ipin göndermi§tir. Bunu sizin ipin de gerpek-le§tirmi§tir. Bu ban§i, bu kurtulu§u elde edene kadar hi? durma!
Neden isa?
3.	Hayatin En Biiyük Derdini ^özebilecek Tek Ki$i isa’dir
Hayatin en büyük derdinin ne oldugunu biliyor musun? Bu, ya§h insanlar i?in mesane veya böbrek §ikayetleri, veya gen? insanlar i?in kiz arkada?i veya erkek arkada$i gibi görünebilir. Ancak inan ki ya§amdaki yegane dert Tann huzurundaki supu-muzdur.
Yillarca genpler arasmda ?ah?tim. Vc daima onlara bu gcrpegi anlamalannda yardimci olmak amaciyla yeni apiklamalar gcti-
ren bir ki§i oldum. Bu resimlerden birisini tekrar kullanmak istiyorum. Dogumdan itibaren boynumuzda agir bir demir ?em-ber ta$idigimizi dü§ünelim. Dü§ünün ki her günah i$ledigimde bu ?ember üzerine bir halka kaynak cdilsin. Saf olmayan bir fik-rim var: bir halka eklenir. Anneme göre ben pisim: bir halka eklenir. Diger insanlar hakkinda kötü konu$urum: bir halka eklenir. Sanki Tann yokmu§ gibi hi? dua etmeden bir gün ge?iri-rim: yeni bir halka eklenir. Dürüst degilim, yalan söylerim: bir halka daha eklenir.
Arkamizda sürükledigimiz zincirin -su9larimizdan olu$an bu zincirin- boyunu tahmin etmeye ?ah?in. Zincirin ucunu göre-mezsiniz, su?umuz her $eye ragmen ger9cktir.
Ashnda, devasadir ve gittigimiz her yere onu da sürükleriz. In-sanlann ni?in daha rautlu ve memnun olmadigini genellikle merak ederim. Hayat o kadar kötü gitmcmcktcdir. Mutlu olma-lan i?in her türlü sebep var gibi görünmektedir. Ancak mutlu dcgillcrdir. Ve olainazlar da ?ünkü günahlanndan olu§an agir zincirin altinda cgilmi$lcrdir. $imdi onlari bundan hi? kimse kurtaramaz, ne bir pastör ne bir Rahip ne de bir melek. Sadcce Tann “bir insan ektigini bi?er’’ diyerck onu kurtarabilir.
Ancak isa var. O hayatin en büyük derdini ?özebilecek yegane ki§idir, ?ünkü O benim günahlarim i?in ölmü§tür. Ölcrek haksiz olan bizleri hakli yapmi?tir. isa günahlarim i?in yalmz birakil-mi§tir. Bizleri su? zincirimizden kurtarabilecck olmasimn nedc-ni budur; ve sadece O bunu yapabilir. Deneyimlerime dayanarak $unu söyleyebilirim ki, günahlarimizin affedildigini bilmek gcr-?ck kurtulu$tur. insanin bunu ya§ayabilmesi en büyük kurtu-lu§tur. Ve bu sadece hayatlanmizi degil ölümümüzü de dcgi$ti-rebilir. Siz ya$hca insanlar $unu anlarsimz: ölmek ve günahlar-dan armdirilmi? olmayi bilmek bir §eydir; ve yaptigimz yanh$-larin bütün agirhgi altinda sonsuza gitmek bir ba$ka $eydir. Bunu dü§ünmek bile dehnet vericidir. Bütün hayatlan boyunca iyi olduklarim ve yaptiklannin dogru oldugunu iddia eden pek 90k insan tanirim. Bunlar bir gün ölecekler ve sadece ya$am gcmile-
rinin Tann ile bulu§mak üzere sonsuzluk akimmda sürüklenip gittigini görmek i<?in son dost eli birakmak zorunda kalacaktir. Beraberlerinde hi^bir §ey götüremezler, ne ?irin evlerini ne de banka hesaplanni. Günahlan di§mda hi?bir §eylerini. Tann’nm huzuruna fikmalarinin yolu budur! Ne kadar dehnet verici! An-cak bu insanhgin genelidir. Diyebilirsiniz ki, “Bütün insanlar böyle ölecek; Hepsinin sonu budur.” Dostlarim, böyle ölmenize gerek yok. isa günahlann affim sunmaktadir. Bu muhtemelen ya§ayabileceginiz en büyük kurtulu§tur. Ve §imdi bu mürakün-dür.
Günahlarimm bagi^landiginin ne demek oldugunu deneyimle ögrendigimde on sekiz ya$indaydim. Zincirim kirildi ve dü§üp gitti. Ve sonra ilahide söylendigi gibi:
Günahlann bagiglandi.
Bu hayatta kalmak igin bir söz.
Eziyet igindeki
Ruhum isa achyla yenilendi.
Bu hayat sözlerini i?itmeniz dilegimdir. Bugün isa’ya yakla$m. O sizi bekliyor. Ve O’na deyin ki, “hayatim büyük bir bo?lukta ve 90k günah i?ledim. Tövbe etmekten hep uzak durdum. Za-man zaman kendi kendime konu$tum durdum. §imdi bütün gü-nahlanmi sana getiriyorum, ve kaninin günahlanmi anndiraca-gina inanmak istiyorum.” Günahlann bagi$lanmasi 90k güzel bir olay.
On yedinci yüzyilda Ingiltere’de John Bunyan adinda bir adam ya§ami$ti. Bu adam inanci yüzünden uzun yillar hapiste kalmi§-tj. Bazi $eyler asla degi?miyor. Dünyada Tann’nm Sözü’nden sonra en saglam yer hapishanedir. Bunyan hapishanedeki hücre-sinde muhte§em bir kitap yazmi$tir; bu kitap -Cücenin Ilerleyi-§i- bugünü de ilgilendirmektedir. Bu kitapta bir Hristiyan’m hayatim macera dolu bir seyahat ile kiyaslami$tir. Kitap §öyle ba§lar: Yikim §ehrinde ya§amakta olan bir adam, aniden endi-?eye dü?mü§tü. Kendi kendine §öyle dedi: “Yanh§ olan nedir?
Huzursuzum ve mutsuzum. Buradan uzakla?mam gerekiyor.” Dü?üncesini karisi ile payla?ir, ancak kansi “sinirlerin 90k ger-gin, iyi bir dinlenmeye ihtiyacin var” der. Ancak bu ona 90k iyi gelmez. Endi$esi devam eder. Ve bir gün kendisine $unu söyler: “Böyle olrnuyor, §ehri ne pahasma olursa olsun terk etmem gerekiyor” ve pekip gider. Ilk birkap adimdan sonra sirtmda büyük bir agirlik oldugunu fark eder. Ondan kurtulmaya yabalar ancak ba§aramaz. Acele ettik9e sirtindaki agirlik artar. Yola yikmadan önce bu agirligi 90k hafif olarak hissetmi§tir. Ve bu ona 90k normal gelmi$tir. Fakat Yikim $ehrinden uzakla^tikya yük git-tik9e agirla$ir. Sonunda adim atamaz hale gelir. Büyük yaba harcayarak bir dag yoluna tirmanmayi ba§anr. Daha sonra pati-kanin bir dönü?ünde hemen önünde bir hay görür. Korkarak hayin dibine yöker, ona sanlarak gözlerini yukari kaldinr. Aym anda sirtindaki agirligin yuvarlanarak gürültüyle kuyuya dü§tü-günü hisseder.
Bu hikaye bir insanin Isa’nin hapina yakla§tiginda neler ya§aya-bilecegi hakkmda 90k güzel bir örnektir.
Gözlerimi kaldirip baktigimda Ruhsal olarak Tanri’mn kuzusu-nu görüyorum. Benim i9in (^armih’ta kanini nasil akittigim. Utanarak aklima iki $ey geliyor. O’nun bana olan mucizevi sev-gisi ve benim ise büyük günahlarim. Günahlarimm bagi^lanma-si. Kurtanci benim iyin bedelini 9armihta ödedi.
Kurtaricim benim yerime aci 9ektigi iyin ben günahlanmdan armdirildim. Benim günah zincirim yikanldi. Sirtimdaki yük yekti gitti. Ge^ekten de isa di§inda hi9 kimse böyle bir hediye-yi, günahlardan armdirilmayi saglayamazdi. Neden Isa? O’na ni9in inandigimm bir ba$ka nedenini daha önünüze sermeliyim.
4.	Isa Iyi Bir (^obandir
Her hangi bir zamanda herkes §iddetli yalnizhk hissedebilir ve hayat müthi$ bo? görünebilir. Ve o anda §unu dü?ünürüz: “Ha-
yatimda bir eksik var, ama nedir?” Size söyleyeyim. Sizler var olan kurtaricidan mahrumsunuz.
Size daha önce de söyledim; isa hag üzerinde bizim günahlan-mizi ta§imak i^in öldü. Bu cezanin bize getirdigi O’nun üzerin-deki huzurdur. O öldükten sonra, ta§tan oyulmu§ bir mezara yerlc$tirildi. Ve daha sonra mezarin giri§ine agir bir ta§ tabaka yerle^tirildi. Ve kesinlikle emin olmak iyin Romall Vali üzerine mührünü koyarak O’nu beklemek üzere bir Romall Askeri Bir-ligi oraya yerle§tirdi. Bu askerlerin arasinda Galler’de, Alman-ya’da, Asya’da, Afrika’da sava$mi$ 90k sert sava$9ilar bulun-dugunu tahmin ediyorum. Ve muhtemelen de vücudu kötü bir §ekilde yarahydi. Ü9üncü günün ?afagmda hepsi kollarmda kal-kanlari, sag ellerinde kil^lari ve ba§lannda migferleri ile ayak-taydilar. Nöbette bulunan bir Romall askere güven duyul-malidir. $imdi, ineil diyor ki: “Tanrimiz’in bir melegi ta§m ar-dina ge9ti.” Ve Isa mezardan 9ikti. Bu sert sava§9ilarm ta§idik-lari basiretsizlik 90k deh§etli bir görüntüydü. Birka9 saat sonra isa fakir bir kizla kar§ila?ti. ineil der ki, “isa daha önce bu kiz-dan yedi ein 9ikamu§ti.” O sabah, kiz gözya§lan i9indeydi. isa ona göründü. Ancak kiz korkmadi, tarn aksine, Rabbimizi ta-nidigi anda gözya$lan ne§eye dönü§tü ve haykirdi, “Rabbim.” C^ok rahatlami§ti, 9ünkü biliyordu ki isa, iyi 9oban ya§iyordu ve onun yanindaydi.
Görüyorsunuz. Sadece bu 90k hakli nedenledir ki, ben dahi isa’mn benimle birlikte olduguna 90k eminim. Benim climden tutacak birine ihtiyacim var. Hayat beni derin sularin dibine 9ekti. isa’ya inancimdan dolayi Naziler tarafindan hapse atil-dim. O zamanlarda $unu dü?ünürdüm, “bir adim daha ve delili-gin karanhginda batacaksin - ve oradan asla ka9amayacaksin.” Ancak isa yamma geldi ve her §ey yoluna girdi. Buna taniklik edebilirim. Bütün bir cehenncmin yok olup gittigini gördügüm-de hapishanede bir gece daha ge9irdim. Toplama kamplanna gönderilecek olan mahkümlann geli§ini gördüm. Bu insanlann hi9bir umudu kalmami?ti. Aralarmda su9lular olmakla birlikte
masumlar da vardi - Yahudilcr. Söz konusu olan o gece ki bir Cumartesi idi, kalpleri umutsuzlukla doluydu. Anidcn hepsi birden avazi pikincaya kadar haykirmaya ba$ladilar. Bu sahneyi hayal etmeniz mümkün dcgil. Bütün bir bina haykiran ve hücre-lerinin duvarlanna ve kapilarma vuran insanlarla doluydu. Mu-hafizlar ate$ etmeye ve daha sonra hücrelere ko§up sagli sollu baglamaya ba$ladilar. Hücremde otururken kendi kendime §unu söyledim: “Herhalde cehennem bunun gibi bir §eydir.” Böyle bir manzarayi izah etmek geeckten 90k gü9. Ancak o anda ak-lima §u dü§ünce geldi, “Isa, eminim ki buradadir.” inanin bana, bu anlattiklarimm hepsini ya?adim. Hapishanedeki hücremde kendi kendime yava§9a, 90k yava^ya fisildadim “isa, isa, isa.” Ve Ü9 dakika i9ersinde sükunet geri geldi. Anliyor musunuz? O’na seslcndim! isa’dan ba?ka hi9 kimse duymadi ve kötülükler geri 9ekilmek zorunda kaldi. Daha sonra, kesinliklc yasakli ol-mama ragmen, yüksek sesle §u ilahiyi söyledim:
Isa, ruhumun sevgilisi Birak sana 9iqekler atayim Yakinlardaki sular akarken Firtwa heniiz uzaktayken Sakla beni ey yiice kurtancim, sakla Ki hayat firtinasi geqip gitsin Ceimete giden yolda Ruhumu sen al en sominda!
Bütün mahkümlar bu $arkiyi duydular. Muhafizlar, hatta ikinci paragrafa ge9tigimde bilc en kü9ük bir laf etmedi:
Kagabilecegiin ba§ka bir yeryok Yardimsiz ruhum ona asili kalrmg Liitfen beniyalniz birakma Bütün giivenim onun üstünedir Aldigim bütün yardim ondandir Savunmasiz beni koru Kanatlannin gölgesiyle
Dostlarim, bu firsatla var olan bir kurtanciya sahip olmanin ne anlama geldigini ya§ayabildim.
Su yargiya vardim ki, hepimiz böyle bir anlik kriz yani ölüm ile kar§i kar§iya gelme durumundayiz. Bir gün birisi bana, “siz pastörler insanlan daima ölümden bahsederek korkutuyorsunuz” diyerek tepki gösterdi. Ona dedim ki, “her hangi bir kimse üze-rinde bu tür bir korku yaratma ihtiyacinda degilim; bizler hepimiz dogamn geregi olarak ölmekten korkariz.” Ölüm amnda Iyi öoban’m elini tutabilmek, ne büyük bir konfor! Ancak insanlar §unu söyler -ve inamyorum ki gergektir- “Bugün, insan ya§a-maya ragmen ölümden daha az korkar. Ya$am onun igin ölümden 90k daha beterdir.” Ancak dostlarim sizi temin ederim ki, Isa sizin ya$amaniza da yardimci olacaktir.
Size anlatmam gereken bir ba§ka öykii daha var. Bunu gogun-lukla a9iklama §eklinde kullanmi§imdir. Bu inamlmaz oldugu kadar ger9ektir de. Essen $ehrinde bir sanayiciyi tammak duru-munda kalmi$tim. O daima iyi doldurulmu§ olan insanlardan birisiydi. Bana derdi ki “pastör, geng insanlan dogru ya?amaya te$vik etmekte haklisimz. i$te size gali§malarmiz igin 100 mark armagan!” Ancak ona nerede korku iginde bulunacagmi söyledi-gimde, gabucak $u yaniti verecekti, “pastör beni rahatsiz etme. Dünya hakkmda kendi yargilanma sahibim!” O dogunun bati-dan uzak oldugu kadar Tann’dan uzak iyi bir insandi.
Bir gün bir nikah kiymam gcrekmi§ti, §u büyük bo§ kiliseleri-mizdc, pek ho§ olmayan cinsten bir nikah kiymam gerekmi§ti. Gen9 9ift diger on kadar ki§inin e§liginde gcldi. Bu devasa kilise i9ersinde kaybolmu§lardi. Benim güler yüzlü sanayici dostum giftin §ahitlcrinden birisiydi. Bu zavalli adama gcrgekten acum§-tim. Orada bir kilise igcrsinde nasil davramlmasi gerektigini bilmeden, 51k elbiseler igerisinde ve §apkasi elinde dikilmektey-di. Neler dü^ündügünü yüzünden okumak mümkündü: “Diz gökmem gerekir mi? Yoksa hag mi gikarmaliyim. Gergekten bilmiyorum.” Elinden $apkasim ahp kenara koyarak onu rahat-latmaya galn-itim. O zaman bir ilahi okumaya ba§ladik. Nasil
söylendigi hakkmda cn küfük bir fikri bile yoktu, ancak en azindan digerierine katilmayi tercih etmi$ti! Manzarasmi dü§ü-nün. Ve yine her yeni turda mükemmel bir §ekilde rahatti.
Daha sonra 90k olaganüstü bir §ey oldu. Gelin Pazar Okulu’nun bir ögretmeniydi, dolayisiyla yakla?ik otuz gcn9 kiz, tören sira-sinda onun i9in olduk9a üst düzeyde bir ilahi okumaya ba§ladi. Tatli ve 9oeuksu sesleri ile ilk kitaya ba?ladilar:
Mesih, bizi bir qoban gibt yönlendir En qok ihtiyag duydugumuza dogru.
Senin egilimin huzur veriyor;
Tatli sözlerin bizleri besliyor...
Dostuma baktim ve ?unu dü?ündüm “Bunun nesi var? Hasta mi oluyor?” A?agiya dogru egilmi§ti. Ellerini yüzüne kapatmi§ sarsihyordu. Ilk dü$üncem “Ona bir ?eyler oluyor! Doktor 9a-girsam iyi olacak” oldu. Ancak o anda farkina vardim ki, bütün kalbiyle agliyordu. £ocuklar §arkiya devam ctti:
Tatli sözlerin bizleri besliyor Qünkü hazirladiklarim kullamyoruz Bizler zayifiz; bizim dostumuz ol;
Yolumuzda bizi koru;
Sürünii günahtan uzak tut, bizleri savun;
Yanliy yola gidersek bizleri gözet.
Ve o adam, 0 büyük i§ adami, siraya oturmu? agliyordu.
Anidcn ne oldugunu anladim. Kendi kendine §unu dü§ünmü§ olmahydi: “Bu yocuklarda bende olmayan bir §ey var; onlarin iyi bir 9obam. Ben ise zavalli yalmz bir adarnim, kayip bir adam.”
Ve sizler de kim olursamz olun, erkek ya da kadin, bu 90cuklar-la birlikte, “Rabbimiz isa’nin sürüsüne ait olmaktan, O’nu Mesih ve 9oban olarak se9mekten mutluyum” diyemezseniz, daha
öteye gidemezsiniz. Hayir daha öteye gidemezsiniz. Öyleyse, bu sözleri size ait yapabilecek hayati karari neden vermiyorsunuz?
Mesih isa’ya neden inandim? (Jünkü, o iyi fobandir, en iyi ar-kada$tir, ya^ayan kurtaricimdir. Neden isa? Son bir sebep daha göstermek istiyorum:
5.	Isa Ya$amin Prensidir
Uzun yillar önce Bohemya Ormani’nda bir kamp düzenlemi§-tim. Genfer gittikten sonra, bütün bir gün birinin gelip beni arabasiyla almasini beklemek zorunda kalrm§tim. Bütün geceyi bir zamanlar bir krala ait olan bir av kulübesinde gefirmek zorunda kaldim. O zamanlar orada sadece bir orman bekfisi ya?a-maktaydi. Bina yari harabe halindeydi. Elektrik yoktu. Büyük bir salon ifinde a^ik bir §ömine vardi. Hava soguk oldugundan ?ömine yanmaktaydi. Bek?i masanin üzerine bir gaz lambasi koydu ve bana iyi geceler diledi. Di$anda firtina vardi. Yagmur evin etrafmdaki agaiplarm üzerinden dökülmekteydi. Esrarengiz bir öykü i<pin ideal bir yerdi.
$imdi, sadece bu özel ak§amda, yammda okuyacak hi?bir $ey yoktu. Ve o sirada $öminenin kenannda küfük bir kitap oldugu-nu gördüm. Gaz lambasinin zayif i§igmda kitabi kan?tirmaya ba$ladim. Bu kadar dehnet verici bir ?cy okumami$tim. Bu say-falarda bir doktor ölüme kar§i olan kizgmligini döküyordu. Bir sayfadan digerine $una benzer pasajlar bulunmaktaydi: “Ey Ölüm, insan lrkmin en kötü dü§mam! Bir insani senin elinden kurtarmak i<pin koca bir hafta mücadele ettim ve tarn onu kurtar-digimi dü§ündügümde yatagmm ba§ma dikildin ve onu bir ne-feste aldin - ve yapacak hifbir ?ey kalmadi. iyile?tirebildigim insanlar, biliyorum ki iskeletin ebne dü?tügünüzde mücadele bitiyor. “Ey ölüm sen hilekär bir dü?mansm.” Ölüm hakkmdaki kati ön yargisim her sayfada bu §ekilde ifade etmi§ti. Ve sonra en berbat pasaja geldik: “Ey ölüm, son durak, hiddet i?areti, ke§ke sadece bir hiddet i§areti olsaydm; sana dikkatle baktigim-
da bir soru i$arctine dönü§üyorsun vc mcrak ediyorum gereckten son durak misin degil misin? Eger dcgilscn o zaman nesin? Ey ölüm, igrenp soru i§areti.”
Burasi ula§abileceginiz yer! Ancak! Sizi temin edebilirim ki ölümle her $ey bitmez. Bununla ilgili her $eyi bilen Isa §öyle dedi: “Geni$ olan sizi yikima götüren yoldur.. ve dar olan isc ya$ama götürendir.” Yerimiz burada dünyada belirlcnir. Buraya ya?am veren ve ?imdi ya§amin kendisi olan ve ya§ama yönlen-diren bir Mesih’e sahip oldugum ipin mutlu olmamin nedcni budur. Bu nedenle bu mesaji digcrlerine aktarmayi seviyorum.
Birinci Dünya Sava§i sirasmda, en berbat parpi^tnalarin süriip gittigi Vcrdun’da haftalarca sava$tik. Iki dü$man hatti arasinda cesetlerden olu$an tepeler bulunmaktaydi. Ve ben hayatim bo-yunca hipbir zaman bu cesetlerin berbat kokulan gibisini solu-mami$tim. Bir sava§ anitimn önünde her duru$umda Verdun’daki cesetlerden pikan bu kokuyu duyanm. Ve her sefe-rinde kcndimc $unu söylerim, “yüz yillik bir siirc ipindc artik hipbirimiz burada olmayacagiz” pünkü ölümün bu dch§etli ko-kusu beni sanyor. Onu siz de duyabiliyor musunuz?
Ancak bu fani dünyada ölümden kalkan bir ki§i vardir! Ve bize der ki, “Ya§iyorum, ve sizler de ya?ayacaksiniz! tnanm banal Bana gelin! Hükümranhgima girin! Vc ben sizlcri sonsuz ya$a-ma götürecegim.”
Olaganüstü degil mi? Ya§amm kendisi olan ve sonsuz ya§ama götüren bu Mesih olmadan bu fani dünyada nasil ya§ayabilirsi-niz?
Birkap gün önce, Profesör Karl Heim’m bastirmi? oldugu eski bir mektup okudum. Ikinci Dünya Sava§i sirasmda Rusya’da ölmii? olan bir Hristiyan asker tarafmdan yazilmi§ti. Mektup $una benzer bir $ey söylüyordu: “Etrafimizda olan biten pok acimasiz. Ruslar rokctlerini ate§lediklerinde panik lpinde kahyo-ruz. Vc bu soguk! Ve bunlarm hepsi! Deh§etli! Ancak korktnu-yorum! Ölecek olsaydim, harika olacakti. Ba$ka deyi$lc bir anda
Tann’nin Egemenliginde olacagim.. O zaman firtina duracak, Rabbim’le yiiz yiize gelecegim ve O’nun aydinhgi beni sara-cak.” Burada ölsem de olur pünkü ölümden korkmuyorum. Ve 90k kisa bir süre sonra ba$ma gelen bu oldu. Yapabilecegim bir §ey yok, ancak bu mektubu okudugumda $unu dü§ündüm, bir gen? adamin sadece isa’ya inandigi i?in ölümden hi? korkma-masi ne kadar güzel bir $ey.
, Evet, Isa ya§amm Efendisidir. Ve kendisine ait olanlara sonsuz ya$am güvencesini verir.
Bir sene, Leipzig’dc Kilise Günü dolayisiyla Belediye Sara-yi’nda bir resepsiyon verilmi?ti. §ehrin bütün önemli $ahislan ve kilise büyükleri bir araya gelmi§lerdi. Konu^malar kimsenin damarina basmayacak türdendi. O Kilise Günü’nü organize eden genel sekreter Heinrich Giesen kutlamayi sicak bir hale getiren ki$iydi. O kapam$ konu§masmi yapmak üzere kürsüye geldiginde söyledigi sözleri hayatim boyunca unutamam. Heirich Giesen $öyle dedi: “Beyler; bize soruyorlar, sizler nasil insanlarsiniz diye? Sizlere bir cümleyle bunu ifade etmek istiyo-rum. Bizler $öyle dua eden insanlanz; ‘Sevgili Tanrim beni imanli yap ki cennete gidebileyim.’” Bu cümleyi söyledikten sonra yerine oturdu. insanlar buhran ge?irmi??esine sarsildilar.
Otuz yillik sava?ta ünlü §air Paul Gerhard §öyle bir $iir yazmi$-ti:
Bit dünyada ya^achgim siirece hayatimi idame ettirip gidecegim. / Bu yabanci gadirda kalici olmak istemiyorum. / Göklerdeki öz evime götüren sokaklarda yürüyorum. / Qünkil Babam beni ora-da sevgisiyle teselli edecektir.
Bütün istegim sizlerin de bu dünyadaki yolunuza böyle devam etmenizdir.
Neden isa? (^ünkü her §ey, ama her ?ey sadece O’nunla olan ili§kinize baghdir.
Ni0n Ya$iyorum?
Her §ey bu soru etrafinda dönmektedir: Neden ya?iyorum? Ne-den bu dünyadayim? Hayatimm anlami nedir?
Bir gün Essen $ehrindeki önemli sanayicilerin birinden bir tele-fon geldi. “Pastor lütfen hemen bana gelir misiniz?” Yildirim gibi yola yiktim ve oraya vardigimda ?u sözlerle kar?ilandim, “Oglum intihar etti.”
Bu gen? adami tamyordum. Bir ögrenciydi. Bir insanin hayatin-da sahip olmak isteyecegi her §eye sahipti. Gen?, zengin ve ya-kujikhydi. Sagligi mükemmeldi, kendi arabasi vardi ve hiybir karanhk i§e bula§marm§ti. Ve bu gen? adam agzma bir kur$un sikmi^ti! intihanni a?iklamak i?in $u birka? satiri birakmi$ti: “Daha fazla ya^amam i?in hi?bir neden kalmadi. Hayatima son veriyorum. Benim i?in ya$amamn hiybir anlami kalmadi.” Kor-kun?, üzücü bir hadise! Görüyorsunuz.
Hayatin tarn anlamiyla ne oldugu hakkmdaki soru büyük önem ta§imaktadir. Bu her ?eyden daha önemlidir yünkü ya$ayacak sadece bir tek hayatimiz var. Bu geryegin ki$isel sonuylarim hi? dü§ündünüz mü? Ya§anacak sadece bir tek hayat.
Ben ögrenciyken, Matematik dersim ?ok iyi degildi. Ögretme-nim problemlere yözüm bulma §eklimi anlayamiyordu. Ev öde-vimi tamamladigimda yanli? cevap verdigim i?in beni ne kadar az takdir ettigini göstermek üzere test kitabima kirmizi mürek-keple i§aret koyardi. Bir sinav kitabi tamamen kirmizi ile kap-landiginda, onu firlatip atardim. Bazen de tamamen dolmadan
atardim. Daha sonra bir yenisini alirdim. Bu güzel, yeni ve te-miz olurdu! Dolayisiyla yeniden ba§layabilirdim.
Bunu hayatirniz i9in yapabilsek mükemmel olmaz miydi? ina-nm bana milyonlarca insan ölümün kapismda iken ?unu itiraf etmek zorunda kalmi?tir: “Her §eye yeniden ba§layabilseydim bütün §eyleri tamamen farkli yapardim.” Yeni bir test kitabi alip tekrardan ba?layabiliriz ancak bunu hayatirniz i?in yapamayiz. Ke§ke yapabilsek. §una inanm ki, milyonlarca insan ölmeden önce ?unu dü§ünür. Ke?ke tekrar dünyaya gelsem. Ke§ke ha-yatimi ba?tan kurabilsem. O zaman her $eyi farkli yapardim. Ödev defterinin yenisini satin alabiliriz. Tekrar ba$tan ba$laya-biliriz. Bir ömrü asla. Bizim maalesef bir kerelik bir ömrümüz var. Bu ömrümüzü tamamen yanli? ya§adiysak ne kötü. Tek bir ömrümüz var. Bu hayatimizi iyi degerlendiremediysek, sonsuza kadar kaybetmi§iz demektir. Bu olaya 90k ciddi bakiyorum.
Bu sabah kaldigim otelin yanmdan büyük bir sigir sürüsü ge9ti. Dü§ündüm ki, “bu sigirlar §ansh.” Neden bu dünyada olduklan-m sormak zorunda degiller. Onlar i9in bu gayet a9ik: onlar süt vermek i9in ve süt veremedikleri zaman et saglamak i9in bura-dalar. Ne demek istedigimi anliyor musunuz? Bir hayvan haya-tin tarn anlamiyla ne demek oldugunu sormak zorunda kalmaz. Insan ile hayvan arasmdaki fark budur. Ne yazik ki 90k sayida insan kendilerine “hayatimm ger9ek amaci nedir?” diye sormak-sizin ya?ar ve ölür. Bu $ekilde dü?ünenlerle hayvanlar arasmda fark yoktur. Bir insan kendi kendini, “Hayatin anlami nedir? Ben ni9in insanim? Hayatimm ger9ek amaci nedir? Ben neden buradayim?” diye sorgulamahdir.
1.	Yüzeysel ve Dü$üncesiz Yanitlar
Hayatimm amaci nedir? Bu soruya bir dizi yüzeysel ve dü?ün-cesiz cevaplar verilebilir. Uzun yillar önce, bunlarm hepsini aym anda i§ittim. Hitler’in iktidar oldugu dönemde, 1936 yiliy-di. Westfalia, Münster’den bazi ögrenciler gelip Hayatimm
amaci nedir? konusunda kendileriyle bir tartipma meclisi olu$-turmami rica ettiler. Ancak en ba$tan konu hakkmda bir vaaz degil apik bir tarti$ma istediklerini belirttiler. Onlara “peki” dedim “Hayatimizin amaci nedir? Dünyaya nipin geldik? gibi konularda sizin ba$lamamzi istiyorum.”
Bu toplanti tarihinde Naziler iktidarda oldugundan genp bir adamin ayaga kalkip “Ben halkim ipin ya§anm. Bu dal ve agap gibidir. Dal hipbir §eydir ama agap ise her $ey. Ben halkim ipin ya$arim” diye yanitlami? olmasi dogaldi.
“Bu mümkündür” diye cevap verdim “ancak söyle bana: agap nipin oradadir, ne amapla ya§amaktadir?” Sessizlik oldu. Buna verecek cevabi yoktu! Sorunu pözmek yerine firlatip atnu§ti. Bu durumda onlara “dostlarun, sizler sorulan bu gibi yamtlarla gömüyorsunuz” dedim.
“Hayatin anlami nedir? Bizler nipin buradayiz?” diye tekrar sordum. Bir diger ögrenci cevap verdi: “Ben görevimi yapmak ipin ya§anm.” Ona $u cevabi verdim: “Bu sorunun kökü $udur: Benim görevim tarn nedir? Ben $ahsen Tanri’nm sözlerini sizle-re aktarmamn görevim olduguna ikna oldum. Mathilde Ludendorff görevinin Tann’mn varligmi inkär etmek oldugunu dü^ünmektedir. O halde görev nedir?”
Bir gün yüksek bir hükümet yetkilisi bana dedi ki “pastör, ara-mizda kalsin, sabahtan ak§ama kadar bclgelcri imzalamaktan ba?ka bir $ey yapmiyorum. Ancak biliyorum ki bir gün bütiin dosyalar yakilacak olsa bile, dünya devam edecektir. Zamanimi ve enerjimi böyle anlamsiz bir i§e harcamak beni gerpekten ra-hatsiz ediyor.”
Görev sadece nedir? Hitler iktidan altinda binlerce SS görevlisi yüz binlerce insam katletmi§tir. Ve mahkemeye pikarildiklann-da hepsi birden, “Biz sadece görevimizi yaptik. Emir almi$tik” dediler. Bir insamn ba§ka bir insam katletmesinin görev oldugunu zannediyor musunuz? Ben §ahsen buna inanmiyorum.
Daha soiira bu ögrencilere, “evet arkada§lar; sizi dinliyorum. Benim görevim nedir? Senin görevin nedir? Kim söyleyebilir?” diye sordum. “i$te yine bir fikmaz noktadayiz!” dcdim.
Geiler dü§ünceli görünüyordu. Sonra onlardan biri ayaga kalk-ti ve gururla övtindü, “Ben eski bir aristokrat ailenin üyesiyim. Soyumu on altinci göbege kadar izleyebilirim. Atalarim en saf soydan asil insanlardi. Böyle soylu bir aileyi devam ettirmek bütün bir ya§ami doldurmaya yetmez mi?”
Cevap vermekten kendimi alamadim “Üzgünüm, ancak eger gepmi? nesillerin ne ipin ya§arm? oldugunu bilmezseniz bir ba§-kasini yaratmak bir deger ta^imaz!”
Sorumuza 90k sayida yüzeysel ve dü$üncesiz yanitlar bulunabi-lir.
Gazetelerimizdeki bazi ölüm ilanlan §öyle ba$lar: “Hayatin sa-dece 9ah$makti. / Kendini asla dü?ünmedin. / En büyiik vazifen, her zaman yakinlarm i9in ölmekti.”
Bu satirlar beni daima duvara 9arpar! §öyle dü?ünmekten kendimi alamam “Nedir bu? Bir atin ölüm ilam mi?” Yanh§ mi? Bir at 9ah$maktan ba?ka hi9bir $ey yapamaz. Bana öyle geliyor ki, bir insan yeryüzünde bütün hayatmda esaret altinda ya§amaz. Bu gerpekten de 90k üzücü olur. Eger bu bütün bir hayat anla-mmdaysa bu durumda on ya?mdayken intihar etmek 90k daha iyi olur. “Hayati sadece 9ah§makti...” Bu benim tüylerimi diken dikcn ediyor! Elayir bu da hayatin bütün anlami degil!
Tarti?ma sürecinde bir ba?ka ögrenci bana §öyle dedi: “Bakin ben bir doktor olacagim. Ve eger insanlarm hayatlarim kurtara-bilirsem, bu ya$amak i9in iyi bir neden olmaz mi?” Yildirim gibi yamtladim “Söyledigin güzel, ancak eger bir insamn ni9in hayatta oldugunu bilmezsen, onun hayatim kurtarmayi istemek anlamsiz olur. Ona bir igne yapip dogrudan ölmesini saglamak 90k daha iyi olacaktir.” $imdi, benim söyledigimi yanh? yorum-lamayin! Demek istedigim, doktor ögrcncinin verdigi yamt ger-
9ekten sorunumuzun, yani hayatin anlammm ne oldugu sorunun 9özümü degil.
Bütün bu ögrenciler tarafindan 9evrilmi? durumdayken, iyi egi-tilmi$ gen9lerin bile bugün dünyada ni9in ya§adiklarmi bilmek-sizin kendilerini akmtiya biraktiklarini fark etmek beni 50k etti.
Görüyorsunuz, Almanya’da bizim incelemi? olduklanmizi ince-lediginizde -bununla sadece ge9mi§tekini käst ediyorum- ge9-mi$te Münster’de bazi ögrenciler gibi yanit verme istegi kabar-maktadir. “Hayatin hi9bir derecede derin anlami yoktur. Dog-mu? olmamiz sadece bir $ans eseridir. Dolayisiyla neden bir sebep arayarak cammiz sikilsin? Hayati tarn anlamiyla ya$aya-hm; yapacak en iyi $ey budur.”
Bu tutum “hayatim anlamsiz ve sa9ma. Ebeveynlerim evlen-memi§ olsaydi ben tasarlanmayacaktim ve dogmayacaktim. Varolu§um tamamen bir tesadüf. Ge^ekten de hayatim tama-men anlamsiz” diye dü§ünmeye ba?layan bir insam ki^kirtir. Ve bu insan hayatmda zorluklarla kar§ila§irsa intihardan sadece bir adim geride olur. Tarti$ma devam eder: ya$amaya devam etmek neden? Eger hayat sadece tesadüf ve sa9maliktan ba?ka hi9bir §ey degilse ona bir son vermem gerekir.
Almanya’da intihar oranimn ölümcül trafik kazasi oranmdan daha fazla oldugunu biliyor muydunuz? Intihar edenlerin %50’sinden fazlasim otuz ya§m altindaki geii9lerin olu§turdu-gunu biliyor muydunuz? Bu bizim neslimizin hayatin anlammm ne oldugunu bulamadigmin en 9arpici örnegidir.
Ben, “hayat ne kadar anlamsiz. Bu durumda ya onu ya$ayaca-gim veya intihar ederek ona son verecegim” diyen insanlarla 90k konu^tum. Onlara “Ya ya§antimizm bir anlami varsa?” diye sorardim. Ya§antimizm anlamim kavrasaydi? O zaman hayatta kalirdi.
incil’de bizi deh§ete dü^ürmesi gereken bir ayet vardir: “Insan bir kez ölmeye ve bundan sonra da yargi ile yüzle§meye yön-
lendirilmi$tir.” Hiipbir insan Incil’deki bu ger9egi kavramadiysa hayatim dürüstfe ifade edemez.
Ben neden ya§iyorum? Hayatimm ger£ek anlammi bilemediy-sem nasil ölüp de Tanri’nm yargisiyla yüzle?irim?
Ortada olan budur. ileriye bir adim daha atalim:
2.	Kim Bize Bir Yanit Verebilir?
Ben nifin ya§iyorum? Bu soruyu kim yanitlayabilir? Kilisem mi? Hayir. Pastörüm mü? Hayir. O da benimle aym konumda-dir. Bilim adamlan mi? Filozoflar mi? Onlar da sorumuza cevap vermekten acizdir. Sadece birisi söyleyebilir. Varhgimizi O’na bonjluyuz. Bizleri yaratan O’dur: Tann.
£ok daha aptalca bir a?iklama kullanacagim. Dü§ünelim ki bir gün bir apartmana gidiyorum ve orada oturmu? bazi kablo ve lambalardan bir §eyler yapmaya 9ali§an bir 90cuk görüyorum. Diyorum ki: “Söyle bana, ne tür bir cehennem makinesi yapi-yorsun? Sonunda ortaya ne 9ikacak?” Bütün bunlari bana a9ik-lamaya 9ah§iyor fakat ben hi9bir §ey anlamiyorum. Ve kendi kendime dü§ünüyorum “Bunun ne olacagmi hi9 kimse tahmin edemez. Bunun ne i9in olacagmi ve nasil kullanilmasi gerekti-gini sadece ka?ifi bilebilir.”
Bu bizim hayatlarimiz i9in de aymdir. Sadece bizi yaratan ni9in yarattigim söyleyebilir. Ba§ka bir deyi^le sorumuza sadece esin-lemesi yoluyla bir cevap alabiliriz. Bunu bize sadece Tann söy-lemeli.
Kutsal Kitap’m akilli bir okuyucusu olmasaydim, bu soru beni onu okumaya zorlardi. Ben §ahsen bu lanetli dünyada ni9in bu-lundugumu bilmemeyi dayamlmaz bulacaktim. “Lanetli dünya” ifadesi size 90k sert mi geliyor? Bu Kutsal Kitap’ta vardir. Di-ger yandan, dünyanm deh?etli bir lanet altinda oldugunu söyle-mekle ne demek istedigimi anlamak i9in büyük ?ehirlerden biri-
sindc bir pastörle birlikte sadece alti ay gepirmcniz gerekir. Tan-n’nin esinlemcsi yoluyla vcrilcn cevabi bilmeseydim ya^amaya tahammül edemezdim.
Evct, hayatin anlammin ne oldugu sorusuna Tann’nin bir cevabi vardir. Tann bu cevabi Kutsal Kitap’ta verraektedir. I$te bu nedenle Kutsal Kitap bu kadar önemlidir. Üstünlük havasmda olan ve “fakat biz Kutsal KitapT okumuyoruz ki” diyen insanlar bilirim. Onlara sadece §unu söyleyebilirim: “O balde göre-bildigim kadanyla, sizlere hayatin anlammin ne oldugu hakkin-da ciddi bir dü$tince gerpekten verilmemi?.” Aptallik pok yaygm bir hastahktir ve eger pok aci verseydi bütün di'mya bu acdarin pighklari de dopdolu olurdu.
Kutsal Kitap’in cevabim bir tek cümleyle özetleyecegim: Tann bizleri pocuklan olahm diye yaratti. Baba olarak kcndisini og-lunda görmekten ho§nut olur, bu nedenle Tann insani -kendi benzeyi$inde- yaratmi§tir. Tann O’nun pocuklan olmamizi is-ter, o pocuklar ki O’nunla konu?urlar O da onlarla konu?ur; o pocuklar ki O’nu severler O da onlari sever. Hip dua edcr misin? öocugunun kendisi de ydlarca konu§mann? olmasi bir baba ipin dehnet verici bir $eydir. Ve bir insan dua etmezse, Göksel Ba-ba’siyla konu?mami? olur. Evet, Tann bizlerin O’nun pocuklan olmamizdan ho§lamr; o pocuklar ki O’nunla konu$urlar, O’nu severler ve O da onlari sever. Bu, var olmamizin anlamidir. Ben kiliseden, doktrinden veya dinden bahsetmiyorum. Ben varolan Tann’dan bahsediyorum.
Tann seni evladi olman ipin yaratti. O’nun evladi misin?
Bir adim daha gitmem gerekiyor. Bizler Tanri’nm pocuklan olmahyiz. Kutsal Kitap’in en ba§mda §öyle denir: “Tann insani kendi benzeyi$inde yaratnn$tir.” Daha sonra büyük bir felaket-ten bahseder: insan tamamen özgiir birey olarak yaratddi.
Fakat insan Tanri’nm kar$ismda olmayi sepcr. Yasak meyveyi yemi§tir. Bu onun Tanriya $unu söyleme ?eklidir: “Özgür olmak istiyorum. Scnsiz devam edebilirim.” Adern, Tann Tun varhgin-
dan §üphe etmemi§ti. O sadece O’nun yetkisi di§ma pikmak istemi§ti, Tann’dan bagimsiz olmak istemi§ti.
Bir gün adamin biri bcni sokakta durdurup punu sordu: “Siz daima Tann hakkmda konu§uyorsunuz, ancak ben Tanri’yi gö-remiyorum. Bana O’nu nasil bulacagimi söyleyin.” Ona §u ce-vabi verdim: “Söylcyecegim §eyi pok dikkatie dinlc. Bir dü$ün ki bcni zainan tüneliyle gcpmi§e gönderecek bir makine mev-cut.” Dii§ünün ki binlercc yil geriye, insanhk tarihinin ba§lan-gicina gittim ve bir ak$am Tann’nin bahpesinde geziniyorum. (Muhtemelen ilk insamn günaha dü$ü§ hikayesini biliyorsunuz-dur.) Her neyse, orada ilk insan Adern’le kar§ila§iyorum. “Iyi ak§amlar Adern” diyorum, “iyi ak§amlar pastör” diye cevap veriyor. Daha sonra Cennet Bahpesi’ne nasil geldigimi apikhyo-rum. Adern “dü§iinceli görünüyorsun” diyor. “Ne dü§ünüyor-sun?” Cevap veriyorum, “§cy, son zamanda bir insamn bana sordugu Tanrfyi nasil bulabilirim sorusunu dü$ünüyorum.” Adern kahkahayla gülüyor: “Gerpek sorun Tann’yi nasil bulmak gerektigi degil. O burada. Dürüst ol. Seni gerpekten endi-$elcndiren O’ndan nasil kurtulacagindir. Ama ondan kurtula-mazsin. i$te biiyiik sorun bu!”
Adern hakli olabilir mi? Tann burada. O’nu bulabiliriz. Ancak O’ndan kurtulamayiz.
insanligm son üp yüz yillik evrimini dü^ündügümde, Tanri’dan kendimizi kurtarmak ipin her §eyi dencdigimizi görebiliyorum. Fakat bunu ba§aramadik. Gerpekte hepimiz Tanri’nin var oldu-guna inamyoruz, fakat sadcce O’nu rahatsiz etmek istemiyoruz. Bizler sadcce digerlerini taklit ediyoruz. Tanri’nin sorusunu cevapsiz birakiyoruz. Tanri’nin varligmi inkär etmiyoruz, ama O’nunla rahatsiz edilmek de istemiyoruz. Kendimizi O’nun dü§manlari olarak tamtmak istemiyoruz, ama dostu da degiliz.
Ya$amdaki en büyük sorun hälä pözümsüz olarak insanlann kar$isinda durmaya devam ediyor. Isvipreli bir doktor bir kita-binda, “cger bir insan hayatinm en önemli sorununu pözmezse
?ok derin akli ve duygusal rahatsizhk hissedecegini” iddia et-mektedir. $öyle devam eder: “Biz batihlar, Tanri’nm yoklugunu hissediyoruz. Varhgini inkär etmiyoruz, ancak O’nunla bir bag-lantimiz da yok. O’nunla hifbir $ey yapmak istemiyoruz, i§te Tanri’nm yoklugunu hissetmemizin nedeni bu.” Onun görü?üne katihyorum.
Hemen her yerde insanlarm “9agda§ insan Tanri ile ilgilenmez” dedigini i§itiyorum. Buna sadece bir tek yanit verebilirim: “£agda$ insanm durumu ge^ekten 90k ciddi, ben de 9agda§ bir insamm ancak Tann ile ilgileniyorum. Bugünkü insanm kurtu-lu§unu hi9 ciddiye almamasinin 90k dikkat 9ekici oldugunu dü§ündügüm i9in eski kafali olduguma inanmiyorum.”
(”ok daha basit bir a9iklamayi tekrar kullanayim. Bir a§9i yama-gi dü?ünün. Bir gün a$9iba$inm “bu 9oeugun yemek pi§irmekle hi9 ilgisi yok” dedigini i§itiyorum. Bunun üzerine soruyorum: “Peki neyle ilgisi var?” Cevap veriyor: “Pop müzik ve kizlar” diyor. Ben de ona “kendini onun yerine koyup bundan sonra onunla sadece pop müzik ve kizlarla ilgili olarak konu§.” $ef israrla, “hayir hayir” diyor, “eger bu 90cuk yemek pi$irmekle ilgilenmezse bizden hi9bir $ey ögrenemez. istemedigi bir i?te mahküm hayati ya§ar.”
i^aret etmek istedigim noktayi görebiliyor musunuz? Bizim görevimiz Tann’mn 90cugu olmak. (^agda§ insan O’nunla ilgi-lenmedigi zaman insan olma dogasim kaybetmi? olur. Bu $artlar altinda konu onu ilgilendirse bile onunla mümkün veya imkan-siz ?eylerin her türlüsünü tarti^mak yararsiz olur. Ona tekrarla ?unun söylenmesi gcrekir: “Sadece var olan Tanri’mn bir evladi oldugun zaman ger9ek bir insan olmaya ba?layacaksin.”
3.	Tann’mn Yamti
$unu tekrar söylemek istiyorum, Bizler dogal olarak Tann’mn 90cuklan degiliz. Ama bizler Tanri’mn 90cuklan olabilmek i9in bu dünyadayiz. Bütün bunlari ciddi olarak dü$ünün.
$unu görmemiz gerekir: Biz Tann’mn evladi degiliz, biz Tan-ri’yi sevmiyoruz, O’nun emirlerine kar§i geliyoruz, O’nunla hi? ilgilenmiyoruz, 90k zorda kalmadik?a O’na dua etmiyomz. Do-layisiyla her §eyin üzerinde olan sorunun cevabim bilmek bizim i?in hayati önera ta$ir: Var olan Tann’nm ?ocugu nasil olunur?
Bazilari §unu söyleyecektir: “Iyi olarak,” kimileri de, “Tanri’ya inanarak.” Ancak bütün bunlar yeterli degil!
- Sorumuza yanit verilmemi$tir.
Nasil var olan Tanri’nm ?ocugu olunur?
Bu son derece önemli sorunun yaniti sadece Tanri’dan alinabi-lir. Bunun anlami $udur; bunu bana Tann kendisi söylemelidir. Hi?bir insan -hatta bir pastör bile- bunu yapamaz. I§te ineil bu konuda 90k a?ik bir cevap vermektedir: Sadece isa araciligiyla. Evet, Tanri’mn bir ?ocugu olmak i?in Tann’ya Isa aracihgi ile ula§mahyim.
Kutsal Kitap’ta kelime kelime 9evrildiginde “Isa bu dünyaya Tanri’nin dünyasmdan geldi” anlamma gelcn bir ayet vardir. Bugünlerde Kutsal KitapTn modasmin ge9mi§ oldugunu ileri süren bir dünya görü?ünü sik sik i?itmekteyiz. Ne büyük bir hata! O bizlere Tanri hakkmda ve bizler hakkmda hayati ?eyler söylemektedir. O bizlere Tanri’nin her yerde oldugunu söyle-mcktedir. Topragin derinliklerine saklansam bile Tanri orada olacaktir. Kutsal Kitap, ?agda§ lisanla 90k boyutlu bir dünya görii§ü dedigimiz §eyi muhafaza etmektedir. Uzunluk, yükseklik ve derinlik vardir. Ancak diger boyutlar da meveuttur. Ve Tanri bir diger boyuttadir. Elle dokunulabilecek kadar yakindir. Bi-zimle birliktedir. Yoldan 9iktigimizda bizi görür. Ancak bizi bu farkli boyutun di?ma atan engeli yikmamiz mümkün degildir. Bunu sadece Tanri yapabilir. Ve bize Isa araciligiyla gelerek bu engeli yikrm$tir.
Yeni Antla§ma (incil)’deki bir ba§ka ayet edebi olarak 9evrildi-ginde isa hakkmda §unu söylemektedir: “O kendisinin olana
gcldi ve gereckten de dünya O’na aittir. Ancak; O’nun olan $ey O’nu kabul etmcdi.” I§tc incil’in günümüze kadar olan bütün öyküsü eliinizde bulunmaktadir, Isa gelir ve insan O’nun ka-pidan girmesini reddeder. “O kcndisinin olana geldi, kendisinin olan O’nu kabul etmcdi.” Bir insan apismdan bu son noktadir ve Tann ile insan ili§kilerine son vermiß olmasi gerekir. Ancak ne kadar §a§irticidir ki, öykü orada bitrnez. Kendisini kabul edip adina iman edenlcrin hepsine Tanri’nm pocuklan olma hakkini vcrdi. Isa’yi kabul ederek Tann’nin pocugu oluruz. Hayatinizin kapismi O’na aptimz mi? “O kendisini kabul etmi? olan herkcse Tanri’nm evladi olma hakkini vermi$tir.”
Birinci Dünya Sava§i sirasinda gcnp bir subaydim ve Tanri’dan uzak ya$iyordum. I§te hayatimm bu özel döneminde kalbimi Isa’ya aparak girmesini sagladim. Bu deneyim benim varolu§u-mu tamamcn dcgi§tirdi. O zamandan bcri en küpük bir pi§man-lik duymadim. Dolayisiyla isa’yi takip etmekle pek pok zorlu yollardan gepmck zorunda kaldim. Hapse girdim. Sayisiz ne-denlerle zor durumda kaldim. Ancak yüz tane hayatim olsaydi bile her dogru dü§ünme firsatim oldugunda §u deyi$c siki sikiya sarilirdim: “O kendisini kabul etmi§ olan herkese Tann’nin ev-ladi olma hakkini vermi§tir.” Nipin? £ünkü Tanri’nm evladi oldugum andan itibaren hayatim bir anlam kazanmaktadir. Kim oldugum hip fark etmez. Ister bir pastör olayim ister pöppü, yö-netici veya pilingir; ev kadim veya ögretmen, hayatim sadece Tanri’nm bir evladi oldugum andan itibaren bir anlam kazanmaktadir.
Evet, isa’mn hayatimza girmesine izin vcrmek zorundasimz. Sadece o zaman gcrpek amacina ula§acaktir.
Bu i§ik altinda Yeni Antla$ma’daki karakterleri incelemek il-ginptir. Mecdclli Meryem’i cle ahn. Hayatinm kesinlikle hipbir anlami yoktu. Onun hakkmda sadece gepmi?i ima edilerek kendisini ycdi kötü ruhun eie gepirdigi söylenir. (Ben §ahsen pok daha fazla ycdi ruhun eie gepirdigi ki§iler tamrim.) Bu dehnet bir $ey olmali. Duygularla yönctilen bir ya§am, bir csir hayati.
Zavalli kadin böylesine duygusuz bir varolu§a yönelerek 90k 9ekmi§ olmali. Ve bir gün isa, Kurtanci, Tanri’nm oglu onun hayatma girdi ve kötü ruhlari 9ikanp atti. O bimu yapabilir ve yapti da! O saatten itibaren Mecdelli Meryem isa’ya ait oldu. Sonunda ya§ami amacma kavu$tu. Ancak bir gün, Mecdelli Meryem’in isa’nin 9armiha gerili§ini ve ölümünü gördügü gün geldi. O gün ani bir korkuya kapildi. Öyle bir korkuydu ki, ge9mi$teki ya?amma geri dönebilirdi. (Jarmiha gerilmenin ü9üncü günü sabahmda isa’nin ta§ bir mezara gömüldügü bah-9ede diz 9ökmü? aghyordu. Mezara gitmi§ ve bo§ oldugunu gör-mü§tü. Ta§ bir kenara yuvarlanmi§ti ve isa’nm vücudundan eser bile yoktu. Agliyor olmasinin nedeni buydu.
Onu 90k iyi anlayabiliyorum. £ünkü isa’yi kaybetmi§ olsaydim bu beni anlamsiz bir varolu§un derinliklerine sürüklerdi. Evet onu anlayabiliyorum. “Rabbim gitti, artik hayatimm hi9bir an-lami yok.”
Ancak aniden arkadan gelen bir ses duydu: “Meryem!” Geri döndü ve hemen önünde dirilmi§ isa’yi gördü. Yanaklarmdan dökülen aci gözya$lan sevin9 gözya?larma dönü^tü. Ve ruhunun derinliklerinden bir 9ighk koptu: “Rabbim!”
Bu kadinin öyküsü hayatm anlamimn ne oldugu sorusuna cevap bulmak iyin büyük felsefe teorilerine ihtiyacimiz olmadiginm bir teyididir. En az egitilmi§ insan bile, bir nedenle hayatinm bir anlami olmadigmi anlayabilir. Ve 0 da merak eder, “hayatimm amaci nedir?” Bu soruya cevap ister mi? Bütün yapmasi gere-ken isa’yi kabul etmektir. Sonra, 0 kadin gibi o da Tanri’nm bir evladi olur. Ve onun hayati Meryem’inki gibi Tanri’nm plam olan derin heyecan verici bir plan i§igmda devam eder.
Dostum, seni de hemen Mesih isa’yi kabul etmeye 9aginyorum. O seni bekliyor. O’nunla konu$. Senin 90k yakinmda. Bütün söylemen gereken “Rab isa hayatimm bir anlami yok. Bana geh”
Isa’yi kabul ettiginde hayatinda gergck bir devrim ba§lar. O parmihtaki ölümünü benimle payla§ir. Eski adem öldü her §cy yeni oldu. Gerpekten de yeni bir hayata kavu$mu§ biri olarak O’nunla birlikte dirilirim. O bana Kutsal Ruh’unu verir ve ben Tanri’nin bir 9ocugu olarak degi$meye ba$larim. isa’yi kabul ettiginde bütün bunlari ya$ayarak bileceksin.
Evet, $u gerpektir: isa’yi kabul eden insan tamamen yeni bir hayata ba$lar. Tanri’nin bir 9ocugu olrnak sadece dü§ünme $ck-linin degi$mesi degil ya§ama §eklinin tamaminin degi$mesi an-lamina gelir.
Gefen yüzyilda Almanya’nin Westfalya Eyaleti’ndc Rahlenbeck adinda bir ayakkabici ya§ardi. isa’ya uyma hirsi nedeniyle halk ona ‘müjdeci pastör’ lakabiyla hitap ederdi. O büyük ruhsal esinli bir adamdi, Tanri’nin kutsadigi bir adamdi. Bir gün genp bir pastör onu ziyarete geldi, Rahlcnbeck ona “pastör” dedi “sizin teoloji (ilahiyat) okumu? olmaniz kurtarih-$mizi garanti etmiyor. isa’yi kabul etmeniz gerekir.” Pastör §u cevabi verdi: “isa bende var, resmi odamin duvannda asili.” ihtiyar Rahlenbeck $unu söylcdi: “isa odanin duvannda 90k hareketsiz ve sessiz. Ancak O’nun hayatina girmesini saglarsan yeterince gürültü patirti 9ikar!”
Umarim hayatin canhlik kazamr. Umarun gepmi^ine bir sünger 9ekip, Kutsal Baba’ya seni evladi yapmasi i9in, hayatina anlam vermesi i9in ve bundan sonra onun sözü, dü?üncesi ve bilgeligi ile seni onurlandirmas 1 i9in dua cdersin.
Bahsettigim §eyin dini bir vaaz veya bir pastörün §ahsi görü$ü olmayip bir hayat ve ölüm, bir sonsuz ya$am ve sonsuz lanet sorunu oldugunu anladmiz mi?
Rab isa der ki: “i§te kapida durmu§, kapiyi 9ahyorum. Biri se-simi i§itir ve kapiyi a9arsa, onun yanina girecegim.” Bunu bize de söylüyor: “Ya§aminin kapismda duruyorum. Kapiyi a9! Hayatina anlam verecegim.”
Bir gün ya§h bir madenci bana geldi ve dedi ki: “Pastor, sizinle konu^mam gerekiyor.” Ya§i yetmi§in üzerindeydi. “Ben on yedi ya§mdayken bir müjdeleme toplantisma katilmi§tim. Orada isa’nin kapiyi galdigini hissettim. Fakat dü$ündüm ki ‘eger bü-tün bunlari ciddiye alir da isa’yi kabul edersem arkada§lanm benimle dalga geferler! Hayir bunu yapamam’ dedim ve di§an fiktim. Hayatim bir firtina gibi ?abuk gelip gefti.” Sonra $öyle tamamladi: “$u anda hayatimm sonlarmdayim. ihtiyarim ve hayatimm yanh§ oldugunu görüyorum. O zaman isa’yi kabul etmemem hataydi, yünkü o 50k özel firsati kayirdim.”
Yagayacak sadece bir tek hayatimiz var. “Hayatin anlami ne-dir?” Hakh olarak bu sorumuz 90k önem ta$imaktadir. Tanri buna net ve a9ik bir yamt vermi?tir. Bu yanit 9armiha gerilmi§ ve göge 9ikmi5 olan isa’dadir.
Isa §imdi kapinin önünde durmu? kapiyi paliyor. Hayatim O’na a9. Asla pi$man olmayacaksin.
Zamanim Yok!
“Gelip pastör Busch’un konu§masim dinlcmelisin.” Böyle bir davet sik sik $öyle yamtlanir: “Üzgünüm, zamanim yok!”
Bir keresinde bir süre ipin kaplicalarda kalmak zorunda kaldim. Ya$h bir bey yemek saatlerinde kar§imda otururdu. Birlikte 90k iyi gepinirdik. Bu ya$h adamin yemegini nasil i^tahla yedigini veya güne§te huzur ipinde uyukladigim gördügümde, “i§te ha-yattan zevk alan birisi” diye dü§ünürdüm.
$imdi siz diyebilirsiniz ki “bunun neresi yanh§?” Evet, §öyle: Benim ipin Tann ya§amdaki en büyük gerpektir. O’nun tamam-lami§ oldugu büyük kurtulu$u anladigimda hayatim tamamen degi§mi$ti. “£ünkü Tanri dünyayi o kadar sevdi ki, biricik oglu-nu verdi. Öyle ki O’na iman edenlerin hipbiri mahvolmasm, hepsi sonsuz ya§ama kavu?sun.” Birinin bu kurtulu$u günden güne ihmal etmesini seyretmek 90k üzücüdür. Ya?h dostumdaki durum a9ik9a böyleydi. Yüce Tanri’mn huzuruna 9ikma sirasi geldiginde ne hissedecegini merak ederdim.
Bir gün ak§am yemeginde ona benim yazmi§ oldugum kü9ük bir kitappigi verdim ve dedim ki: “Bu kü9ük kitabi okumam rica ediyorum. Bu bazi insanlarin Tanri deneyimleri hakkmda bir derlemedir. Sana üzerinde dü§ünebilecegin bazi $eylcr vcrecek-tir.” Tepkisi ne oldu biliyor musunuz? Bana sicak bir $ekilde te§ekkür ettikten sonra dedi ki, “burada nekahet dönemindeyim. Ancak belki eve döndügümde kitabmizi okumak ipin vakit ayi-rabilirim.” Ve kitabi kenara koydu.
Bu adamin eve döndügünde kaphcalarda oldugundan daha fazla bol zamam olmayacagim bildigimden 90k üzülmü^tüm. Olaym ger?egi §uydu: O sadece Tanri i?in zaman ayirmak istemiyordu.
1.	Enteresan Bir Durum
Ni?in asla zamanimiz olmaz? Her $eyden önce beni her zaman $a§irtan ve §imdiye kadar bana hi? kimsenin a?iklayamadigi enteresan bir duruma dikkatinizi ?ekmek istiyorum.
Yüz yil önce Stuttgart’ta ya§ayan bir tüccann Essen’de yapila-cak bir i$i piksaydi, at arabasiyla oraya gitmesi be§ gün ve geri dönmesi be§ gün sürerdi. Bu da on günlük bir yolculuk demekti ve diyelim ki iki gün de i$lerini bitirmesi i?in gerekliydi. Dola-yisiyla kü?ük bir i§ i?in yakla$ik iki hafta gerekliydi. Bu günler-de i§ adamlan bir telefon konu§masi yaparak on iki gün tasarruf eder. Ve ?unu dü§ünüyorum ki tamdigim pek cok i§ adamindan hi? birisinin bo$a ayiracak on iki günü yoktur! Bunlarm hepsi bana daha 90k “zamanim yok” der. Bu nasil olur?
Ben ?ocukken büyük ebeveynlerimi ziyarete giderdim. Schwaebische Alb’da oturuyorlardi. O günlerde Elberfeld’ten Urach’a trenle gitmek ger?ekten uzun bir yolculuktu. Bugün Trans-Avrupa Ekspres ile aym yolculuk be? saat sürüyor.
Günümüz insamnin mutlaka 90k daha fazla bo$ zamam olmasi gerekir. Eskiden haftada altmi? veya daha fazla saat ?ali$ihrdi. Bugün kirk saatlik (ve bazen daha az) bir ?ah§ma haftasina sa-hibiz. Yine de hi? kimsenin zamam yok. Bu nasil olur?
Günümüzdc hayati kolayla§tirmak i?in her §ey yapihyor. An-nem her gün Incil’dcn dort bölüm okurdu ve her gün ailesi i?in dua edecek zamam da olurdu. O günlerde ?ama$ir makineleri ve elcktrikli aletler de yoktu. Sekiz ?ocuga bakmak zorundaydi. Elbiseler asilarak kurutulurdu. Ayrica ?ocuklann ?oraplarim da onanrdi. Ve yine de her gün Incü’den dort bölüm okuyacak vakti vardi.
Sizin bunu yapacak zamanmiz var mi? Muhtemelen yoktur. Bu nasil olur?
Bugün zamandan tasarruf etmemize yardimci olmak ifin 90k büyük 9abalar harcanmaktadir ve yine de IÜ9 kimsenin ayiracak zamam yoktur! Bunu izah edebilir misiniz? Bu sorun üzerinde defalarca dü?ündüm, ancak i$in i9inden 9ikamadim!
Sadece bir a9iklama biliyorum, insanlar bunu duymak istemez-ler, ancak ba?ka bir §ey akil edemiyorum; arka planda birinin oldugu ve bizi dürttügüdür. Bu birisi durumlari hi9 zamanimiz olmayacak $ekilde düzenlemektedir. Bu birisi sirkteki aslan terbiyecisi gibi bizi devamli hareket halinde tutmak i^in kam9i-sim §aklatmayi hiy kesmiyor.
ineil tarn anlamiyla aynismi söyler. Evet, söz konusu birisi var ve o $eytan’dir. $imdi kendimize bu soruyu soruyoruz: §eytan var mi? Ve ben de size cevap veriyorum: Evet, $eytan var, ka~ ranligm hükümranhgi var.
Geyenlerde bir adam bana Elristiyanhktan vazgegtigini söyledi. Ona dedim ki, “büyük bir hata yapiyorsun. $eytan seni kontrol ediyor. Seni mahvediyor!” Bunun üzerine gülerek cevap verdi: “Fakat $eytan diye bir §ey yok ki.”
ineil der ki, “$eytan isa’yi yükseklere 9ikararak bir anda O’na dünyanm bütün ülkelerini gösterdi. O’na, ‘Bütün bunlann yöne-timini ve zenginligini sana vereeegim’ dedi. Bunlar bana teslim edildi, ben de diledigim ki?iye veririra. Bana taparsan hepsi senin olacak.’” Incil’in bu ayeti beni derinden etkiler. Rab isa $eytan’a kar§i gelmedi. Onun bu dünyaya hakim olmasina izin verdi.
Size §unu söylemek istiyorum: Karanhgin gücüne inanmayanlar kör ve topal gibidirler. Dünyayi ba§ka nasil afiklayabilirsiniz?
Örnegin bagimli olan 90k sayida erkek ve kadinlan dü$ünüyo-rum. Bir gece yarisi kapim 9ahndi. Kapida duran yerel bir fabri-kanin yöneticisiydi. <^ok fazla i9tigi belliydi ancak akh yerin-
deydi. “Lütfen bana yardim et. ipmem gerekiyor. Ba$ka türlü yapamiyorum. Babam alkolikti, bu bana ondan gepti. ipmeye mecburum!”
Kap insamn kalplerinin derinliklerinde ‘Mecburum’ diye feryat ettiklerini dü?ünebiliyor musunuz? Onlara kim emir veriyor? Bugün yeryüzünde bulunan biitün sefaletleri biraz daha yakin-dan izleyin ve göreceksiniz ki incü’in söyledigi bir gerpektir. Karanhgm güpleri vardir!
Günümüzdeki cinsel bozuklugu bir an dü$ünün. Tatli bir ailesi ve sevgili bir e§i olan bir adam tanirim. Bir gün, kadin pah§anla-rindan birinin tuzagma dü?tü. Onu ziyarete gittim. Ona “dos-tum” dedim, “kendini ve ailenin hayatmi mahvediyorsun ve pocuklarmin saygismi kaybediyorsun.” Bu sanayi yöneticisini halen kar§imda otururken görüyorum, diyor ki “Pastor, bu kiz-dan vazgepemem. Gerpekten yapamam.” Bu gibi durumlarda karanhgm güplerinin kiskacmi hissedemez miyiz?
£ok iyi taninan Ingiliz yazar Somerset Maugham önemli bir kitap yazdi: Insan Baglanmasi. Insanlar birbirlerine nasil tabi olurlar? Siz daha ya§h insanlar Hitler’e nasil tabi oldugunuzu hatirlarsimz. “iki kere ikinin yirmi olduguna inandim. Buna inandim pünkü Führer öyle söyledi.” Böyle bir durumda karan-ligin güplerinin ve $eytan’in varhgim inkär edemezsiniz.
Biiyük Alman ?air Goethe Faust adh müthi§ drami yazmi$tir. Hepiniz okumu§ insanlar oldugunuzdan bu kitabi bildiginizi öngörüyorum. Gcnp bir kiz, Gretchen bu oyundaki ba$ta gelen karakterlerden birisidir. O pok temiz bir genp kizdi ve kandinl-di. Onurunu kurtarmak isteyen erkek karde$i kiz karde?ini kan-diranlarla bir kavgaya giri^ti ve orada öldürüldü. Gretchen an-nesinc ipmesi ipin uyu?turucu verdi. Böylece daha sonra sevgili-si onunla birle^ebilirdi. Ancak uyu§turucu ölüme neden oldu. Ve bekledigi pocuk dogdugu zaman Gretchen onu öldürdü. (Günümüzdeki kadmlar da kürtaj yaparak aynismi yapiyorlar. Bunlar pok ciddi ?ekilde supludurlar.)
Oyunun sonunda gen? kiz, erkek karde§inin, annesinin ve pocu-gunun ölümünden sorumludur. Goethe, Faust’ta $eytan’m bütün olaylan te$vik ettigini apiga pikarmi?tir.
Büyük bir §ehirde pah§an bir pastör olarak, bu gibi sorunlarla devarali olarak kar$ila$iyorum. Birisi bana “$eytan yoktur” de-diginde sormadan edemiyorum “sen hangi köyden geliyorsun?” ve §üphesiz biliyorum ki, $eytan orada bile kesinlikle faaliyet gösteriyor.
Maalesef gerpek Hristiyanlar ipin sira kendi hatalarim görmeye geldiginde ne kadar kör olduklarmi gözlemliyorum. i§te burada $eytan’m varhginm etkisi ortaya pikiyor. Örnegin; dindar bir kadin pok bencil biriydi. Gelinini pildirtmcaya kadar zorlardi. Ancak verdigi zararin hipbir §ekilde farkinda degildi. Dindar bir kadin! Siz dindar insanlar, Tanri’dan sizi karanligm güplerinden kurtarmasmi istemeyi asla unutmayin. Bakin: $eytan’m ve karanligm güplerinin bulundugu gerpegini kabul etmemi$sek dün-yanin bugünkü durumunu anlaraak tamamen imkansiz olur. Karanligm güpleri pok net bir hedefe pah§ir. Bizi ko§tururlar ve bu nedenle asla zamanimiz olmaz. $eytan, zaman ayirmayi dü-pünmemizi engellemek ipin dü?ünebilecegimiz her türlü araci kullanir. Bütün bunlari, karanligm gücünden bir kurtulu5 oldu-gunu dü§ünmek ipin zaman ayirmamamiz ipin yapar. Ve §imdi ikinci olarak bu kurtulu§tan bahsetmek istiyorum:
2.	Harika Bir Gerpek
Evet, kurtulu$umuz ipin bir yol vardir.
Almanya’da karnaval eglenceleri sirasmda bir komedyen daima bir gösteri yapar. Günün bitiminde odasina pekilip makyajmi temizledikten sonra yapmi? oldugu §akalan hakkmda ne dü$ün-dügünü sikpa rnerak ederim. Eger kendine kar$i dürüst ise, büyük bir ihtimalle, “aptalca ?eyler söyleyerek, halkin kafasmi bulandiran kötü §akalar yaparak hayatimi kazamyorum” ?ek-
linde dü§ünecektir. Böyle bir durumda insanin kendisinden utanmasi gerekir.
Ne mutlu bana ki sizlere büyük ve harika bir gerpegi söyleyebi-liyorum. Karanhgin güflerinin kiskacmdan kurtulmak isteyenler ifin bir kurtulu? $ansi vardir.
Elfi Pavlus, Hristiyanhgi ?u sözlerle tanimlar: “O bizi karanhgin hükümranhgmdan kurtanp sevgili oglunun egemenligine aktardi. O’nda kurtulu^a, günahlanmizin bagi§ina sahibiz.” Hristiyanlik ilk baki^ta vaftiz olmak, vafltiz dersi almak ve ba-gi§ta bulunmak anlamma gelmez. Hayir, Hristiyanhk bütün ha-yati degi§en, karanhgin güflerinin kiskacmdan fekilip ahnmi§ ve yeni bir efendinin liderliginde tamamen yeni bir hayata ba?-layan insanlan ifade eder.
Bu konuyu afiklamak ifin, Berlin’de müjdeci olarak gali^an birisinin anlattigi bir öyküyü anlatayim. Bu ki§i bir süre bir al-kolige yardim etmeye fali^iyordu. Böyle bir bagimhhga yaka-lanmak 90k kötü. Bir gün bu müjdeci, alkolik olan adamin a$in sarho? durumdayken evindeki e§yalan kirip karisim dövdügünü ögrenir. Bundan dolayi onu ziyarete gider. Saat ögleden sonra be$tir. Zavalli adami mutfakta oturmu? kahve iperken bulur. Be§ ya§indaki küfük oglu yaninda oturmaktadir. Müjdeci sarho?u kibarca selamlar. Ve sorar “her ?ey tekrar kötüye mi gidiyor?” Alkol bagimhsi adam di$lerini gicirdatarak ayaga firlar. Hifbir $ey söylemeden yan odaya gefer ve elinde bir fama^ir ipiyle gehr. Yine hifbir laf etmeden küfük oglunu sandalyeye bagla-maya ba$lar. Müjdeci “ne yapiyor $imdi bu? Yoksa hala sarho§ rau?” diye dü?ünür. Hif müdahale etmeden onu seyreder. Oglunu baglayinca focuga bagirir: “Ayaga kalk!”
Küfük focuk aglayarak, “kalkamiyorum, yapamiyorum” der. Ve sarho$, müjdeciye dönerek yüzünde aci bir ifadcyle §unu söyler: “Duydun i$te: ‘yapamiyorum’ Benim ifin de aym, ben de yapamiyorum.”
Müjdeci bunu duyunca elini ccbine sokar ve bir paki pikarir ve sonra pama^ir ipini keser. £ocuga sakince “ayaga kalk” der vc pocuk ayaga kalkar. Müjdeci sarho?a dönerek “i§te bak” der. Tabii diye cevap verir digeri, “sen ipi kcstin.” Müjdeci, “bizi baglayan bütün günahlarr kesmeye birisi geldi: isa” diye cevap-lar.
Bu koca dünyadaki binlerce, ama binlerce ki§i buna tanikhk edebilir. Karanligm güflcrinden kurtulabilmemiz ne mükemmel bir gerpek!
Üpüncü olarak $unu söylemek istiyorum:
3.	Konunun Özü
Sizlerle Isa hakkmda konu§mamn zamam geldi. Ve On’dan bahsederken konunun özüne geliyorum.
Bir keresinde New York’ta bir zenci kulübüne davct cdildigimi hatirlarim. Amerika’da irkpilikla ilgili ya?anan gerginlikleri hepiniz hatirlarsmiz. Kulübün lobisinde bir kaide üzerine yerle§-tirilmi? bir heykel bulunuyordu. Bir zenci heykeli degildi. Zen-cilerin bu 90k özel yerde bir beyaz adam heykeli dikmi? olmala-ri beni §a§irtti. Dolayisiyla oradaki bir zenciye sordum. “Dos-tum” dedim “bu adam kirn?” Sonra asla unutamayacagim bir olay gerpekleijti. Adam heykelin önünde öylece durdu ve gurur-la ifade etti: “Bu adam Abraham Lincoln, bcnim kurtancimdir!” Ve nasil oldugunu hatirladim, yillara mal olan i9 sava$ sirasmda Balkan Lincoln kölelere ve zencilere özgürlük vermi?ti.
Konu$tugum ki§i 0 zamanlar dogmami$ti bile; $u anda ise Abraham Lincoln tarafindan kanli sava$ alanlarmda onun i9in verilmi§ olan haklar nedeniyle özgürdü.
Merdivenlerden piktigimda, onun hala heykelin önünde dikilip, “Abraham Lincoln, benim kurtaricim!” diye minldandigim gö-
rebiliyordum. Aym §ekilde ben de isa’nin parmihi önünde diki-lip “Isa benim kurtaricim!” demek istiyorum.
Kutsal Kitap’ta oldukpa enteresan bir cümle vardir: “£ünkü ya?am veren Ruh’un yasasi, Mesih isa sayesinde beni günahin ve ölümün yasasindan özgür kildi.” Doganin kanunlan vardir. Bir mendili ahp da biraktigim zaman pekim kanunu nedeniyle ister istemez dü^ecektir. Bunu hi? kimse degi$tiremez. Fakat eger, mendili yakalarsam dü?mez. Bu demektir ki eger daha büyük bir güp müdahale ederse, pekim kanunu a$ihr. Dogal olarak bizler günah ve ölüm kanununa tabi oluruz. Hepimiz dü§üyoruz, hepimiz ba§tan a?agi sonsuz länete dogru ilerledigi-mizin farkmdayiz.
$imdi her $ey daha büyük bir gücün devreye girerek bizim dü-?ü§ümüzü durdurmasi gerekir. Ancak o zaman dü$mekten kurtu-luruz. Tanri bize bu büyük gücü isa’yla verdi. O Isa’yi bizim kurtulu$umuz ve özgürlügümüz i?in verdi. Anliyor musunuz, Isa §eytan’m elindeki son yetkiyi aldi. isa’nm bize verdigi Kutsal Ruh’un gücüyle yeni bir ya$ama kurtarilmi§ olarak adim atabiliriz.
Dünyanm isa’dan vazgepemeyecegi tuhaf degil mi? Neden bili-yor musunuz? Bir keresinde biri bana dedi ki, “isa bu dünyada yabanci bir varlik gibi.” Evet, bu kesinlikle dogru! O cennetten gelen yabanci bir varlik!
Kim bu isa?
Bunun üzerinde biraz durmahyim pünkü her §ey isa’yi tamma-niza bagli. Okudugunuz her yayinda isa hakkmda yanh§ beyan edilen bilgilerden etkilenmeyin. O’nu henüz tammayan insanla-rin seni yanli? yola sürüklemesine izin verme. Bize isa hakkin-daki gerpekleri sadece ineil verebilir. Büyük reformcu Martin Luther Kutsal Kitap’tan isa’yi $öyle tammlami?tir: Gerpek Tanri baba tarafmdan sonsuzlukta dogmu? ve bakire Meryem’den beden alarak dogmu§ gerpek insan. Tanri ve insan! Gök ve yer onda birle§iyor! isa, gerpek bir insan.
O,	Lazar’m mezari ba?mda aglayabiliyordu. Elpilerine §unu söylerken de gülebiliyordu: “Gökteki ku?lara bakin, onlar arpa ekmiyor, bipmiyor ve saklamiyor ancak göklerdeki Babaniz yine de onlari besliyor.” Evet, Isa’nin güldügiinü de duyabiliyo-rum: “Bu küpük sevimli sigirciklar! Hipbir $eyi dert etmiyorlar, kursaklanndakini yiyip iri ve tombul oluyorlar.” isa olaganüstü bir insandi!
Kutsal Kitap, isa’nin bir gün bir vaazdan sonra be$ bin adami -kadinlar ve pocuklar harip- doyurdugunu anlatiyor. Ne büyük bir kalabahk! isa’nin mikrofonu da yoktu, her halde olaganüstü bir sesi vardi.
isa gerpekten müthi? bir ki^iydi!
$imdi incil’in ipinde yer alan en etkileyici olaylardan birine ge-lelim. Pontius Pilatus, isa’nin son döneminde yönctiinde olan Romali Vali, isa’yi tutuklatti. Ba?ina dikenli bir tap gepirmi§ler-di, yüzü kan ipindeydi, sirti yarahydi ve kamyordu, yüzü tükii-rük doluydu. Bir insan harabesi gibiydi. isa bu §ekildeyken di§a-n pikti.
Pilatus bir an isa’ya bakti. Daha sonra kalabahga dönüp parma-giyla isa’yi göstererek güplü bir sesle “i§te, bir insan” dedi. Pilatus §unu söylemek istemi?ti: Bu iki ayakli yaratiklardan pok gördüm, fakat onlar ap kurtlar, kana susami? kaplanlar, kurnaz tilkiler, gösteri§li tavus ku?lan, maymunlardi. Fakat Isa, o bir insandir. Tipki bizim olmamiz gerektigi gibi! Bana gepenlerde biri: ‘isa bir insandi ama bizim gibi degil, bizim olmamiz gerektigi gibi’ dedi. Biri size ‘isa bizim gibi bir insandi’ derse ona bir sorun, ‘Sen isa gibi misin?’
isa Mesih gerpek Tann ve sonsuzlukta babadan dogmu§tur.
$imdi size bu konudan tarn anlamiyla bahsctmek istiyorum.
Bunu apiklamak ipin Celile gölünde olan bir olayi aktarayim. isa’nin ögrencileri beklenmedik bir anda teknelerinde firtinaya yakalandilar. Birkap dakika iperisinde gemi su almaya ba§ladi.
Daha sonra dirck kirildi. i9lerinden bazilan birbirlerine cesaret vermek i^in “bu bir bahk^iyi korkutacak bir §ey degil” dediler (aralarmda deneyimli birka? bahk9i bulunmaktaydi), ancak en sonunda korku hepsine hakim oldu. Hatta panige kapilmi$lardi. Ve piglik atmaya ba§ladilar “Isa nerede? Tabi, bir kenarda uyu-yor!” Ve ko$arak -arkalarmdan gelen suyla birlikte- isa’yi uyandirmak i9in sarsmaya ba$ladilar, “Efendimiz, batiyoruz!” diye haykirdilar.
isa’nin güverteye, tarn firtinanin kalbine yürüdügünü görebili-yorum. Bizler isa’yi hep güvenli kiliselerimizde kilitli tutmak istiyoruz. Ancak burada dogrudan firtinanin kalbine dogru yü-rüdü! Sanki firtina onu ahp götürecek gibiydi! Fakat o elini kal-dirdi ve gür bir sesle kizgin gölü azarladi. Deniz aninda sakin-le§ti ve bulutlar dagildi. Ve güne? yeniden parlamaya ba§ladi. Korkudan §a§kma dönmü$ ögrenciler kendilerini onun dizlerinin dibine atarak, “kirn bu adam? Hi9birimize benzemiyor!” diye haykirdilar.
Sonunda sorularinin cevabmi buldular: O, insan olan Tanri’dir. Ögrenciler, bunu ancak isa’nin mezardan sag 9iktigi Paskalya sabahindan sonra tarn olarak anlayabildiler.
Ben sizlere masal anlatmiyorum. Eger var olan Tanri’nm isa’nin, göge 9ikmi§ olanin vasfmda bizlere gelmi§ oldugundan kesinlikle emin olmasaydlm bunlari apiklamaya hi9bir §ekilde cesaret edemezdim.
Ancak beni en 90k etkileyen isa’nin 9armihtaki asili görüntüsü-dür. O, orada tarn anlamiyla “Tanri ve insan” idi. O’nu size ?öyle tarif etmek istiyorum: O ta9landirilmi§, ama alay taciyla. GÜ9IÜ olan ellcri 9ivilerle delindi. Ve bu kadar 90k acidan sonra ilahiyi yazanin en dokunakli §ekilde belirttigi gibi ba§i dü?tü ve öldü:
Yaralandiktan sonra kurban edilmi§
Aci ve azapla a§agi dogru sarkmp lider
Tag denilen dikenli teller bagim nasil da sarmig
Bii kadar giddet ve igkenceden sonra
Yüziin ne kadar so Innig
Bir sabah kadar parlak yüziinde
Bit nasil bir ifade
Kurban edilmig Uder, bu ne zafer,
Bii ne mutluliik gu ana kadar senin olan,
Baglanmig ve kan iginde olsan bile Seid bana gagiriyorum Senin acdarin ve gektiklerin Hep günahkärlarm kazanci igin Kurallari bozmak benim, sadece benim Acdi öliim ise senin.
O’na, Isa’ya bak! Önünde dur ve sor: “Nipin orada asili duru-yor?” Bu soruyu, cevabim bulana dek kendine sormaya devam et.
i$te cevap bu: £arnuhta kurban edilmesiyle, isa bizleri karanli-gin güylerinden kurtardi. Bizleri $eytan’m kiskacmdan yikardi. (^armihtaki isa’ya güvenerek kendini tanitinakla, orada parmihta karanligin güplerinden kurtarildigm ve Tanri’mn bir evladi, kurtanlmi? bir insan oldugun gerpegini anlayabilir ve emin ola-bilirsin. Artik $eytan’m sizi rahatsiz etmesine gerek kalmadi, gücü bitti. Bu parnuh ile $eytan’m kiskacinm uzakla^tigina, zaferin isa’nin olduguna ve scni ebediyen kurtaran Tanri’mn bir evladi yaptigina güvenebilirsin.
Günümüzün bütün sayma teorilerini unut. Gerpeklerle yüzle§-melisin. Karanligin güplcrinden kurtulabiliriz ve Tanri’nm öz-gür evlatlari olabiliriz. Buna ula$ilabilmesi ipin Tanri kendisi gerekli bütün §artlari yerine getirdi. Tanri bizim kurtulu$umuz ipin Isa’yi verdi. isa bizim i?in parmiha gerildi ve tekrar dirildi.
Bizler Tanri hakkinda konu^maya ba§layinca insanlann genel-liklc rahatsiz oldugunu biliyorum. Bu nedendir?
£ünkü biz hepimiz Kutsal Kitap’m öyküsündeki kaybolan ogul-la aym konumdayiz. O evini terk etti ve evinden uzakta 90k mutsuz oldu. Eve, ailesine dönmeyi istiyordu, ancak korkuyor ve cesaret edemiyordu. Neden? £ünkü babasiyla arasmda bir9ok §eyler ya§anmi§ti. Bu bir9ok insanda oldugu gibidir. Tanri ile kar$ila?maya cesaret edemezler. $öyle dü?ünürler: “Tann ile benim aramda 90k ?eyler oldu. Artik ortak hi9bir yammiz kal-madi.” Kesinlikle hakhlar. Aslmda, onlar karanligin gü9lerinin yönetimindeler ve bu onlarin Tanri ile bir araya gelmelerini engellemektedir.
Fakat, isa bizleri karanligin gü9lerinden kurtarmak ve bizleri Tanri’nm evlatlan yapmak i9in geldiyse, neden O’nun bizleri Tanri’dan ayiran engelleri de süpürüp atabilecegini dü§ünmü-yorsunuz? Isa’mn 9armihta öldügünde yaptigi §ey tarn anlamiy-la buydu. O’nda günahlardan armdirilmayi bulabiliriz. Evet, bu bir ger9ek, 9armiha gerilmi? kurtarici bütün günahlanmizi affet-mektedir.
Pavlus, “O bizi karanligin hükümranligmdan kurtarip sevgili oglunun egemenligine aktardi. O’nda kurtulu§a, günahlanmizin bagi?ma sahibiz” diye yazarken bu büyük ger9egi anhyordu.
Bizler doganin geregi $eytan’m oyuncaklanyiz. Ancak Isa, Tan-ri’mn oglu, günahlanmizi bagi^layarak, bize kurtulu^umuzu armagan etti. Bu yüzdcn sevgili arkada§lar Tann bizim kurtul-mamiz i9in belli bir zaman tanidi ki Isa’nin kurtan§mi kabul edelim.
4.	Zamani Olmayan Biri
incil’de zamani olmayan bir adama rasthyoruz. O etkin bir in-sandi, Romall bir vali. Adi Feliks idi. Qok güzel bir ismi var, Fehles mutlu olmak anlamma gelir. Adi Drusilla olan bir kansi ve esiri olan Pavlus adinda bir mahküm vardi.
Bir gün bo§ zamani oldugunda kansina “Gel, gidip §u Pavlus’u biraz sorgulayalim” dedi. Böylece büyük bir §a§aa ve merasimle mahkeme salonuna girip oturdular. Sollarmda ve saglarmda nöbet tutan Romall askerler duruyordu. Mahküm iperi getirildi ve vali savunmasini yapabilecegini i$aret etti. Böylece Pavlus güplü konu$malarmdan birini yapmaya ba§ladi. Konu§maya devam ettikpe sesinin tonu daha ciddi bir hal almaya ba§ladi, ve Kutsal Tanri’mn varligi salonda hissedilebiliyordu. Pavlus, bir yargicin i^levlerini belirlemesi gereken adaletten bahsetti. Bu Feliks’in kalbine i§ledi. Sürekli rü§vet aldigmi dü$ünmeden edemedi. Daha sonra Pavlus temizlikten söz etti. Sandalyeden neredeyse dü§ecek hale gelme sirasi Drusila’nmdi. “Yani” diye dü§ündü, “i§te zamanlann apikpa gerisinde bulunan birisi.” Pavlus “Tann bizlerin dogru ve kontrollü olmamizi ister” dedi-ginde hem Fcliks hem de Drusila mahcup oldular.
Pavlus daha sonra Tanri’nm yargisindan ve onu takip edebilecek olan sonsuz yikimdan söz etmeye ba^ladi. Korkmu$ olan Feliks sandalyesinden ayaga firladi ve Pavlus’a, “Dur! $imdilik bu kadar yetcr! Söylediklerin ilginp ve muhtemelen önemli. Onu uygun buldugumda seni haberdar edecegim. $imdi gidebilirsin. Seni dinleyecek daha fazla vaktim yok” dedi ve Feliks Pavlus’u tekrar hücresine gönderdi.
Ve bir daha asla zamani olmadi...
Korkarim ki, eger Tanri’nm bizimle adalet, temizlik ve gelecek yargilama hakkmda konu§masi ipin zaman ayirmazsak Feliks ipin olanlar bizim ipin de aym olacaktir. Tanri gerpegi ile kar§i-la§tigimizda rahatimiz kapmaktadir, dogru degil mi? O zaman ne yapiyoruz? Sinemaya kapiyoruz veya televizyonu apiyoruz. Diger bir deyi$le huzurumuzu kapirmayacak daha sevimli bir atmosferi tercih ediyoruz ve her §eyi oldugu gibi birakiyoruz. Birinin hayati boyunca her §eyi oldugu gibi biraktigmi söyle-mek zorunda kalmasi kötü bir §ey degil mi? Tanri’nm oglu geldi ve bize dedi ki “Bak, her §eyi yeniliyorum! Gepmi^ini affediyo-rum. Ölümümle seni kurtariyorum ve Tanri’mn kralhgina gir-
meni saghyorum. Sizlere Kutsal Ruh’un armagamm veriyorum ve böylece yeni insanlar olabiliyorsunuz.” Bunun üzerine biz ne diyoruz? “Haklismiz” diyoruz ve hayatimizda hipbir degisjuklik yapmiyoruz.
Evet dostlanm, umarim sizin durumunuz böyle degildir.
5.	Zamam Olan Biri
§eytan bizlere hükmettigi sürece baski altinda ve zamanimiz kisitli olacak. Ama ben sizin ipin zamam olan birisini tamyo-rum; O, kurtanci ve dirilmi? olan Isa’dir. “Kocam bana hip za-man ayirmiyor” diye §ikayet eden kadmlar vardir ve “Karim bana hip zaman ayirmiyor” diye hayiflanan erkekler de olabilir; ve pek pok genp insan yüksek sesle ebeveynlerinin kendilerine hip zaman ayirmadigim söyleyebilir.
Ancak Isa’nin zamam var. O’nun sizler ipin zamam var!
Ben bu gerpegi bir gün tamamen yepyeni bir §ekilde ke^fettim. Büyük zorluklar ya§iyordum. O kadar umutsuzdum ki, karim belirtmeden edemedi: “Peri§an görünüyorsun ancak bildigin gibi anhyorum.” Bunun üzerine utandim ve ormana kaptim. Orada agaplarin sessizliginde kurtaricimla konu$tum: “Rab Isa, bütün bu üzücü durumu anlatmama izin ver...” Bütün kalbimi O’na aptim. O beni dinlemeye zaman ayirdi ve ben de O’na en küpük ayrmtiyi bile anlatabildim. Iki saat sanki bir an gibi gepip gitti. Daha sonra Kutsal Kitap’i aptim. Okudukpa her bir kelimenin dogrudan bana gönderilen Tanri cevabi oldugunu hissettim.
Eve döndügümde ne kadar mutluydum. Yeni ve mükemmel bir ke§if yapmi^tim. isa’nin benim ipin zamam vardi!
incil’de pok dokunakh bir öykü vardir. Bir kör adam yolun ke-narina oturmu§ dilenmektedir. Elinde sapli bir keppe tutmakta ve her gepen ki§iye panagi uzatarak “sadaka lütfen” demektedir. Aniden ileriden büyük bir kalabahgin yakla^makta oldugunu
i?itir. “Ne oluyor?” diye dü§ünür. “Toren mi var yoksa askerle-rin resmi gepidi mi?” En sonunda avazi piktigi kadar bagirir: “Hey, ne oluyor?” Yakinda bulunan birisi cevap verir: “isa ka-sabaya geldi.” Kör adamin birden aklina gelir: isa! O’nun adini zaten duymu§tur. isa’nin Tanri’mn oglu olduguna inanmaktadir! Bunda hip $üphesi yoktur! Ve yalvarmaya ba$lar, “isa, Tanri’nin oglu bana iyilik et! isa Tanri’nin oglu, bana yardim et!”
Gürültü insanlarm sinirlerine dokunur, ve kör adama “sus, isa’nin söylcdiklerini duymak istiyoruz” derler. Ancak kör adam bunu hip dikkate almaz ve seslenmeye devam cdcr. Daha yük-sck sesle bagirir: “isa, Tanri’nin oglu, halime aci!” Kalabahk kizmaya ve tehdit etmeye ba?lar, “sesini kcsmezsen dayak yiye-ceksin!” Kizgin bir kalabahk pok tehlikeli olabilir. Ancak kör adam hipbir §ekilde rahatsiz olmaz ve devam eder, “isa, Tanri’nin oglu halime aci!”
Eger orada olsaydim ve kör adam benimle konu§mu§ olsaydi ona derdim ki, “beni dinle! Anlaman gcrcken bir $ey var. isa Golgota’ya gidiyor, orada insanhk ipin ölecek. Dünya günahlan nedeniyle yikima dogru gidiyor, ancak isa bütün dünyamn kötü-lüklerini kendi bedeninde ta§iyarak buna son vcrmek istemekte-dir. Bizim ipin Tann ile ban§ saglama yöntemi budur. Daha sonra ölümden geri gelecck ve öliiine kar§i zafer kazanacaktir. Bu amn pok kritik bir an oldugunu göremiyor inusun? $imdi O’nu rahatsiz etmenin zamam degil!”
Ancak kör adam tüm gücüyle haykinuaya devam eder “isa, Tanri’nm oglu halime aci!” Ve bunu Kutsal Kitap’taki cn güzcl cümlelerden biri takip eder: “isa durdu.”
Önemli bir toplantiya gittigim her seferinde hep dua etmi?imdir “Ey Rab isa §u anda hip kimse beni rahatsiz etmesin.”
Ancak isa durur, ve der ki “onu pagirin.” isa yeryüzünün en ciddi sorunu ile mücadele yolundadir ve yinc de zavalli bir kör adamla ugra?mak ipin zamam vardir. Bu tek bir §ahsa bile ne kadar deger verdigini gösterir.
Sizin de isa’nin katinda büyük bir degeriniz var. Dünyada size bu kadar deger veren bir ba$kasmi tamyor musunuz? Ancak sizlerin ona ayiracak zamanmiz yok. $eytan tabii ki sizi parma-ginda oynatmaktadir.
Bana inanilmaz bir öykü anlatildi. Bir gemi batmak üzeredir. Kamarotlardan bir tanesi bagirarak koridorlarda ko§maktadir, “herkes güverteye, gemi batiyor”; aym zamanda a§agiya mutfa-ga da iner. A§<pi ba§i her $eyden habersiz, tavuklan kizartmakta-dir; cevabi “öncelikle ak$am yemegini hazirlamam gerek” olur, tavuklarma geri döner ve onlarla birlikte batar.
$u kamya kapihyorum, bugünkü insanlar tipki bu a§<?i gibiler. Derler ki “isa, O bizim neslimiz i?in degildir, beni ilgilendirmi-yor. Her ne olursa olsun zaten zamamm yok!” Bu, dünyamn, Isa olmadan dogrudan cehenneme gidi? yoludur!
Önceliklere saygi gösterilmesi gerektigine inamyorum. Eger Tann bize kurtulu? vaat ediyorsa, bu durumda kabul edilmesi gereken ilk öncelik kesinlikle budur. $imdi neden isa’nin ?ar-mihi önünde boyun egip a$agidaki ilahiyi kendi sözleriniz gibi s öy lern i yorsunuz ?
Bütün günahlanmi Isa 'ya
Tann ’nin lekesiz kuzusuna yüklerim;
O hepsini tapr bizleri kurtarir Bütün bozulrnuf yüklerden.
Suglanmi Isa ’ya atiyorum Cinai lekelerimi silmek igin Akhyorum O 'nun gok degerli kanmda Higbir leke kalmaymcaya kadar
Bütün isteklerimi isa’ya yüklerim Bütün doygunluk O ’ndadir;
Bütün hastahklarimi O iyilegtirir Ruhumu O kurtarir.
Biitiin acilanmi isa’ya yiiklerim Sikmtilarimi ve dertlerimi O beni biitiin bunlarcian kurtarir O biitiin iizüntiilerimi paylaqir.
Isa gibt olmayi özlerim
Uysal, sevecen, miitevazi, yumu§ak;
Isa gibi olmayi özlerim Babamn kutsal oglu.
Isa gibi olmayi özlerim ilahi kalabahgin ortasmda Kutsallarla birlikte onun dualarim okwnak Meleklerin $arkisim ögrenmek iqin.
Dikka t-Olüm Tehükesü
Bir süre önce otoyolda süratle araba kullanirken, konu$mamm ba§ligi devamli akhmdan gepiyordu: Dikkat, ölüm tehlikesi!
Benim gibi sizler de bilirsiniz ki bizim neslimizin insanlan ge-nellikle yataklarinda ve ya§i kemale ermi$ olarak ölmezler. Bu günlerde bizler ya trafik kazasmda veya kalp krizinden ölmek-teyiz. Eski günlerde insanlar doksan ya§ma kadar ya§ar sonra yataga dü$üp ardmdan ölürlerdi. Ancak bugün olaylar farkli. Bir upak dü$er bir sürü insan ölür; bir otobüs viraji alamaz ve ya-maptan a?agi U9ar, en azindan kirk ki§i ölür. Bir fabrikada bir infilak olur ölü sayisi daha da fazladir. Kömür madenlerinin derinliklerinde insanlar hep ya$amlarmi kaybederler. Ve iki dünya sava?i otuz yillik bir kayip olu§turmu§tur. Birinci Dünya Sava§i’nda iki milyon insan ölmü§tür. Ikinci Dünya Sava§i’nda sadece Almanya’da be§ milyon insan ölmü§tür. Bizler her taraf-tan tehlikelerle pevrili bulunuyoruz. Bütün bunlari sogukkanh-likla akhmdan gepirdigim zaman pogunlukla ?öyle dü§ünürüm: “Huzur ipinde yatagimda ölme $ansim gerpekten 90k az.”
Bir an i9in bu gece saat onda ölümcül bir trafik kazasi ge9irece-ginizi dü?ünün. Bu oldugu takdirde saat on birde nerede olacak-simz? Size ne olacak? Bunu hi9 dü$ündünüz mü?
1.	£ok Ciddi Bir Durum
£ok iyi hikaye anlatan büyükbabam bana ilgin9 bir hikaye an-latmi^ti. Bir gen9 adam bir gün ya?h amcasim ziyarete gider.
Der ki “amca, beni tebrik edebilirsin ?ünkü liseyi bitirdim.” Amcasi “harika” der. “Al §u parayi git istedigin bir §ey al. Ama önce söyle bakahm, gelecek i?in planlarm nedir?” Gen? adam “öncelikle tahsilime devam edecegim. Hukuk fakültesine git-mek istiyorum” diye yanitlar amcasmi. Amcasi “güzel” der “pe-ki ya sonra?” “Ondan sonra $ehir mahkemesinde biraz deneyim kazanmak istiyorum.” Amcasi “güzel” der “peki ya sonra?” “Ondan sonra temyiz mahkemesinde müfetti? olacagim.” Amcasi “güzel” der, “peki ya sonra?” “Amca, ondan sonra evlenip ailemi kuracagim.” Amcasi “güzel” der, “peki ya sonra?” “Yet-kili biri olmayi ümit ediyorum - temyiz mahkemesinde bir yar-gi? veya belki de savci.” “Bu ?ok güzel” der amcasi, “peki ya sonra?” Gen? adamin cani sikilmaya ba$lami§ti ama yine de cevap verdi, “ondan sonra ya§lamncaya kadar devam edecegim ve emekli olacagim.” Amcasi “güzel” der, “peki ya sonra?” “Emekli olduktan sonra ülkenin güzel bir kö§esine yerle§ece-gim, evimi yapacagim ve ?ilek yeti$tirecegim.” Amcasi “güzel” der, “peki ya sonra?” O andan sonra yegen öfkelenmeye ba$ladi “ondan sonra bir gün ölecegim.” Amcasi sordu “öyle mi? peki ya sonra?” Gen? adam artik gülmüyordu; paniklemi§ti. Ihtiyar amca israr etti “peki ya sonra?” “Amca bu konuda ger?ekten hi? dü^ünmedim.” Hayretle “Ne” dedi ya$h adam, “liseyi bitirdin ama burnunun ucundan ötesini görecek kadar zeki degil misin? Tanrf nin saglam bir akil vermi? oldugu bir gen? bundan biraz daha fazla görü§e sahip olamaz mi? Ondan sonra ne olacak?” Gen? adam aceleyle cevapladi: “Ama amca ölümden sonra ne olacagim kimse bilemez!” “Hatalism evlat” dedi ihtiyar adam. “Ölümden sonra ne olacagim kesin olarak bilen bir ki§i var. O Isa’dir. Isa der ki, ‘Kapi büyük yol geni? ise bu seni yikima gö-türür ve buradan ?ok ki§i girer. Ancak kapi kü?ük ve yol dar ise bu ya§ama götürür.’ Ölümden sonra Tann’nm yargisi gelir. Kieler ya kaybeder, ya da kurtarihr.”
Ya^amimz i?in mezara kadar plan yapmak yeterli degil. Mezar-dan sonra da ne olacagim planlamamz gereklidir.
Eger tamir gerektiren bir ?ift ayakkabim olsaydi, araba tamirci-sine gitmezdim. Tamirciler iyi insanlardir ancak ayakkabi tami-rinden hi? anlamaziar. Ayakkabilan ayakkabi tamircisine götü-rürdüm. Diger yandan eger arabam bozulsaydi onu ayakkabi tamircisine degil araba tamircisine tamir ettirirdim. Eger ?örek almak isteseydim kasaba veya bakkala gitmezdim. Onlar da ?ok iyi insanlar ancak ?örek yapmak konusunda hi?bir §ey bilmezier. Dolayisiyla firina giderdim. Eger su borulari ka?irsaydi sih-hi tesisat?i getirirdim. Diger bir deyi?le uygun meslek erbabi arardim.
Ancak ölümden sonra ne olacagini ara$tirmak gerektigi zaman, bizler hep Tom, Dick ve Harry’yi dinleriz ya da kendi belli be-lirsiz karma§ik dü$üncelerimize dayamriz. Bu konuyu her §ey-den öte bir uzmana sormamiz gerekmez mi? Nerede bir uzman bulabiliriz? Sadece bir tane var. O cennetten gelip, ölümü yene-rek göksel kralhga gitmi§ olan Tanri’mn Oglu’dur. ^armihta ölmü?tür. Fakat ya$ama geri gelmi$tir. Sonrasi hakkindaki bütün ger?ekleri O bilir. Ve bize der ki “cehenneme gidebilirsin veya cennete gidebilirsin.” Mantik yoluyla ölümden sonra hipbir §ey olmadigim yirmi be§ profesör kamtlasa bile onlara ?unu söyler-dim: “Üzgünüm ancak üniversitedeki seviyenize ragmen bu konuda uzman degilsiniz; bunun nedeni ?ok basit, ?ünkü öbür dünyaya hi? gitmediniz. Ancak ben oraya gitmi§ olan birini biliyorum: Isa. O sizinkilerden tamamen farkli bir görü§e sa-hip.”
Bugün insanlar sanki ölüm sonmu? gibi davranmaktadirlar. Bu gibi insanlarm aym zamanda bir pastör tarafmdan vaftiz edildik-lerinde dogrudan cennete gidecekleri yönünde bir dü?ünceleri-nin oldugunu anhyorum. Eger yapabilseydim sizi büyük bir tehlike i?ersinde oldugunuza ikna ederdim! Cehennem, pastörler tarafmdan vaftiz edilmi§ insanlarla dolu olacaktir. Her birimiz er veya ge? Tanri’mn mahkemesinin huzuruna ?ikacagiz.
$unu itiraf etmeliyim ki beni Hristiyan olmaya zorlayan, yakla-§an yargilama dü^üncesiydi. Birinci Dünya Sava§i sirasmda
Alman ordusunda gen? bir subaydim. Alayimiz 90k agir kayip-lar vermied. Ben sadece diger subaylar gibi biriydim. Ne daha iyi ne daha kötü. O siralar birisi bana, “bir gün bir din yayici olacaksin” deseydi kahkahayla gülerdim. O siralar Tanri’dan uzak ya$iyordum. Bir gün babam bana “Tanri’ya inanmiyor mu-sun?” diye sordu. “Tanri’mn varhgim inkär edecek kadar aptal degilim” diye yamt verdim. “Ateist olmak i?in oldukpa aptal olmam gerekir” dedim ve, “ancak $imdiye kadar Tann’yla §ah-sen kar$ila$madim, dolayisiyla beni ilgilendirmiyor” diye ekle-dim.
Babamla yaptigimiz bu konu$madan kisa bir süre sonra -Fransa’ya yapilan Alman saldinsi siralanndaydi- Verdun yakm-larmda bir siperde benim gibi tegmen olan gen? bir arkada$imm hemen yaninda oturuyordum. Hücum etmek i?in emir bekliyor-duk. Zaman ge?irmek i?in müstehcen hikayeler anlatmaya ba$-ladik (askerlik yapan herkes ne demek istedigimi bilir). Ben ki§la §akalarimdan birini henüz bitirmi§tim ki arkada$imin §a-kama gülmedigini fark ettim. “Kutscher” dedim “hey Kutscher gülün? bulmadm mi?” O anda aniden yana dogra devrildi. Öl-mü§tü! ince bir §arapnel par?asi kalbine saplanmi$ti. Ben orada, on sekiz ya§mda gen?, delikanh bir arkada§imm cesedinin ba-§inda dikiliyordum.
Ba$langi?ta bu beni hi? etkilememi^ti. $akayla kari§ik “buraya bak koca oglan daha $akami bile bitirmeden böyle vurulmak olacak §ey mi?” dedim. Ancak bir saniye sonra merak etmeye ba§ladim “o $imdi nerede?” Kendimi hälä o siperde, bir nükleer patlamadan daha kör edici parlak bir i§ik gibi üzerime pöktügü-nü görür gibiyim. O kutsal olan Tanri’nm huzurunda ayakta duruyor.
Daha sonra beni bir ba§ka dü$ünce sardi “onun bulundugu yerde ben oturuyor olsaydim, vurulan ben olacaktim ve §u anda kadiri mutlak Tanri’nm huzurunda ben olacaktim.”
Her hangi bir Tanri’mn degil, kendi isteklerini a9iklayan ve benim tümünü ihlal ettigim kanunlan koyan Tann’nm huzuruna pikacaktim. O anda biliyordum ki, Tanri’mn bütün kanunlarim ihlal etmi?tim ve vurulmu? olsaydim derhal Tanri’nm huzuruna pikacaktim. Aklimda cehennemlik olacagima ili$kin en kü9ük bir §üphe bile yoktu.
Bizim süvari 90cuklarm gelmesi dü?üncelerime bir son verdi. “ileri mar?” emri ile atima bindim. Ancak vurulan arkada?imi . terk etmeden önce yillardan beri yapmadigim bir ?eyi yaptim: Dua ettim. “Ey Tanrim” diye yalvardim, “cehenneme gitmeye-cegimden emin oluncaya dek bu sava?ta canimi alma!”
Kisa bir süre sonra görevli pastörü görmeye gittim. Ona, “pastör, cehenneme gitmemek ipin ne yapmam gerekir?” diye sordum. Cevabi “tegmen, ?u anda söz konusu olan kazanmak, kazanmak, kazanmak” oldu. Hayret ettim ve “siz bile bilmiyor-sunuz” dedim.
Birkap hafta ipersinde ölüme giden binlerce genp insana kimse-nin nasil kurtulacaklarim söylememesini dü?ünmek peli?kili degil mi? Güya hälä Hristiyan olan bir ülkede ya?iyorduk.
Eger bir gün elime ineil gepmi? olmasaydi her halde 90k umut-suz olacaktim. O gün durdugum yeri halen görebiliyorum. Fran-sa’da cephe gerisinde bir piftlikteydi. “Bir Incil” diye dü?ün-düm. Eger onu okursam lanetlenmemek ipin ne yapmam gerek-tigini belki ögrenebilirdim. Ancak Incil bana yabanci oldugun-dan rastgele okumaya ba?ladim. Sonra gözlerim ?u söze takildi: “Mesih Isa dünyaya günahkärlan kurtarmak ipin geldi.” Bu söz beni yildirim gibi 9arpti. Bir günahkär. Bu tarn anlamiyla ben-dim. Hip kimse beni buna ikna etmemi?ti. Ben bir günahkärdim! Bu bana göre 90k apikti ve “kurtanlmayi” istedim. Ancak bunun ne oldugunu tarn anlamiyla kavrayamami?tim. En azindan ?unu anlami?tim ki, “kurtanlmak” benim ipinde bulundugum durum-dan pikarilmak ve Tanri ile bari? yapmak anlamindaydi. Mesih isa dünyaya günahkärlan kurtarmak ipin geldi. Eger isa bunu
ge^ekten yapabiliyorsa o halde ne pahasma olursa olsun O’nu bulmahydim!
Bu haftalarca devam etti. isa’yi bulmama yardim edebilecek birini aradim, ancak kimseyi bulamadim.
Daha sonra, hepinizin yapmasim arzu ettigim bir $ey yaptim. Yeni bir saldiri yapihyor olmasma ragmen, bir gün tek ba$ima ka9tim ve eski bir Fransiz (piftlik evine saklandim. Biiyük ölfüde harabe halindeydi ve bo§tu. Yine de bir oda hasar görmemi§ti. Anahtar kapinm üzerindeydi. Böylece i^eri girdim ve kapiyi i9erden kilitledim. Daha sonra diz 9öktüm ve dua ettim. “Rab isa! Kutsal Kitap’ta senin Tann tarafmdan günahkärlan kurtar-mak i9in gönderildigin yaziyor. Ben bu günahkärlardan birisi-yim. Sana gelecek i9in hi9bir söz veremiyorum, 9ünkü böylesine berbat bir karaktere sahibim. Ancak vurulacak olursam cehen-neme gitmek istemiyorum. Rab isa, i§te bu nedenle biitün haya-timi sana baglamak istiyorum. Bana ne istersen yap.”
Sihirli tikirti yoktu. Özel hiybir §ey olmadi. Ancak o odadan 9iktigimda bir lider buldum, öyle bir lider ki, o andan itibaren O’na ait oldum.
Günler ge9tik9e, dünyanin biiyük bir tehdit altinda oldugunu anlamaya ba§ladim. insanlar ölüm tehlikesiyle ya$iyorlar. insan-lar günahlarmm affedilmesi i9in ara^tirma bile yapmaksizm ya$ama devam ediyor. Senin günahlarindan ne haber? Onlarin affedildiginden emin misin? Hayir mi? O halde Tann’nm mah-kemesine geldiginde O’nun huzurda durabilecegini hälä nasil ümit edebiliyorsun?
insanlar TanrTmn bari$mi bilmeden hayati sürüyorlar. ince bir Hristiyanhk cilasina bürünerek huzursuz bir kalp ta§iyorlar, 9ünkü bir par9a bile degi?memi$ oluyorlar.
Tann hi9 kimsenin cehenneme gitmesini istemez. Kutsal Kitap der ki: “Tann her insanin kurtulmasini ve ger9egin bilincine varmasmi ister.” Bu nedenledir ki dünyaya biricik Oglunu gön-
dermi$tir. Ancak Tann tarafmdan kurtanlmak icpin bizlerin Isa’ya dogru bir adim atmamiz gerekir. O’na ait olmamiz gere-kir.
Dikkat! Ölüm tehlikesi! Bizler Tann’nin yargisma dogru ilerli-yoruz.
Hitler rejimi sirasmda gen9Ük grubumda 90k iyi bir delikanh vardi. Bir süre i9in ineil derslerimize düzenli olarak devam etti ve bir süre sonra yetkililer onu bir Nazi beyin yikama kursuna devam etmeye zorladilar. O zaman gen9Ük grubundan ayrildi. Uzun bir süre onunla temas kuramadim. Günün birinde aniden onunla kar$ila$tik. “Hey Günther merhaba” dedim, cevabi “Ya-$asm Hitler” oldu. Dedim ki “Günther, nasilsm? Seni uzun sü-reden beri göremedik.” Durdu ve cevapladi: “Benim kuralim: görevini yap, olabildigin gibi gel. Eger bazen görevimi yapmak-ta yetersiz kalirsam ve ger9ekten bir Tann varsa hatalanmi ona itiraf etmekte yeterince dürüst olacagim. Ancak Isa gibi benim yerime ölecek bir günah ke9isine ihtiyacim yok.”
Akil gözüyle böyle dü$ünen milyonlarca erkek ve kadim görebi-lirim. Görevini yap, oldugun gibi gel ve geri kalan olaylan Tan-ri’ya a9iklamak benim görevim olacak. Sadece “görevimi yap-tim” sözleriyle hi9bir $ey ipin Tann’nm yargilamasimn huzuru-na 9ikacagimi zannetmiyorum. Bu alt yapida devam edersem lanetlenmeye dogru gideeegimi biliyorum. $unu dikkate alabi-lirsiniz: Her birimizin Tann huzurunda kendi hesabmi vereeegi gün gelecektir.
Arkada§lanm; Tann’nm huzurunda kendimi hakli 9ikarmak i9in 9ah§miyorum. Böyle yaparsam ölüm tehlikesiyle kar$ila$acagi-mi biliyorum. Herkes Tann’mn adaleti önünde hesap verecektir. Sizi uyarmak istiyorum; kan ter i9inde kalmi$ gibi dü-?ündügümde büyük bir üzüntüye kapihyorum. Insanlar Tann’nm yargisma dogru ko§maktalar.
Büyük heykeltira? Emst Barlach bir oyun yazmi^tir. Oyundaki ba§ karakter “Ayya? Boll.” Boll bir arazi sahibidir. Her zaman
yakirkeyif dola?ir. Bir gün iyi bir yemek ve i?ki fashndan sonra güne?in en sicak oldugu saatte köyün meydanma dogru yürür. Ve birden kendisini köy kilisesinin önünde bulur. Kilisenin ka-pisinda trompetlerini üfleyen dort melek kabartmasi bu-lunmaktadir. Boll onlara baktiginda sanki onlarin aniden dünya-ya gelip son yargilamayi haber verdikleri hissine kapildi: “Bü-tün insanlar ipin Tanri’nm Mahkemesi huzuruna pikma saati geldi.” Barlach ?u sözleri yazar: “Siz ölüler, mezannizdan 91km! Bedenlerinizin bozulmasini bir mazeret olarak göstermeye 9a-h?mayin. Hayir! Di?an 91km!” Ayya? Boll anlainaya ba?ladi ve “Tanri’dan ka9amam. Bir gün btitün sirlarimla birlikte O’nun huzuruna 9ikmak zorunda kalacagim” diye dü?ündü.
Erdemlerimizden uzak kalamayacagimizi hepimiz 90k iyi bili-riz. Tanri’nm yargilamasi uzamp tutacakmi?9asma yakmdir. O gün geldiginde bütün iyi i?lerimiz güne? i?igindaki kar gibi eri-yip gidecektir.
insanlarm bugünlerde bu tür ?eyleri duymak istemedigini biliyo-rum. Isa’ya dönmedigimiz takdirde cehenneme gidecegimizi söyledigim zaman insanlar sadece gülüp “ne? Cehenneme mi? Bu bir Orta £ag dü^üncesi. Cehennem diye bir $ey yok ki” di-yorlar.
Böyle ifadeler bana daima son sava§ sirasinda ya^adigim bir olayi hatirlatir. Sava§ zamamydi. Bir haber götürmem gerekti-ginden dolayi yola 9iktim ancak yolda bir hava hücumu ile kar-§ila§tim. En yakmdaki hava savunma kulübesine sigindim ve alarm sona erinceye kadar orada kaldim. Daha sonra haberi götürmem gereken bölgeye varmcaya dek yoluma devam ettim. Binalardan hi9biri hasar görmemi$ti ve bütün bölgenin terk edildigi hissine kapilmi§tim. Ortahkta bir kedi bile yoktu. “Rüya görüyorsun herhalde” diye dü$ündüm, “bu mümkün degil, bina-lar hasar gönnend? ancak yine de herkes gitmi?.” Birka9 dakika sonra bölgenin sivil savunma ?efi ile kar?ila?tim ve ona sordum: “Herkes neden gitti?” A9iklamak amaciyla koluma girerek beni evlerden birisine soktu. Arka tarafa bakan pencerelerden birinin
önünde durduk. Oradan evlerin bir ye§il alani gevreledigini gö-rebiliyordum. Ye§il alanin tarn ortasinda bir buharli lokomotifin kazani büyüklügünde kocaman bir bomba duruyordu. “Henüz patlarnadi mi?” diye sordum. “Hayir. Bu gecikmeli olarak faali-yete gegen bir bomba” diye cevap verdi. Bunlar en tehlikeli bombalardi. Topraga dü$tüklerinde patlamazlar ancak be§ veya yirmi saat kadar sonra patlarlardi. Bu bombalar genellikle insan-lar siginaklardan giktiktan sonra patlardi. Adam “buradaki her-kes kagti” diye agikladi ve “tikirtisim duyabiliyor musun?” diye sordu. Patlatma mekanizmasmdaki saatin tikirtisim rahathkla duyabiliyorduk. Bomba her an patlayabilirdi! “Gel” dedi sivil savunmaci, “burada daha fazla kalmasak iyi olacak.” Bomba patiadigi takdirde sakmabilecegimiz kadar geriye gekildik. O sirada hig ah§ilmadik bir manzara gördüm. Bir serge sürüsü ugarak geldi ve yava§ga bombamn üzerine kondu. Bir tanesi ugarak bombamn ba§ tarafmdaki ate$leyicinin üzerine kondu. Bagirarak “sergeler bakin ölümle flört ediyorsunuz!” dedim. Ancak bütün sürü ikazima cevap olarak alay edermi§ gibi görü-nüyordu; “ha ha, onun ne oldugunu biliyoruz! Bugün kirn bom-baya inamr? en kügük tehlike bile yok!”
Bugünkü insanlar kendilerini tehdit eden tehlike kar§ismda gül-düklerinde aym akilsizhgi görebiliyoruz.
Tanri’mn Oglu geldi, garmiha gerildi ve ölümden dirildi. O za-man herkes Tanri’nm gergek ve kutsal oldugunu anlamahydi. Ancak bir insan gelip de insanlara, “dikkat ileride tehlike var, ruhlarmizi kurtarmaya bakin” dediginde sadece gülerler ve “ha, ha bugün bu sagmahga kirn inamr?” §eklinde cevaplarlar.
Bazen Tann Kutsal Kitap’ta alayci agiklamalar yapar. Kutsal Kitap, ateizme §u tek cümleyle atif yapar: “Akilsiz icinden, ‘Tann yok!’ der" Kutsal Kitap’in hayata baki§ agisiyla ba$ka ne denilebilirdi?
2.	Kurtulu§a Dogru
Tann bir keresinde dünyayi deh$etli bir yargdamayla vurmu§tu. Sadcce bir adam ve ailesi kurtulmu§tu. Adamin adi Nuh idi. Tann ona fclaket ba$lamadan önce bir gemi yapmasmi emretti. Deh§etli afet ba§lamadan hemen önce Nuh’a bütün ailesi ile birlikte gemiye binmesini emretti. Ve ailenin her üyesi iperi girdiktcn sonra Tann kendisi kapiyi üzerlerine kapatti.
Dünya, Tanri’mn hakli yargilamasma dogru ilerlemektedir ve bizi kurtaracak bir gemi bulunmaktadir. Bu bize Mesih Isa’da sunulan lütuftur. O, Tanri’mn dünyasmdan bizim günahkär dünyamiza geldi. O, parmihta bizim ipin öldü. Eger Tanri Oglu-nun böyle kötü bir ölümle ölmesine izin verdiyse O’nun ölümü vasitasiyla elde ettigi kurtulu§ günahkärlarm en kötüsünü bile kurtarmaya yetecek kadar büyük olsa gerektir. isa ölümden di-rildi ve Kutsal Ruh aracihgiyla bizi kendisine pagirmaktadir. Isa kurtulu§un gemisidir.
Tann’nm eskiden Nuh’a “sen ve senin ailen gemiye girin” dedi-gi gibi $imdi sizlcri de Mesih isa’nin lütuf siginagi altina girme-niz konusunda uyanyor. Tanri’yla ban$ma yoluna adim at. Seni geride tutan her $eyi birak gitsin. Kurtaricma de ki: “£ok büyük bir günahkär sana geliyor.” (^armihin altinda günahlarim ortaya koy. isa’nin kanmin §ahsen senin i?in döküldügüne inan ve O’na de ki “Rab, bütün ya^amimi ellerine birakiyorum.” Gemiye girmek i$te bu anlama gelmektedir.
Dikkat, ölüm tehlikesi!
Pek pogumuz kurtulu§ ve korunma olmaksizin Tanri’mn yar-gilamasma dogru ilerliyoruz. Ancak Tanri’nm lütfu o kadar büyük ki O’nun muhafazasim her zaman alabiliriz. Inanmak Tanri’nm yargi alanindan Mesih isa’nin lütuf alamna gepmek demektir. Bu adimi atmak pocuk oyunu degildir. Ancak O bizi tehlikeden, ölüm tehlikesindcn kurtanr.
Yeni Gine’deki misyoner grubunun taninmi§ öncüsü Albert
Hoffmann bana hi? unutmadigim bir öykü anlatrm§ti. Ona “de-gerli karde§im Hoffmann, Hristiyanhgi ya$amak i?in büyük bir mücadele i?indeyim. Bizimki gibi bir dünyada Mesih isa’ya ait olmak bir pastör i?in biie $aka olmasa gerek” demi§tim.
Dedi ki “sana ya§adigim bir tecrübeyi anlatmak isterim. Yeni Gine’de Hristiyan olmak isteyen Papualilara bazi talimatlar vermek gelenegimizdi. Bu onlarin isa’yi daha iyi tammalarina yardimci oluyordu ve önceden kararla^tinlan bir Pazar gününde vaftiz ediliyorlardi. Bu her zaman büyük bir bayram gibiydi. Her seferinde pek 90k dinsiz katihrdi. Büyük bir §enlik ate§i yakihrdi. Vaftiz edilecek adaylar feti$ ibadeti i?in gereken takim taklavat ellerinde ortaya gelirlerdi: bu aletler sihir nesneleri ve heykelcikler ve nazarhklardi. $enlik ate§inin yamna gelince eski hayatlanmn izlerini alan bütün bunlan alevlere atarlardi.
Bir ak$am gen? bir yerli kadinin ate§e yakla$tigmi gördüm. Kol-lari heykelcikler ve nazarhklarla doluydu. Ancak bunlan atmak i?in karar verme am geldiginde bunu yapamadi. “Bunlarm hepsi atalanmin ya$am §ekillerinin birer par?asidir. Bunlar benim bütün ge?mi?imin kökleridir. Kahtlarimi inkär edemem” §eklin-de dü§ünmü§ olmahydi. Bir adim geri atti ve aym anda “bu du-rumda isa’ya ait olamam” §eklinde bir ba§ka dü§ünce onu etki-sine almi§ olmahydi. Böylece ileri dogru ü? adim atti fakat bir saniye sonra bu nesnelcrden kesinlikle ayrilamayacagim hisse-derek tekrar geri gitti. “Onun yamna gittim” dedi misyoner, “ona dedim ki, ‘bu senin i?in 90k zor! Belki de bu durumu biraz daha dü§ünmelisin. Bir dahaki vaftiz töreninde vaftiz edilebilir-sin.’ Kadin bir an dü?ündükten sonra ?abucak ileri giderek feti§-lerini ate§e firlatti ve öyle kaldi.”
O misyonerin söylediklerini asla unutmayacagim, öyküsünü bitirdiginde yüzü aga?tan yontulmu? gibi kin§mi?ti ve “bu kadi-nm mücadelesini sadece iman etmi§ ki§ilerin anlayabileceginden eminim” diye ekledi.
Dostlanm, sizinle gemi arasmda sadcce bir adim var. Kendinizi
isa’nm kollanna atarak ölümün tehlikesinden ve yargilamadan kafin. Bu kolaylikla atilabilecek bir adim degil. Gegmi^le tüm baglarin koparilmasini gerektirir. Daha azini degil!
Yeterince a<?ik olabildim mi?
insanlann almi§ olduklan uyanlara ragmen lanete giden yolda devam cttiklerini görmek beni daima kizdirir. Tanri bunu iste-miyor. O sizin kurtarilmamzi istiyor ve bu nedenle de günahla-nnizin bedelini ödemesi ipin size oglunu göndermi^tir. Bütün yapmaniz gereken supunuzu kabul etmeniz ve isa’nin sizin igin hazirladigi kurtulu§u §efkatle almamzdir.
Hitler döneminde Gestapo tarafmdan 50k defa sorgulandim. Bir keresinde iipinde her türlü kayitlarla dolu evraklarm bulundugu dosya dizilerinden ba§ka hifbir ?ey olmayan bir odada bekletil-dim. Her dosyadan bir etiket sarkiyordu ve her etiketin üzerinde “Karl Meier” veya “Friedrich Schultz” gibi isimler yazihydi. Bütün bu kayitlarla pevrili olarak bu bitmek bilmez bekleyi§ sürecindc bütün hayatimi bunlarm arasinda gefirmek zorunda olmayacagim ipin Tann’ya §ükrettim. Fakat sikilmaya ba§laym-ca etiketlerdeki isimleri okumaya ba§ladim. Birisinde Karl Meier bir digerinde Friedrich Schultz. Aniden “Wilhelm Busch” yazisini gördüm. Dolayisiyla bana ait bir kayit vardi. Dosyalar artik hi^bir §ekilde sikici görünmemeye ba$ladi. Benim ki§isel kayitlanm bu raflardan birisindeydi! Meraktan fatlayarak onu ahp bu insanlann benim hakkimda ne yazdiklarina bakmak iste-dim ancak böyle bir riskc cesaret edemedim. Yine de tamamen “benim kayitlanm orada!” dü$üncesiyle sarsildim.
Hayatimda beni Hristiyanhktan daha fazla sikan bir §eyin olma-digi bir dönem vardi. Bira bardagimm dolu olmasi beni daha fazla ilgilendiriyordu. Sonra bir gün ilk olarak isa’nm farmihim gördüm. O geneckten §uydu: kayitlanmla ilgili yapacak bir §eyi vardi. Su^umla ve kurtulu§umla ilgili yapacak bir §eyi vardi. O günden beri isa’nin yarmihi beni en fazla ilgilendiren $ey oldu.
Isa gerpektcn de büyük kurtancidir.
3.	Ölümden Ya$ama
Buna bir ba$ka apidan bakalim. Bu konuyu dü$ünürken (Dikkat! Ölümcül tehlikedesin! Dur! Dön ve geriye git! Kurtaricmi ara!), aniden §u dü?ünce aklima geldi: sadece ya$ayan bir ki§i ölümün tehlikesinde olur.
Nereye varmak istedigimi anliyor musunuz?
Sizler gerpekten de hayati asla bulamama tehlikesindesiniz. Sizler hayati ölü bir insan olarak gepirmek ve sonunda ölü bir insan olarak di§lanmak tehlikesindesiniz. Kar$miza gelen tehli-ke hayatta her §eyi kapirabileceginizdir. Kutsal Kitap bunu 90k net olarak ortaya koymaktadir: Tanri’nin ogluna sahip olan ha-yata sahip olur; Tanri’nm ogluna sahip olmayanin hayati ol-maz.”
£ok fazla zaman olmadi, lisan ögreten Berlinli bir bekar hanim-la tam$tim. Ona “affedersiniz bayan” dedim, “belki bir pastör bazen apik olma hakkina sahiptir! Söyler misiniz kap ya$mdasi-niz?” Bir bayana ya§im sormak kural geregi yapilmamasi gere-ken bir §eydir; ancak ya§h bir pastör ara sira bunu yapabilir. Hip beklemeden yamtladi “sekiz ya§indayim...!” §a§irdim “bir daki-ka” dedim “sekiz ya?mda? Üp dil ögretiyorsunuz ve sadece sekiz ya§mdasiniz?” Gülmeye ba$ladi, sonra da izah etti, “sekiz yil önce Mesih Isa’yi tanidim.” Mutlu olmu$tum. “Bunu ortaya koymanm ho§ bir yolu!” dedim. §unu söyledi: “Tanri’nm ogluna sahip olan hayata sahip olur; TanrTnm ogluna sahip olmaya-nm hayati olmaz.” Devam etti: “Gepmi§te bir kurtaricim yoktu; gerpek anlamda ya§amiyordum. £ok para biriktirerek ve iyi zaman gepirerek tatmin oluyordum, ancak gerpek anlamda ya-$amiyordum!”
Bu cesur bir apiklama degil mi? Gerpekten de hayatmi kendi özgür iradesi ile isa’ya adamami§ bir ki§i ya§adigmi söyleye-mez. Sadece isa’ya sahip olamn hayati vardir.
Uzun yillar önce gen? bir adam beni görmeye geldi. “Seni bura-ya getiren nedir?” diye sordum. “Gerpekten bilmiyorum” diyc cevap verdi. “Sadece ya?adigim hayatin anlamsiz bir hayat ol-dugu duygusuna kapildim” deyince ben ?a?irdim ve tekrar sordum: “Ne? (pilingir olarak iyi bir i?in var ve iyi para kazamyor-sun.” $u cevabi verdi: “Ancak hayat bu degil. Hayir bu anlamli bir hayat degil. Pazartesi pilingire ait, Sah pilingire ait, £ar?am-ba pilingire ait, Per?embe pilingire ait, Cuma piliiigire ait, Cu-martesi futbol, Pazar sinema ve kizlar. Gerpekten de hayat bu degil.” “Dostum” dcdim, “kesinlikle haklism. Eger bunu anla-diysan ?u ana kadar pok uzun bir yol kat ettin demektir. Hayat bu degil. Isa kendisini bana tamttigi zaman hayatim da tamamen degi?ti. O benim kurtancim oldu; o beni Tann ile uzla?tirdi. Bunu anladigim zaman kalbimi O’na verdim ve i?te o zaman bir hayatim oldu.”
Bu genp adam sonunda hayati bulmu?tu. Onu son zamanlarda Freiburg’ta gördüm. “Evet” dedim “nasil gidiyor? Sonunda gerpekten ya?iyor musun?” Yüzü ne?eyle parhyordu, cevap verdi, “evet ?imdi gerpekten ya?iyorum!” O gerpekten de pok iyi bir Hristiyan, bir genplik grubuna liderlik ediyor ve diger insanlara kendisinin de hayat buldugu Mesih isa’ya giden yolu gösteriyor.
Anhyor musunuz? Ölüm tehlikesiyle kar?i kar?iyasimz. Isa’yi kurtancimz olarak kabul etmeden ya?antmizi kaybedebilirsiniz.
Tüccar olan arkada§lanmdan birisi son zamanlarda bir sanayici-nin evine davet edilir. Bu adamin mükemmel bir bahpenin ipin-de bulunan güzel bir evi vardir. En azindan davetli yüz konuk vardir. Kalabahkta siki^an arkada?im kendisini bir kö§ede ev sahibinin yaninda bulur, ve ona “§ansh degil misin! bir kral gibi ya^iyorsun. Güzel bir malikänen, gelecek vaat eden bir fabrikan, sevgili bir kann ve ho? pocuklarm var” der. Adam cevap verir: “Evet, bu dogru, ?anshyim.” Daha sonra ciddile?erek der ki: “Fakat hep aym, buradaki ?eylerin nasil gittigini hip sorma” diyerek kalbini gösterir.
Sokakta yürürken genellikle, “eger insanlar ger?ekten samimi olsaydi, hepsi durup ‘burada, kalbimde bir $eylerin nasil gittigi-ni bana sorma’ diye haykinrlardi. Huzurlan yok. Vicdanlan onlari su?luyor. Su?lu hissediyorlar” §eklinde dü§ünürüm.
Bizleri iyile$tirebilecek sadece bir ki§i var. Hatirlaym, Tanri günahlanmizi görür. Biz kendiligimizden O’na gidemeyiz. Fa-kat O sevgisiyle bizlere Mesih isa’nin ?ahsmda gelmi^tir. Bu sizlere bildirmem gereken mutluluk verici mesajdir. “Tanri dün-yayi o kadar sevdi ki...” Ben dünyayi sevemezdim. Herkesi dö-verdim; bu ya§li dünya akamet, zayiflik ve aptalhkla dolu. Tann yine de onu sevdi. “Qünkü Tann dünyayi o kadar gok sevdi ki, biricik Oglunu verdi. Öyle ki, O ’na irnan edenlerin higbiri mah-volmasm, ama hepsi sonsuz yagama kavugsun. ” (ineil, Yuhanna 3:16)
Söyleyin bana, Tanri bundan -kendi oglunu ölüme vermek- ve dolayisiyla bizim sonsuz ya§ama sahip olmamizi saglamaktan daha fazlasim yapabilir miydi?
Bir öykü daha. Bir ak$am kilise ibadetinden sonra gen? bir adam, büyük Ingiliz vaiz Charles Haddon Spurgeon’a gidip dedi ki, “pastör siz hakhsiniz, benim de Cavalry’nin adami ile bulu-§up Tanri’nm evladi olmaya ihtiyacim var. Bir gün degi§ece-gim.” “Bir gün?” diye sordu Spurgeon. “Evet, ancak daha sonra.” “Daha sonra? Neden bugün degil?” Gen? adamin yüzüne karma?ik bir ifade hakim oldu ancak yine de cevapladi, “ben kesinlikle kurtanlmak istiyorum, i$te bu nedenle bir gün degi?-mek niyetindeyim, ancak bundan önce hayattan biraz zevk al-mak istiyorum.” Spurgeon kahkaha ile güldü, ve dedi ki: “Gen? adam, hayatta fazla bir ihtiras yok. Ben hayattan biraz zevk al-makla tatmin olmazdim. Hayattan ?ok daha fazla olan bir bü-tünü isterim. Hayati fazlasiyla isterim. isa Kutsal Kitap’ta der ki (ona ayeti gösterir): ‘Bense insanlar ya?ama, bol ya^ama sahip olsunlar diye geldim’ (ineil Yuhanna 10:10).”
Tann isa’nin parmihta ölmesine senin ve benim gibi zavalli, kayip günahkärlar ipin izin verdi. Böylelikle bizler sonsuz ya-?ama sahip olacagiz. Sabahlan uyandigimda Tanri’nm evladi oldugum ipin ve hayati O’nda buldugum ipin ne§eyle §arki söy-lerim. Evet Isa bu dünyada bize hayat vermek ipin geldi, O biz-leri Tanri’nm yargismdan korumak ve bizlere sonsuz ya$ami bagi§lamak ipin geldi.
Size kisa bir hikaye anlatayim. Bir Kasim ak$aminda hava ya-gi§hydi. iki adam yol boyunca yürüyorlardi. Birincisinin yag-murlugu yoktu, ama ceketinin yakalan kalkikti. Islanmaya al-dirmaz gibi görünüyordu. Nereye gittigi onun ipin 90k fazla önemli degildi. Buraya gelebilirdi veya oraya gidebilirdi. Hip önemi yoktu, Evsizdi. Insanlann pogunlugu hayati böyle sür-dürmektedir. Ya$amda her hangi bir hedcfleri yoktur.
Sizden ne haber? Nereye gidiyorsunuz? Evsiz insanin vay hali-ne! Sizin ebedi bir eviniz var mi?
Yol boyunca yürüyen ikinci adama gelince; o da aym firtinayi, aym pamuru, aym yagmuru ve aym kan ya§amak zorundadir. Fakat 0 islik palmaktadir ve adimlan canhdir. Neden? £ünkü az ötede evinin i§ildayan i§iklarmi görmektedir. Orada sicakhk bulacaktir. Orada yolun zorluklanna gülüp gepecektir. Dostla-nm, i§te bu hayatmi Mesih Isa’ya adami§ ve dünyada gepirile-cek hayati O’nda bulmu§ olanlarm yoludur.
Tanri Nuh’a “Gemiye girin” dedi. Sizleri sakin bir yer bulmamz ipin uyanyorum. Isa orada olacaktir. O’nunla biraz konu§un ve akhmzdan gepen her §eyi O’na söyleyin. Bir keresinde birisi bana, “Hekimler gibi sizin de randevulu konu§ma saatleriniz var mi?” diye sordu. $öyle cevapladim: “Neye yarar ki? Insanlar benimle degil, dogrudan Isa ile konu§mahdir!” Sizlcrin de kesin olarak yapmasi gereken budur!
Ne Yapmaniz Gerekir?
Bana gönderilen mektuplarm birinde §u soruyla kar§ila§tim: “Vaaz verirken kendi görü§lerinizi mi yoksa sadece kilisenin doktrinlerini mi anlatirsmiz?” “Ben incil’in mesajmi aktanrim” diye cevapladim ve okuyuculanm ipin §unu ilave edeyim: Pastor Busch’un görü§lerini dinledik^e kandirilmi? insanlarsimz. Beni dinlerseniz, söylediklerimden bir §ey elde edemezsiniz. Ihtiya-cmiz olan Isa’mn sesini dinlemektir. Isa kendini “iyi £oban” olarak adlandirdi. Bu ‘Iyi (^oban’in sesini dinlemelisiniz. Güp-süzlügümle size 90k az yardimci olabilirim. Önemli olan yü-reklerinizi apmaniz ve Iyi (Joban’in sesini duymaniz. ‘Ne yap-mamtz gerekir?’ sorusu üzerinde konu§tugumuzda önemli olan sizin ki§isel olarak kalbinizi Rab Isa’ya agmaniz ve Iyi £oban Isa’yi dinlemeniz.
1. inan9Sizhgina Bir Son Ver
Büyük $ehirlerde pastörlük yaptigim uzun yillar boyunca incil’in mesajma kar§i olan her türlü tarti§mayi i§ittim. O kadar 90k inan9sizhk gördüm ki sizleri inan9siz tavrmiza bir son ver-meniz i9in -9ünkü kurtulu$unuz yakindir- en ba§tan uyarmam gerekir.
Sava$ sirasmda, geiler arasmda yaptigim pali^malann yam sira büyük bir hastanede pastörlük görevini yürütüyordum. Bir gün özel bir hasta odasinm kapisim 9almak üzereyken gen9 bir hem-$irenin koridorun diger ucundan bana dogru ko?arak geldigini
gördiim. Nefes nefese “Pastor Busch, lütfen o odaya girmeyin” dedi. “Neden?” diye sordum. “Bu odadaki adam higbir din gö-revlisinin özellikle bir pastörün kendisini ziyaret etmesini red-dediyor, eger igeri girerseniz sizi di$an atacaktir!” Kapidaki ya-ziyi gösterdi ve o ki§inin tanmmi§ bir i?adami oldugunu gör-düm. “Hem$ire” dedim, “endi§e etmeyin benim sinirlerim gelik gibidir” ve kapiyi galdim, gür bir erkek sesi “girin” dedi. igeriye girdim. Yatakta kir sagli bir ya$h adam yatiyordu. “lyi günler. Ben pastör Busch’um” dedim. “Ha” dedi, “sizin hakkmizda gok $ey duydum. Beni ziyaret etmenize izin veriyorum.” Qok §a§ir-dim ve aym zamanda gok memnun oldum. “£ok naziksiniz” dedim. “Ancak Hristiyanhkla ilgili konulara girmek istemiyo-rum” diye ekledi. Ben gülerek, “kötü talih, ben de sizinle bu konuda konu§mak igin gelmi§tim” deyince o da elini sallayarak “mümkünü yok. Benim dinle i§im kalmadi. (Jocukken büyükle-rim beni Mezmurlari ezberlemek igin zorladilar ve onlari ezber-leyemedigimde tokat yedim. Büyüyünce hepsini firlatip attim. Kendi hayat felsefemi olu^turdum. Beni esinlendirenler Darvin, Hegel ve Nietzsche gibi dü^ünürlerdir” dedi.
Onun söylediklerine bir pastör olarak gok sinirlendim. Maalesef kendime hakim olamadim. Sert bir §ekilde “dinle dostum” dedim. “On alti ya§indaki bir geng bana liderinin Nietzsche oldugunu söylerse kendi kendime güler ve §öyle dü§ünürüm ‘eh §imdi bir gegi§ dönemi ya§iyorsun. £agda§ filozoflar kendilerini ke$fettiginde artik modellerine inanmayacaksm.’ Ancak sizin gibi bir ayagi gukurda bulunan ya§li bir insan bu gibi §eyleri söylerse o zaman durum gok ciddi bir hal alir. Siz klinik olarak hastasimz. Sorarim size: Tanri’mn huzuruna giktigimzda bu sagmahklari konu§abileceginizi dü^ünüyor musunuz?”
Afallayarak bana bakti. Agikga belliydi ki kendisiyle bu tarzda konu^ulmasina ah§mami§ti. Ya§h bir adama sert bir tonla ko-nu§tugumu fark ettim ve konu§mami biraz yumu$attim. Daha sonra bu zavalli adam igin büyük bir acima hissine kapildim. Sesimin tonunu degi§tirdim ve onun ba$langigta reddetmi? ol-
masma ragmen Isa’mn nasil onun (pobam olmak istedigini a?ik-lamaya ba§ladim. Hasta adam derin bir nefes aldi ve “aslinda iyi olabilir. Peki hayat felsefemi ne yapayim? $u ana kadar inandi-gim her ?eyi firlatip atayim mi?” dedi. Kalbim ne$eyle doldu ve “Bu dogru olur efendim” dedim. “Ebediyetin ujiginda sizin ifin kullam?siz olan her §eyi 9öpe atm. Bunu hemen ?imdi yapm. Yarmi beklemeyin. Böyle bir inangsizhkla ne ya§ayabilir ne de ölebilirsiniz. Her ?eyin ?ekip gitmesine izin verdiginizde, ken-dinizi sizi kurtarmak ifin ölen Tanri Oglunun a?ik kollanna ' atarsiniz. O sizin de kurtanciniz olmak ister.”
Tarn o sirada hem?ire odaya girdi ve bizi eski dostlar gibi konu-$urken bulunca 90k $a?irdi. Eliyle bir hareket yapinca odadan 9ikma zamanimin geldigini anladim. Ya§h adamm elini uzun bir süre tuttum, sonra odadan sessizce 9iktim. Benim tavsiyemi tutup tutmadigim asla bilemeyecegim. O gece öldü.
O gün yeti$mi§ insanlann, Darwin, Hegel ve Nietzsche gibi dü?ünürlerin burunlarmi kendi hayatlanna sokmasma nasil izin verdiklerini görünce umutsuzluga kapildim. Hatali sebeplere dayanan inan9sizhklari onlari ebedi kurtulu§u kaybetme tehlike-si ile kar$i kar$iya birakmaktadir. Bu nedenle ilk olarak ve her §eyden önce sizi inan9sizhga götüren bütün yüzeysel dü$ün-celeri firlatip atmaniz i9in uyanyorum. Bunlardan vazge9in! inanpsizligmiz bir kuru$ bile etmez. Kutsal Kitap der ki: “Qün-kit tek bir Tann ve Tann ile insanlar arasmda tek bir araci var-dir” (1. Timoteos 2:5).
Bir gün, kazaginin üzerinde 9izgiler bulundugu igin “gizgili adam” lakabim taktigim bir adamin kar?isinda oturuyordum. O 90k gü9lü bir adamdi bir sava§ gemisi gibi in§a edilmi§ti. Kansi bir hava saldirismda feci $ekilde can vermiß, iki oglu cephede ölmü$tü. Zavalli dostum! Bir gün onu ziyaret ettim. Fakat oturur oturmaz; “pastör Busch, inanciniz hakkmda konu^mayi kesin! Hayatimda 90k $ey gördüm ve artik higbir $eye inanmiyorum.” Gülerek, “bu imkansiz, bazen trene binersiniz, dcgil mi?” dedim ve “Evet, binmek zorundayim” devam ettim, “her bindiginizde
makiniste gidip ehliyetini göstermesini ister misiniz?” Cevabi, “tabii ki hayir” oldu. “demiryollarmm istihdam ettigi makinist-ler...” “Ne” diye sözünü kestim, “yani makinistin kalifiye oldu-gunu önceden bilmeden trene bindiginizi mi kastediyorsunuz? Hayatmizi en küpük bir garanti olmadan onun ellerine teslim mi ediyorsunuz? Peki peki, hayatmizi birinin ellerine teslim etme-nin inanci olu§turdugunu biliyor muydunuz? O halde hipbir §eye inanmadigimzi söylemeseniz daha iyi olur. Demelisiniz ki: “Demiryollarmda olanlar harip hipbir $eye inanmiyorum!” “Evet..!”
Onu sorgulamaya devam ettim. “Hip eczaneye gider misiniz?” diye sordum ve “pok sik ba?im agrir ve ilap almak ipin eczaneye giderim,” diye cevapladi. Bunun üzerine, “belki bilirsiniz, bazi eczacilar mü§terilerine yanh§hkla zehir vermi$lerdir. Dolayisiy-la ilaplan almadan önce onlan analiz ettiginizi dü$ünüyorum” deyince, “hayir pastör Busch. Onayli bir eczaci meslegini bilir. Bana böyle bir hata yapmaz” diyerek beni cevapladi. $a$irdim ve “ne?” dedim. “Ilaplan kontrol etmeden mi ahyorsunuz? Ha-yatimzi bir eczaciya mi emanet ediyorsunuz? Verdigi ilaplan en küpük bir $üphe duymadan mi ahyorsunuz? O halde buna güven diyebilirim! Dostum hipbir §eye inanmadigimzi söylemeyi ke-sin; §unu söyleseniz daha iyi olur, “demiryollarmda ve eczane-lerde olanlar harip hipbir §eye inanmiyorum!”
Yeni örnekler vermeye devam ettim. En sonunda kendi dene-yimlerimi onunla payla§tim. “Bir gün Tanri’nm bize göndenui? oldugu ki§i, Isa ile kar§ila§tim. Evet, ölümden dirilmi§ olan ve ellerinde hala pivi izlerini ta$iyan isa. Bu izler O’nun bana duy-dugu sevginin benim ipin hayatim verecek kadar büyük oldugu-nun kamtlanydi. Dünyada hip kimse isa’nin benim ipin yap-tiklarmi yapmadi! Hip kimse benim ipin O’nun kadar güven duyulmaya layik degildir. isa’nin bir kez olsun yalan söyledigini zannediyor musun?” cevabi “hayir” oldu. “ba§ka hip kimse ipin bu kadar pok §ey söyleyemem. Fakat o gün, uzun yillar önce, kendime §unu söyledim: “Hayatim isa’ya emanet edebilirsin. O
güvenine layiktir. Ve benim yaptigim da bu oldu.” “Bu kadar basit mi?” diye sordu adam. “Evet” dedim, “bu kadar basit.” Sen etrafmdaki her türlü insana güveniyorsun, ama isa harip. Güvene tamamen läyik tek ki§i O’dur. Öyleyse, inanpsizhginin dayandigi hatali sebeplerden vazgep. Ve hayatmi Rab isa ile doldur.
Bir keresinde bir toplantida kalabahk bir genplik gmbuna §u pagrida bulundum: “Mesih isa’yi kurtanci olarak kabul edip de bundan pi$man olan tek bir erkek veya kadm getirebilen ki§iye bir milyon avro ödül verecegim!” Apikpasi bu kadar pok param yoktu. Fakat bu teklifi hip tereddütsüz yapabilirdim pünkü böyle bir ki$i bulunamazdi. Fakat pek pok insanin isa’yi i§itip de kabul etmedigini ve bundan dolayi büyük pi§manhk duyduklarim biliyorum.
Dolayisiyla sizi bir kez daha inanpsizhgimzdan vazgepmeniz ipin uyanyorum. Sizin ipin pok §ey yapmi? olan isa’ya güvenin. Bu sizinle O’nun arasmdaki §ahsi bir meseledir. Sakin bir kö§e-ye pekilin ve O’na deyin ki, “Rab isa §u andan itibären sana ait olmak istiyorum!”
2.	Adil Oldugunuz Dü$>üncesine Son Verin!
Kutsal Kitap der ki: “Mesih isa günahkärlan kurtarmak ipin dünyaya geldi.” Bu ayeti okuyan pek pok insan rahatsiz olur ve der ki: “Ben günahkär degilim. Hipbir sup i§lemedim.” $imdi bu ki§ilere seslenmek istiyorum:
iddia ettiginiz §ey kesinlikle yanh?tir. Kendinizi yargilama gü-nünde Tanri’nm yüzüne kar?i, “ben günahkär degilim. Senin bütün emirlerine uydum” derken hayal edebiliyor musunuz? Bunu Tanri’ya söylemeye cesaret edebilecek misiniz?
Haydi, §imdi her §eyin yolunda oldugu ve kendinizi aldatarak adil oldugunuz dü§üncesinden vazgepin.
Uzun yillar önce yirmi ya$lannda gen? bir adamla aramda bir konu§ma ge?mi§ti. Onu asla unutmayacagim. Bir gün ona etki yapmaya ?ah$irken dedim ki “Azizim Heinz, seni uzun bir süre-den beri Kutsal Kitap gen?lik toplantilarimizda görmedim.” “Dogrudur” diye yanitladi. “Pastor Busch, bunu defalardir dü-?ünüyorum. Siz daima isa’nin günahkärlar i?in öldügünden bah-sediyorsunuz. Beni ilgilendirdigi kadanyla, günahlanmi yükle-necek bir günah ke?isine ihtiya? duymuyorum. Eger ben yanh$ bir $ey yaptiysam ve Tann varsa ben kendim i?in ona cevap verecegim. Bir kurtaricinm benim yerime ölmesi fikri bana ko-mik geliyor.” “Tamam” dedim. “Kutsal Tanri’nm huzurunda sorgulamrken adalet istemeyi ama?larsm. Bu senin hakkin. Sen isa’yi reddetme ve yargiya sigimyorum deme özgürlügüne sa-hipsin. Ancak bir $eyi görmen gerekiyor: Ingiltere’de insanlar Ingiliz hukukuna göre yargilamr; Almanya’da ise Alman huku-kuna göre yargdanirlar; ve Tanri’nm huzurunda bizler ilahi ka-nunlara göre yargilanacagiz. Umarim bu kanunlardan bir tekini bile ihlal etmemi$sindir, aksi takdirde senin i?in hi?bir ürnit yoktur. Ho§?a kal!” Gen? adam hayretler i?inde “bir dakika” cfedi “Tann bu kadar ho§ görüsüz degildir!”
“Ne yani! Kutsal Tanri’nm neye benzedigini zannediyorsun?” diye sordum. “Bir an i?in farz edelim ki, ben elli yil namuslu ya^adiktan sonra bir gün en fazla ü? dakika sürecck kü?ük bir hirsizhk yapayim. Olay tespit edilsin ve ben mahkemeye ?ikan-layim. Duru^ma sirasinda yargica diyeyim ki ‘reis bey bu kadar kati olmayin. Ü? dakikahk hirsizhk elli yillik namuslu ya§amin yaninda hi? kalir. Bu kadar kü?ük bir §ey i?in beni cezalandira-cak vicdana kirn sahip olabilir?’ Ne olacagini biliyor musun? Yargi? §u yamti verecektir ‘Bir dakika, §u anda beni ilgilendiren senin elli yillik namuslu ya^amin degil, hirsizhk yaptigin ü? dakikadir. Kanun seni bu belirgin su?undan dolayi yargilamak-tadir.’ Eger bir yargi? bu tepkiyi gösteriyorsa Tann niye gös-termesin ki?”
Neden Tanri’nm huzurunda suplu olarak yalvarmiyorsun? Affe-dilmeye ihtiyacm oldugunu nipin kabul etmiyorsun? Bir günah-kär oldugunu neden kabul etmiyorsun? Kendince hakli oldugun §eklindeki davram$mdan vazgep ve kurtaricmi ara. O senin gü-nahlann ipin öldü ve borplarmi ödedi. O’nu kurtancin olarak kabul et, günahlanni O’na itiraf et ve de ki, “kendimi bütün yan-h§hklarimla birlikte ayaklanmn dibine atiyorum. Bana merha-met et ve beni kanmla temizle.”
3.	Kararli Adimi At
Ne söylemeye pah§tigimi anlamaniza yardimci olacak bir ba§ka apiklama:
Hitler rejiminin ba§lanydi. Üst düzey bir Nazi yetkilisi ile tema-sa gepmem gerekmi§ti. Bunu korku ve dehnet ipersinde yaptim, pünkü rejim pastörlere kar$i 90k iyi davranmiyordu. Beni hayre-te dü?üren §ey, yetkili beni kapi di?an etmek yerine dikkatle dinledi. Görü§menin sonunda ona dedim ki “Arkada$larimzm her hangi birisi tarafmdan W9 bu kadar iyi kar?ilanmami?tim. Size te?ekkür ederim. Ve bana bu kadar kibar davrandigmiz i9in bana emanet edilmi? bulunan mesaji size bir hediye olarak bira-kabilir miyim?: “Tanri dünyayi o kadar sevdi ki, tek ve yegane oglunu gönderdi ve O’na inanan her kim olursa olsun kaybet-meyecek ve sonsuz hayata kavu$acaktir.”
Bir an i9in bana bakti ve yanit verdi: “Daha fazlasim söylemene gerek yok. Benim büyüklerim inan9h insanlardir. Gen9ligimden beri.” Masanin üzerine büyük bir beyaz kagit koydu, bir kalem alarak 9aprazina bir 9izgi 9ekti. Sonra devam etti. Görüyorsunuz pastör. Bütün bunlari biliyorum. Ancak kurtulu§u kazanmak ipin kagidin üzerine 9izdigim gibi bir pizgi 9ekmek zorunda kalacak-tim. (^ok yakmindayim pizginin hemen altindaki bir noktayi parmagi ile göstererek ancak atilacak olan kararli adim pizginin ötesinde.” Daha sonra biraz utanarak ilave etti, “Ancak benim toplumsal konumum bu adimi atmami engelliyor.”
Ondan kalbimde hüzünle ayrildim. Bu adam uzun zaman önce öldü. Ancak onun sosyal konumu ebediyete geyi§te ona hiy yar-dimci olmadi. Her $eye ragmen o Tann’mn kralligma girebil-mek iyin kararh adimi atmasi gerektigini, yizginin ötesine gey-mesi gerektigini anlarm§ti.
Sizin bunu yapacak cesaretiniz var mi? Buna geryekten deger. Isa kollari sonuna kadar ayik sizi bekliyor. Kararh adimi atm; yizginin ötesine geyin ve kendinizi isa’nin kollannda bulacaksi-mz!
4.	Kasitli Yanli§hklarin Tümüne Son Verin
Metresi olan bir adam tanirim. Bir gün onu kö$eye siki?tinp dedim ki, “Sen zina yapiyorsun. Karmi mutsuz ediyorsun. Ce-henneme giden yoldasm.” Cevap verdi “Söyledigin ?ey yok sayma. Sana durumumu ayiklayayim. Karim beni anlamiyor.” Ve ondan sonra bana uzun bir öykii anlatti. Ve derinliklerinde davram?inm yok yanliy oldugunu o da yok iyi biliyordu.
Bizler yok sik “bu olayi o ba§latti” ^eklinde dedikodu duyariz. Dedikodu ne konuda olursa olsun, o daima diger ki§inin hatasi-dir. Sorunu asla siz ba§latmazsimz, daima diger $ahis ayiplamr.
$unu hatirlatayim ki, Tann iyin dedikodu cinayet kadar kötüdür. O halde bu tartiymayi niye bitirmiyorsunuz? “Bunu nasil yapa-nm?” diye sorabilirsiniz. Size nasil oldugunu söyleyeyim: Bü-tün kasitli yanli§hklara hemen §imdi son verin.
Sadece siz bir an durup kendinize “hayatimda yanh§ olan ne? Düzeltilmesi gereken ne?“ diye sormalismiz. Neyin yanli? oldugunu en iyi bilen sizsiniz! Serbestye günah i^lemeye devam ettiginiz takdirde isa’nin sizi affedecegini zannediyor musunuz? Kutsal Kitap der ki: “Derhal geri dön!” öyktisü Kutsal Kitap’ta anlatilan kaybolan ogul eski hayatma sirtini dönmü^tür.
Siz de oldugunuz gibi isa’ya gelebilirsiniz: inanpsiz ve günahla-rinizm yükü altinda. Ancak bir adim atmali ve sizi yikima sü-rükleyen ve kötü oldugunu vicdanen bildiginiz her §eyi ürlatip atmalismiz.
Günlük olarak aldigim pek 90k mektupta, insanlar bazen kizip §unu yazarlar: “Söylediginiz §eyler 90k sert. Bu ve bu günah degildir.” Sonra hi9 bahsetmedigim §eylerin listesini yazarlar! Bu durumlarda Mesih Isa emirlerinin hayatimizda olmasma kar§i nasil isyankär oldugumuzu özellikle görmü§ olurum. Ha-yatmizi Mesih Isa ile doldurmaya ve hayatmizda ortadan yok olmasi gereken bütün ?eylerden bir defada vazge9meye cesare-tiniz yoksa asla bir Hristiyan olamazsmiz veya bir Hristiyan olarak ya§ayamazsmiz.
5.	Tann’yla Konu§
Nasil dua edilecegini biliyor musun? Belki bir tür kalipta ifade edebilirsin, ancak ger9ekten nasil dua edilecegini biliyor musun? Dua eden bazi insanlarin dü$ünceleri 0 kadar garip ki duy-dugumda tüylerim diken diken oluyor...
Bir ba$ka gün bir aileyi ziyare'te gitmi§tim. Anne dedi ki “bizler de iyi Hristiyanlanz. Claire, kizim buraya geh” Dort ya§mdaki kizi yanina geldiginde devam etti. “Pastöre nasil güzel dua etti-gini göster.” £ocuk dua etmeye ba§ladi. Derhal müdahale ettim. “Dur tatlim, nasil dua ettigini bana göstermen gerekmiyor, lüt-fen yapma!”
Ger9ek dua tamamen farkli bir ?eydir. Dua, var olan Tanri ile konu§maktir. Dua kalplerimizi O’na aktarir. Hip böyle dua etti-niz mi?
Robinson adinda bir Anglikan episkopos “Tanriya Kar$i Diirüst Olmak” adli tarti§maya apik bir kitap yazmi§tir. Bu kitapta bah-settigi bütün konular arasinda pagda§ insamn artik dua etmeyi bilmedigini yazmaktadir. Bu konuda ona katihyorum. Burada
kabahat duada degil pagda$ insandadir. Robinson’un teorisi bugünkü insanin artik dua etmeyi bilmemesi nedeniyle Hristiyan inancmin tamamen gözden gepirilmesi gerektigidir. Bana öyle geliyor ki, insanlara nasil dua edilecegi tekrar ögre-tilmelidir.
Dua etmeyi neden denemiyorsun? Hatta sadece “Tanrim seni bulmami sagla” veya “Tanrim lütfen beni de kurtar” veya “Tanrim gerpek inanci bulmama yardim et” veya “Tanrim günahla-nmi affet” bile diyebilirsin. Dualarmiz ilk seferinde elinde Kut-sal KitapT ve burunlarmin ucundaki gözlükleriyle dua eden pastörlerin dualari kadar güzel olmayabilir. Ancak güzel dualar etmenin geregi yoktur. Esas olan Tanri’yla apik ve dürüst bir kalple konu$mayi ögrenmektir. Sadece dua etmeye ba$layin gerisi kendiliginden gelecektir.
Güven Tann ile insan arasinda varolan bir baglantidir. Diyalog bu baglantida vazgepilmez olandir. Ben Tanri ile konu§urum; O benimle konu$ur.
6.	Kutsal Kitap’i Okuyun
Tanri insanlarla nasil konu$ur? Onlarla Kutsal Kitap araciligiyla konu§ur. Dolayisiyla kesinlikle esas olan onu okumaya ba?la-mamzdir. Bir insanin Kutsal KitapT 90k zor okuyacagim dü§ü-nebilirsiniz. Maalesef bu da dogrudur.
Misafirlige gittigimde insanlar 90k sik olarak §unu söylemekte-dir: “Pastor 1722 yihndan kalma bir Kutsal KitapTmiz var. Bize büyük büyük annemizden hatiradir. Ve sonra bana devasa bir müzelik parpa gösterirler ki, bunu hip kimse okuyamaz. Eski Kutsal Kitap Tara 90k saygi duyarim, ancak gidip kendinize küpük bir ineil satin alabilirsiniz! Bunlann bazilari elimden bile küpüktür. Bclirli baskilar ise 90k pekicidir. Kendinize bu ineil baskilarmdan birini ahn. Ve onu okumak ipin her gün kisa bir
süre ayirin. Onun sayfalan arasmdan isa’nin size ne söyledigini dinleyin.
§üphesiz anlamadigmiz bazi ayetler olacaktir. Sadece okumaya devam edin. Ben genplere bunu hep §u yolla anlatirim: Brezilya-h bir piftpi Brezilya’ya ilk yerle$tiginde kendisine bir miktar arazi verildigini söyledi. Sonra burada bir cangil yigmtisi bu-lundugunu ke§fetti. Ve agaplan temizlemeye, kayalan kazmaya ,ve otlari köklemeye ba$ladi. Ve bir pift öküzü bir pullugun online baglayip siirme zamani geldi. Pulluklar bir kayaya siki§tigin-da birkap adim atmakta zorlamyordu. O zaman ne yapti? Dogru eve ko§tu kayalan, pullugu ve öküzleri havaya upurmak ipin bir miktar dinamit mi aldi? Tabii ki degil. Pulluk bipaklanni söktü ve kayanin etrafmdan dola§arak sürmeye devam etti. Bitirdigin-de sonup pek parlak degildi. Aym §ekilde topragi ekti ve birkap ay sonra küpük bir miktar hasat elde etti. Bir sonraki yil sonup daha iyiydi. Artik daha pok kaya söküp daha fazla ot kökleyebi-liyordu. Böylece tarlayi sürmesi pok daha kolayla§mi§ti. Üpüncü yil durum pok daha iyile$mi$ti.
Bu Kutsal Kitap’i nasil okumamz gerektigini gösterir. Esas olan okumaya ba§lamaktir. Anlamadigmiz bir §ey olursa, o yeri gepin ve okumaya devam edin.
incü’in ilk bölümünde muhtemelen kuru ve sikici bulacagmiz uzun bir isim listesinden hemen sonra ?u ayete ula§acaksmiz: “Ona Isa adini vereceksin, pünkü o halkini günahlanndan kurta-racak.” Ve bu ayete muhtemelen §u yamti vereceksiniz “Bunu anlayabiliyorum! Bu tarn benim ipin yazilmi§.” Birakin Tann Kutsal Kitap aracihgi ile sizinle bu §ekilde konu?sun. Onu her gün okumaya zaman ayirin. Ve Tanri’ya §u duayi edin: “Tannin, beni aydinlat. Bana sözlerini anlayacak akh ver.” Bir §ey daha, hip kimsenin Kutsal KitapT inkär etmesine izin vermeyin. O yegane kitaptir. Diger hipbir kitap bu kadar aydmlatici degil-dir.
Birinci Dünya Sava$i sirasinda genp bir askerken bir ke§if göre-vine gönderildim. Ak$am karanhgi pökmüijtü. Bir vadinin kena-rinda oturuyordum. Soiira gece pökmeden hemen önce orman ipersindeki küpük bir apikhkta dü§mana ait gezici bir mutfagm ilerlemekte oldugunu gördüm. Muhtemelen biraz erken harekcte gepmi$ti. Onlarin oradan gepebileceklerini asla tahmin edemez-dik. Ancak gecenin pökmesini beklemeyen bu gezici mutfak dü§man hatlarma giden yollardan birisinden bize dogru harekete gepmi§ti. Eger gezici bir mutfak orman i9ersinde yolunu bula-bildiyse, dü$manm destek askerleri ve cephanesi de kamplarma dogru yol bulabilirdi. I§tc burasi stratejik bir yoldu ve onu göz-den ayirmayi hip dü§ünmedik tarn aksine onu bütün gece bom-baladik.
Kutsal Kitap Tanri’nm Hristiyanlar’a gida ve cephane gönderme yoludur. Ve $eytan onun hücumlanna engel olu§turacak kadar akillidir. Bu nedenle Kutsal Kitap daima hücuma maruzdur. En aptal genp adam der ki: ”Hadi ya, böyle bir kitabi okumak ipin tamamen deli olmamz gerekir!” Iyi egitim görmü§ bir üniversite profesörü Kutsal Kitap’m sadece her hangi bir kitap oldugunu kamtlamaya pah§ir. Hepsi §u belirgin noktada birle§irler: Kutsal Kitap’a kar$i agir ate§. Ancak eger Tanri’nm evladi olmak ister-seniz, bunun sizi durdurmasma izin vermemelisiniz. Hip kimse-nin Kutsal Kitap’1 inkär etmesine izin vermeyin. Kutsal Kitap kendisinin tamamen Kutsal Ruh tarafmdan doldurulmu? ve ay-dmlatdmi? insanlarca yazildigmi bildirir. Ve siz onu kendiligi-nizden okumaya ba^ladigmizda farkli bir ruhun, ayricahkh bir ruhun onun sayfalari arasinda nefes aldigim hemen ke§fetmekte gecikmeyeceksiniz.
Birisi bana §u §ikayette bulundu: “Kutsal Kitap bana göre kapali bir kitap. Kurtanlmak isterim ancak Kutsal Kitap okumaktan hipbir §ey elde etmiyorum.” Ona $u cevabi verdim “Tanri’dan sana ruhunu vermesini iste. Gerekirse aylarca $öyle dua et: Tan-rim bana ruhunun hediyesini ver ki sözlerini anlayabileyim ve
ya?ayan bir inanca sahip olayim. Bana inanm ki Tanri duamza cevap verecektir.”
7.	Tanri’mn Sözlerini Yayanlan Dinleyin
Tanri’nm sözlerinin agikya anlatildigi yerlere gidip dinleyin. Sizi ?u konuda uyarmahyim, bu günlerde pek 90k minberden sulandirilmi? Kutsal Kitap mesajlari aktanlmaktadir. Sizin yeri-nizde olsaydim bu kiliselerden birisine gitmezdim. Kendim ipin limonata degil Kutsal Kitap Tn saf $arabmdan isterim. Saf Kutsal Kitap Tn anlatilmakta oldugunu anlamamz 90k zamamnizi almaz. £ok $ükür ki, hemen her yerde ger9egi anlatan vaizler vardir. Onlarin oldugu yere gidin ve Kutsal Kitap Tn sesini dinleyin. Tanri’nm sözlerini duymak isteyen insanlarla birle$in.
Son zamanlarda bir adam bana dedi ki, “Biliyorsun ben benci-lim.” Cevap vermeden duramadim, “diger HristiyanlarTa temas halinde olmazsan ve Tanri’nm sözlerinin anlatildigi kiliselere gitmezsen asla gerpek inanli olmayacaksm.”
Bitirmeden önce sizlere tamdigim ya§h bir kadm hakkmdaki öyküyü anlatayim. O benim hayatimda önemli bir rol oynamiijtir ve benim Tanri’ya kazandirdigim Ü9 mühendisi bana getiren ki§idir. Ondan büyük bir ruhsal güp akmakta oldugunu görmü$-tüm, ve bu özel firsat nedeniyle onu ziyarete gittim. Bir maden-cinin dul e§iydi. Beni gördügüne memnun olmu^tu ve bana nasil inanca geldigini anlatti.
O zamanlar Essen’in varo§larmdan birisinde oturuyordu. Bu varo? o zamandan bu yana $ehirle birle^mi^ti. Varo^un adi Stoppenberg idi. Yerel bir gazetede St. Paul kilisesine iki yeni pastörün atandigim okumu$tu. Ve arkada§larma dedi ki,“hadi gidip görelim. Essen’de bu gibi §eyler nadir olur.” St. Paul’a gidilecek yol 90k uzundu, bu nedenle tarlalann arasmdan kes-tirme bir yoldan gittiler. Oraya vardiklannda büyük bina agzina kadar doluydu. Bu nedenle salonun arka tarafmda ayakta dur-
mak zorunda kaldilar. O gün atamm§ olan pastörlcrdcn birisi, Julius Dammann daha sonralan $ehirde büyük bir etki yaratmi§-ti.
Bu, bana o ya§li bayanin anlattigi öyküdür: “Julius Dammann kürsüye ilk giktiginda Yuhanna’mn ügüncü bölümünü okudu: “Qünkü Tann diinyayi o kadar gok sevdi ki, biricik Oglu’nu verdi. Öyle ki, O ’na iman edenlerin hiqbiri mahvolmasin, hepsi sonsuz yaqama kavugsun” (Yuhanna 3:16). Sonra öne dogru egilerek dedi ki: “Kutsal Kitap’m bütün sözleri arasmda beni ‘kayip’ sözcügü kadar korkutan bir ba$kasi yoktur.” Ebediyen kaybolabilirsiniz, öyle bir nokta ki Tann kendisi bile sizi gekip alamaz. Bu cehennemdir. Bayan devam etti: “Ben oradaydim. Büyük kilisenin salonunda en arkada ayakta duruyordum. Vaa-zin kalan sözlerinin higbirisini duymadim. Sanki yildinm garp-mi§ gibiydim. Kendi kendime tekrarlamaya devam ettim “Sen de kayipsin. Tann ile bari§ik degilsin. Günahlann affcdilmedi. Sen Tanri’nm evladi degilsin. Sen kayipsin.” Bir $ekilde eve dönebildim. Üg gün sonra babam hasta olup olmadigimi sordu.”
Büyüklerine ne oldugunu agikga izah etmeye gali^ti. Ancak on-larin bütün söyledigi onun aklini kagirdigi ve bir sinir krizi ge-girdigi olmu^tu. Hig kimse onun ebediyen kaybolmak dü§ünce-sini ya§amakta oldugunu derinliginden anlami§ görünmüyordu.
ihtiyar bayan devam etti “dort hafta süreyle tamamen yabani bir §ekilde daireler gizmeye devam ettim. Ve gazetede pastör Dan-mami’in tekrar vaaz verecegini okudum. Böylece Stoppen-berg’den Essen’e bir kez daha yürüdüm. Yol boyunca dua ettim.”
Bu haldeyken kiliseye vardi. Bina yine doluydu. Oturacak yer yoktu. O da daha önceki gibi ayakta durmak zorunda kaldi. Yine dua etti. Daha sonra ilahi kitabinm panoda gösterilen sayfasmi agti, ve büyük hayretle ke^fetti ki bu yol boyunca tekrarladigi dua idi. Dü$ündü “eger herkes bu ilahiyi okursa, mutlaka bir §ey olacakti.” pastör Dammann ayaga kalkti ve Yuhanna’dan
isa’nin sözlerini icperen bir ba$ka bölüm okudu: “Kapi Ben 'im. Bir kimse benim aracihgimla iqeri girerse kurtulur" (Yuhanna 10:9).
“Bu kiliseye ikinci geli$imdi” dedi bayan. “Ve bir kez daha sa-dece §u ayeti duydum, ‘ben kapiyim, kapidan gepen kurtulacak-tir.’ Bir anda her ?ey benim i?in 90k a9ik oldu. Göge 9ikmi§ olan Isa hayatin kapisiydi. Ve ben bu kapidan ge9tim. Vaazin geri kalanini duymadim. Ancak duydugum kadari bana yeterdi. Hayata girdim.”
Ben bu hikayeyi bazen “Ben asla kiliseye gitmem. Kilise atmos-ferine dayanamam. Ku§larin öttügü ve aga9lann dallannda mel-temin estigi ormanda yürümeyi tercih ederim” diyen insanlara anlatinm. Ve ?öyle cevap veririm, “eger bu kadin Tanri’nm sözünün anlatildigi yere gitmemi§ olsaydi asla inanmazdi.”
O halde ne yapmamz gerekir:
-	inan9sizligmiza bir son verin.
-	Kendiniz hakkindaki iyi se9enek devam etmelidir.
-	Kararli adimi atin.
-	Bütixn yanh§ hareketlere son verin.
-	Tanri ile konu§un
-	Kutsal Kitap’i okuyun
-	Tanri ’mn sözlerini dinleyin
Bunlann her biri önemlidir. Ancak 90k daha önemli bir ger9ekle özetlemek isterim.
Önemli olan ne yaptigimiz degildir. Önemli olan Tanri’nm Me-sih Isa aracihgiyla yapmi§ oldugu ?eydir. i§te bu sizlere bildir-mekten mutluluk duydugu iyi haberdir. isa her birimiz i9in her ?eyi yapmi^tir. O bize geldi, O bizim i9in öldü, ve yeniden bi-zim i9in dirildi, O Tanri’nm saginda bizim i9in oturdu.
Isa bu koyunlar ipin her ?eyi yapmi§ olan iyi pobandir. Yirmi üpüncü Mezmurun yazari buna ?ahittir. Der ki: “Rab benim gobanimchr, eksigim olmaz.“ Ve iyi pobanin onun ipin yapmi$ oldugu her $eyi adlandirmaya dcvam eder...
Benim en büyük arzum sizlerin de “Rab benim pobanimdir” demenizdir.
TANRlBU Gißi §EYLERE Nasil iziN Verebiür?
“Hava kazasmda 64 kigi öldii ”
“Bir deprem daha: 1200 ölil 6000 yarah”
“Maden gökmesi sonnen 7 kigi öldii ”
“Qilgm adam silahi de gocnklara saldirdi: 10 gocuk öldii; digerier; agir yarah ”
Bu gibi haberler ne zaman basinda veya televizyonda yaymlansa etrafimizda hep $u sorulan i§itiriz: “Tanri nerede? Ne yapiyor? Neden higbir §ey yapmadan bunlarm olmasma izin veriyor? Btitün güf O’nda degil mi? O hala orada mi?”
Gaddarhklar dünyanm her yerinde hüküm sürmektedir. Treblinka ve Auschwitz’deki karaplarda yapilan sonsuz deney-ler ölürn deh$etini öne 9ikarmi§tir. Ve hepsinden daha fazla $a?irtici olani 90cuklarm her yerde kötüye kullamlmasi, öldü-rülmesj ve taciz edilmesidir.
Tann Bütün Bunlara Nasil izin Verebilmektedir?
Evet, 90k iyi bir soru!
Tanri’ya kar§i umursamazhklarmi a9iga koymak 9abasiyla bu tür sorulan dü?üncesizce soranlara söyleyecegimiz hi9bir $ey yoktur. Biz sadece bu sorunun ger9ek bir mesele olu§turdugu ki§ilere cevap vereeegiz.
Tann Sanik Sandalyesinde mi?
Tann bütün bunlara nasil izin verebilmektedir? Eger Tanri’ya kar§i bir suflamada bulunmak niyetinde olsak, aptal olurduk. $u sahneyi dü$ünün: Olay bir mahkeme salonunda ge^er. Ben sal-diriya maruz kalmi$ ve yeryüzündeki bütün acilari 9ekmi§ bir insan olarak oradayim. Ve yargicm yerinde oturuyorum. Sanik sandalyesinde oturan ise Tann!
Ve sonra yargi9 kürsüsünden Tanri’yi sorgulamaya ba§hyorum. “Sanik ayaga kalk! Bütün bunlann olmasina nasil izin verebil-din?”
Bunun olabilmesi mümkün degil! Tanri’nm sanik sandalyesine oturup bizim tarafimizdan yargilanmasi mümkün degil.
Olay §u: Tann kutsaldir. O var olan Tanri’dir. Yargif olan O’dur ve sanik olan bizleriz.
Iki sava§ arasmdaki sorunlu dönemde ^alkantih bir toplantiya gittigimi hatirliyorum. Konu?maci salonda beni i§aret ederek §öyle bagirdi “Evet, gel buraya”, yamna gittigimde dedi ki, “bir Tanri’nm var oldugunu dü$ünüyorsun, degil mi? Evet eger O varsa zannederim O’nunla ölümümden sonra kar§ila§acagim...” Ba$imi sallayarak onayladim.
O devam etti “Buna memnun oldum «pünkü O’nunla kar$ila?ti-gimda O’na diyecegim ki: ‘Bazilan tika basa doyarken, focuk-larm a^liktan öldüklerini biliyordun degil mi? Bu konuda hi^bir §ey yapmadm. Sava§larm fikmasma izin verdin. Su^suz insanlar telef olurken bu ölümlerden sorumlu olanlar §ansli fiktilar! Bütün bu sorunla ilgili hi^bir §ey söylemedin, bu haksizligm ne aleyhinde ne lehinde hi9bir §ey yapmadm!’ Evet bütün bunlari Tanri’nm yüzüne vuracagim ve daha sonra ne yapacagim biliyor musun? O’na diyecegim ki, ‘di§an 91k, tahtmdan in ve bununla sava$!”
Beni kizdirmayi ba$arrm$ti, lafini kestim ve, “£ok güzel! Ben de senin yüzüne haykiracagim: Tahtmdan in ve onunla sava§!”
Toplantiya bir ölüm sessizligi hakim oldu. Konu$maci aptal gibi yüzüme bakti. Sanki bir hata yaptigmi dü§ünmü$ gibi ve sanki ben bir pastör degilmi§im gibi bakti.
Daha sonra insanlann yüzlerindeki ifadeye baktim, sanki gülü-yorlardi ve ortam artik aym ortam degildi. I§te konu§manm za-mamydi ve bunu ka9iramazdim.
“Bana bak, kendisine senin tarafmdan bu §ekilde hakaret edil-mesine izin veren bir Tanri 90k gülün9 olurdu. Sana §unu söyle-yeyim, senin hayallerinin di§mda böyle bir Tann yoktur. Hesaba 9ekilecek bir Tanri, yargisindan önce senin huzurunda sanik olarak duracak bir Tanri. Hayir! Böyle bir Tanri sadece hasta bir akilda var olabilir. Ve ben sadece §unu söyleyebilirim: “Böyle bir Tanri’dan vazge9elim. Ona sonsuza kadar bir nokta koya-lim!” §a?km bir durumda kekeleyerek “Fakat siz bir pastör-sünüz öyle degil mi?” dedi. “Tabii ki” dedim ve herkesin duy-masi i9in sesimi yükselterek, “i§te bu nedenle $unu söylemek isterim, hepinizin huzurunda taniklik ederim ki bir ba§ka Tanri vardir, ger9ek Tann. O’nu hesaba 9ekemezsiniz. Tarn aksine O’nun adil mahkemesi huzuruna 9ikarak sorgulayacagi sizlersi-niz. O gün geldiginde agizlarmizi simsiki kapali tutacaksmiz. “Onunla mücadele et” diyebileceginiz bir Tanri yoktur. Fakat kutsal, var olan gerpek bir Tanri vardir. Ve bu Tanri bir gün sizlere mutlaka “arkamdan 9ekilin, di§an 91km” diyecektir.
Tann bu gibi §eylere nasil izin verebilir? Eger var olan Tann’yi sorgulamak i9in bu soruyu sorarsak gösterecegimiz sebep ta-mamen yanli? olur. Ve kesinlikle bir cevap alamayiz. Sadece ne kadar aptal oldugumuzu gösteririz.
Tanri (pocuk Bakicisi mi?
Tann bu gibi §eylere nasil izin verebilir? (^ogunluk dünyada olup biten deh§etli §eylerin etkisiyle ve korkusuyla bu soruyu sormaktadir. Bu FIristiyanlar’a sikhkla sorulan bir sorudur. “Bi-
ze bir cevap ver. Supladigimiz senin Tann’ndir. O’nu savunur-ken ne deinen gerekir?” Hristiyanlar Tanri’nin affina veya sa-vunmasma yardimci olabiür mi? Yarattiklarimn kendisini sa~ vunduklan bir Tann hayali sapma bir Tanri görü§üdür.
Bu Tanri’yi bakim evini yürütmek üzere i§e alinmi? bulunan bir pocuk bakicisi, bir dadi gibi görmeye benzer. Eger focuklardan birisi pencereden dü§erse herkes deh§ete dü$er. “Qocuk bakicisi nerede? Bunun olmasina nasil izin verebildi?” l§te bu birpok insamn Tanri hakkmda dü$ünme §eklidir. Dünyada her §eyin yolunda gitmesi i?in gözünü dünyanin üzerinde tutmak O’nun görevidir. Her hangi bir $ey yanli? geli§inceye kadar hip kimse O’nu rahatsiz etinez. Sonra da herkes kutsal bakicinm nereye kayboldugunu $a§kma dönerek merak eder. Ve soru dogal ola-rak dogrudan Tanri’nin dostlarma gönderilir. “Tanrin bu gibi $eylerin olmasina nasil izin verebilir?”
Hristiyanlar Tanri’yi savunmaya yah§arak 90k aptal olurlar!
Bizler Tanri’yi pocuk bakicisi gibi görerek hata yapmamahyiz. Bu günahkär ve aptal dünyada her §eyin yolunda gitmesini sag-lamamn O’nun görevi oldugu nerede yazmaktadir?
Tanri’nin kimseye kar§i bir mecburiyeti yoktur. O efendidir!
Tanri’nin Varhgim Kesin Olarak inkär Edebilir miyiz?
Felaketler ortaya 9ikar. Ve Tanri sessiz kalir!
Bazilari ipin SOIU19 nettir: Tanri yoktur. Dünyayi kontrol eden bir Tanri olamaz. Her §eyi gören ve i?iten bir Tann olamaz. Böylece Tanri hayatimizdan atilmi§ olur. Bunun sorun yapil-mamasim teologlara birakacagiz. Ancak her §eyden öte bir Tanri varsa ne olur? Eger varhgim inkär etmekte 90k aceleci dav-randiysak ne olur?
En saglam deyimle söyleyeyim: Tanri vardir.
Nasil bu kadar emin olabildigimi merak ediyorsaniz, sadece §u yamti verebilirim: “Tanri kendisini tamtmi?tir. O insanlara og-lunun, Mesih isa’nin $ahsinda gelmi§tir. isa dünyaya gelmi§ oldugu i^in hif kimse Tanri’nm varligmi inkär edemez. O’nun inkär edilmesi ki§inin cehaletini ve kötü niyetini gösterir.”
Dünyanm Hristiyan Görü§ü
Dünyada ne oldugunu anlamak istiyorsak dünyanm Hristiyan görü§ünü bilmemiz gerekir. Aksi takdirde sorunumuzu hi9bir §ekilde «pözemeyiz. Kutsal Kitap der ki, “Yaratan Tanri, dünyayi uyum ve tarn iyilik i^ersinde yaratmi§tir.” Insan O’nun yarattik-lari ipersindeki bir $aheserdir. Tanri insani onurlu bir konuma yerle$tirmi§tir, O insani ortak yapmak istemi$tir. Dolayisiyla insan tamamen özgür olmalidir.
Ancak insan tarihinin ilk sayfasinda felaket yazilidir, Hristiyanlar onu “Dü§ü?” diye tanimlamaktadir. insan özgürlü-günü kötüye kullanmi^tir. Tann’ya kar§i gelmi§tir. Tanri onun öz Tanrisi olmak istemi§tir ve bugün de istedigi budur.
Kutsal Kitap, ilk bölümlerinde insanin kendisini Tanri’dan ayri tuttugunu ifade etmektedir. Ve dü$ü§te bütün yaradih?i berabe-rinde sürüklemi§tir. Bu kilitli bir kapinin a^ilmasi gibidir. Aci, ölüm, gözya$i, istirap ve haksizhk bütün dünyayi doldurmu^tur.
Kutsal Kitap bizim ya§adigimiz dünyanm Tanri’nm istedigi §ekilde olmadigim ifade etmektedir. Bizler günahlarm hakim oldugu ve “katil” ve “yalanlarm babasi” §eytan’in bu güpleri yönettigi ve “bu dünyanm tanrisi” olarak tanmdigi dü§mü§ bir dünyada ya§amaktayiz.
Kutsal Kitap Tn dünya görü$ü 90k ger9ek9idir ve kendimiz hak-kinda gördügümüz $eye tarn anlamiyla uymaktadir. Ve Tanri’mn bu günahkär dünyaya düzen emri uygulamadigmi ögret-meye devam etmektedir. Bütün bu deh§etin, korkunun ve kötü-lügün ger9ekle$mesi gcrekmektedir. Ve zamam geldiginde Tan-
n bunlarm hepsine bir son verecek ve “yeni bir cennet ve yeni bir dünya” yaratacaktir.
Bu Tanri’nm dünyayi tamamen terk ettigi anlamina gelmez. Hayir! O Isa’yi farrmhta günahkärlar i9in ölsün ve ölümden tekrar dirilsin diye ona göndermi§tir. insanlar isa’ya inamp O’nu kabul ettiklerinde Tanri tarafindan yeniden yaratih? ba§la-tilmi§tir. Mesih isa’ya ait olan herkes §una taniklik eder: “Tanri bizi karanhgm hakimiyetinden kurtardi ve sevdigi oglunun kral-ligina getirdi.”
Tann, isa’nin ilkeleri yoluyla bu dü$mü§ dünyaya teselli, ban§, sevgi ve yardim getirmek ister.
Hristiyanlar Tanri’nm eziyete ncden izin verdigini her zaman merak etmezler. Böylesine dü?kün bir dünyada aksinin olama-yacagmi bilirler. Bunu bilerek de diger insanlara yardim etmeyi kabul ederler. Fakat onlarin 90gunlugu da hakliligm evi olan yeni bir cennet ve yeni bir dünyayi özlerler.
Peki $u soruya ne demeli: Tanri bu deh$ete nasil izin vermekte-dir? Böylesine dü$kün bir dünyada bu gibi §eylerin önlenemez oldugunu kabul etsek bile sorun, §ahsen trajediye maruz kalmi? bulunanlan yine de rahatsiz etmektedir. Qok sevdikleri kü^ük bir 90cuklan bulunan gen9 bir 9ifti dü$ünüyorum. Bir gün onun cesedini getirmi§lerdi, sarho? bir sürücü tarafindan öldürülmü?-tü. Böyle bir §ey oldugunda ?u soru dudaklanmizi yakar, “Tanri böyle bir §eyin olmasina nasil izin verebildi?”
Tanri’nm Yollarini Anlayabiliyor muyuz?
Bana öyle geliyor ki kendi aklimla anlayabildigim bir Tanri, tarn anlamiyla Tanri olamaz. O sadece benim gibi bir insan olabilir. Bir 9ocuk babasinm ne tür bir insan oldugunu anlamaz. Tanri’nm yollarini her zaman anlayabilccegimiz iddiasi aklin alabi-lecegi bir ?ey mi?
Cocukken dinledigim bir öykü vardi. O öykü bu konuyu afik-lamaktadir: Bir zamanlar bir münzevi ya§ardi ve her zaman Tanri’nm yollan hakkmda homurdanir dururdu. Ancak bir gün bir rüya gördü.
Tann tarafmdan gelen bir haberci göründü ve münzeviye pe§in-den gelmesini söyledi. £ok iyi kar?ilandiklan bir eve geldiler. Evin reisi onlara dedi ki,“bugün benim i?in büyük bir gün. Dü§manlarim benimle ban§ yapti ve dostluk i§areti olarak bana bu altin bardagi gönderdi.” Ertesi gün ayrildiklannda münzevi habercinin altm bardagi ta^idigim gördü ve kizgmlikla söylen-meye hazirlanirken haberci dedi ki, “dilini tut bunlar Tanri’nm yollaridir.” Kisa süre sonra bir ba§ka eve vardilar. Ev sahibi ya§h bir cimriydi, konuklan ho§ kar§ilamadi ve $eytan’m yam-na gitmelerini söyledi. Haberci “hadi buradan gidelim” dedi ve altin bardagi cimri adama verdi. Münzevi yine itiraz etmek üze-reyken haberci yine “dilini tut bunlar Tanri’nin yollaridir” dedi. Ak§ama dogru bir ba$ka eve vardilar, ev sahibi 90k üzgündü 9ünkü bütün 9abalarma ragmen §anssizhk yakasmi birakmiyor-du. Haberci “Tann yardimma gelecektir” dedi. Ve aynlirken de evi ate§e verdi. “Dur” diye bagirdi münzevi haberci yine “dilini tut bunlar Tanri’nin yollaridir” dedi. Ü9üncü gün melankolik, küskün bir adamin cvine geldiler. Bu adam 90k sevdigi oglunun di§mda hi9 kimseye iyi davranmiyordu. Ertesi gün ayrilirlarken adam onlara “ben sizinle gelemem ancak oglum köprüye kadar sizinle gelecek, ona dikkat edin” dedi. Tanri’nin habercisi “Tan-n onu korur” diye cevap verdi. Köprüye geldiklerinde aniden 90cugu nehre atti. Münzevi “seni iki yüzlü §eytan, bunlar asla Tanri’nm yollan degildi..” diye bagirdi.
O anda haberci zaferle panldayan bir melege dönü§tü. “Beni dikkatle dinle, 0 bardak zehirliydi dolayisiyla dost adamin haya-tmi kurtardim, ancak cimri 0 bardaktan i9erek ölüme gitti. Fakir adam evini tekrar in§a ederken gizli bir hazine buldu ve kalan günlerinde muhta9 olmayacak. (^ocugunu nehre attigim adama gelince o bir günahkärdi, oglunu onunla biraksaydim SU9IU ola-
cakti. Oglunu kaybetmek babayi pi$manhga sevk edecek. Ve pocuk ise oldugu yerde 90k rahat. Dolayisiyla akla ait bir §ey ve Tann’nin adaletini görmü§ oldun. Bundan böyle O’nun sirlari-mn önünde egilmen gerekir.”
Söyledigim gibi ben pocukken bu öykü 90k iyi bilinirdi. Bunun gibi öyküleri 90cukluklannda okuyan insanlar Tann’nin ne ya-pabileceginden veya ne yapamayacagmdan §üphe etmezler. Tann’nin yollarmi anlayamayacagimizi bilirler.
Yolumuza münzeviye oldugu gibi bize bazi §eyleri izah edecek bir melekle muhtemelen hip kar§ila$mayacagiz. Bizler sadece karanhkta el yordamiyla aranmaya ve Tanri’nm yollarmi anla-yamayacagnmz gerpegini kabul etmeye devam edecegiz.
Tann, Ye$aya peygamberin agzmdan dedi ki: “Benim dü?ünce-lerim senin dü§üncelerin degildir, senin yollarm da benim yolla-rim degildir. Göklerin dünyadan yüksek oldugu gibi benim yol-larim senin yollarmdan ve benim dü§üncelerim seninkilerden daha yüksektir.”
Büyük peygamber kendi kendine §öyle dedi: “O’nun anlayi^im kimse ölpemez.” Bir Hristiyan §air de §öyle yazar:
Tann esrarli bir yoldadir O 'nun meraki yapmaktir O adimlarmi denizlerde atar Ve firtwalara biner
Ölgülemeyen derin madenlerde Becerisini hig kaybetmez O 'nun parlak düyünceleri hazinedir O kendi yolunda gider
Zayif duygularla Tann ’yi yargüama Ve O 'nun lütfuna giiven Qatik kagli göriintünün ardinda Gülümseyen bir yüz saklar
Kör inangsizhk tabii ki hatadir O’min iglerini incelemekyararsizdir Tann kendini anlatir Ve her geyi agik eder.
Hristiyanlar Beklemeyi Bilir
Olayin ger9egi $udur ki, zor sorularimizin «pogunlugu burada, ,yeryüzünde yanitlanamaz. $unu kabul etmeliyiz ki, “O’nun dü-$ünceleri bizim dü§üncelerimiz degildir.” Fakat biz Hristiyanlar her zaman karanhkta el yordamiyla yürüyüp gitmeyecegimizden eminiz. £ünkü ebediyette bütün bu rahatsiz edici sorular cevap-landirilacaktir. §u resim bimu izah edecektir: Eger bir acem halisinin ters tarafini incelerseniz bütün görebileceginiz dügüm-lerin apikpa amapsiz uplaridir. Ancak hall ters pevrildiginde mükemmel bir tasarim ortaya pikar. I§te o zaman bu apik kar-ma$a i^ersindeki harika sirayi görürsünüz.
Bu ya§h dünyada hayat halisinin sadece ters tarafini görebiliriz. Her §ey 90k karma§ik ve sa9madir. Ancak cennette dogru tarafa hayran olabilecegiz ve o zaman Tanri’nm hayatimizi ne kadar akilhca ve yöntemli olarak ?ekillendirip planladigim görmekten mutlu olacagiz.
$u andaki durumumuzda geceleyin ara9 kullanan birisine benzi-yoruz. Karanhk, manzarayi gizlememi? olsaydi i9inden ge9ip gittigi araziden zevk alabilirdi. $u anda görmekten mutlu olaca-gi hi9bir manzarayi tasarlayamamaktadir. Ancak farlari sayesin-de yine de ara9 sürecek kadar i$igi bulunmaktadir.
Biz Hristiyanlar’in bilmck ve anlamak istedigimiz pek 90k $ey bulunmaktadir. Tanri’nm yollanni anlamak, Tanri’mn neden $unu veya bunu yaptigim izah edebilmek isterdik. $eylerin 90-gunlugu bizlerden gizlenmcktedir. Fakat Tann bize yolu bula-bilmemiz i9in yeterince i§ik vermi$tir. O’nun sözleri, Eski Ant-la§ma’daki kanun ilc Yeni Antla§ma’daki Isa’mn kutsal sözleri,
bizi ebedi hedefe götürecek yolun yeteri kadarmi göstermekte-dir.
Cennete ula§tigimizda güne$ bizim i9in dogacak. Ve o zaman bizler yolumuzun saginda ve solunda ne oldugunu a^kfa göre-bilecegiz. Dünyada bizden gizlenmi§ olanlan ke§fedecegiz. Ve “Tanri’mn bütün bunlara neden izin verdigini” anlayacagiz.
§imdi Hi^bir Cevap Alamaz miyiz?
£ok büyük bir soru sorduk: Tanri bu gibi ?eylere nasil izin ve-rebilir?
Her §eyden önce kutsal Tanri ile bir insanla konu$tugumuz Gebilde konu$maya hakkimiz olmadigini göstermek zorundayiz. Bir ki?i hesaba fekilebilir fakat Tann pekilemez. Bir §ahis hak-siz bir harekette bulunabilir, ama Tanri asla haksizhk yapmaz. Bir ki§i analiz edilip anla$ilabilir. Tanri bunun üstündedir.
Bütün bunlann miimkün oldugu kadar a?ik ve basit §ekilde ifa-de edilmesi gerekir. Ancak, zemini netle§tirdikten sonra §u so-ruyu daha öncekinden 90k daha ciddi olarak soracagiz: Tanri bu gibi $eylere neden izin vermektedir?
Ve bunun cevabi Kutsal Kitap’ta bulunmaktadir: Sorun insanin bunu duymak istememesidir. Bu soruyu sormasmin nedeni ilk a^amada Tanri’yi haksizhkla su9lamakti. Yine de Kutsal Ki-tap’in cevabi rolleri degi?tirir ve bizleri sanik sandalyesine otur-tur.
Her Felaket Bir Uyan ve Bir Dikkat £ekmedir
Kutsal Kitap yazari Luka durumun tarn merkezine temas eden bir bölüm aktarmaktadir. Yeni ortaya 9ikan siyasi bir baski ne-deniyle kizgin ve ne yaptigmi bilmez durumda bir grup insan bu durumdan isa’yi haberdar etmek i9in ziyaretine gelirler. Ku-
düs’te geleneksel bayramlardan birisi kutlanmaktadir. Tapmakta kurbanlar sunulmaktadir. Bu gibi durumlarda hep oldugu gibi binlerce Yahudi basjkentte toplanmi§ ve Roma garnizonu alarma gefmi^tir. Bu özel durumun sonucu olarak ciddi bir kavga ?ikar. Buna neyin sebep oldugu ise a?ik degildir. Ancak öyle anla^il-maktadir ki bagimsiz Celile bölgesinden gelen bazi adamlar Romali askerlerin dikkatini ?ekmi§ ve kavga 9iknn§tir. Ve Celi-leden gelenlerden 90k sayida insan vah^ice katledilmi§tir.
“Tann böyle bir $eye nasil izin verebildi?” Isa’ya durumu anla-tan insanlar i9in soru inamlmaz düzeyde ger9ektir. Sadece bir-ka9 gün öncesinde bir ba§ka felaket Kudüs’ün sakinlerini üz-mü$tür. Kahn duvarli yüksek bir kule yikilarak harabesi altinda on sekiz ki§i gömülü kalmi^tir.
Orada kalplerin 90gunlugunda “Peki Tann?” sorusu vardir. Bazi teolojik bilimlcrin §üphesiz cevabi vardi: “Bu kayiplar günah-kärdi ve Tanri onlari böyle cezalandirmi§ti!”
Ancak Isa bu a9iklamayi reddetti. Bizlerin Tanri’mn hareketle-rini öl9emeyecegimizi 90k a9ik bir §ekilde göstermi^tir. Ve her-kesin sirtindan a§agi soguk terler döktüren bir §ey söyledi. Söy-ledigi §ey bazilarimn agzini kapatirken bazilarim isyan ettirmi?-ti: “Tövbe etmezseniz sizler de kaybedeceksiniz” diyordu ki, her bir §anssizhk sirlarla 9evrili olmakla birlikte Tanri’mn bir uyari-sidir ve O’na kar$i olan dünyaya verilen bir ikazdir.
Bu alarm sinyallcri ya?amsal düzeyde gereklidir.
“Ben Tanri’yim, senin Tanrin... benden ba?ka hi9bir Tanrin olmadi.” Bu Tanri’mn hayatlanmiz i9in verdigi emirdir. Peki, biz 0 konuda ne yaptik? Paramiz, arabalarimiz, i§imiz, saghgi-miz, 90cuklanmiz hepsi hedefimiz oldu. Bunlara hizmet ettik.
“Mübarek günü unutma, onu hep mübarek tut!” Tann’ya ayira-cak hi9 zamanimizin olmadigi bütün haftalan, aylan ve yillari dü?ün!
“Babana ve annene saygili ol.” Bugün büyüklerimize saygili olmanin esasmi anlayabüiyor muyuz?
“Öldürmeyeceksin.” Bizim neslimiz insan hayatma ne kadar deger vermektedir? Bu konuda hip kimse masum oldugunu id-dia edemez. £ünkü Kutsal Kitap der ki, “karde$inden nefret eden ki§i katildir.” Eger bu dogruysa, evlerimizde ve iplerimizde kap tane gizli cinayet i§lenmektedir?
“Zina yapmayacaksm.” Kap evlilik yikildi, bozuldu, harap oldu! Bizler Tanri’nm emirlerini ciddiye almak yerine sanki eski mo-daymi§ gibi namusla alay ediyoruz, “cinsel zorluklardan” “ken-dimizi baski altinda tutmak istememekten” bahsediyoruz.
“(^almayacaksm.” (^almak, ödünp aldigm kitaplan geri verme-mekle ba§lar. Eger haksiz yere edindigimiz bütün raallarimiz piglik atabilseydi evlerimizde ne kadar 90k gürültü olacakti.
“Kom§un hakkmda yalanci §ahitlik yapmayacaksm.” Bu emir hakkmda ne yaptik? Genei ve özel hayatlar iftirayla zehirlendi. Bir insan bir digerini yalanlara sürükler. Ya kiskanphga ne de-meli? Siyasi hayatm esas te$viklerinden birisi degil mi?
isa ne söylemi§ti? “Tövbe etmezsen sen de kaybedeceksin.”
Tanri günahlanmizdan armalim, hayati ve kurtulu§u bulalim diye oglunu verdi. Peki bugün insanlar Tanrfnm bu hediyesini ne yapiyor? O’nu reddediyor. O’nunla ba§a pikamayacagi ipin ne yapacagmi bilmezden geliyor.
Tanri’nm bu §anssizliklara nipin izin verdigini sormaktan vaz-gepmeliyiz. Akilli olup O’nun uyardanni dinlemeli ve tövbe etmeliyiz.
Zor Bir Tanri mi?
Biri pikip diyebilir, “anladigim kadariyla eger bütün trajediler Tann’nm uyanlan ise 0 halde bunlari gönderen Tanri’dir ve dolayisiyla bunlardan o sorumludur.” Bir ölpüde buna katihyo-
rum. Kutsal Kitap’ta insam dehgete dügüren bir ayet vardir, der ki, “bir gehre felaket gökerse bunun nedeni Tann degil mi?”
Essen’in ilk kez bombalandigi ölümcül geceyi daima hatirlanm. Yanmakta olan evimde sikigip kaimigtim. Etrafimi alevler ge-virmigti. Yangim söndürmenin higbir yolu yoktu bütün su boru-lari patlamigti. Tamamen umutsuz kaldigim bir sirada birden peygamber Amos’un gu sözünü hatirladim, “bir gehre felaket gökerse bunun nedeni Tann degil mi?”
Üzerime büyük huzur göktü. insanlarm veya tesadüflerin eiine teslim edilmemigtim. Efendimiz Mesih isa’nin babasmm elle-rindeydim.
Ondan sonra Tann kavramimizm genellikle yanlig oldugunu hissettim. O’nun hakkmda kendimiz igin ters yönde olugturdu-gumuz fikirlerden vazgegmemiz ve TanrTnm bizlere kendisinin ifga ettiklerine sanlmamiz gerekir.
Bizim Tann kavramlarimiz bulamk, gocuksu, aptalca ve gok yüzeyseldir. Tann bizim hayal ettigimiz “iyi ihtiyar, büyükba-ba” degildir. Bizim tasarlamig oldugumuz Tann dügüncesi ger-gege uymadigmda ilk yaptigimiz gey Tann’yi diglamaktir. Yine de Tann hakkmdaki yanlig kavramlarirmzdan vazgegmemiz mümkün olsa bile TanrTnm kendisinden vazgegmemiz (O’nun bizden vazgegebilecek olmasma ragmen) mümkün olma-maktadir.
Kutsal Kitap’m neresinde TanrTnm kendi adina “iyi efendi ol-mak” geklinde gahitlik ettigi yazihdir ki? O kitapta onun “deh-getli bir Tann”, “kiskang bir Tann” “gizli bir Tann” oldugu yazmaz mi? Kutsal Kitap O’nu kükreyen bir aslanla kiyasla-maktadir: “Efendi Sion’dan kükremektedir.” Yeni Antlagma’da ise, “Varolan TanrTnm ellerine dügmek korkung bir gey” diye yazihdir. Bütün ögretmenlerden daha bilgili olan isa aym gekil-de der ki: “Vücudu öldüren ancak ruhu öldüremeyenlerden korkmaym. Daha ziyade cehennemde hem ruhu hem vücudu öldürenden korkun.”
Kutsal Kitap ayrica Tann korkusunun aklin ba§langici oldugunu da belirtir. Ve bizler Kutsal KitapTn gelecekteki olaylan a^ikla-yan son kitabi olan Vahiy’i okudugumuzda Tann’yi “ihtiyar güzel büyük baba” ile kiyaslama konusundaki bütün arzularimiz bizi tamamen terk eder. £ünkü Tanri’nin müthi§ sert ve aym zamanda adaletli olabildigini ke§federiz. Tann adaletin ta kendi-sidir. Verdigi cmirlerinin ardmdan kiskanphkla bakar.
Bu bizlere 90k sert mi görünüyor?
Evet, i§in ash bu! Tann bizim kavramlarimizdaki Tanri’ya uy-maz. Tarn aksine Tann gerpegine kendimizi ayarlamak bize bagli olan bir $eydir. Son yargilamada, Tann korkusu olmayan insan bedelini kendisi ödcyerek Tanri’nin ne kadar deh$etli ola-bilecegini görecektir.
$üphesiz bazi insanlar son yargilamaya inanmadiklarmi söyle-yeceklcrdir. Bizler onlara, bunun 90k fazla fark etmedigini söy-lemeliyiz! Kimin hakli oldugunu bekleyip görmek i9in 90k za-maninuz var: inan9sizlik taklit9isi mi yoksa Tanri’nin ebcdiyet sözü mü. Bu söz bir yargilamamn olacagim beyan etmcktcdir. Bu dünyadaki bütün felaketler bunun bir habereisidir.
Kutsal Kitap’ta $u cümle vardir: “Senin kötülügün seni cezalan-diracak, senin sapkinligm seni paylayacaktir. O halde her $eye kadir Tann, Efendin, der ki, Tanrin’dan vazge9ip benden kork-madigmda kötülük ve acimn senin i9in oldugunu gör ve kabul et.” Bunu dünya bir bütün olarak ve her bir birey ki§isel olarak ya§ayacaktir.
Tann bu gibi §eylere nasil izin vermektedir? Bu soru Tann hak-kindaki yanh§ bir kavrama dayanmaktadir.
O’nun oglunu dünyaya göndermesinin nedeni budur. Tanri’nin oglunun 9armihta bizim i9in ölmü§ olmasimn nedeni budur. Tann’nm isa’yi diriltmesinin nedeni budur. Bizim bugün “Tanri’nin ogluna sahip olan ya?ama sahiptir” diyebilme nedenimiz budur. Bize sunulmu§ bulunan bu kurtan^i kabul etmek ve her
§eye kadir Tanri’nm focuklari olmak bize kalmi? bir §eydir, o 9oeukIar ki artik O’ndan korku duymalarma gerek yoktur, 9Ü11-kü günahlan affedilmi§tir.
Tanri bizlerin kurtulu§unu ister. “Bana dönün ki hepiniz kurtari-lasimz, 9ünkü ben Tanri’yim ve ba§ka Tann yoktur” sözleri ile ve hayatm üstesinden gelinen olgulari ile bizleri lsitmasmin nedeni budur.
Kutsal Kitap $unu beyan eder “Tanri sevgidir.” Ancak O’ndan bir tür saldirgan olmayan “iyi Tanri” ?eklinde bahsetmek ise bamba§ka bir $eydir.
Bu müthi? ger9ek beni, 90k zor durumda bulundugum bir sirada etkilemi?ti. Vakit ak§amdi ve kötü talihli bir yerde bulunuyor-dum. Bir önceki gün §ehrimiz Essen agir bi9imde bombalanmi$-ti. Bir hava saldmsi sigmagi yikmtilardan temizlenip cesetlerin 9ikartilmasi henüz tamamlanmi$ti. Orada etrafimda 90gunlugu-nu tanidigim yetmi§ insan yatiyordu. Ya$lilar, gen9 anneler ve 90cuklar hepsi sava$m sillesini yemi^ti. Ya §u sevimli kü9ük 90-cuklar! Bogulmu§, par9alanmi§ ölmü$ olarak yatiyorlardi.
Hayallerimde 90cuklann 9i9eklerle kapli bir 9ayirda oynadikla-nni görebiliyordum! Kalbim 9iglik 9igliga “9oeuklar bu ?ekilde büyümeliydi” diyordu, “orada ölü olarak yatmamahydilar.”
Sonra kalbimdeki eski 9iglik fi§kirdi. “Tanrim sen neredeydin? $imdi neredesin? Böyle bir $eye nasil izin verebilirsin?”
Yanit yoktu. Sadece ak§am rüzgäri i9ersinde duyulur duyulmaz bir ku§ sesi geldi.
Aninda aklimda bir yildirim 9akti. (^armihta Isa’yi gördüm. “Tann dünyayi 0 kadar 90k sevdi ki, kendisine inananm kay-betmeyip ebedi hayati bulacagi yegane ve tek oglunu ona gön-derdi.” (^armih gözümün önünde bir tür i§ik gibi bu günahkär dünyada yer alan Tann sevgisinin bir feneri gibi göründü.
Tanri’mn yollanni anlamiyorum. Tann’nm dünyadan nasil “vazgeyebilecegini” gördügüm zaman deh^ete dü$üyorum. Fa-kat isa’nm yarmihindan bir i§ik dcmeti ?ikmaktadir. Orada Tan-ri’nin kalbini görüyorum. O bana oradan sevgisini gösteriyor ve sevgisiyle beni kendisine ?ekiyor.
Bütün Bunlarm Amaci Nedir?
Flaberlerde felaketleri duydugumuz zaman akla hemen §u soru gelir: Tanri bunlarm olmasma ni?in izin veriyor? Fakat i§in i?i-ne biz kari^tigimizda, bir ?ocuk kaybettigimizde, veya kötü bir rüzgär tüm hayatimizi silip süpürdügünde soru tamamen rahat-siz edici oluyor. Soru artik tamamen teorik olmaktan yikiyor ve i?imizde bir ate§ gibi yamyor: “Bu niyin ba§ima geldi? Tanri böyle bir §eyi bana nasil yapti?” Ve bir yamt alincaya kadar hi? huzur bulamiyoruz. Merle admdaki iri kiyim bir madenci bunu anlamamda yardimci olmu§tu.
Iri ve gü?lü bir adam olup ne Tann’dan ne $eytan’dan korkardi. Ancak bir gün ?öken bir madende siki$ip kalmi?ti. Bacaklanna fei? indi. Bir gün kendisini ziyaret ettim. Evde tekerlekli san-dalyede etrafmdan birka? arkada$i ile birlikteydi. Beni kapida görünce büyük bir laf atti, “evet kilise müdavimi, kayalar üze-rime yikihrken senin Tanrin neredeydi? Hadi bütün bu sa?mali-ginla birlikte cehenneme git.” O Kadar hiddetliydi ki, tek bir söz edemedim ve agzimi bile a?madan orayi terk etmek zorunda kaldim.
Ancak bazi madenciler ger?ek Hristiyanlar onunla ilgilenmeye ba§ladilar. Ona Isa’ya giden yolu, kurtulu? yolunu gösterdiler. Bu onda ?ok büyük degi$ikliklere neden oldu. Günahlan affe-dildi ve Tanri ile ban§ti. Bundan sonra bir gün onu tekrar ziya-rete gittim. Onu evinin önünde sokakta tekerlekli sandalyesinde oturur vaziyette buldum. Bu arada iyi arkada? olduk. Yamna, veranda ?ikintilarmdan birine oturdum. Yüzünde bana önemli bir §ey söylemek istedigi ifadesini fark ettim. Akabinde $unu
söyledi “Bak, daha uzun ya§ayamayacagimi hissediyorum. An-cak §u anda, gözlerimi kapattiktan sonra nereye gidecegimi bili-yorum. Tanri’nin huzuruna piktigimda önünde diz ijöküp omur-garai kirdigi i9in O’na ?ükredecegim.”
“Merle” dedim, “ne demek istiyorsun?”
Gülümseyerek afikladi: “Eger bu kaza olmasaydi, cehenneme gidinceye kadar Tanri’dan uzakta, kötü ya§amima devam ede-cektim. Tanri beni ogluna, Mesih’e yönlendirmek ipin büyük tedbirler aldi. Evet zordu ancak benim iyiligim, ebedi kurtulu-§um iyindi.”
Durakladi. Ve yava?9a dedi ki, “Cehenneme iki ayakli olarak girmektense cennete sakat olarak girmek daha iyidir.”
Elini tnttum. “Merle, 90k zor bir okuldan ge9tin. Fakat bo?una olmadi. Dersini ögrendin.” Ve beraberce 90k kötü darbeler alan ancak Tanri’nin huzuruna yaptiklan i9in hesaba 9agnlmayan insanlari hüzünle andik.
Üzerimize bir felaket geldiginde “Tanri böyle bir §eye ni9in izin veriyor?” diye dü?ünmek yerine “Bunun amaci nedir? Bununla bana ne ögretmek istiyor?” diye dü$ünmeliyiz. Ve sonrasinda yazarin yazmi? oldugu ilahiyi anlayabiliriz.
Gegmek igin seni gagirdigim derin sularda
§anssizhk nehirleri tagmayacak
Qünkü dertleri kutsamak igin seninleyim
Tanri yolundaki en derin sikintilarda seni kutsamak igin
Yolun ategli deneylerden gegerken §iikranlanm, bütiin yetkinligim senin olacak:
Alevler seni incitmeyecek, ben sadece cünfunu Tiiketip altinim rafine edecegim.
Bir gün bir adam ihtiyar ve deneyimli bir HristiyanT ziyarete geldi. Maaiz kalmi? oldugu degi?ik deneyimlerden $ikayet etti. Daha sonra dedi ki, “Tanri neden bunu bana yapiyor? Bu gibi
$eylere nasil izin verebiliyor?” Ihtiyar adam cevap verdi: “Sen hi? sürü halinde kuzu gördün mü?” Evet bazi kuzular özgür kalmak ister ve tpobandan ka^arlar. £oban da köpcgini arkala-rindan gönderir. Köpek havlar, kuzular korkar ve geriye fobanin korumasma dönerler. Görüyorsunuz ki aci 9ekmek de 9oban köpeginin oynadigi rolün aynismi oynamaktadir. 11k önce bizi korkutur. Ancak onun yegane amaci bizi Iyi (^oban’a Efendi isa’ya geri getirmektir. Dolayisiyla §ikayet etmek yerine dogru-dan Kurtaricmiza gidin. O zayif olanlan ve yükü agir olanlan rahatlatir.
Üstesinden Nasil Gelebiliriz?
$u andaki mevcut gcr9ege göre, bir inan9sizm hayatin gü9lükle-ri ile nasil ba$a 9ikabilecegini bilmiyorum. Böyle birisi bunlarla yüz yüze bile gelemez. Hayatindaki her §ey 90k yolunda gitme-lidir. Eger üzerine bir trajedi 9ökerse aci duymaya ba§lar ve hem Tanri’yi hem insam su9lamaya ba§lar.
“Tanri bu gibi §eylere neden izin verir?” diye merak etmek yerine, Tanri’yi su9lamak yerine, zayif, di§lanmi?, kendi yolumuzu bulmakta kabiliyetsiz oldugumuzu kabul etmeliyiz.
Bir insamn Isa olmadan ya§ayabilmeyi nasil becerecegini bile-miyorum. Ve ufuk karardik9a ve bu dünyada her daha fazla tehdit olu§tuk9a, isa’nin ilkesi gözlerini ebedi hedefe, 9agrilmi§ oldugu cennet kralhgina 9evirmeyi ögretir.
Size ger9ek bir öykü anlatayun: Qok yillar önce önemli bir ma-den bölgesinde pastör olarak bulunmaktaydim. Bir ziyaret gü-nünde bir yil dönümünü kutlamakta olan bazi insanlarm evine gittim. $i?eler dolusu ipki elden eie ge9iyor ve herkes bagirip paginyordu. Fakat ben kapi e§iginde göründügüm zaman süku-net hakim oldu. Sonra bir adam haykirdi, “Hey, vaiz! O ne ya-piyor orada? Vaiz, sa9mahklarin bizi ilgilendirmiyor. Cenneti sana, sana ve ku$lara birakiyoruz!”
“Nasil bir insansm” diye cevap verdim, “burada yutamayacagim bir ?ey var. Sana ait olmayan bir §eyden ne hakla vazge9iyorsun ki? Bir §ekilde ?unu hissediyorum ki, senin bana verecegin hi?-bir cennet yok! Bana öyle geliyor ki, senin yolun cennetten zi-yade cehenneme gidiyor. O halde bana ve ku§lara biraktigm nedir?”
Adam utanmi$a benziyordu. Sonra haykirmaya devam etti “Ha-di oradan! Vaizler her zaman insanlara cenneti vaat ederek onla-n rahatlatir. Ve bahse girerim ki, sen de $u anda aynismi yap-mak üzeresin!”
“Yanh§in var!” dedim. “insanlara haklari olmayan cennetin umudunu vermek gibi en küfük bir niyetim yok. Sizleri sadece cehenneme giden yolda devam etmemeniz i?in uyanp ve Isa’ya, Kurtanci’ya gelmeye davet edebilirim. O kendisini kabul eden herkese cennet vaat etmektedir.”
Aptal olmayin...
Ebedi hayat umudu, Isa’nin kendisini “kabul edenlere” bütün kutsiyet ifersinde vaat ettigi bir ayricahktir.
inanhlar Tanri’nm bu gibi deneylere nasil izin verebildigini her zaman merak etmezler. Onlar diger herkes gibi katlamrlar. Bu aci ?eken dünyayi yapabildikleri öl9üde kurtarmaya 9ah§irlar. Fakat kendi yollannda katlanma yolunda ne?eyle devam ettik9e kalplerinde ilahinin §u sözlerini söylerler:
Biitiin bilinmeyenlerin anahtan Tann ’dadir,
Mutluyum günkii;
Eger anahtar ba^kasmda olsaydt Ya da bana emanet edilseydi Uziiliirdiim.
Yarinin dertleri burada olsaydi Hig dinlenmeden!
Bence giiniin kilidini agardi
Ve saatler gegip giderken derdi ki “Benim arzulanm en iyisidir”
Görügümiin en aydinhgi Bana giiven verir;
Bulanik yolumda el yordamiyla giderken Elini hisseder ve sesini duyanm “Yardimim kesindir” der
Onun gelecekplanlarmi göremem Ama gunu bilirim ki:
Gülümseyen yiizü bendedir Biitiin kutsiyetinin tepkisi Burada agagidadir
Yeter bu biitiin arzulanmdir Ve artik dinleniyorwn O'nun gördiigiinii göremedigimden Ve ilgisiyle ebedi kutsanmig Olarak kurtulacagim.
Nietzsche bir ?iirinde “Evi olmayan insan ne acilidir!” der. Tip-ki bu neslin acilari gibi: insan hayatin zorluklan ile hicpbir din-lenme veya korunma yeri olmadan kar§ila§mahdir. “Evi olmayan insan ne acilidir!” Bu ^agimizin özel bir trajedisidir.
Gehn Mesih isa’mn ara$tirmasmi ciddi olarak yapalim. $öyle demi^ti “Babamm evinde pek 90k yer var.”
Sizin igin bir tane aynlmasim ister miydiniz?
Sevme Hakkimiz
Bu konuyu ben zaten $öyle tanimladim: Sevmek günah midir? Söz konusu cinselliktir, bizi her zaman yakmdan ilgilendiren. Hemen konuya girmek istiyorum ‘Sevme hakkimiz.’ Bu konuy-la ilgili size ciddi ve önemli $eyler söylemek istiyorum.
1.	Kar$i Konulmasi Gü$ Bir Istirap
Tuhaflik i9erisindeki gerfek olan §udur ki, insanlarm bugüne kadar ya$amadiklari yalmzhklaridir. Halbuki bugüne kadar böy-le yakinla§ma da olmami§tir. Her ne kadar birbirimize yakin olsak bile, insanlar bugüne kadar ya§amadiklari bir yalnizhk iferisindedirler.
On alti ya?indaki bir erkek tpocugu bana §unu söylemi?ti: ‘Be-nim kimsem yok!’ Cevabim: ‘Sa9malama! Senin bir baban var!’ ‘Ah o ihtiyar, bunak!’ diye cevap verdi, ‘ögleden sonra saat be? gibi eve geliyor, biraz kiziyor, yemek yiyor ve tekrar 9ikiyor.’ ‘Peki annen?’ ‘Ah onun 90k i§i oluyor, benimle ugra$acak vakti olmuyor!’ ‘Ya senin i§ arkada$larm?’ ‘Onlar sadece i§ arkada?-larim! Kimsem yok, derdimi anlatacagim.’ Bunlari bana on alti ya?mdaki bir erkek 9oeugu anlatmi$ti! Ama bu tür yalnizhk sadece 90cuklarda olan bir $ey degil. Kadmlarda 90gu zaman kocalannin yaninda yalnizhk i9erisinde ya§arlar, aym duygu kocalar i9in de ge9erli olabilir. Kocamn hi9bir fikri yoktur, kari-simn neyle ilgilendiginden ve kadinin da hi9bir fikri yoktur, kocasmin neyle ilgilendiginden. Ve bunun adi da evliliktir. Böy-lece de yalmz ya?amaya devam eden insanlar oluruz!
Zamammizin filozoflari insanlarm ya$adiklan yalmzhktan bah-settiklerinde yogun bir ilgiyle kar$ila$iyorlar. Insan bu yalmzhk-tan kurtulmak i9in haykinr gibi olur. Ve görüyorsunuz ki: Yal-mzliktan kurtulma özlemi, hayatimizm cn etkin gücü olan cinsel güdü ile birle?mektedir. Ve böylece de hakimiyet kaybolmakta-dir: On alti ya§indaki bir erkek focugu onu yalnizhgindan kur-tarmasi i9in kendisine bir kiz arkada§i arar. Karisi ile ya$adigi halde yalmz olan bir erkek, onu belki de bu yalnizhgindan kur-tannasi ümidiyle sekreteri ile beraber 9ikar. Gen9 bir erkek ög-renci, bir üniversitede 11000 veya 20000 ögrenci arasinda ve yapayalniz oldugu, kendisine arkada^hk edebilecek bir kiz ög-rencinin yanina siginir. Yalmzhktan kurtulma özlemi en etkin gü9 olarak bilinen cinsel güdü ile birle$ir, birle$im sonucu, cin-selligin ön planda oldugu bir dünyada ya$amamizdir. Bir ger9ek olan, insanlarm yalmzhklarindan kurtulmak i9in cinscllik arayi-?ma girmeleri, ticaretle ilgili insanlarm yaranna olmaktadir. Ömegin film yapimcilan ve roman yazarlan. Yani: En asgari bir yatak sahnesi olan film! En asgari bir zina davasi ge9en kitap! Ve bizler diger insanlarm flört ettiklerini, birbirlerini tavladikla-rim ve sevi§tiklerini seyrettigimizde hayatin 90k mükemmel oldugu duygusuna kapihriz.
Son zamanlarda bir gen9 kiz bana dedi ki: “Pastor, bizim ebe-veynlerimizden farkli degerlerimiz bulunmaktadir. Bizim yep-yeni ahlaki kistaslarimiz var.” Bunu i§ittigimde neredeyse §ap-kam (tabi olsaydi) kafamdan U9acakti. “Efendim bayan?” Ancak bir pastör olarak büyük bir $ehirde benim bulundugum kadar bulunmu§ olsaydmiz böyle bir konu$maya asla inanmazdimz. Tecrübelerime dayanarak biliyomm ki bu iddiah dil sadece gös-teri yapmak i9indir. Bunun gerisinde gölgeli a?k ili§kileri olan ve sorunlan ila ba§a 9ikamayan gen9 insanlarm; konulari örtbas etmeye 9ah$an veya ayrilan evli 9iftlerin dayamlmasi gü9 olan zorluklan yatmaktadir. Evet burada dayamlmasi gü9 bir zorluk söz konusudur. Ve bunun hakkmda hepimiz bir §eyler biliyoruz. Ben diger insanlardan degil sizden ve kendimden söz cdiyorum.
Yillar önce, Lippe yakmlarmdaki kü?ük bir kasabada aym ko-nuda bir konu§ma yapmi§tim. Bu toplanti sadece gen? insanlara a?ikti. Salona adim attigim zaman kendi kendime $unu söyle-dim: “Ne bi?im yere giriyorsun burasi sanki cehenneme benzi-yor” Erkekler, kizlar ve böylesine agir bir sigara dumani! Erkek-lerden bazilan da beraberlerinde viski getirmi§lerdi. Kizlardan birka?i erkeklerin dizlerinde oturuyordu. “Yani burada konu?-mak zorunda miyim?” diye dü$ündüm. “Evet ihtiyar dostum fazlasiyla cesarete ihtiyacm var.” Sonra konu§maya ba§ladim: “Cinsei ya?antimizda kalbimizi kirabilecek zorluklar ya§ayabili-riz.” Sanki o anda birisi i§ik yakmi? gibiydi. Yine de er-keklerden birinin dizlerindeki kizi derhal indirdigini görebili-yordum. Kendisine dokunulmu$tu. Bütün salonda ölüm misali bir sessizlik olmu?tu. $öyle dü§ünmeden edemedim “ilk baki?ta herkes ?ok mutlu görünüyor. Ancak bu ger?ekten hakli oldugu-mu gösteriyor. Cinsel ya§antimizda kalbimizi kirabilecek zorluklar ya$ayabiliriz.”
2.	Bu zorluk Nereden Kaynaklanmaktadir?
Bu zorluk dogru ile yanli? arasindaki farki bilmememiz ger?e-ginden kaynaklanmaktadir. Ahlak hakkmda yeni dü§üncelerimiz varmi? gibi yapiyoruz. Ancak §unu unutmamahyiz: Günah bir efsane degildir. Günah i§leyip yanli? bir §ey yaptigim her zaman vicdamma bir agirlik ?öker. l§te bu bir ger?ektir! Maalesef, artik neyin dogru neyin yanh§ oldugunu tarn olarak bilemiyoruz. Size ?ok sivri birka? soru sorayim, evlenmeden önce cinsel ili§kide bulunmak dogru mu yoksa yanli? mi? Eger evliliginiz yolunda gitmiyorsa, zina yapmak bir ihtiya? mi yoksa bir kötülük mü? Ya da erkekler veya gen? delikanlilar arasindaki homoseksüellik günahkärhk mi yoksa hakhlik mi? Lezbiyenlik günah mi degil mi? Mastürbasyon yapmak dogru mu yanli? mi? Veya bo§an-mayi istemek dogru mu yanh§ mi?
Özetlemek gerekirse, yanli? nedir ve dogru nedir? £ektigimiz
zorlugun nedeni budur. Binlerce kitap bizleri cinselligin dogru-luk veya yanli$hkla hi?bir ilgisi olmadigina inandirmaya ?ah§-maktadir. Bu nedenle soru sorulmami^tir. Kötü bir arkada? ol-mak kötüdür. Ancak bize söylenen cinselligin iyi ve kötü olarak addedilmenin di§inda kaldigidir. £agda§ filmleri eie alahm, ömegin yakin ?ekimde bir öpü?me görürüz; daha sonra perde iner ve perdenin arkasmda bir birinin kollarinda gölgeler görürüz. Bu tür bir sahne filmin sadece bir par?asidir. iyi veya kötü §eklinde bir soru yoktur. Degil mi?
iyi nedir, kötü nedir?
Gen? bir adam olarak aniden nasil i?igi gördügümü 90k iyi ha-tirhyorum. iyi ve kötü arasmdaki farki söylcycbilirim. Sonra ?u soru beni rahatsiz etmeye ba§ladi, “neye izin verilebilir ncye verilemez?”
Fakat bu soruya ge9erli bir cevap vermeden önce ilk olarak $unu sormahyiz: “Neyin dogru, neyin yanli? olduguna son olarak kim karar verir?”
Bir gün gen? bir ?ift beni görmeye geldi. Kadin kolay tipli, yü-zünde kabuk gibi makyaj olan biriydi; erkek pannaklari nikotin lekesi i?inde dengesiz oldugu a?ik?a görünen biriydi. Onlara dedim ki, “en azindan ne oldugunuzu biliyorum, bu olduk?a a?ik” kiz cevap verdi: “Fakat pastör bunda yanli? bir §ey yok ki” ben de §öyle dedim: “Bir saniye bunda yanh§ bir $ey olup olma-digim söyleme hakkina sahip olan kimdir?” Evet, neyin iyi neyin kötü oldugunu bize kim söyleyecek? Kilise? Hayir onun direktiflerine ba§ egmezdim. Ben gen?ken kilisenin ve pastörlerinin hayatim üzerindeki yetkilerini asla tammazdim. Ve §u anda bende onlardan birisiyim. Neyin iyi neyin kötü oldugunu söyleme hakkina sahip olan kimdir? Jane Flala? Kendi viedamm? Bazilan der ki, “i?imdeki o kü?ük sesin talimatlarim dinlerim.” Öyleyse neyin iyi neyin kötü oldugunu söyleme hakkina sahip olan kimdir?
§u anda 90k kritik bir noktaya gelmi§ bulunuyoruz. Eger bu dünyamn hakimi olan ger9ek bir Tanri varsa o halde neyin iyi neyin kötü oldugunu söyleme hakki O’na aittir. Eger Tanri yok-sa size dogru görünen her hangi bir §eyi yapabilirsiniz. Ve eger durum böyleyse, Jane Hala’ya bile uymaniz igin her hangi bir neden göremiyorum. Bu sorunla kar§ila§tigmda her ki§i kendi-sine §u soruyu sormahdir: “Bir Tanri var mi yok mu?” Deh^etli §ekilde ahlaksiz ya^ayan insanlar tanirim, onlar bile “Tanri’ya inamrim” derler. £ok sa9ma!
Eger bir Tanri varsa, cinsellik konusunda da söyleyecekleri var-dir. Aklim ba$ma toplamak zorundasm. Tanri’yi ya§amindan pikarabilirsin. Ancak ondan sonra kendi sepimine tabi olursun. Kendini 45 ya§ma kadar “Tanrisiz ya$amak istiyorum” deyip, zaten daha sonra ya?lanmca dindar olma dü§üncesinin üstüne pökecegini sakin hayal etme. I§e yaramaz! Kutsal Kitap der ki: “Tanri’yi bulunabildigi zaman ara” ama “senin uygun oldugun zaman” demez. Öyleyse tekrar ediyorum: Eger Tanri yoksa size dogru görünen her hangi bir §eyi yapabilirsiniz. Fakat Tanri varsa neyin dogru neyin yanh§ oldugunu söyleme hakkina sahip olan yalnizca O’dur. Bu mantikh degil mi?
Diyorum ki Tanri vardir, ve gerpektir. Bundan nasil emin oldu-gumu soruyorsaniz cevabim §udur: “^ünkü O kendisini Isa’da göstermi^tir.” Bunu anlamamzi istiyorum. Isa dünyamiza gel-mi§tir, bunun di§mda Tanri hakkindaki her türlü farksizhk veya ?üphecilik sadece cehaletten veya kötü niyetten kaynaklanir.
Tanri vardir ve Tanri var oldugu ipin neyin dogru neyin yanli? oldugunu karar verme hakkina sahiptir. O’nu ya§ammdan 91-karmaya karar verip, “bizim farkli ahlaki ilkelerimiz var!” diye-bilirsiniz. Fakat sizi temin ederim ki bir gün Tanri’nm huzuruna 9ikmak ve ya§ammizm hesabmi vermek zorunda kalacaksimz.
Aslinda, Tanri’nin neyin dogru neyin yanli§ oldugunu karar verme hakkina sahip kabul etmek büyük bir kurtulu§tur. Ve O’nun sözü Kutsal Kitap bunu a9ik9a ifade etmektedir. Bir de-
fasinda adamin birisi bana ?unu sordu “Peki Kutsal Kitap bütün bunlardan bahsediyor mu?” “Evet” dedim. “Tann cinsellikte neyin dogru neyin yanh§ oldugu ilc ilgili olarak 90k kesin emir-ler vermektedir.”
Beni anlayabildiniz mi? $imdi $unu sormahyiz “Tann cinsellik hakkmda apikpa ne söyler?”
Kutsal Kitap Tn bu konudaki ögretisini özetlemeye pah^ayim.
3.	Tann Ne Söyler?
a)	Tann cinselligi onaylar
Tucholsky $iirlerinden birisinde $una benzer bir §ey yazmi$tir: “Ben belimden kafama kadar Hristiyan, belimden ayaklanma kadar dinsizim.” Ne kadar sapma, Kutsal Kitap der ki “Tann insani yaratti, onlari erkek ve di§i olarak yaratti.” O bizleri cin-selligimizle birlikte yaratti. Bu nedenle onun hakkmda apikpa konu§abilirim. Bu bir tabu degil. Tann beni, seni ve bütün erkek okuyuculan erkek olarak yaratti. Öyleyse erkek olalim, sadece kukla degil. Ve siz bayanlar, O sizi kadin olarak yaratti. Öyleyse kadin olun! Bazi kadinlann talihsizce erkek gibi olma veya bazi erkeklerin kadin gibi olma pabalan hip §üphe yok ki hastahk belirtisidir. “Tann insani yaratti, onlari erkek ve di§i olarak yaratti.” O üpüncü bir eins yaratmadi! Tann cinsiyetlerimizi onay-lamaktadir, öyleyse bunu zorlamamahyiz. Benim bir erkek veya bir kadin olmamdan kaynaklanan gücü ta yaradih§a kadar takip edebiliriz.
Ancak bizler bir dü$kün yaradih? ipersinde ya?iyoruz. Dünya Tann’nin elinden piktigi günlerdeki dünya degil. Cinsel ya?an-timiz özellikle tehdit altindadir. Bu nedenle Tann onu korumak ipin tedbirler almaktadir.
b)	Tann cinselya§antimizi evlilikle korumaktadir
Tann cinselligi onaylar ve onu evlilikle korur. Evlilik sadece bir
toplumsal anla?ma degil aym zamanda bir Tanri kurulu?udur. Bu konuda önemli bir kitap yazmi? olan Amerikah bir ruh bi-limci bunu teyit etmektedir: “Bu konuda Kutsal Kitap’ta okudu-gumuzun derinligine e?it hipbir ?ey yazilmarm?tir ‘Tanri insani yaratti, onlari erkek ve di§i olarak yaratti.’ Ben Hristiyan degi-lim. Ama bir ruh bilimci olarak evliligin tamamen ihtiyacimiz olan ?ey oldugunu söylüyorum.” Evlilikte ?üphesiz sadakat var-dir. Pek 90k Hollywood yildizlarmda oldugu gibi yedi, sekiz, dokuz veya on evlilik degil! Bu tür evliliklerin neslimizin 91I-ginhginin belirgin i?aretlerinden biri oldugu ger9ektir. Bu derin karma?a halimizi göstermektedir. Tanri evlilik kurumunu olu§-turmu?tur ancak bu evlilik a?k ve sadakat ile belirlenmi?tir.
Öyleyse evlilik nasil bir §ey olmalidir. Bayanlar, iyi bir e? ol-mak ipin kocaniza güzel yiyecekler yapmaniz ve dügmelerini dikmeniz yeterli degildir. Erkekler, karmiza ev 9ekip 9evirme parasi verdiginizde görevinizi yaptiginizi zannetmeyin. Tan-ri’nin planina göre, evlilik her iki tarafin yalmzhklarini payla?-masi demektir. Siz evli olanlann evliligi bu türden mi? Degilse, konuyu birlikte konu§arak “Bize ne oldu? Evliligimizin bizi yalnizliktan kurtannasi gerekirdi!” diye sormahsiniz. En ba§ta, Tanri dedi ki “Erkegin yalniz olmasi ho? degil. Ona uygun bir e§ yaratacagim.” Bunu anlamaya 9ali?m. O sizleri smirlandiril-mi?tan kurtarmak istedi.
Sizlere birka9 anekdot aktarayim. Ben kügük bir 9oeukken kiz karde?im ile bana Stutgart’daki bir evlilik törenine gitme izni verildi. Bir dügüne ilk gidi?imdi ve her ?ey olaganüstü ilgin9ti. Kiliseye bir arabayla gittik, ve otelde dügün yemegi verildi. Mönüdeki son yemek “buz bombasi” idi. Kiz karde?im ve ben masanin sonuna oturtulduk, ve sabirsizhkla “buz bombasinm” gelmesini bekledik. Fakat gelmesi 90k uzun sürdü, 9ünkü amca-lar birbiri ardindan söz ahyorlardi. Fena halde sikilmi?tik. Fakat konu?malardan bir tanesi hafizamda yer etti. Amcalanmdan birisi akilli görünmeye 9ah?arak yüksek sesle “Bayanlar ve Bay-lar, cennette iki sandalye oldugu söylenir; bunlar evlenmeyi bir
an bile reddetmemi§ olan ^iftler i?in ama?lanrm$tir” diyerek devam etti “ancak bugüne kadar bu sandalyeler hi? talep edil-medi” hcmen o anda sözü kesildi. Babam bütün konuklarm ba§-larinin üzerinden masanin diger ucunda oturan anneme haykirdi “Evin annesi, bu sandalyeler bizi bekliyor!” Henüz ?ok gen?tim ve bu sözlerin derin anlamim anlamadim. Ancak bizimki gibi bir evin müthi? sicakligmi hissettigim i?in kalbim ne§eyle dol-du. Sizin eviniz de böyle mi?
Benim dügün yemegimde arkada$lanmdan biri olan ya§h bir adam Yaradih§’taki Onun i?in uygun bir e§ yaratacagim” deyi$i hakkmda ?ok dokunakh dü?ünceler ileri sürdü. $unlan söyledi: “Onu yönetecek bir despot degil. Ayaklarmm dibinde yatacak bir köle degil. Bir kenara koyacagi bir nesne degil. Ama ona sevgisini verecek bir e$ yaratacagim.”
Evliliklerinin gürnü? yih dönümünde babamin anneme baki§i ve anneme söyledigi §u sözler beni derinden etkilemi§ti: “Bu 25 yil boyunca her gün benim i?in daha degerli oldun!” Yirmi be§ yildir evli olan ve a?klarmm azar azar yok olup gittigini gören ?iftleri dü$ünmeden edemedim. Bu dehnet verici bir §ey! Pek ?ok evli insan birbirlerine §unu söylcmeliydi: “Haydi yeni bir ba§langi? yapalim.” inanin bana bu ger?ekten mümkün!
I$aret etmek istedigim bir diger nokta var. Pek 90k gen? insan bana, “§u anda evlenmeyi dü§ünmüyorum. Bu konudaki dü§ün-ceniz nedir? Istedigimiz her §eyi yapabilir miyiz?” Ben derim ki:
c)	Tann gengligin temiz olmasmi ister
Biliyorum ki günümüzde ve ?agimizda bu tamamen gülün? sa-yilmaktadir. Fakat Tanri’mn modayi takip ettigini zannediyor musunuz? Bunu ifade eden ben degilim, Tanri’mn sözü. Dü§ün-celerimi aktarayim. Kutsal Kitap’ta ishak adh gen? bir adamm hikayesi vardir. Bir gün babasi ona bir e$ bulmasi i?in bir hiz-met?isini görevlendirir. Gen? dua etmek i?in tarlalara ?ekildi, ona bir e$ se?ecek olamn Tanri olduguna inamyordu ve onu
almadan önce bile O’na kar$i sadakat i?indeydi. Siz evlenmeyi dü§ünmeyen gen? insanlar, zamani geldiginde, Tanri’nm ihtiya-ciniz olan gen? kadim size vereceginden emin olabilirsiniz. Ve O §imdiden sadakatinizi hak etmektedir. Durum kizlar i?in de aynidir. Siz gen? hammlar, hakkmda henüz hi?bir §ey bilmedi-giniz birisine sadik kalmahsimz. Kutsal Kitap bu konuda ?ok a?iktir: Tann gen?ligin temiz olmasmi ister.
Bir ruh bilimci bir keresinde bana §unu söyledi, “Bir gen? kiz gönülden sadece bir ki§iyi sevebilir. A§kmi sadece bir erkege verebilir. Eger bir düzine a§igi olursa -kaba tabiri affedin- evli-lik a?ismdan “kayiptir.” Yedincisi ile evlenebilir ancak daima ilk asjkim dü§ünür. Ona §u yamti verdim “evet sözleriniz son derece ilgin?. Ruh bilimini kullanarak Tanri’nm Sözü ile aym sonuca vanyoruz.”
A?ik?a söylemeliyim ki, evlilik öncesi cinsel ili$ki, lezbiyenlik, e§ cinsellik, zina ve bo§anma bir gün Tann huzurunda hesabim verecek oldugunuz günahlardir.
Gen?lik günlerimde Tanri’nm arzularmi bilmek ve ayrica bu konuda sadece Tanri’nm söz hakki oldugunu bilmek bana bu konularda ?ok yardimci oldu.
$imdi son derece önemli bir ba§ka konuya gepelim.
4.	Bu Zorluktan Nasil Ka?mabiliriz?
Kutsal Kitap’ta muhte^em oldugu kadar rahatsiz edici de olan bir öykü vardir. Bir gün, var olan Tanri’nm oglu isa kalabahk bir grup tarafmdan ?evrilmi$ti. Aniden bir gürültü koptu. tnsan-lar, gelen bir din önderleri grubu ile seyircilere yol vermek i?in geri ?ekildi. Bunlar olduk?a gen? bir kadim sürüklüyordu. Elbi-sesi yirtilip üzerinden ?ikmi§ti. Kadim Isa’nin huzuruna getirip haykirdilar: “Aziz Isa bu kadim zina yaparken yakaladik. Tan-ri’nin kanunu bunun ölüm gerektiren bir günah oldugunu söyler. Sen her zaman affedicisin, ama muhakkak ki Tanri’nin emirle-
rine kar§i gelmezsin. Bu kadinin derhal ta$lanmasi gerektigini söylemeni bekliyoruz.” isa gen? kadina bakti ve cevap verdi, “evet Tanri bu konuyu 90k ciddi kabul eder. Tanri’nm kanununa göre ölümle cezalandirilmahdir.” Herkes ba§mi kaldirdi. Bazila-n ta?lari aldilar. Ancak isa devam etti, “bir saniye, ilk ta?i ipi-nizden dü§ünce, söz veya hareket olarak hip günah i§lememi§ olan biri atsin.” Daha sonra yere 9ökerek kuma yazmaya ba$la-di. Ne yazdigim 90k merak ediyorum. Ancak Kutsal Kitap bunu söylemiyor. Uzunca bir süre sonra isa ayaga kalkti. Herkes git-mi§ti! Sadece kadin kalmi§ti. Kutsal Kitap der ki: “Ve O’nu duyan insanlar kendi vicdanlarmi dinleyerek birer birer uzakla§-tilar.”
Size bir soru sorayim; Bu kadina ilk ta§i atar miydmiz? Günahi-niz yok mu? Dü$üncede, sözde ve harekette mükemmel §ekilde temiz misiniz? Cevap veren var mi? Bir ki§i bile yok mu? Bu durumda bizler hepimiz günahkärdan ba$ka bir ?ey degiliz. Evet, tamamen öyleyiz.
Bu olayda insanlar ciddi bir hata yaptilar, “kendi vicdanlarmi dinleyerek birer birer uzakla$tilar.” Tarn aksini yapip isa’ya “bu kadinin yaninda yerimizi alacagiz, sen onu cezalandirmadin, bize kar§i da affedici ol!” demeliydilcr. Bizleri cinsel zorlukla-rimizdan sadece isa kurtarabilir, bunu biliyorum. Bunu söyle-memin nedeni ben kendim isa’dan yardim gördüm. isa’dan bah-sederken güzel varsayimlar ileri sünnüyorum. O daima benim hayatima girmi?tir. Bir pastör de insandir ve onun da kurtanciya ihtiyaci vardir. O’nun kurtarma gücünü iki $ekilde ya$adim:
a) isa günahlanmizi affeder
Ne bir pastör, ne bir papaz ne de melekler bunu yapamaz. ilk kötü dü§ünceniz ve arkasmdan gclen dü$künlükler onanlmaz günahlardir. Eger önceden isa’yi bulup biitün günahlarmizi itiraf etmezseniz ve O’nun affini dilemezseniz bunlar sizinle birlikte yargilama gününe kadar gider. isa yegane affedicidir.
Öyleyse dü§üncelerinde Isa’nin garmihi önüne git ve de ki, “gengligimin bütün günahlarim göstermeye geldim. Bütün a§k maceralanmi sana itiraf ediyorum. Senden higbir §eyi gizlemeyi istemiyorum.” Sonra gözlerini 9armiha kaldir ve §u ilahi sözleri söyle:
inamyorum, inaniyorum ki Isa benim igin öldü;
"V e O ’nun kamyla O ’nun degerli kamyla Günahlanmdan annacagim.
Kutsal Kitap der ki “Tanri’nin oglu isa’nin kam bizleri bütün günahlardan armdirir.” Ne kadar kurtarici bir söz!
On yedi ya§indayken askere gagrildim. Sizi temin ederim ki, ki§ladaki bütün arkada§lanm aklimi bulandirmak igin ellerinden gelen her ?eyi yaptilar. Ancak bir gün gözüm agildi ve bütün kötülükleri dü?ünerek agladim: “Bütün hayatim boyunca yapti-gim kötülüklerden kim beni kurtarabilir?” Daha sonra anladim k, isa gefmi^imi temizleyip günahlanmi affedebilirdi. O’na döndüm, ve artik dünyada O’nsuz olamayacaktim.
Bir gün Düsseldorf daki büyük bir toplantida dedim ki, günahla-rin affedilmesinde gegmifimizi isa temizler. Toplantinm sonun-da uzun boylu farkli görünümlü bir adamin bana ula§maya gah§-tigini gördüm. Yamma geldiginde heyecanla sordu, “günahlan-mizi affedebilecegi dogru mu?” ve devam etti “ben ruh bilimci-yim pek 90k insan akil hastahgmda bana dam?ir. Bunlarda her türlü karma§a var. Fakat ne igin gektiklerini bilmiyorlar. Bazen onlarla saatler gegiririm, ve biling altmda bulunan sorunlari or-taya gikarmaya gah$inm. Ancak orada gücüm biter, ke?ke bu sorunlann her birini yok edebilseydim diye dü§ünürüm. Bu ne-denle soruyorum gergekten günahlanmizi affedebilecegi dogru mu?” Ne§eyle teyit ettim, “evet, Tanri’ya ?ükür” ve orada fark ettim ki, Yeni Antla^ma’da gok agik bir mesaj var: isa günahla-rimizi affeder.
b) Isa zmcirlerimizi kirar
Bir gün 90k 9ekici gen9 bir sekretere dedim ki, “Bayan, cehen-neme gidcn yoldasmiz! Patronunuzla ya§adiginiz a§k ili$kisi dehnet verici bir $ey. Bu adami ve ailesini mutsuz etmeyin!” Aci dolu bir yüz ifadesi ile yanitladi “Ba$ka yolu yok, bu adami seviyorum!” “Size inamyorum” diye yamtladim, “ancak bir e$i ve 9oeuklari var! Büyük zarara neden oluyorsunuz.” Bu ili§ki ncdeniyle 90k rahatsizdi ancak buna son veremiyordu. Dolayi-siyla ona $u cümleyi söylemekten mutluluk duydum: “Günah baglanmizi koparamayiz bu ger9ektir, ancak Kutsal Kitap der ki ‘eger Ogul seni kurtanrsa gerpekten kurtulacaksin’ Isa’ya yal-var. Seni sadece 0 kurtarabilir.”
Baglar im, üzüntiilerim ve gecenin iqinden isa geliyorum, Isa geliyorum Senin özgürlügüne, mutluluguna ve ifigina; isa sana geliyorum:
Hastahgimdan sagligma A rzularimdan zenginligine Günahlanmdan sana isa sana geliyorum
Bir büyük §chir pastörü olarak pek 90k zincirlerin kirildigma tanik oldum.
Cinsel baglantilardan kurtulmak ve onun getirdigi acilan 9ck-mekten ka9mak i9in gen9 ya da ya§h hepimizin Kurtanciya ihti-yaci var. Isa’nin sundugu mükemmel ve ger9ek kurtulu§u ken-din ipin kullan yoksa hayatimn kalanim günah ipinde gepirecek-sin.
5.	Dünya A§ka Susami?
$unu ilave edeyim. Pek 90k bekar kadin bana dedi ki “40 ya§in üzerindeyim ama hi9bir adam bana evlenme teklif etmedi. Ne yapmam gerekir?” Ben inannn§ bir ban^iyim, ve bu bekar ka-
dmlarin zorluklarmi görünce böyle oldum. Ikinci Dünya Sava?i sirasinda Almanya’da be$ milyon gen? erkek sava§ alanlarinda öldü. Bu demektir ki, be§ milyon kadin yalniz kalip erkeklere mutluluk verme §ansmi kaybetti. Sava§ kar§iti olmak i?in daha ba§ka bir nedene ihtiyacim yok. O be§ milyon kadinin pektigi acilari dü$ünün. Mutlu etmek istedikleri erkekler bugün askeri mezarhklarda gömülü duruyor.
Bu kadmlara §unu söylemek isterdim: “Tanri a§kma, mahrum edildiginiz $eyi palmaya kalkmaym. Evli ?iftlerin huzurunu bozmayin. Bu insanlarimizin arasinda 90k fazla bulunan bir tehlike, bir saldindir.” “O halde ne yapmahyiz?” derler. Ben de onlara, “eger durumunuz buysa onu kabullenin. Evlenmemi? insanlarm mutlaka mutsuz olmasi gerekmez.”
Kutsal Kitap, Tabita adli bir bekar kadindan söz eder. Bu kadm Yafa’da ya§amaktadir, yani bugünkü Hayfa §ehrinde. Bu kadin öldügü zaman havari Petrus onun 90k yakinmdaydi, ve onu 9a-girdilar. Odaya girdigi zaman mutlu oldu, 9ünkü ya§li iyi kadinin odasina kimsesiz olarak tek ba§ma yattigim dü§ünüyor ol-maliydi. Fakat oda insanla doluydu. Orada bulunan bir dul kadm “bu elbiseyi bana Tabita dikti” dedi. Bir kör adam, ona “90k yalmzdim ve Tabita her Pazar ögleden sonra gelip saat üpten dörde kadar bana kitap okurdu. Bu benim ipin haftamn en mutlu saatiydi” dedi. Petrus ?unu anladi ki, Tabita’nm, kocasmdan cam sikilmi§ her hangi bir evli kadindan 90k daha zengin bir ya$ami olmu$tu.
Yunanca Yeni Antla$ma’da a§k anlammda iki sözcük vardir, birisi “eros” olup fiziki a§ki temsil eder, digeri ise “agape” olup Tanri sevgisi anlamma gelir.
Evlenmemi? kadmlara diyecegim §u ki, durumu kabullenin ve kalbinizi “agape” ile doldurun.
Dünya bu tür a§ka susami§ bulunuyor.
Özetlemek gerekirse: neyin dogru neyin yanli§ olduguna karar vermek Tann’nm hakkidir; Tanri gen9 insanlarda ahlak temizli-gi ve evlilikte sadakat ister; ve yolunuz evlilige fikmazsa o za-man durumu kabullenmeniz gerekir.
6.	Hakkimiz Olmayan Bir A$k
Konuyu kapatirken sizlere son bir defa Isa’yla ilgili olarak bir §ey söylemek istiyorum. Konu “Sevme hakkimiz”dir. Hakkimiz olmayan ancak bize apikga sunulan bir a§k vardir. Bu isa Mesih a$kidir. Bizler günahkänz. Ve bir kurtariciya ihtiyacimiz var.
Sizlere $ahsen tamk oldugum bir §eyi aktarayim. Üpüncü Reich devriydi. Sadakatim yüzünden bir kez daha hapse atildim. Ha-pishane pastörü ziyaretime geldi ve “bu kez buradan pikmak ipin 90k az $ansm var” dedi ve gitti. Hücremde yalmz kaldim. £ok dar bir yerdi. Yukandaki bir 9atlaktan biraz i§ik giriyordu. Soguktu, donuyordum. Karimi, 90cuklanmi, pastörlük görevimi ve gen9leri özlüyordum. Hi9bir 9ikma umudum olmaksizin öy-lesine oturuyordum. Gece oldugunda derin bir umutsuzluga kapildim. Bunu hi9 ya^amami^tim. Hemen 0 anda hücreme Isa Mesih geldi. Canhydi, kilitli kapidan ge9ebiliyordu. Gözlerimin önüne 9armihtaki ölümünü getirdi, benim günahlanm i9in olan ölümünü. Ve bana fisildadi, “Ben Iyi Qobamm. Iyi 9oban haya-tim kuzusu i9in veriyor.” Hemen sonra üzerimden bir a?k akimi ge9ti, korkarak ta§iyabildim.
Benim i9in 90k fazlaydi.
Bu a§k i9in bir talebim yoktu, böyle bir hakkim da yoktu. Bana serbest9e verilmi§ti.
Ve siz de isa’nm bu a?kma ula^abilirsiniz. Bunun i9in senin ruhunu doldurmak istediginde 0 a$k akmtismin ge9ip gitmesine izin ver. O kalbinizin i9ine akacak.
TANRI’YLA KONU$ABiLiR MiYiZ?
Bir sabah Güney Almanya’daki bir köye bir ip cambazi grubu geldi ve o ak§am ifin gösteri yapma izni istedi. Aletleri hazirdi ve yüksekte gerili bir ip duruyordu. Oradan bir kadinla focugu geferken focuk annesine “Anne, insanlar gerpekten ip üstünde yürüyebilir mi?” diye sordu Annesi de “tabii ki” dedi “ancak nasil yüründügünü bilmeleri gerekir. Ben yapamam fünkü bil-miyorum!”
Tanri’yla konu§abilir miyiz? Bu küfük anekdot beni §unlan söylemeye yönlendirdi:
1.	Eger Nasil Yapilacagim Bilirsek Yapabiliriz!
Aym focugun annesi gibi pek 90k insan “nasil oldugunu bilmi-yorum!” demelidir.
Tanri’yla konu§abilir miyiz? $üphesiz yapariz. Tann 90k yaki-nimizdadir, dolayisiyla O’nunla konu§abiliriz.
Ancak Tann ile nasil konu$ulur biliyor musun?
Küfük bir focukken koroda $unu ögrenmi$tim:
“Kiigük gocuklar, biri sizi seviyor,
Oradayukarda, mavilerin ötesinde... ”
Ve ?unu dü$ünürdüm, “Dua etmek ne i§e yarar? Tanri’nm beni ta cennetten duymasi ifin yeterince yüksek sesle bagiramam ki!”
Ruslar bu konuda daima ele?tiricidir. “Biz uzaya astronotlanmi-zi gönderdik. Eger Tann var olsaydi onu görebilirdik” derler. Qok sayida kadin ve erkek karma$aya dü$er. “Tann nerede?” diye merak ederler. “O mavinin ötesinde bir yerde mi? Ne kadar yüksekte? Yüz, bin kilometre uzakta mi?”
Bu konuyu apiklamaya 9ah§ayim: Kutsal KitapTn hipbir yerinde “mavinin ötesinde” deyimi kullamlmami§tir. Kutsal Kitap ta-mamen farkli bir $ey söylemektedir. Der ki: “Tann hipbirimiz-den uzakta degildir.” Bir ba?ka bölümde $unu okudum: “Ben sendeyim, arkanda ve önünde.” Bizler bunu sadece duyularimi-zin üp boyutlu bir dünyayi algilayabildigi gerpegini dikkate al-madan bunu anlayamayiz. Yine de Tann bir diger boyuttadir ve aym zamanda bize 90k yakmdir.
Eibette Tann ile konu§abiliriz! Aym ip üstünde yürümek gibi dua ederek Tann ile konu$abiliriz: nasd yapilacagim bilirsen yaparsin. Bugün insanlarm büyük bir pogunlugu “biz dua etme-sini bilmiyoruz der.” Sen biliyor musun? Bir defa olsun, kendi-ne kar§i dürüst ol.
Ünlü Alman yazar Franz Werfel Vaat edilen Cennet adh kita-binda §öyle bir cümle yazmi§tir: “£agda§ zamanlann özel i$aret-leri insamn ‘metafizik aptalligi’dir.” Bu cümle hafizama kazin-mi§tir. Metafizik demekle bir ba$ka boyuta ait olan ebedi ger-pekleri kastetmi§tir. insan radyo, TV, küpük sohbetler, Propaganda, her türlü ideoloji, siyaset, kom§ular, i§ gerginlikleri ile o kadar aptalla$tirilmi$tir ki Tanri’mn yakinligmdan ve O’nunla ileti§im kurmaktan haberdar degildir.
Sava§ sirasinda, on alti ya^larinda bir asker §ahit oldugu en deh-§etli olaylardan birisini bana anlatmi$ti. Bir hava hücumu sonra-sinda sigmaktan ilk pikan kendisi olmu$tu. Dolayisiyla vurul-mu$ yerde yatan bir arkada$im bulan da ilk 0 olmu?tu. Kami boydan boya yanlmi§ti, ona yardim etmek istedi, arkada^i ise “bana yardim etmenin bir yarari yok, ölmek üzereyim, bütün ihtiyacim olan §ey benimle dua edecek birisi, benimle dua ede-
bilir misin?” Gocuk ?u cevabi verdi “Hitler genijliginde bana ögretilen dua etmemekti!” Sonra Yüzba§iyi bulmak i?in geri ko§tu ve haykirdi “Yüzba?i lütfen pabuk gelin!” Subay, adamm yanma diz pöktü, ve sordu “senin ipin ne yapabilirim arkada-§im?” Gocuk “yüzba§im ölüyorum, benimle dua eder misin?” dedi. Yüzba$i “hayatta bilmedigim §eylerden birisi dua etmek-tir” dedi ve üstegmeni bulmaya gitti.
Sonuf olarak bütün askerler ölen adamin etrafinda rütbe sirasma göre siralandi. Bütün bu kendinden emin cesur askerlerin hipbi-risi dua etmesini bilmiyordu.
£ocuk asker ilave etti “ben orda ayakta dururken ilk yapmam gereken ?eyin bu sava§tan kurtulabilirsem bir yere gidip dua etmesini ögrenmek oldugunu anladim. Bu zavalli arkada$im gibi günahkär ölmek istemiyorum.
Bugün geldigimiz nokta budur.
Toplumsal statüler fark olu?turmaz. Yönetici dua etmek ipin fazla zeki oldugunu dü$ünür, ve i§9i ise serbest dü§ünce tarafin-dan yönetilmektedir. Artik dua etmesini bilmiyoruz.
Franz Werfel’in söyledigi gibi, “(^agda§ zamanlann özel i§aret-leri insanin ‘metafizik aptalhgi’dir.”
Essen bombalamrken muhtelif zamanlarda sigmaklarda yüksek sesle “son zafer”, “muhte$em Führerimiz”, “Ü9üncü Reich’in büyüklügü” gibi sloganlan haykiran insanlarla bir arada bulun-dum. Fakat bombalar dü$meye ba§ladiginda bu insanlar korku ile haykirmaya ba?lami§lardi. Biz Hristiyanlar dua edip onlara yardim etmeye paliijirdik, pünkü dua etmesini bilmezlerdi.
Bir sonraki gün iyi egitilmi? akilli bir insanla konu?uyordum, dedi ki “pastör Busch, dua etmek gerpekten yardimci olmuyor!” Ona kesin bir §ekilde “lütfen böyle sapma konu§ma” dedim. Geri ^ekildi ve cevap verdi “Ifinde olan nedir?” Cevap verdim, “bana bacagi kesilmi§ olup ta ski yapmanm degeri yok diyen birini hatirlattm, sen de onun gibi ne konu$tugunu bilmiyorsun.”
Milletimizin dü§tügü bu halden deh§etle birlikte büyük üzüntü duyuyorum. Kilisenin de herkesin dua etmesini bildigini var-saymasi beni ayrica rahatsiz ediyor. Bu muhtemelen senin kili-sende de aynidir. Noel’de insanlar kilisenin kapisini hip karart-mazlar. Bizim kiliselerimiz Noel’de kalabahktir. Ve pastör “dua edelim” dediginde herkes ba$im eger ve ellerini kavu§turur. Bagirasim gelir, “taklit yapmayi birakin. Ipinizden onda biri bile dua etmesini bilmiyor.” Hakli degil miyim?
Aymsi evlilik ve cenaze törenlerinde de ya$amyor. Pastör “dua edelim” dediginde, adamlar §apkalan ellerinde dua yerine §ap-kalarma bakiyorlar. Ve ayin biter bitmez bir bara ipki ipmeye gidiyorlar.
Ben 1914’de Silahli Kuvvetlerde görev yaparken kiliseye git-memiz emredildi. Ancak gitmeden önce bize “siralarimza gürül-tü etmeden girin. Yerinize varinca §apkalarimz elde ayakta bek-leyin ve yava?pa on ikiye kadar sayin. Daha sonra yerlerinize oturun” talimati verildi. Bizi seyredenlcr nasil hu$u ipinde dua ettigimizi dü?ünecekti. Biz gerpekten on ikiye kadar saydik. Ben $imdi dügün ve cenaze törenlerinde aym $eyin oldugunu dü§ü-nüyorum. Ve gerpekten dua eden insanlar oldugunu dü$ündükpe aci pekiyorum.
Dünyaca ünlü Orta Afrika ke$ifpisi David Livingstone, ?öyle öldü: Beraberinde sadece yerli hamallan ile birlikte Afrika’mn kalbinin derinliklerine daldi. Bir sabah pocuklar malzemelerin paketlenmesini bitirip padirlan söktüler. Sadece Livingstone’un padiri ayaktaydi. Sadik arkada§lan onun her sabah cennet me-kan tannsi Tuan’a dua edip onunla konu§tugunu bilirlerdi. O sabah ise dua süresi her zamankinden daha fazla sürdü. Bu ne-denle ba§ hamal padira bir göz atmak istedi. Gördügü §ey efen-disinin halen dizlerinin üstünde olduguydu. Qadira girme cesa-retini göstermeden önce ögle saatine kadar beklediler. Livingstone halen diz pökmü? vaziyette olmasina ragmen kalbi poktan durmu§tu.
Bu büyük adam diz fökmü? vaziyette dua ederken ölmü§tü. Fakat günümüz burjuvasi dua etmeyi bilmedigini kabul etmek yerine dua etme taklidine devam etmektedir. Livingstone dua etmesini biliyordu ve dua ederken öldü. Ve Tann ile konu§urken ebediyete intikal etti.
Evinizde aile saygisi var mi? Babalar bir gün Tann sizleri hesa-ba alacak ve e§inizin ve focuklarimzin kayiplarmi sizden sora-caktir. Evinizde güne nasil ba^hyorsunuz? Ilahiyle mi, Kutsal KitapT okuyarak mi, duayla mi?
Essen’den bir adam kendisini evinde ziyaret etmemi istedi. Ka-nsiyla birlikte oturuyordu. Dedi ki, “önceki gün acayip bir ?ey oldu. On alti ya§indaki oglumuz genflik toplantimzdan sonra eve geldi ve dedi ki, ‘evimizde neden dua etmiyoruz?’ bütün agikladigim ?ey $uydu, ‘bu sadece bir formalite.’ Bunun arka-sinda hi^bir ?ey yok. Beni sorgulamaya devam etti, ‘Baba, Kutsal Ruh hakkmda ne dü§ünüyorsun?’ ‘Neden hifbir §ey yok?’ ‘Oglumuzun üstüne basarak söyledigi §ey, ailemizde olan so-rundur. Bizim Kutsal Ruh’un nasil sorulmasim bilen bir babaya ihtiyacimiz var.”
Bu, o adarnm bana anlattigi öyküdür. Sonra ben sordum, “oglu-nuza size kar§i sert^ davrandigi i?in iyi bir konu§ma yapmami ister misiniz?” Cevabi “hayir” oldu, “eger oglum hakhysa 90k kötü bir durumda kalinm.” Sadece ?u cevabi verebildim “evet 90k ciddi bir durumdasmiz. Oglunuz hakli.” “Benim korktugum da buydu” diye yamt verdi, “§imdi ne yapmahyim?”
Bu adam babalik görevlerini yerine getiremedigini aninda anla-mi§ti. (^ocuklarimzi sadece giydirip yedirmek yeterli degildir, babalik sorumlulugu bunun 90k ötesine gider. Nasil dua edece-ginizi biliyor musunuz?
Denizcilerin 90k iyi bildigi bir efsane vardir. Öykü bir hayalet geminin yedi denizde dola§ip avlandigmi anlatir. Hi9bir müret-tebati veya kaptam olmamasina ragmen onu hi9bir firtina bati-ramami^tir. Bir diger geminin bunu ufukta gördügünü varsayin.
Kaptan ne yapacaktir? $üphesiz onunla telsiz temasi kurmaya pah^acaktir. Ancak hipbir yanit alamayacaktir.
Bizler de hayalet gemi gibiyiz. Tann bizimle temas kurmaya pali^ir. Bize ula§mak ipin her yolu ve özellikle de sözlerini yani Kutsal KitapT kullamr. Ancak biz nasil temas kuracagimizi bilemeyiz. Bizler hayalet gemiyiz.
Pek 90k erkek ve kadin kendilerini Hristiyan olarak tamtir ve kilise ile temas kurmak ister ancak dua hakkinda hipbir §ey bilmezier. Bana 90k sik olarak, “bizler iyi Hristiyanlariz, annemiz pastör Smith’i iyi tamr. Onu tamr miydimz?” diye sorarlar, “ha-yir” derim.
Benim cevabim sadece §u olacaktir: “Eger Isa’yi §ahsen tammi-yorsamz, pastörü tammamza ragmen dogrudan cehenneme gi-deceksiniz. Önemli olan efendiyi hangi isimle pagiracagmi bil-mek veya nasil dua edecegini bilmektir.”
Kendine §u soruyu sormam isterdim: “Nasil dua edecegimi bili-yor muyum? Dua ediyor muyum?”
Belki de “tamam pastör, bize nasil dua edecegimizi ögret” de-mek noktasmda olabilirsiniz. O zaman orada olurum.
2.	Dua Etmesini Nasil Ögreniriz?
a) Yeni dognm$ qocugun aglayn^i
Konu$mayi nasil ögreniriz? Ilk pocukluk pirpim^larmizi hatirlar misimz? Hayir mi? Ben de hatirlamiyorum. Ancak dua etmeyi ögrenmek isterseniz ilk olarak yeni dogan pocugun aglayi§mi dikkate almamz gerekir. §öyle izah edeyim:
Mesih isa bir firsatta §u öyküyü anlatti: Iki adam aym anda kili-seye giderler. Bunlardan birisi ayncahkh görünümlü etkin bir adamdir. Bu adam dogrudan kilisenin en ön sirasma gider ve §u ?ekilde dua eder: “Efendim, iyi bir adam oldugum ipin sana te^ekkür ederim...” Tann hip i$itmez! Adam kalbindekileri an-
lattigi halde söyledikleri sagir kulaklara gitmi§ti. Tann dinlemi-yordu.
Diger ki$i ise bakima 90k muhta9 bir insan degildi. Belki az ya da 90k bir akari karaborsa, ka9ak9i veya bu gibi §eyleri bulunan biriydi. (Kutsal Kitap bunu “kamu adami” diger bir deyimle vergi tahsildari diye tanimlamaktadir). i9eri girdiginde mahallin dini özelliginin 9arpmasi nedeniyle zavalli adami bir korku sar-di. Giri§i kapali tutarak §unlan dü§ündü “burasi bana göre bir yer degil. Kö$edeki birahanenin ortami bana 90k daha fazla uyar. Birahanede kendimi evde hissediyorum, ama burada degil!” Buraya ni9in geldigini hatirladiginda kiliseyi terk etmek üzereydi. Tanri’ya kar$i derin bir özlem duyuyordu. Hayir, uzakla§mamahydi veya ileri gitmeliydi. Kisa hayati i9ersinde bildigi ve minldandigi tek dua “Tann benim gibi günahkän af-feder” idi. Kutsal Kitap der ki bu anda cennetin sahipleri hep birlikte §arki söylemeye ba$lar. Bir insan hayati bulmu§tur.
“Günah i§ledim” diye haykirir yeni dogan pocuk.
En büyük oglumun dogumunda oradaydim. £ok zor bir andi ve isa’nin su sözlerini dü§ünmeden edemedim, “bir pocuk doguran bir kadin zamam geldigi ipin sanci peker.”
Zaman i9erisinde sevdigim ve ba$im destekledigim kadinm ta-mamen devre di§i kalmi§ gibi oldugunu gördüm. Ve hemen sonra acili bir piglik duydum. £ocuk oradaydi! Yeni bir hayat! Haykiri§lari armonik bir melodi degildi, ama onu duydugumda yere 9öktüm ve agladim.
Yeniden dogan bir ki§inin ilk pigligi diger deyimle ger9egin i§i-gma 90k uzun bir süre sonra gelmi§ bulunan bir adamin veya kadinm 9igligi ?u anlama gelir: “Ben günah i$ledim. Tannm! Beni §u günahkän affet!” Eger yeni dogmu§ bebegin haykin?la-rim ta$imiyorsan bütün yakari§lann bo?unadir. Oradan ba§la-mak daima yeni dogmu? bebegin 9ighgidir. Tipki Tanri’mn kralhgina giren ki§i gibi.
Hi^ yeni dogmu? bebek 9ighgi dinledin mi? Ve daha sonra sa-kin bir yere gidip bunlari dü§ündün mü? Ben kilisenin reklammi yapmiyorum. Benim yaptigim sizleri cehennem yolundan ?e-virmeye 9ah?mak. Bazilanmzi cehenneme giden yolunuzdan 9evirmekten 90k uzaktayim. Sizler yeni dogmu? bebegin “Ben günah i$ledim. Tanrim! Beni, §u günahkän affet!” diyen hayki-ri§larim duymadik9a dikkate ahnmayacaksiniz.
b) Sadece Tann ’nin gocugu dogru dua edebilir
Bir gün Ü9 9oeuklu bir arkada§imla kar$ila§tim. Onlar bana dogru yürürken 9oeuklarin babalanni nasil soru bombardimanina tuttugunu gördüm. Onlara yakla$tigimda “merhaba sayin falan-ca, merhaba kü9ükler dedim!” 9oeuklar benim sesimi duyunca sihirli bir degnek degmi§ gibi aniden konu?mayi kestiler. Ben yabanciydim ve bu, susmalan i9in yeterliydim. Bir 9oeuk genel-likle annesinin veya babasimn yamnda konu§ma özgürlügü his-seder. Bir yabanci görünce amnda kapamr.
Bizim i9in de aymdir. Eger Tanri’mn ger9ek 9oeuklari isek dua ederiz. Bunu takiben, nasil dua edecegimizi bilmiyorsak Tan-ri’mn 9oeuklari ohnadigimizi kabul ederiz.
Evet biliyorum, bizler fedakär Hristiyanlanz. Kiliseye gideriz, Noel kutlariz, papazlan veya pastörleri selamlanz vs. Bir kcre-sinde bir müjdeci bazi ki§ileri “bunlar vaftiz edilmi? memeli hayvanlardir!” §eklinde tammlami?tir.
Ne demek istedigi soruldugunda da, “eger birini yakalayip vaftiz ederseniz, onu birakir birakmaz tekrar geri kirlara dönecek-tir” diye yamtlami?tir. Bazi insanlarda aymdir, gü9lükle vaftiz edilip tekrar dünyaya geri dönerler.
Olaylar böyle iken insan dua edemez. Sadece bir Tann Evladi nasil dua edecegini bilir. Dolayisiyla sadece bir Tann Evladi mutlu olabilir.
I?te bu nedenle bir Tann evladi olman gerekir. Bizler dogarak sadece bir evlat oluruz. Ve bizler sadece yeni bir dogumla Tanri
evladi oluruz. Bir Taiiri evladi duasiz ya$ayamaz, 9ünkü dua onun i^in nefes almak gibidir. Benim genflerim bazen birbirle-rine §aka yapar gibi “nefes almayi unutma der.” Fakat ruhunun nefes almasim ihmal edersen dua etmeyi ihmal edersin. Tann evladi olmak i9in esas olan budur.
Nasil Tanri’nm evlatlari oluruz. Tek bir sözde Mesih isa saye-sinde. O der ki: “Ben kapiyim, kapidan ge9en kurtulacaktir.” Dünyanin bu agir yükü arasmdan Isa sana geliyor. O seninle bulu§maya geliyor. Belki de sana aniden vurarak isa’nin kim oldugunu hatirlatacaktir. O zaman ?unu söyleyebileceksin, “sen bir diger gelen adamsin; sen varolan Tanri’mn oglusun; sen benim kurtaricimsm.”
Tanri’nm evladi olmak i9in atacagin ilk adim isa’yi kurtaricin olarak kabul etmektir. Ikinci adim ise isa’ya güven duymaktir.
Bir Eski Antla§ma azizi ?öyle söyler: “Sen benim ruhumla ilgi-len.” Bizler bütiin ge9mi§imizle ili$igimizi aniden keserek isa’ya bütün ya§amimizi emanet ederiz. “Degi$im” dedigimiz §ey budur. Benim on sekiz ya§mdayken günahkär hayatimi terk edip ya^adigim olay budur. IÜ9 kimse bu adimi benim i9in ata-mazdi. Ve ben de bunu senin i9in yapamam. Bu tamamen seninle Tann arasmda bir olaydir. $u andan itibaren bu adimi atmak i9in ve Tanri’mn evladi olmak i9in ne bekliyorsun. Tekrar edi-yorum Tanri’mn kralligma girmek i9in sadece bir tek kapi var-dir, Mesih isa. O’na dogru bir adim at, daha fazla bekleme.
Bir Tann evladi olur olmaz nasil dua edecegini bileceksin. Günahkär ya$amm sona erecek 9’ünkü kalbini Tanri’nm huzuruna dökebileceksin. O’nunla bir evladin babasiyla konu§abildigi gibi konu§acaksin.
Ben uzun yillar boyunca pastörlük yapip insanlarla ilgilendim ve §una inandim ki her bir birey kalbinin derinliklerinde ömür boyu her yere birlikte gittigi bir sir saklamaktadir. Ancak Tan-ri’mn evladi olursan kalbini isa’ya a9ip sirlarim dökersin. Hi9bir insanla payla^amadigm sirlarim isa ile payla?irsm.
Genflik kampmin kapanipmda muhtelif genpler bize ya§ami$ olduklari deneyimlerinden bahsettiler. Onlardan birisi, on sekiz ya$indaki bir oglan $unu söyledi: “Kendimi bir Hristiyan olarak kabul ettiysem bile yine de her §eyi terk etmek yolundaydim. Bir ak§am §öylc dua ettim: ‘Mesih Isa, eger bu ak§am benimle $ahsen konu§mazsan her §eyi birakacagim.’ O ak§am eve dön-dügümde benim ifin her §ey 90k apikti. Efendim beni duymu? ve benimle §ahsen konu§mu§tu.” Bu genp adam dua etmi? ve i§itilmi§ti.
Tanri’nm evlatlari olarak dua ettigimizde 90k daha fazla i§itile-cegiz.
Annem Güney Almanya’nin Jura bölgesinde Urach yakinlarm-daki Huben’de ya§iyordu. Sava§ sirasmda bana bir mektup gön-derdi. “Bu sabah üpte uyandim ve cephcdeki ogullanmi ve Ka-nada’daki kizimi dü?ündüm. Kalbim korkuyla doldu. Ve dua ettim, ‘Mesih Isa, bana bir peyler söyle. Bu korkularm agirhgmi ta§iyamiyorum\ Sonra i§igi yaktim, Kutsal Kitap’i aptim. Göz-lerim §u ayete takildi: “Bütün endi§elerini O’nun üzerine dök, piinkü seninle ilgilenir.” Annem sözlerini §öyle bitirmi?ti: “Sonra her $eyi kurtaricmm ellerine biraktim, i§igi söndürdüm ve uyudum.”
Harika degil mi? Tanri’nm evladi oldugun zaman bunu ya§aya-bilirsin. Annemin §u sözlerini hatirhyorum, “dün ak§am 0 kadar bitkindim ki, dua edecek halim bile yoktu sadece ‘iyi geceler sevgili kurtancim’ dedim.” Onu dinlerken, “Tanri’mn evlatlan-nin Isa ile konu§ma yolu bu olmali” diye dü§ündüm. Tanri ev-latlarim gözetir. Kurtancim gece gündüz yammdadir pünkü ben O’nun evladiyim.
Bütün bunlar net mi?
Dua etmeyi bilmemek bir trajedidir. Umarim yeni dogan bebe-gin fighgim hatirlarsm ve umarim Tanri’nm evladi oluncaya kadar, Mesih isa’ya ait oluncaya kadar huzur ipinde olmazsin. O zaman, ama sadece o zaman ipim rahat olur.
iNANAMIYORUM!
1.	Hi? Kimse Inan?siz Olamaz
$imdi sizlere $unu hatirlatayim; hayatta hi? kimse Tanri inanci olmadan ya§ayamaz. Tanri’ya inanmayan ki§iye hi? kimse yar-dim edemez, ben de ne söyleyecegimi bilemem.
Nedenini anlatayim...
Tanri bazi insanlar i?in teolojik veya felsefi bir kavram veya bir tür doga gücüdür. Ger?ekte ise Tanri ki§iseldir. O vardir ve var-ligi ile bütün evreni doldurmaktadir. Ve ben Tanri ile bari§ik degilsem, ve hayatimi O’nun yamna koymadiysam, O’nun evla-di degilsem o zaman hayatm ger?ek anlamim athyorum demek-tir. Bu ?ok ciddi bir durum.
Kilise benim hayatima, ben birinci dünya sava§mda gen? bir subayken girdi. Bana aniden ?arpti: Tanri burada! Kendimi tipki arabasim bir duvara ?arpan ki§i gibi hissettim. O zamana kadar bütün insanlar gibi Tanri’ya inanirim diye kendimi aldatiyor-dum. Fakat Tanri’nm ger?ek oldugunu dikkate almiyordum. Ve bir saniyelik bir bo?lukta Tanri ile yüz yüze geldim.
Kutsal Kitap’taki Mezmurlar’dan bir tanesi Tanri’nm varhgim ?ok ?arpici sözcüklerle a?iklamaktadir. Ne yaparsak yapalim Tanri’dan ka?amayiz. “Eger yukari cennete ?ikarsam sen orada-sin.” Amerikah astronot John Glenn onu uzayda en ?ok etkile-yen ?eyin, “Tanri da burada!” dü§üncesi oldugunu söylemi§tir. “Eger yukari cennete ?ikarsam” veya di§ uzay boyunca hizla
gidersem “sen oradasm.” Veya topragin bir mil altindaki bir maden tünelinde saklamrsam “Tanri’yi orada da bulurum.” Bu Mezmuru yazan daha da öteye giderek “eger a$agi, ölüm yerine gidersem, sen oradasm” demi§tir.
Son zamanlarda Kaliforniya’ya gitmi§tim. Karim bavuluma üzerinde bu Mezmurun yazili oldugu bir not koymu§tu: “$afa-gin kanatlarmda havalansam, denizin uzak bir yerine pöksem orada bile ellerin bana yön verir.”
Evet, Tanri büyük bir gerpekliktir. Bu ncdenle de O’nu inkär edemem ve O’ndan vazgepemem. O yokmu? gibi davramrsam, emirlerine kar§i gelip zina, yalan, saygisizhk yaparsam, o zaman ya?amm amacim atlami§ olurum. Bu $artlarda da hayatin üste-sinden gelmek benim ipin imkansiz olur.
Etrafma bir bak, insanlar zorluklara pare bulamiyorlar, pok para-si olanlar bile.
Tanri’ya inancimiz olmazsa nasil ya§amaya devam ederiz?
Aramizdan bir ki$i bile belki yüz yil ya$amayacak. Hcpimiz Tanri’mn huzuruna gidecegiz. Buna hip $üphe yok! Ancak me-zarda her §ey biter diye dü§ünebilirsin. “Ölecegiz, i$te hepsi bu” diyebilirsin, öyleyse dü§ün, ölüm gerpegini neye dayandirirsin, kendi dü^üncelerine mi yoksa Tanri’nm sözüne mi? Dünyadaki mahn, mülkün veya sevdiklerinin hipbirisi seninle gelmcz; son-suzluga giderken yaninda sadece suplarm vardir.
Kendini ölüm dö$eginde dü§ün, “kötülüklerim ve günahlarim di§mda her §eyi birakip gidiyorum” diye dü$üneceksin. TanrTya inanmiyorsan huzuruna nasil pikacaksin? $unu asla unutma, bir gün mutlaka Tanri’nin huzuruna pikacaksin.
Isa bir firsatta $unu söylemi$ti: “Vücudu öldüren ancak ruhu öldüremeyenlerden korkmayin. Daha ziyade cehennemde hem ruhu hem vücudu öldürenlerden korkun.”
Bundan birka? yil önce Norve9’te ya$ami§ olan Oie Hallesby adli bir ünlü tamdim. Onu tanimak bir ayricalikti, olaganüstü bir insandi. Bir ara bir hafta süreyle radyoda her ak$am konu^ma yapmi^ti. “Bu ak$am yatagmiza huzur i?inde yatabilirsiniz an-cak yarin cehennemde uyanmamz mümkündür, sizi uyarmak benim görevim” derdi. Bu sözler bir protesto firtinasma yol a9ti. Oslo’nun en büyük günlük gazetelerinden birinde bir yazar §u sözleri yazdi: “Artik orta 9agda ya§amiyoruz; radyo gibi 9agda$ bir aracin böylesine sa9maliklan yayinlamakta kullanilmasi kabul edilemez.” Bir süre sonra bütün basin organlan “Artik orta 9agda ya?amiyoruz; bunlar söylenecek laf mi” gibilerden yazilar yazdi. Tepki 90k sicakti.
En sonunda Oslo radyosu Profesör Halesby’den bir a9iklama istedi. Halesby tekrar mikrofona 9iktigmda, “ifadelerimi a9ik-lamam gerekir, tamam, dinleyin: bu ak$am yatagmiza huzur i9inde yatabilirsiniz ancak yarin cehenneme uyanmamz mümkündür, sizi uyarmak benim görevim” dedi.
Bu son darbeydi!
Sonra Norve9’teki bütün din büyüklerine, “cehennem var mi yok mu?” diye soruldu. Hatta Alman dergisi Der Spiegel $unu yazdi: “Norve9’te cehennem üzerine kavga.”
Bundan bir yil kadar sonra bir konferans i9in Norve9’e gittim. Vardigimda bir basin toplantisi yapmak zorunda kaldim. Sa-gimda firtmayi ba§latan gazeteci solumda ise Protestan basim temsilen Hallesby oturuyordu. Sagimdaki gazeteci “pastör Busch, ben Profesör Hallesby’ye tamamen kar§iyim. Siz 9agda§ bir insansimz. Sizin görü§ünüze göre cehennem var mi?” “El-bette cehennem var”, sebebini sordu “nasil bu kadar emin olabi-liyorsunuz?” Cevap verdim, “memnuniyetle izah edeyim. Ce-hennemin var olduguna inamyorum 9ünkü Isa öyle söyledi. Ve ben isa’nin söylediklerine tamamen inamyorum. O bu konuda bizim entelektüel dediklerimizden 90k daha fazlasim biliyordu.”
Kutsal Kitap der ki: “Tann bütün kullarmin kurtulmasini ve gerpegi bilmesini ister.” Tanri Kutsal Kitap’ta bizlerin nasil huzur ipinde ya§ayip ölecegimizi anlatir. Bu nedenle inanp üze-rinde lsrarliyiz. Inanmadan nasil ya$ayabiliriz ki?
Ba§ka deyi?le, diyelim ki bir baligmiz var. Bir gün “zavalli kü-pük yaratik devamli soguk suda durmak ne deh§etli bir $ey” diye dü§ündünüz, sonra bahgi Sudan pikarip havlu ile kuruttunuz ve onu kafese koydunuz. Balik ne yapar? Te§ekkür mü eder? Ha-yir, nefes almaya pah§ir ve konu§abilseydi “ben kafesi istemiyo-rum, dogal ortamimi suyumu istiyorum” derdi.
Tann gökleri ve yeri ve bizleri yaratandir. “Bütün ya§am Tan-ri’dan gelir.” Tann bizim bir parpamizdir, ancak O’nunla ban§ ipinde olmazsak ruhumuza bir kafes yaptirmamiz gerekir. insan-lar ruhlan ipin her türlü güzel §eyleri, yiyecekleri, seyahatleri vs. saglar ancak ruh ipimizde mücadele eder ve ipini peker “ben bunlan istemiyorum, ben kendi parpamda olmak istiyorum, Tann ile ban§ik olmak istiyorum.” Kendinize bu kadar kötülük yapmaym, kalbiniz Tann’yi buluncaya kadar dertli kalacaktir.
2.	Gerpek inanca Sahip Olmak Hayati Önem Ta§ir
Tek önemi olan $ey gerpek inanpür; kurtaran inanp.
$urasi en basit bir gerpek ki insan bir §eye inamr. Bir gün an-nemi ziyarete bir bayan geldi. “Özür dilerim bayan armem evde yok” deyip iperi aldim. Oturma odasmda bana sordu, “hayatmda neler yapiyorsun?” Ona teoloji okudugumu söyledim. §a§irdi, “teoloji mi? Bugün kim bir $eylere inamr ki? Bu imkansiz, bizim Goethe inancimiz var. Hristiyanhk pag di$i kaldi, bitti!” Tarti§maya girmek istemedigimden konuyu degi§tirdim. “Sagli-giniz nasil bayan?” Hafifpe masaya vurarak,“pok iyi... masaya vur! Ancak genp adam bu soruyu sormamahydm.” “Affedersi-niz, ama neden masaya vur dediniz?” “Kötü §ansi önlemek ipin.” “Sahi mi? $a§irdim, var olan Tann’ya inanci reddettiniz
ancak masaya vurmaya inamyorsunuz. £ok tuhaf. Umarim yara-n olur.”
O gün herkesin bir tür inanci oldugunu anladim. Ancak bunun gerpek, kurtarici inan? olup olmadigini görmek gerek. Bugünün insani esas olanin inanmak oldugunu söylemektedir.
Kimisi “iyi efendiye inaninm” der, bir diger “dogaya inaninm” der ve yine bazilan “kadere inaninm” der.
Hayir dostlanm bunlar yol degil, esas olan gergek, kurtarici, Tann ile bari? getiren inangtir.
Kutsal Kitap’ta Isa’nin kurtarma inancimn gergekten ne oldugunu mükemmel bir §ekilde anlatan güzel bir öykü vardir. Iki bin yil öncesi, Kudüs, Isa garmiha gerili yüzü kan iginde. Tann ora-da asili duruyor. Hemen sag tarafindaki garmihta bir katil gakili, sol tarafindakinde ise bir diger katil. Gece hizla yakla§iyor. Ölüm gok yakin, iki katilden birisi haykmyor, “hey sen or-tadaki, dinle, sen Tanri’nm oglu oldugunu söylemi§tin. Eger bu dogruysa ve sen bir yalanci degilsen garmihindan a$agi in ve beni de kurtar.”
Ölümün kapismdaki insanlar normal zamanda söylemedikleri §eyleri söyleyebilirler.
Sonra diger katil konu§uyor “halen Tann’dan korkmuyor mu-sun?”
I$te inanem ba?lamasi gereken yer: Tann kutsaldir ve gazabi korkungtur bunu kabul etmeliyiz.
§ehirlerimize son sava§ sirasinda bombalar dü$erken insanlar §a?km ve gilgmdilar. Kiliseler bu yüzden ayiplanmi§ olabilir günkü halki Tanri’mn gazabinm deh§etinden haberdar etmemi§-lerdi.
Halen Tann’dan korkmuyor musun? Bu soru bütün $ehirlerimi-zin gatilarmdan haykinlmalidir. £ok uzaklara ve geni§ alana haykinlmalidir. Ne dü?ünüyorsun? Kör müsün?
Ba§laman gereken yer burasi: Tanri kutsaldir ve gazabi kor-kunptur bunu kabul etmeliyiz.
ikinci katil konu§maya devam ediyordu “Biz dogru $ekilde ce-zalandinldik, hak ettigimizi pekiyoruz.”
Bu inanca ve kurtulu$a yol apan ikinci adimdir: sii9unu kabul etmektedir.
£ok insan gördüm “sadece inanamiyorum” diyorlar ve ben so-ruyorum “Tanri huzurunda suylu oldugunu anlamadin mi?” Ce-vap “suflu hissedecek bir §ey yok.” Onlara diyorum ki, “kendini kandirmaya devam edersen i$igi asla göremezsin.”
Son zamanlarda kar§ila?tigim birisi, “su9lu hissedecek bir $ey yok” dedi “Tebrikler daha fazlasmi söyleyemem, benim haya-timda her zaman yanh§ bir ?ey vardir” dedim. “Tabii ayrmtilara girersen öyle” dedi. Ben de, “Tanri ayrmtilara bakar, kendini kandirmaktan vazge9” dedim.
Tekrar söyleyeyim, inan9 ve kurtulu$a dogru ikinci adim günahi kendi adiyla söyleyip Tanri huzurunda cezayi hak ettigini söy-lemektir.
Sonunda katil isa’ya dönüp der ki, “fakat sen yanli? bir §ey yapmadin ki, neden yarmiha gerildin?” O anda birden anlar “orada asili durmasi benim i9indir, günahimi uzakla§tirmak i9in.” Ve haykinr “isa, kralligma geldiginde beni hatirla.”
Üpüncü adimi atmi§tir: isa’mn kendisini ebediyete kadar kurta-racagma inanmi^tir. Isa’mn cezayi onun günahi i9in 9ektigine inanmi^tir. Ve isa’mn cevabi gecikmedi: “Sana ger9egi söyleyeyim, bugün cennette benimle birlikte olacaksm.”
Bu kurtaran inan9tir: Tanri’nm kutsalligim biliyorum. Kayip oldugumu kabul ediyorum. Fakat inamyorum ki, 9armihta benim ipin ölmü§ olan Isa kurtulu? ipin tek umudumdur. Bu inan9 di§mda ba?ka bir yol yoktur.
Bir günahkärm isa’ya gelmekten ba?ka se9enegi yoktur; günah-larimi söylemek, if$a etmek ve sonra inan? i^nde tekrarlamak:
inamyorum, inamyomm isa benim igin öldii
Ve O 'nun kamyla, 0 ’mm degerli kamyla Ebediyen kurtiiluyorum
§u sözleri asla unutma: Mesih Isa benim i?in öldü. Sabah uyan-diginda kalbinde finlamahdir.
§imdi ü9üncü konuya gelelim:
3.	Tann’ya inanamayan Ki§iler
Pek 90k insan diyor ki “pastör, söylemen gereken ?eyin tamami iyi olmali, fakat bana gelince Tann’ya inanamiyorum.”
Bu reaksiyonu yakindan inceleyelim.
Genei olarak bu tür ?eyleri söyleyen dort gmp insan vardir.
ilk Olarak: Dindar olmadigim söyleyenler vardir. Bunlarm söy-ledikleri “inanamiyorum, pünkü dindar degilim, sen pastörsün ama ben degilim.” Burada verebildigim yegane cevap, “§a§ira-caksin ama ben de dindar degilim. Dogru söylemek gerekirse kilise panlanna, tütsülere ve benzeri §eylere 90k az önem veri-rim.”
Tann’nin oglu Isa dünyadayken etrafta 90k dindar insanlar var-di. Bir grup ise 90k daha liberal görünmekle birlikte yine dindar insanlardi. Ve Isa’yi bu dindar insanlar 9armiha gerdirdi. isa onlara uygun bir insan degildi.
Diger insanlar -ineil bunlara halk9ilar demektedir- dindar de-gillerdi. Hepsi inan9Siz veya kanunsuz insanlardi. Ve isa’ya döncnler de bunlar oldu. Ncden 9ünkü kalplerindcn “Tann’nin huzurunda su9luyuz. Hayatimizda 90k §ey yanli?. isa burada bizi kurtaracak ve Tanri’nm evlatlan yapacak” demi$lerdi.
Isa dindar insanlan daha dindar yapmak ipin degil zavalli kayip günahkärlan Tanri’nm evlatlan yapmak ipin geldi.
ikinci Kategori: Bu insanlar “Tanri’ya inanamam” der, fakat bunun dogrusu “inanmak istemiyorumdur.” Eger inansalardi bütün hayatlan degi§mek zorunda kalacakti. Bu da istemedikleri bir §eydir. Tek bildikleri §ey hayatlanndaki pek 90k §eyin dogru olmadigidir. Tanri’nm evlatlan olmak i9in i§iga gelmeleri gere-kir, bunu da istemezler. £ünkü arkada§lan onlarla alay edebilir.
Dolayisiyla bu tip insanlarla kar§ila§irsamz onlara 90k dikkatli bakm. Belki de gerpekten “inanmak istemiyorum” demeleri gerekir.
Isa Kutsal Kitap’m bir ayetinde der ki: “Ey Yeru$alim! Pey-gamberleri, kendisine gönderilenleri ta§layan Yeru$alim! Tavu-gun civcivlerini kanatlan altma topladigi gibi ben de ka9 kez senin 90cuklarmi toplamak istedim, ama siz islemediniz ” (Luka 13:34).
Kudüs’te ya^ayanlar da “inanamayiz” demi§lerdi. Ger9ekte inanmak istemiyorlardi.
Tann tarafindan günahkärlan kurtarmak ipin gönderilen kurtari-ciyi istemeyen erkek veya kadin O’nu reddetmekte serbesttir. Cehenneme gitmek isteyen bu hakka sahip, Tann kimseyi zor-lamaz. Ancak sepiminin sonuplarma katlamrsm. Tann, Isa araci-ligiyla sizlere affi ve ban§i sunmaktadir.
Geheimem mal-mülk ugruna Tann’dan vazgeptigimiz yerdir. Cehenneme gireni bir daha hip kimse di$an pekmez.
Üpüncü Kategori: Bu insanlar, “Tanri’ya inanamiyorum” derler ve merak uyandiran bir apiklama getirirler. Bunlar asla kadm degil, her zaman erkektir. Söyledikleri §ey §u “hayatimda artik inanamayacagim 90k §ey gördüm.” Genellikle soranm, “§imdi, söyle, hayatmda ne oldu? Benim hayatim da sikici degil.” “insanlar bana 90k zarar verdi ve sadece artik inanamiyorum.”
Bu insanlarla apagidaki pekilde konupurum:
“Demir yollari tarifesindeki okuduklarma inanir misin? Bilgi almak ipin sordugunda polisin söylediklerine inanir mism?” Cevap her zaman “püphesiz” olur ve devam ederim, “öyleyse artik hipbir seye inanamiyorum demekten vazgep bunun yerine tarifede yazili olan ile polisin söyledikleri harip hipbir $eye inanamiyorum demelisin.”
Bu tür insanlarla konu§mami genellikle §öyle bitiririm, “bak, ben $ahsen günah dolu bir hayat sürüyordum. Sonra isa hayati-ma girdi. Anladim ki Tanri’nm oglu, Tanri’nm ulagi idi ve ha-yatimi O’na emanet ettim. O benim ipin 90k §ey yapti. Artik hip kimseye veya hipbir §eye gerpekten inanamadigm dü^üncesinde olabilirsin. Ancak belki en azindan hayatim senin ipin vermiß olan birinin sözüne inanabilirsin. Bence sen yapaminda yeterin-ce pok §ey görmemi$sin.”
Dördüncü Kategori: Bunlar Tanri’ya inanamayacaklari taklidi yapanlardir ve kilise tarafmdan §ok edilirler veya ögretileri ile kalpleri kirilir.
Genp bir ögrenci yamma gelip “ben dogal bilimler okuyorum” dedi. “(^ok iyi” dedim, “fakat senin bir sikintin var, nedir genp ' bayan?” dedim. “Toplantilarmizdan birine katilmi§tim. Ken-dimde olmasi ho?uma gidecek bir §eyin sizde oldugunu zanne-diyorum. Fakat inanamiyorum. Kilise doktrinlerini ve gelenek-lerini kabul edemiyorum, sanki bir puval bugday yutmu? gibi oluyorum” gülecek gibi oldum ancak cevap verdim, “bir puval bugday yutmana gerek yok. isa’yi duydun mu?” cevabi “evet” oldu, “eger Isa’mn bir yalanci oldugunu söyleseydim ne der-din?” diye sordum “inanmazdim” dedi, “0 halde Isa’nm dogru söyledigine inamyorsun” “evet inamyorum” dedi. “Peki dünya-da sen hip yalan söylemedin diyebilecegin bir insan var mi?” “Hayir, hip kimse ipin bunu söyleyemem” dedi, devam ettim, “bütün bu söylemi§ olduklarmdan senin zaten inanli oldugun anla^ihyor. Güven duyuyorsun. Bu pok iyi. Genp bayan, dcgne-
gin dogru ucunu yakaladm, Isa’nin dogruyu söyledigine inam-yorsun. Kutsal Kitap der ki: ‘Sonsuz ya§am, tek gerpek Tann olan scni ve gönderdigin Isa Mesih’i tammalaridir’ (Yuhanna 17:3).”
Sonup olarak dedim ki, “kilisenin doktrinleri ve gelenckleri ilc mücadele etmek zorunda degilsin, bu dünyanm sisi di§indan birisi seni bulmak i^in gelmi$ti. Ve yakinina geldiginde cllerin-deki givi izlerini ve dikenli tel tacin ba?inda biraktigi i^aretleri agikpa fark edebileceksin. isa’yi 90k daha a9ik9a görebilirsin ve O’na ‘Efendim, Kurtaricim ve Tannin’ diyebilirsin. Sadece pastör söyledi diye inanmak, doktrinleri bugday gibi yutmak anlamma gelmez. Hayir, inanmak Mesih isa’yi tanimaktir.”
Bir ba$kasi “söz konusu ben olursam inanamam 9ünkü bunu, ?unu ve diger §eyleri yapan bir pastör gördüm...” ve 9ekip gider-ler! pastörler hakkmda neler duymadim ki. Bir tanesi kadmlarla kapali ili$kilere girmi$tir. Bir ba§kasi kilisenin paralari ile orta-dan kaybolmu^tur. Her yerde pastörlerle ilgili sorunlar olmu^tur. “Öyleyse nasil hala inanmann bekliyorsun?” Ve kendimi 90k iyi tamdigim i9in yüzüm kizarmadan edemiyonim. Dogal olarak asla kilisenin paralanni alip ka9inadim.
Ne söyleyebilirim ki? $u var ki, Kutsal Kitap’m ln9bir yerinde “pastöre inanirsamz kurtarilacaksmiz” diye yazmaz. Bununla birlikte Kutsal Kitap der ki, “Mesih Isa’ya inanirsamz kurtarilacaksmiz.” Her zaman degil, ama görevini mükemmel olarak yaptigi takdirde pastör isa’ya gidcn yolu gösteren bir i§aret lev-hasidir. Bir i?aret levhasi 9atlayabilir, bükülebilir veya yagmur-dan lslanabilir. insanlar levhanm neyi gösterdigini anlayabildigi sürece bunlann hipbir önemi yoktur. Ben olsaydim insanlari 9armiha gerilmi? ve sonra dirilnh§ olan Tann’nm oglu isa’ya yönlendiren bir pastörü dinlemezdim. Fakat deforme olmakla birlikte dogru yolu gösteren bir i§aret levhasina da kizmazdim. Hayir sadece 0 yola dogru giderdim.
Varolan Tanri’ya son yargi gününde huzuruna «piktigm zaman “Tanrim ben senin kurtari§mi istemedim, ben günahlarimin af-fedilmesini istemedim, bunun bütün nedeni de §u hi9bir §eye degmeyen pastördür” demeye cesaret edebilecegini ge^ekten dü§ünüyor musun? Bir gün kendini Tanri’nm huzurunda bu §ekilde mi görmek istiyorsun?
Dostlarim! “inanamam” demek yanh§ bir $eydir. isa benim gö-rü$üme göre 90k önemli bir §ey söylemi§tir: “Eger bir kimse Tann’nin istegini yerine getirmek istiyorsa, bu ögretinin Tan-n’dan mi oldugunu, yoksa kendiligimden mi konu§tugumu bile-cektir” (Yuhanna 7:17).
Siradaki konu ger9ek olarak kabul ettigim ?eye en kü9ük ayrirt-tisma kadar itaat edip uygulamaya koymayi isteyip istemedi-gimdir. Ondan sonra ama sadece ondan sonra ya$amima devam edebilecegim.
4.	Ne Yapmahsmiz?
Eger Tanri’ya inanamiyorsaniz yapmamz gerekenler konusunda i§te birka9 sözcük.
Birincisi, Tann ’dan sizi aydmlatmasim isteyin. O yamnizdadir. O’na deyin ki, “Tanrim inanmama yardimci ol. I§igi görmeme yardimci ol.” Tann böyle bir duaya cevap verir.
Ikincisi, Tann’nin varligmi dikkate al. Dü?üncclerini O’na yön-lendir ve de ki “Mesih Isa, hayatimi sana emanet etmek istiyo-rum.” Bu benim inan9siz bir gen9 adam iken Tann korkusunun üzerime 9öktügü bir zamanda yaptigim bir §eydi. Isa’yi ögren-digimde hayatimi O’na emanet ettim.
Ü9üncüsü, Kutsal Kitap’i oku. Mesih isa’yi daha iyi tammamn yolu budur. O’nunla her gün on be§ dakika ge9ir. incü’den bir bölüm oku ve onun yoluyla Tanri’mn sana ne söyledigini dinle. Okurken kulaklarim a9 ve Tanri’mn sesini dinle. Sonra en dogal
gelen yoldan bütün ilgini Tanri’ya yönlendir. O’na inanpsizh-gindan bahset. “Mesih Isa sana söyleyecek o kadar 90k $eyim var ancak yolunu bulamiyorum. Lütfen bana yardim et.”
Son olarak, diger Hristiyanlar'la irtibat kur. Taiiri konusunda 90k ciddi olan diger insanlan ara. Yalniz kalma. Cennete giden yolda yalniz yolcu yoktur. Öyleyse aym yolda yürüyen diger Hristiyanlar’la arkada§hk yap.
EGER HäTALARIMIZ VE EKSiKLERiMiziN A GiRLiGi Bizi Bastirirsa HAYATINASIL YA$AYABiÜRiZ?
Söyledikleri gibi “bu artik $aka degil!” Bu konumuzu nasil an-latmak istedigimdir, 9ünkü §imdi 90k ciddi sorunlari tarti$aca-giz.
Eger hatalanmiz ve eksiklerimizin agirhgi bizi bastirirsa hayati nasil ya$ayabiliriz?
Bu sorunun 90k iyi sorulmadigmi söylemeliyim. Ger9ek §udur ki herkes hata ve eksikliklere ezilmektedir. Hatalanmiz ve ek-sikliklerimiz gittigimiz her yerde bizi takip etmektedir. Bu ne-denle size mükemmel bir §ey —bir armagan- söyleyecegim i9in mutluluk duyuyorum; bu sizin hayatimzi zenginle§tirecek ve mutlulukla dolduracak. Bu, dünyamn hi9bir ülkesinde satin alamayacagimz bir $eydir. Milyoner olup ta bütün varligimzi harcamak isteseniz de bunu satin alamazsiniz. Veya etkili arka-da§lanmzi kullanarak da elde edemezsiniz. Onu kendinize mal etmenizin de hi9bir yolu yoktur.
Eger bunu istiyorsaniz hediye olarak kabul etmeniz gerekir. Bahsettigim bu ne satin alarak ne de baglantilan kullanarak elde edilemeyecek olan harika, önemli, kiyaslanmasi mürnkün olma-yan §ey günahlarimizin affedilmesi di§mda bir §ey degildir.
Günahlarm affedilmesi kelimelerini okuyunca belki memnun olmadimz ve yüzünüzü astiniz ve merak ettiniz:
1.	Buna Ger?ekten ihtiyacim Var im?
§una inandim ki erkcklerin ve kadmlarin pogunlugu bir sebep ararlar, derler ki, “Günahlann affedilmesi mi? Buna ihtiyacim yok.” Son zamanlarda bir gen? adam bazi §eyleri bana $öyle izah etti: “Bugün ihtiyaplanmizi reklamlann belirledigi bir pag-da ya$iyoruz. Büyük büyükbabalanmiz sakiz veya sigaralar hakkmda hipbir §ey bilmiyordu. Fakat §imdi radyo, televizyon, posterlerdeki ardi kesilmeyen reklamlarla sürekli $artlamyoruz, dolayisiyla ikna ediliyoruz, ömegin sigarasiz yapamiyoruz. Ön-ce ihtiyap yaratihyor sonra sati$ yapihyor.” Gen? adam devam etti: “Kilise de tamamen aym §ekilde pah§iyor. Insanlara diyor ki ‘affedilmeye ihtiyacimz var.’ Sonra affedilme satmaya ba?h-yor. Ger?ekte ona ihtiyacimiz yok, ancak siz kilise insanlan mallarimzi satmak i?in bu ihtiyaci yarattimz.”
Bu ger?ekten dogru mu? Farz edelim ki sokakta giden birini durdurup “merhaba adiniz ne?” dediniz, adam “Brown” diye cevap verdi. “£ok iyi, Bay Brown günahlanmzin affina ihtiya-cmiz var mi?” Bay Brown büyük ihtimalle $öyle yamt verir “Aaa, Amma aptalca! Benim ihtiyacim olan §ey bol miktarda para, günahlarimm affedilmesi degil.”
Gen? adam hakli mi? Biz daha önce olmayan bir ihtiya? mi ya-rattik ve Kutsal Kitap’i bu ihtiyaci öne sünnek ve kar§ilamak i?in mi kullamyoruz?
Hayir bin kere hayir! Bunu dü§ünmek hatalarm en büyügüdür. Bizim en büyük ihtiyacimiz günahlarimizin affedilmesidir. Er-kek ya da kadin onsuz yapabilecegini dü?ünen ki§i kutsal ve korku veren Tanri’yi tammaz. Günümüzde Tanri sevgisi üzerin-de o kadar ?ok durulmaktadir ki, Kutsal Kitap’taki Tanri’mn aym zamanda korkulacak Tanri oldugu unutulmaktadir. Günah dolu hayatimda beni §ok eden ?arpici dü^ünce ?uydu: Tanri’dan korkmak i?in yeterli sebep vardir. “Affedilmeye ihtiyacim yok” diyen ki§i yüce Tanri’yi tammaz. Tanri cehennemde hem vücu-du hem de ruhu yok eder. Cehennem eibette vardir. Ebedi lanet-
lenme eibette vardir. Isa böyle söyledi, pünkü biliyordu. isa mezardan sonra ne oldugunu biliyor ve bizleri ebedi lanetlenme hakkinda ikaz ediyor.
Eger bilincimiz tamamen körelmediyse en büyük ihtiyacimizm günahlarimizm affedilmesi oldugunu bilmemiz gerekir.
Daniraarkali büyük teolog ve filozof Sören Kierkegaard pocuk-lugunda babasi ile birlikte sikpa yürüdüklerini anlatir. Bazen babasi durup ogluna, “oglum ipinde büyük bir umutsuzluk sak-hyorsun” dermi§. Bunu okudugumda pastörlük deneyimlerimle her bir insan ipin gerpek oldugunu ke§fettim.
Benim pastörlük böigem Ruhr Vadisinde oldugundan sikpa ma-denlere inerdim. Maden sekiz kademe a§agidadir. Daha a§agi-sinda bütün suyun toplandigi famur kuyusu vardir. Bu kuyu ve ipindeki pamurlu su bana insani hatirlatir. Herkesin bildigi gibi hayatimizda muhtelif kademeler bulunmaktadir. Di^andan güler yüzlü görünebiliriz ancak gerpekte kalbimizin derinliklerinde karanhk bir umutsuzluk yatmaktadir.
Doktorlar, filozoflar ve psikiyatristlerin hepsi bu ger?egin far-kmdadir. Bu konuda bir pok kitap yazümi$tir. Bir psikiyatristin “bana tedavi ipin gelen genp insanlarm sayisim tahmin edemez-sin” demi^ti. Insanlarm pogunlugu bu umutsuzlugun kaynagim bulmak ipin paba göstermemektedir. Insanlarm pogunlugu bu rahatsizhgm henüz bu yüzyilda ke?fedildigini zannetmektedir. Ashnda Kutsal Kitap’1 yazanlar onun hakkinda pok ayrmtili bilgilere iki bin yil önce sahiptiler. Kutsal Kitap bir “cesareti kinlrni? ruh”tan bahseder. O bizlere ayrica umutsuzlugumuzun nedenlerini de göstermektedir. Tann huzurundaki supumuz ha-yatimizdaki en büyük sorundur. Bu boyutta bir sorunla yüz yüze geldigimizde i?in ipinden kendi ba§imiza pikamayacagimizi anlariz. Böylece kalbimizin derinliklerinde o karanhk umutsuzluk ba§lar.
Günahlanmizm affedilmesine ihtiyacimiz var mi? Kesinlikle pogunlugumuzun var. Affedilmeye her $eyden 90k ihtiyacimiz var.
Günah nedir? Günah, bizi Tanri’dan ayiran her $eydir. Bizler günahkär dogariz. Örnegin sava§ sirasmda ingiltere’de dogan bir pocuk Almanlar’a kar§i hipbir §ey yapmami§ti. Fakat yine de dü§man tarafindaydi. Aym §ekilde Tanri’ya kar§i dü§manhk ipinde olan dünyaya dogarak tabiat geregi Tanri’dan ayrilmi§ oluruz. Hayat devam ettik9e SU9 duvarimiz yükseldik9e yükselir ve bizler Tanri’dan uzakla$tikpa uzakla§inz. O’nun emirlerinden bir tanesine kar$i yapilan her davram$ bu duvarin üzerine ilave edilen bir tugla gibidir. Günah müthi§ bir gerpektir.
Günahm müthi? geregi ve geri dönülmezliginden ilk kez ha-berdar olu§umu anlatayim. Benim 90k gözde bir babam vardi. ili§kimiz 90k iyiydi. Bir gün evde ders pah§irken a§agidan babam seslendi. Ne oldugunu sordugumda “kasabaya iniyorum, benimle gelmek ister misin? Birisiyle birlikte gitmek daha eg-lenceli” dedi. “Baba, yarm 90k önemli bir smavim var, bundan daha kötü bir zaman olamaz” dedim, 0 da yalmz gitti.
Iki hafta sonra öldü.
Ve onunla o gün kasabaya gitmedigim i9in 90k pi§man oldum. Ve $unu anladim ki, o günkü nazik olmayan davram§im müthi? ve geri dönülmez bir gerpekti.
Hayatta kap kez hata yaptigmizi hip saydimz mi? Böyle bir yük-le nasil ya§ayabiliriz? Eger günahlarimiz affedilmez ise hayatin üstesinden gelemeyiz.
Ve ölümle nasil yüz yüze gelebiliriz? Hatalarmi ve eksikliklerini ebediyete kadar ta§imak ister misin?
Ben ya$h bir adam oldugum ipin son saniyelerimi sikpa hayal ederim. Sevdigim birinin elini tutarak bekledigimi ve zamam gelince de kutsal Tanri’nm varhgim beklemek üzere 0 müthi? sessizlige dogru yola piktigimi görür gibi olurum.
Evet, hip §üphe yok ki bir gün Tanri’nm huzuruna pikacaksm hem de bütün hatalarmla, bütün eksikliklerinle bir gün kutsal Tann ile yüz yüze geleceksin. Ve kamn büyük hatalar hendegi tarafma buz gibi soguk akacak.
Günahlarimizm affedilmesine ihtiyacimiz var mi? Affedilmeye her §eyden 90k hatta günlük ekmekten bile daha fazla ihtiyacimiz var.
2.	Affedilmeyi Nerede Bulabilirim?
Babamla aramda neler oldugunu anlatmi§tim. Benim geri dönüp hatami düzeltmek ipin hipbir §ansim olmayacak. Bizim ipin yapmi? oldugumuz ha§arihgi ve Tann katinda pekilen etkilerini pözmek imkansizdir. Fatura ödemek üzere gönderilir.
Yahuda admdaki adam otuz adet gümü§ ipin efendisine ihanet etti. Ancak hemen sonra vicdan azabi pekmeye ba?ladi. Daha sonra efendisini satmi§ oldugu grubun yamna giderek dedi ki, “ben 90k büyük bir hata yaptim, paramzi geri ahn, yanh§i düzeltmek istiyorum”; adamlar omuzlarim silkerek cevap verdiler, “bize ne? O senin derdin, kirne gidersen git.”
Hatalanmizi ve eksikliklerimizi temizleyip kendimizi Tann’ya uygun hale getirmek mümkün mü? Günahlarm affim nereden saglayabiliriz? Onu elde etmeyi nasil ba§arabiliriz?
Bu sorulara Kutsal Kitap yazarlan hep bir agizdan sicak ve müjdeli bir cevap vermektedir. Yaratili? kitabmdan Vahiy kita-bina hep aym söz ortaya pikmaktadir: günahlarimiz affedilebilir!
Peki de nerede? Beni Kudüs’ün kapilanndan itibaren Golgota tepesine kadar takip edin. Orada birikmi? kalabahga veya sagda ve solda 9armiha gerilmi§ iki hayduda aldirmaym. Bütün dikka-timizi ortadakine pivilenmi? adama verelim. Kim O? Bize IÜ9 benzemiyor. Bir gün bir kalabaligm önünde durdu ve onlari kendisini günah mahkümu yapmaya davet etti. Tek bir ki§i bile
daveti kabul etrnedi. O’nda hi9bir yanli? bulamadilar. Daha son-ra mahkemeye gikarildi ve Romall yetkililer ve Yahudi dini liderler tarafindan sorgulandi. O’nu mahküm etmek i9in hi9bir neden bulamadilar. Hayir O bize benzemiyordu. O’nun affcdil-meye ihtiyaci yoktu 9ünkü asla günah i§lememi§ti. Yine de ora-da 9armihta asili olan O’dur.
Ni9in?
Tann adildir. O günahlan cezasiz birakmaz. Dolayisiyla günah-lanmizi isa’nm, oglunun üzerine yazdi, ve oglu bizim yerimize cezalandirildi. “Oysa, bizim isyanlanmiz yiizünden omin bedeni desildi. Bizim suglanmiz yiizünden o eziyet gekti. Esenligimiz igin gerekli olan ceza ona verildi. Bizler onun yaralanyla §ifa bulduk" (Ye$aya 53:5). Bu Kutsal Kitap’taki mesajin kalbidir. Tanri’mn yargisi isa’mn üzerine indi ki bizlerde ban$i bulabil-dik. Günahlardan annmayi alabilecegimiz yer burasidir.
Hatalarimizm ve eksiklerimizin yükünden ncrede kurtulabili-rim? Tann ile nerede ban§ yapabilirim? Isa’nin yarmihinin di-binde. “O’nun oglu isa’nin kam bizleri bütün günahlardan ann-dirir.” Hepimiz bundan yararlanahm.
William L. Hüll adinda bir Amerikah 90k ilgin9 bir kitap yaz-mi§tir. Kendisi, milyonlarca Yahudi’yi katletmekten sorumlu olan Adolph Eichmann i9in görevli pastör olarak atanmi?tir. Hüll, Eichmamr’i hapiste tutuldugu sürece on Ü9 kez ziyaret etmi§ ve onunla uzun süren konu§malar yapmi§, onun son sözle-rini i?itmi§, ona daragacma kadar e?lik etmi§ ve küllcrinin Ak-deniz’e atilmasmda hazir bulunmu$tur. Bu kitabin adi Ruhun Savagüdir. Kitabin ba^langicmda §unu yazmi^tir: “Benim hedc-fim bu igrenp günahkän cehenneme gitmekten kurtannakti.” Ve sonunda bu milyonlarm katlinden sorumlu ki§inin son nefesin-de, “Bir ba$kasmin benim i9in ölmesine ihtiyacim yok. Günah-larin affedilmesine ihtiyacim yok, ve bunu zaten istemiyorum” dedigini kaydeder.
Eichmann örnegini takip edip onun gibi ölmek ister misiniz? Evet, eger istemiyorsamz bütün kalbinizle isa’ya dönseniz iyi olur. Isa, Tanri’mn oglu, dünyada günahlan affedebilecek tek ki?idir fünkü O günahlan telafi etmek igin öldü.
Konu§malari sürecinde Hüll, Eichmann’a isa’nin kamyla günah-larimn temizlenmesini teklif etmekten korkmusjtur. Böyle bir cani affedilebilir miydi? Evet! Her §ekilde! “O’nun oglu isa’nin kam bizleri bütün günahlardan armdirir.” Ancak affedilmek 19in günahlanmi if§a etmek ve gözlerim garmihta takili olarak Tan-ri’ya §unu söylemek zorundayim:
inaniyorum, inamyorum ki Isa benim igin öldü;
Ve O ’nun kamyla, O ’nun degerli kamyla Günahlanmdan annacagim.
Kutsal Kitap Mesih isa’nin ölümü ile hayata dönü§ü ve günahla-rimizin affedilmesi arasmdaki baglantiyi anlayabilmemiz i?in farkli tamtimlar kullamr.
Kutsal Kitap’in kullandigi bir örnek kefil ömegidir. Bir kefil kendisini bir ba§kasinin borcuna kar§i sorumlu gösterip bortjlu bunu ödemezse ödemeyi taahhüt eder. Birisi mutlaka ödemeli-dir. $imdi ne zaman günah i§lesem Tanri’ya bor^laninm. Kutsal Kitap der ki: “Günahin bedeli ölümdür.” Bu demektir ki Tann günahlarimizin kefareti olarak ölümümüzü istemektedir. Fakat bu isa’nin müdahale edip bizim i<pin öldügü yerde bizleri ebedi ölümden kurtarmak demektir. isa Tann huzurunda bizim igin kefil olarak bulunmaktadir. Artik sefim size aittir: ya kendi bor-cunu ödemek igin cehenneme gidersin, ya da isa’ya dönüp “Mesih isa benim borcumu ödedigine inaniyorum. Sana $ükürler olsun” dersin.
Bu bizi Kutsal Kitap’ta kullamlan ikinci örnege yönlendirir: Farz edelim ki bir adam bir esir tüccarinin eiine dü§er. Kendini bir türlü kurtaramaz. Derken merhamet dolu bir adam gelip sahibine “bu esir igin ka9 para istiyorsun? Onu azat etmek üzere
satin almak istiyorum” der. Bu esir ne zaman özgür kalir? Bede-lin son kuru§u ödendigi anda! Golgota tepesinde Mesih isa kur-tulu§umuzun bedelini son kuru$una kadar ödemi$tir. Buna ina-nin ve özgürlügü sizin ipin satm aldigim bilin. Isa esirleri satin alir ve günahtan kurtanr.
Hepsi bu degil. Kutsal Kitap’ta sikpa rastlanan bir ba$ka görüntü uzla§madir. En az aydmlatilmi$ imansiz bile uzla?maya ihtiyaci oldugunu bilir. Bu nedenle her dindc Tanrilari kurbanlarla kan-dirma dü§üncesini öne süren din adamlan vardir. Fakat her §eye kadir Tann sadece bir tek kurbam kabul eder: “Dünyanm gü-nahlanni temizleyip giden Tanri’nm Kuzusu.” Pastörlere ev sahipligi yapanlar sayisiz kurban sunniu§ ancak isa bizleri Tann ile uzla§tiran en yüce pastördür. O her §eyin di§mda Tann ile bizim aramizda bari$i saglayandir.
Kullanilan bir diger Kutsal Kitap kavrami aklanmadir. Bir Hris-tiyan din karde§lerine §unu yazmi^ti: “Tann bizi sevdi ve kendi kamyla bizi günahlarnnizdan armdirdi.”
insanlarm büyük bir pogunlugu Hristiyan olmadan önce geli§-mek gerektigini dü^ünür. Bu korkunp bir hatadir. Bizler isa’ya oldugurauz gibi yani pis ve igrenp bir halde gelebiliriz. O bizleri ya§amimiza adanmi§ hallerimizle kabul etmek ister. O kendisi bizleri yikayip temizleyecektir. O her §eyi yeni ba$tan yaratir. “Tann’nm oglu isa’nm kam bizi bütün günahlardan anndinr.” Bu Yuhanna’mn tamkhgidir, sizin de tanikhgmiz olabilir.
Kutsal Kitap’ta i$aret edilen her §eye atif yapamam, ancak sizin Kutsal Kitap’i okuyup ögrenmenizi ümit ediyorum. Ve O’nun muhte^em arindinhna mesajim ke^fedebilirsiniz.
Hatalanmiz ve eksikliklerimiz üzerimize pöktügü takdirde ha-yattan nasil zevk alabiliriz ki? Mümkün degil. Ancak isa’ya ula$tigimizda O’nun aracihgiyla günahlarnnizdan anndigimiz zaman her $ey degi§ir. Korkulanmiz, derin umutsuzlugumuz yok olup gider.
Hayatimizi isa ile perpevelemek hi? de üzücü ve basit bir olay degildir; tam aksine karanhktan aydmliga pikmaktir.
3.	Affedilmeyi Nasil isteyebilirim?
Bu a^amada §öyle düjünebilirsin; “birinin günahlarimn affedil-mesini bilmesi muhte§em olsa gerektir. Peki de bu affedilmeyi nasil isteyebilirim? Bugüne kadar hipbir gazete bu konuda bir tek satir bile yazmadi. Qagda$ eserler bu konu ile ilgilenmiyor ve bana bununla ilgili bir §ey söyleyecek hipbir film bilmiyo-rum.”
Affedilmeyi nasil saglayabilirim? i§te bu yakici bir soru!
Bana öyle geliyor ki senin ipin yapüacak en iyi §ey hemen $imdi sakin bir yer bulup yardim ipin Tanri’ya yakarmandir.
O dirilendir, O canhdir. Kutsal Kitap’ta imanlilar, Tanri’ya ya-karanlar olarak tammlanmi§tir.
Seni Isa’ya dogrudan baglayan bir hat vardir. Belki daha önce hip kullanmami$mdir. Ne kadar ayip! Neden §u anda O’na yal-varmiyorsun? Numara pevirmen bile gerekmez. Sadece “Mesih Isa” de, O’nu kar§mda bulacaksm. O’nunla temas anmda sagla-nir. Duanin gerekpesi de budur.
Ancak O’na ne söyleyeceksin? Canim sikan her §eyi; örnegin “Mesih Isa, bir a$k ili^kisi ya§iyorum ve kopamiyorum, ama yanh§ oldugunu da biliyorum, bana yardim et” diyebilirsin. Ve-ya “Mesih isa, i$lerim yolunda gitmiyor, yillardan beri vergi ödemekten öteye gidemedim, iflas etmek üzereyim, bana yardim et” diyebilirsin. Veya belki de $unu söylersin, “Mesih isa, karima sadik degilim, ipinde bulundugum günahtan kurtulami-yorum, bana yardim et” diyebilirsin. Hip kimse ile payla§amaya cesaret edemeyecegin §eyleri bu özel hatta isa ile payla§abilir-sin. O seni duyar. O’na kalbini ap. Bütün hatalarim itiraf et. O seni kurtaracaktir.
Sonra O’na de ki: “Mesih isa, pastör Busch diyor ki senin kanin her §eyi dogru yola koymaya yeterliymi$. Dogru mu?” O’na sor. istersen O’nunla saatlerce konu§. O seni dinier.
“Tamam” diyebilirsin “O’na her §eyi söyledigimde belki bana cevap vermeyecek.” Hayir, merak etme seni dikkatle dinleye-cek. O’nun sana hangi kanaldan komn-sacagim sana söyleyece-gim. Hemen bir ineil al, Yuhanna’yi ap ve okumaya ba$la, daha sonra Luka’ya gep. Hepsini gazete okur gibi oku. Ve Isa’nin seninle konu$maya ba$ladigini 90k kisa zamanda fark edecek-sin. Bu, Kutsal Kitap’i diger kitaplardan ayiran ?eydir. O Tan-ri’nin bize konu§tugu kanaldir.
Bir gün birisi bana dedi ki, “Tanri’nin konu§masim dinlemek istedigimde ormanda bir gezinti yaparim.” Ben de, “90k gültig” dedim, “ben ormandayken yapraklann hi?irdamasmi, ku§lann ötü§ünü ve sularin mirildanmasmi duyarim.” Güzel, ancak or-man bana hi9bir zaman günahlanmin affedilip edilmedigini söyleyemez, veya Tanri’nin yardimlarini nasil alabilecegimi gösteremez. Tann bütün bunlari bize sadece Kutsal Kitap ile a9iklami§tir.
ibadet ve dua ipin her gün sadece on be§ dakika ayir. O’na de ki, Mesih isa bak o kadar 90k i§im oldugu halde asla tek ba$ima yapmiyorum.” isa ile her $eyi payla$abilirsin. O halde incil’den bir bölüm oku ve bu arada devamli olarak “Mesih isa, benimle konu$” diye dua et. Ve o anda Tanri’nin sana uygun bir sözü gelecektir. Ayetin altini 9izerek Tanri bana bunu söylüyor diye-ceksin ve istersen yan tarafa da tarihi atabilirsin.
Ben Birinci Dünya Sava$i sirasinda telgraf9i olarak görev yap-tim. O zamanlar telsiz ileti^imi bilinmiyordu. Cihazlarimiz kü-9üktü ve tellere baghydi. Bir gün bir tepeye gözcülük yapmaya gitmi$tim. Orada sigmacak bir yer yoktu. Birden hafif yarali bir asker gördüm. Ona seslendim, “hey yere yat, bizi gördüler vura-caklar.” “Bu yarayla izine gideeegim” dedi. Sonra “senin eiha-zin da eskiymi?” dedi. “Evet, eski model” dedim. “Kelep9eleri
de gev§ek” dedi. “Evet” dedim. “Bak” dedi, “bir parpasi da ek-sik.” “Sesini kes” dedim. “Karargah ile temas kurmaya pali^iyo-rum.”
Kutsal Kitap’ta da durum aymdir. Ben hep Isa’nin sesini duy-mak isterim. Ancak insanlar gelip bana Kutsal Kitap insanlar tarafmdan yazilmi? bir kitaptir dediklerinde onlara “sus ben Kutsal Kitapta Isa’nin sesini duyuyorum” derim.
Ne demek istedigimi anliyor musunuz? isa bizimle sadece bir tek kanaldan konu$ur: Kutsal Kitap.
Kutsal Kitap’i inceleyen diger insanlarla da irtibatta olmalism. Ben insanlara bu ?ekilde konu§tugumda bana hep “bunlar moda-si gepmi§ ?eyler, artik kiliseye sadece ihtiyarlar gidiyor” derler. Ben otuz yildan fazla genplik ipin pali^tim ve 90k sayida gern? insamn affedilmenin bir gerpek olduguna, isa ile konu§abilece-gimize ve O’nun da bize cevap verecegine tamklik ettigini gör-düm.
Bu konularda deneyimli erkek ve kadmlarin dostlugunu isteyin. Evet cennete giden yolda yürümek isteyen insanlar vardir.
Bugün Isa kar§mda durup sana “hatalarmla ve günahlarmla bana gelin, sizlere ruhlarmiz i^in dinlenme verecegim. Evet ben gü-nahlanmzi affedebilirim” demektedir.
SiNIRiME Dokunuyorsun!
Hepimiz diger insanlann sinirlerimize dokundugunu dü§ünürüz, öyle degil mi? Bu, günlük ya§amm bir parpasidir. Bir insamn bizi rahatsiz etmedigi gün 90k az bulunur. Ancak bu diger in-sanlar ipin de aymdir; biz de onlarin sinirine dokunuruz. Herkes herkesi sikabilir. Ama e§im beni asla rahatsiz etmez. Ama beni gerpekten rahatsiz edenler vardir. Sizin ipin de aym degil mi? $üphesiz öyledir. Digerierine bu baki§ §ekli ailelerimizde, kom-?ularimizda, i§imizde ve sanayimizde ve hatta kilisemizde sürüp giden sürtü§menin temel nedenidir. Bütün dünya “sinirime dokunuyorsun” sendromundan pekmektedir.
Pek pok insan “eger etrafimda §u ve ?u olmasaydi hayattan zevk alirdim” der.
Dolayisiyla bizler §u soruya pok fazla zaman harcariz: “Insanla-rin sinirimize dokunmasmi nasil engelleriz?”
Bu gerpekten pok büyük bir derdin bir kismmi olu?turur. Bu öksüren birinin püskürttügü bir parpa gibidir. Ciddi bir akciger enfeksiyonu gepiriyor olabilir. O zaman öksürük püskürtüsü iyi olmayacaktir. Bu durumda ihtiyaci olan §ey iyi kontrol ve teda-viden gepmektir. Birbirimizin sinirlerine dokunmamiz dünyanm pektigi pok ciddi hastahgm belirtisidir. Bundan daha derin bir neden ise ömegin kom^umuzun sevimsiz karakteridir.
Gerpek neden bütün dünyayi etkileyen bir hastahktir.
1.	i^inde Ya$adigimiz Dünya
Ben dünya görü§ümü Kutsal Kitap’a borfluyum. Benim dü§ün~ ceme göre Kutsal Kitap’m yakla§imi yegane geferli olandir. Felsefelerin fogu yirmi yil ipersinde güncelligini kaybeder.
Kutsal Kitap der ki, “Tanri dünyayi mükemmel olarak yaratmi§-tir.” Adern Havva’nm Havva ise Adem’in sinirine dokunmu-yordu. Aralarmda mükemmel bir uyum vardi, aym uyum insan ile Tanri arasmda da vardi. ili$kilerinde en küpük bir sapma bile yoktu.
Fakat Kutsal Kitap’a göre insanm tarih^esinin ba§langicmda bir felaket olmu§tu: Dü?ü?. Insan denemeye almmi^ti. Belirli bir agacin meyvesini yememesi gerekiyordu. Tanri bunu yasakla-mi§ti. Fakat o kadar cazipti ki, insan dayanamadi ve itaat etme-meye karar verdi. Ve Adern yasak meyveyi yedi. Ve bunun so-nucu olarak büyük bir patlak olu§tu.
Tanri ile ili$kisi bozuldu. Tanri insam cennetten kovdu ve cen-netin kapisma nöbetpi olarak iki melek koydu. Tann ile ayrili-gimiz ta o zamandan ba§lar. O zamandan beri biz Tanri’yi ra-hatsiz ederiz O da bizi rahatsiz eder. Bunu göstermek i?in sade-ce insanlara Tanri hakkmda konu§. Hemen tepki gösterirler “ya kes §unu, Tanri’nm var olup olmadigi bile belli degil ki” derler. Tanri ile aramizda 90k büyük bir körfez bulunmaktadir.
Diger yandan insan ili§kileri bozuldu. AdernTe Havva’nin 90-cuklari birbirlerini 9ekemiyorlardi. Iki erkek karde? vardi. Bil-digimiz gibi ili$kileri hep gergindi. Bu iki karde§ Kayin ile Habil birbirlerinden 90k farkhydilar. Bir gün 9ift9i olan Kayin tar-lasmi 9apalarken karde?i Habil’i gördü, “umarim buraya gel-mez, onu görmeye dayanamiyorum” diye dü§ündü. Ama Habil onun yamna geldi ve birka9 söz söyledi. Bunun üzerine Kayin 9apasi ile Habil’in nefret ettigi yüzüne dogru yere dü§ünceye kadar vurmaya devam etti.
Bizler uygar insanlanz; birbirimizi ?apayla öldünneyiz! Ancak gazeteleri okursamz bu gibi $eylerin halen oldugunu görürsü-nüz. Nazi sava§ su^lularmin davalanni dü$ündügümdc kendime ?unu söylemeden edemem, “bunlar Kayin ile aym akh ta$iyor-lardi; kendi cinslerine kar$i nefret doluydular.” Bu nefretle yüz binlerce erkek, kadin ve ?ocugu öldürdüler.
Biz insanlar, hi? kimse görmezse hi?bir §ey olmami? gibi dü$ü-nürüz. Ka?imiz böyle hi? kimse görmedi diye günah i$lemi$iz-dir?
Kayin üzülmü§tü. Bir ses duydu: “Kayin!” Kim olabilirdi ki? Ses tekrar etti “Kayin!” l?ine buz gibi bir korku doldu. Kendisi-ne seslenenin Tann oldugunu anladi. Tann hep oradaydi. Tann her $eye §ahit oldu, ama tek bir kelime etmedi. “Kayin” diye tekrar ses geldi. “Karde?in Habil nerede?” Kayin, “Bilmiyorum, karde§imin bek?isi miyim ben?” diye kar§ihk verdi. Tann, “Ne yaptm?” dedi, “Karde?inin kam topraktan bana sesleniyor” (Ya-ratih§ 3. bölürn).
Bu öykü Dü§ü? döneminde ortaya ?ikan büyük ?atlagin mü-kemmel bir örnegidir. Bir §eyler bozuk oldugu i?in insan ili§ki-leri artik aym degildir. Tann Kabil’in camni sikmi?tir sizlerden bazilarmm da camni sikmaktadir. Sorun §udur, bizler arkada$la-rimizdan vazge?emeyiz, tabii ki Tann’dan da vazge?emeyiz.
Bu ya§adigimiz dünyadir.
2.	Sözler Yardim Edemez
“iyi Tanrf’dan söz etmenin bir faydasi yok. Tann ile bizim ara-mizda bir duvar, bir körfez var. Sava? sirasmda evim ve Essen kentinin hemen yansi alevler i?indeyken bir kadin bana gelerek “Tanrin bunlara nasil izin veriyor?” deyince ben de “belki de sana dü?mandir” dedim. Dü§ü§ten bu yana Tann ile insan ara-sindaki ili§ki kopmu$tur. Tann’dan uzak kalarak diger insanlarla ili§kilerimiz de aym degildir. insanlarm sinirimize dokunmasi-
nm nedeni budur. Son tahlilde eger kommun seni sikiyorsa bu Dü$ü? nedeniyledir, 9ünkü biz insanlar Tanri’dan ayri dü§tük ve dünyadaki en iyi bilgi bile hipbir §eyi degi?tirmeyecektir.
Bir gün isvi?re smirindaydim. Gümrük binasmin ifinde duvarda $u sözleri ta?iyan pekici bir poster vardi: “Birliktelik daha iyi-dir.” Kendi kendime dü?ündüm, “§üphe yok ki öyledir; ancak birisi benim sinirlerime dokunuyorsa bunun hipbir yarari yok-tur.” Bir diger posterde §unu okudum, “diger insanlara iyi dav-ranm.” Amerikahlar §ehirlerimizin her sokak kö§esine §u sloga-m ta§iyan posterler yapi§tirmi§ti “Gülümseyin.” Ancak her $eye ragmen hifbir §ey degi§miyor.
Teoloji Fakültesinde okurken devamh ziyarete gelen bir aile hatirliyorum. O aile ipersinde bir birlik yoktu. Flepsi aym köyde ya^amasina ragmen aralannda 90k fazla tarti$ma ve fikir ayriligi vardi. Bir pastör ögrencisi olarak kendi iyimserligimle bütün bir aileyi bir ak$am aym yerde topladim, amacim birbirleriyle uz-la$ma saglamalan ipin ibadet düzeyinde bir toplanti yapmakti. Önce ben konu$tum. Saat on bir civarmda her $eyi yoluna koy-mu§tum ve hepsi el siki$tilar. A§in ne§elendim ve “sen iyi bir pastör olacaksm” dedim kendi kendime. “(^ünkü büylik bir i§ ba?ardm.” Böylece mutlu bir $ekilde eve dönüp 90k iyi uyudum. Ertesi gün ailenin gen9 kadmlarindan birisi ile kar§ila§tim ve ona dedim ki: “Dün ak$am olaylann geli$me yolunu gönnek muhte$em bir ?eydi, degil mi?” “Muhte§em mi?” diye sordu, “daha sonra ne oldugunu biliyor musunuz?” Rengim u9mu§tu. “Ne?” diye sordum.
Eve dönerken yeniden tarti$maya ba§lami$lar. Ve her ?ey daha da kötüye gitmi§! Bunu tuhaf buluyorsunuz degil mi? Ben bul-muyorum. O gün dü?ü?ün, Tanri ile ili§kilerimiz ve insanlar ile ili§kilerimizin bozulmasmin ger9ekliginden kesin olarak haber-dar oldum.
Insanlar bana sik9a yazarak ?öyle derler, “pastör Busch: Falanca bir yerde birbirleriyle ge9inemeyen akrabalarim var. Lütfen
onlari ziyarete gidebilir misiniz?” Ben ise bunlari daima redde-derim pünkü ba$kalanna tavsiyede bulunmanm ne kadar yarar-siz oldugunu bilirim. Bütün insanlann seni rahatsiz ettigi bir am dü$ün. Ne yapman gerektigini söyleyebilirim ancak bunun hip-bir anlami olmaz bu da gerpek bir trajedidir.
Bunu apiklamaya pah§ayim:
Bir aileyi davet ettigimi farz edin. Ve daha sonra onlarin on yedi ya$mdaki oglu gelmi§ olsun. Tamamen gev§ek, kot takim giy-mi§ ve saplarim son moda yaptirmi§tir. Baba bilinpli, iyi davra-m$h bir kamu görevlisi kizar ve patlar, “§una bak, baksana §u-na” oglunun gereksiz görünü$ü babayi kizdirmi? ve kamni kay-natmi§tir.
Veya olayi iyi bir Hristiyan olan annenin yasal olmaya egilimli olmasi olarak ahn. Kizi ruj sürme cesaretini gösterir ve anne ise “bu kiz sinirlerimi ne kadar yerinden oynatiyor!” der. Aym za-manda kizi “Annem benim sinirlerimi oynatiyor!” diye dü$ünür.
Peki bu her yerde aym degil mi?
Bir gün kendisine bo§>anmanm günah oldugunu apiklamaya pa-h§tigim ve bo$anma davasi görülen bir adam üstüme atladi ve dedi ki “pastör Busch, kes §unu, karimin sabun yeme $ekli benim sabrimm tükenmesine neden olmu$tur.”
Bunu tuhaf buluyor musunuz? Ben bulmuyorum. Bu beni sade-ce deh§ete dü§ürüyor. Bunlarm küpük ve önemsiz §eyler oldugunu dü$ünüyor musunuz? Hayir degiller. Bütün bunlar Tan-ri’dan uzak erkekler ve kadmlar olarak ya§adigimiz bu hasta, dü$ük, isyankär dünyanm belirtileridir.
Kizdirmak zaman ipersinde bazi pok ciddi §ekillerde olu§abilir. Essen’de poklu sklerozis nedeniyle tamamen felp olmu$ bulunan bir genp kiz tamrim. Küpük bir evde ya§ar. Hemen yan tarafinda bencil, kaba bir genp adam ya$amaktadir. Bu adam her ak§am televizyonu sesini oldukpa yüksek düzeyde aparak seyreder. Hasta kiz her ak$am evleri birbirinden ayiran ince duvardan
televizyonun sesini dinlemek zorundadir. Bir gün kiz adamdan televizyonun sesini bir parpa kismasrai ister, fakat adam tarn aksine sesi sonuna kadar apar. Ve böylece genp yildan yila, ge-ceden geceye, saatten saate bu duruma katlanmak zorunda kalir.
Bu biz insanlann ne kadar sert olabildigimizi gösterir.
Ben genp bir pastörken 150 genci teyitten gepmeleri ipin hazir-lamak zorundaydim. Her birisini evlerinde ziyaret etmeye karar vermi§tim. Hepsi kiralik evlerde ya§iyorlardi. ilk ziyaret ettigim evde insanlan kavga eder vaziyette buldum. ikincisinde kavga ediyorlardi. Üpüncüsünde farkli degillerdi. Zaman ipersinde pocuklara bu evlerde kavga edilmeyenin bulunup bulunmadigim sordum. Sadece üp veya dördü varmi§. Peki bu bütün diger aile-lerin kavga ettigini mi gösterir? Bence evet. Kavga eden ailele-rin pocuklarma neden kavga ettiklerini sordum. Cevaplan “pün-kü yalmz ya§iyoruz” oldu.
Durum bundan ibaret. Ve bütün bu sinir gerginligi §artlarmda bizlerin cesaretli, güler yüzlü ve pah§kan olmamiz beklenmek-tedir. Ayagimiza bir §ey dü§tügü zaman biraz canimiz yanar. Ama diger insanlar devamli sinirlerimizi bozarsa bu dayamlmaz olur.
3.	Tann Müdahale Ediyor!
Egcr bütün söylemem gereken bu olsaydi hipbir $ey söyleme-mek daha dogru olurdu. Ancak sizin ipin inamlmaz eglenceli haberlerim var: bütün bu sinir gerginligi ortami, bu kar?ihkh incitme ipersinde Tann büyük yardim severligi ile müdahale eder. Dünyanm bu aci durumu Tann’yi degi?tirmez. Hayir, o i?e kan§ir.
Ve bunu harikulade bir §ekildc yapar. Bu Kutsal Kitap’m bir mesajidir, bu nefes aldiran bir mesajdir. Tann kendisini bizden ayiran duvari yikmi§ ve bizlere oglu isa’nin aracihgiyla gelmi$-tir. Bugün erkekler ve kadmlar Kutsal Kitap’m mesajim redde-
diyorlar yünkü onu ilgisiz buluyorlar. Bu davrani? sadece bizim neslimizin körlügünü gösterir. isa’yi reddetmekle son umutlanm da bo§a atmi§ oluyorlar.
Bizim gibi insanlara ne mutlu ki Tann kendisini bizden ayiran duvari yikmi§tir. Bizim gibi insanlara ne mutlu ki isa ya$anti-mizda köklü degi$iklikler yapmak i?in gelmi$tir.
Peki bunu nasil yapabilmektedir?
a) Tann ile Ban$
Bütün mükemmellikler Isa’nm §ahsinda bir araya gelmi§tir. O’nunla Tanri’nm arasi hi?bir zaman a?ilmami§tir. O TanrTnm ogludur.
Bir gün birisi bana dedi ki: “isa tipki bizim gibi sadece bir in-sandi; O sadece bir dinin kurucusudur hepsi bu.” Ona $u ccvabi verdim: “Zannedersem aym ki$iden bahsetmiyoruz, ben, ‘sen a$agidansm ben yukaridanim’ diyen ki§iden bahsediyorum.” Benim dü$ündügüm $ahis yüce Tanri’mn ogludur, tek olandir, bizim zavalli kayip sapmi§ dünyamiza gelmi$ olan olaganüstü ki§idir.
isa ile Tanri’mn arasi hi?bir zaman a?ilmami§tir. Ve hi? kimse hatta Yahuda bile O’nun sinirlerini bozmami§ti ki Yahuda O’na ihanet etmi§ti. isa ise Yahuda’yi sonuna kadar sevmi$ti. isa’yi $u a?idan görmeni isterim: sinirleri ba§kalan tarafindan hi? bo-zulmami? yegane insan.
Ömegin isa’nm ?armiha gerili§inin arifesindeki son yemegi eie alalim. Bildiginiz gibi Kutsal Kitap zamanlarmda doguda insan-lar yemek yerken sandalyede oturmazlar, masamn etrafmda bulunan büyiik minderlere yatarlardi. Toprak üstünde bu ko-numda nasil yemek yedikleri beni a$an bir konu! Emin oldugum yegane §ey yatarak ?atal bi?ak kullanmak imkansizdir. Fakat yemek yeme yöntemleri buydu. Ayrica oturmadan önce herke-sin sandaletlerini ?ikanp ayaklarim yikamasi da bir gelenekti. O gün yine sandaletlerini ?ikanp masamn etrafina yerle§tiler.
Petrus, anlamli bir §ekilde Yuhanna’ya bakarak “evet i?imizden biri gidip ayaklarimizi silmek i?in biraz su getirmek zorunda kalacak. Bir defaligma bunu sen yapabilirsin. Her §eyden önce en gen? olan sensin. Yuhanna sen hep hafif takiliyorsun, buda benim sinirlerimi bozuyor” der gibiydi. Yuhanna ise omuz sil-kerek kendi kendine §öyle dü§ündü “bu Petrus beni hep kizdiri-yor. En gen? ben oldugum i?in hep üstüme geliyor. Neden su aknaya Yakup gitmiyor ki?” O sirada kö§ede bulunan Yakup ise “Neden ben? Ben Mesih’in en gözde havarilerinden birisiyim. Bunu bir kere de Matta yapsin” diye dü§ünüyordu. Ve böylece her birisi i$ten ka?mak istemekle birbirlerinin sinirlerini bozuyor lardi.
Hemen sonra isa ayaga kalkti. Havarilerin rengi u?mu§tu. “Su almaya O mu gidiyor?” Evet O gidiyor. isa beline bir hizmet?i önlügü takmi§ olarak gcldi, elinde su dolu bir kap ve bir sünger vardi, ve havarilerinin ayaklanni temizlemeye ba§ladi. Yahu-da’nin, Petrus’un, Yuhanna’mn, Yakub’un, Matta’nm ayaklanni ($unu da söyleyeyim benim ayaklanmi da).
isa’nin, Tann’nin oglunun ki§iliginde bütün mükemmelliklerin toplanmi? ohnasi ne kadar dogrudur. Tann O’nun i?indedir. Ve O diger insanlan sevmi§tir.
Ancak §u anda size isa’yi görmeyi en ?ok sevdigim yerde, ?ar-mihta göstermek istiyorum. Hadi Kudüs’ün kapismdan ge?ip tepeye ?ikalim. Tepede bir kalabahk var, ellerinde mizraklan ile Romall askerler, nöbet tutuyorlar; ve ü? tane ?armih dikilmi§. Benim bahsettigim ki§i ortadakinde asili duruyor, ba§inda ise dikcnli tellerden bir ta? var. Gözlerini O’ndan ka?irma ?ünkü O senin i?in aci ?ekiyor. O sen günahlanndan arinasm ve Tann ile uzla^asin diye ölüyor.
Tann ile senin arana ?ekilmi§ olan engelin kaldirilmasim ister misin? O zaman isa’nin ?armihma gel. O isa ki senin i?in öldü ve yeniden dirildi; O Tann tarafindan ban$ el?isi olarak gönde-rildi. Seni durduracak ?ok sayida §üphe olacaktir, bunlara izin
verme. isa’ya güven. Günah yükünü O’nun huzurunda apikla. Ve O’na de ki: “Bundan böyle sana ait olmak istiyorum.”
Bu adimi atarsan, Tanri ban§ hediyesini sana verecektir. Elfi Pavlus Romahlara mektubunda pöyle der: “Bu nedenle bizler iman yoluyla hakli bulundugumuzdan Rab Isa Mesih sayesinde Tanri ile bari?a ula§tik.” Evet, gerpekten de Isa Tanri’mn ban$ elpisidir. O’nu kabul edin. Isa’yi bilip de O’nun ban§ teklifini geri peviren bütün erkekleri ve kadinlan dü§ünmek ne kadar dehnet verici. Onlari kendine örnek alma. Senin ruhunun a$ki ipin sana yalvanyorum, Tanri’mn Isa sayesinde göndermi? ol-dugu ban§ teklifine “evet” de.
Bugün bazi gazetecilerle konu?tum. Günümüzde ve pagimizda halen inanmaya deger bir $ey olup olmadigmi sordular. Onlara “samimi olarak” dogrudan §unu söyledim “iki dünya sava$i görmü§ ve Nazi rejimi altmda ya§ami§ birisi olarak artik neye dayanabilecegimi bilmiyorum. Dü§ünürlerimiz ve siyasetpileri-miz kendi süslü laflarini ciddiye almiyor, ben neden alayim? Hayir bu dünyada neye inanacagimi bilmiyorum, ancak Tanri’mn bana Isa vasitasiyla göndermi§ oldugu ban$ teklifi harip-tir.”
Tanri’nm teklifini ciddiye alabiliriz. Halen gerpek olan yegane §ey odur. Üzerinde bir parpa dü$ünmeye deger. Eger “artik hip kimseye güvenemezsin” diyen ruhsuz insanlardan biri isen o zaman gerpekten ihtiyap duyacagm §ey Kutsal Kitap’tir. Rab isa’nm ki§iliginde Tanri seni pok ciddiye almi?tir. Ve §imdi O’nun ban§ teklifini ciddiye alma sirasi sendedir.
isa Tanri ile senin arandaki baglantiyi yeniden olu$turur. Belki kar§i pikarak “ben her Pazar kiliseye gider bagi§ kutusuna para atarim” dersin. Eger Tanri ile ban§ ipinde degilsen bu hipbir §ey degildir. Isa senin ipin öldü. O senin bütün yanh§larmi üstlendi ki, sen de O’nun ayaklarma kapamp “Rab sana geldim, biliyo-rum ben zavalli kayip bir günahkänm. Ama sana inamyorum. Seni Mesih olarak kabul ediyorum” diyebilesin.
Hayati yakalamamn ve Tann ile ban$a ula§manm yolu budur. b) Diger Insanlarla Ban§
Isa bir hayata girdiginde Tanri ile ve diger insanlar ile ban§i getirir. Bizler böylece birbirimizi kizdirmaktan vazgeperiz.
Sizlerden bazilari mükemmel Hristiyanlar olabilirsiniz ancak ba§kalan sizi kizdirirsa yanli? bir §ey vardir. Apik mi? Diyebi-, lirsin ki “sen benim kom§umu tanimazsm, o gerpek bir manyak-tir.” O zaman ben derim ki, “onu sevmedigin sürece senin ya-§ammda bir hata var demektir. (”ünkü isa hayatimiza girdiginde bizler etrafimizdakiler nedeniyle bu kadar hassas ve bu kadar incinmi§ olmaktan vazgepmeliyiz.”
isa bizlere Tanri ile ve bizi kizdiran diger insanlarla ban§ teklif etmektedir. Öyleyse bazilarma dayanamiyorsan isa’ya ihtiyacin var demektir. O’nun di§mda hi? kimse sana yardimci olamaz.
Qok iyi bir arkada§im var fakat ev sahibi gepimsiz bir pinti. Bir gün arkada$ima bir mektup yazmi§ “§unu yap, bunu yap ve §u kadar kira öde” gibi. Arkada§im dedi ki “mektubu okudugumda 90k öfkelendim ve ona cevap yazmaya hazirlandim, 0 sirada gözlerimin önüne benim i9in ve ev sahibim i9in ölmü§ olan isa geldi ve mektubu yazamadim, onun yerine yamna gittim ve dedim ki, ‘Bay falanca, aramizda bu kadar kirici bir dil kullan-manin bir anlami var mi? ikimiz de konu§maya a9ik insanlanz. Ben senden ho§lamyorum ve bana bu tarzda konu§mam istemi-yorum.’ Ev sahibi tamamen sakinle§ti ve aramizda hi9 sorun kalmadi”
Fransa’da Erino Dopozzo adinda bir Müjdeci tamrim. Sava§ta bir süre toplama kampmda kaldiktan sonra bir kolu yarali olarak eve dönmü$tü. $u hikayeyi anlatti: “Bir gün toplama kampmin komutam beni pagirdi. Tek ki§ilik servis hazirlanmi§ bulunan bir odaya almdim. Aptim. Komutan iperi girdi ve yemege ba$la-di. Dudaklarmi yahyordu ve ben aphktan ölüyordum. Kahvesi gelince küpük bir paket alip fincamn yamna koydu. Bana dedi ki
‘§u paketi görüyor musun? Paris’ten kann göndermi§. i?inde bisküvi var.’ (Fransa’da yiyecek 90k kitti ve e§im onu gönder-mek i?in epey mahrumiyet ?ekmi? olmahydi) sonra adam bis-küvileri yemeye ba§ladi. Ona yalvardim, lütfen bir tane de bana ver ki e§imin bir hediyesi olarak muhafaza edeyim. Adam güldü ve hepsini yedi.”
Böyle bir durumda duygulanmiz nefrete dönü§ür.
Dopozzo öyküsüne devam etti ve o zaman Kutsal Kitap’m, ‘Tann sevgisi kalbimizde gizlidir’ deyi§inin ne demek oldugunu anladim. Adama acimaya ba§ladim, “zavalli adam seni hi? kim-se sevmiyor. Etrafin nefretle pevrili. Ben ise Tanri’mn evladi olarak ne kadar imtiyazhyim.” Dopozzo adamin kendisini in-citmesine izin vermemi§ti. Komutan da bunu hissetmi? olmaliy-di ki, hizla odadan di$an ?ikmi§ti.
Sava$tan sonra Dopozzo onu görmeye gitti. Kapida Dopozzo’yu görünce adamin rengi u?mu§tu. “intikam almaya mi geldin?” “Evet intikam almaya geldim. Gel birlikte kahve ipelitn. Ara-bamda kek var. ikimiz igin iyi bir kahvalti olacak.” Adam fena halde kizmi§ti. Ancak hemen o anda anladi: isa’ya dönen insan artik nefretin esiri degildir.
Büyük $ehirde görev yapan ya§h bir pastör olarak insanlarm “90k yalmzim hi? kimse beni sevmiyor” diye $ikayet ettigini i§ittim. Bu gibi laflara dayanamiyorum. Hep §unu söylemck istiyorum: “Kendinden ne haber? Sen ka? ki$iyi seviyorsun?” Kendimiz bir buz parpasi oldugumuzda dünyada sevgi olmadi-gim söylemek akilci olmaz.
Bu benim ba§ima geldiginde kendime dedim ki, “diger insanlara kar§i daha nazik olsam iyi olacak.” Fakat 90k kisa sürede bunun imkansiz oldugunu anladim. Kalbimiz “kendimiz” ile dolup ta?iyor! Bazi ki$ilere kar$i yakin oluruz ?ünkü ho§ insanlardir. Peki ya digerleri, yani bizi kizdiranlar? Dünyamn öbür ucundaki birini sevmek 0 kadar gü? degil. Ancak kom§uyu sevmek söz konusu oldugunda i?ler biraz kan§ir.
§una inamyorum ki, kom$umuzu sevmeyi ögrenmezsek dünya asla degi^meyecek. Ki§isel deneyimlerim bunun kolay olmadi-gim gösteriyor. isa ya^antimizi eie aldigmda bize sadece Tan-ri’nin ban^ini vermekle kalmayip insanlarla da ban$ iginde ol-mamiza yardimci olur.
isa bugüne dünyada bilinmeyen en büyük devrimi yapabilir. Bu olu$tugunda hepimiz bunu kabul etmeliyiz.
Size yalvanyorum beni sadece dinlemekle kaknayin. isa’ya güvenin.
“isa’yi buldum ve Isa beni buldu” diyebilmenizi ne kadar ister-dim.
Her §ey Degi§mek Zor unda ... AmaNasil?
Ben gengken, artik unutulmu§ bir yazar olan Max Eyth’in yazi-lan öfke doluydu. Kendisi mühendisti ve yazdari hep sanayi gagmin ba§langicma odakhydi. Bunlardan bir tanesi Mesleki TrajedVdir. Burada geng bir mühcndise gok önemli bir anla§ma teklif edildigini anlatir. Proje bir nehir üzerine bir köprü in§a-sindan ibarettir. Köprü nehrin denize döküldügü ycre yapila-cagmdan med cezire dayanikh olacaktir. O günlerde bugünkü teknoloji yoktur.
Geng mühendis i§i alir ve devasa bir köprü in$a cdcr. In§aat bittiginde resmi agih§ yapilir. Törende bulunan resmi erkan köp-rüden trenle gegmeye davet edilir. Bütün ülke geng mühendisten bahsetmekte, gazeteler adini büyük puntolarla yazmaktadir.
Kisa siire sonra Londra’da büyük bir mimarhk ofisi agar ve zen-gin bir kadmla evlenir. Hayatta istedigi her §eye sahiptir. Fakat i§i ile ilgili bir sir hayatmi karartir. Ve bir sonbahar günü aniden ortadan kaybolur. O gece firtina esip yagmur yagarken geng adam yagmurlugunu giymi? olarak köprünün ayaginda görülür. Köprünün saglamhk hesaplanni defalarca gözden gegirir ve firtmadan sonra Londra’ya döner. §ehrin toplumsal ya§aminda bir kez daha gözde bir adam olur. Ancak iginde ya$attigi “köp-rüyü dogru in?a ettim mi? Köprü yeterince saglam mi?” korku-sunu kimse ke§fedemez. Bu korkutucu sorular adami gece gün-düz yalmz birakmaz ve hayatinin her dakikasmi karartrr.
Max Eyth gen? mühendisin korkusunu ve firtmah bir gecede köprüye tekrar gidi^ini parpici bir dille anlatmi§tir. Köprüden gepmekte olan bir tren görür. Son vagonun kirmizi i§iklarma dikkatle bakarken i§iklar aniden kaybolur. Tren azgm sularda kaybolmu$tur. Köprü tarn ortasindan yikilrm§tir.
Yillar önce bu öyküyü okudugum zaman §unu dü$ünmü$tüm. “Bu esasen her bir insanin öyküsüdür. Her birimiz ya$am köp-nümüzün in§asmda pah$iyoruz. Ve bazen uykusuz bir gecede veya bir travma sonrasinda bizi korku sarar “ya§am köprümü gerektigi gibi mi in$a ettim? Hayatin firtinalanna dayanacak kadar saglam mi?” ipgüdüsel olarak biliriz ki bir §eyler yanh§tir, ya§am köprümüz mükemmel degildir.
Bu nedenle ilk yapmak istedigim §udur:
1.	Bir §eyler Yanli$
Insanlara sikpa sordugum bir soru “ya§amindaki her §ey mükemmel mi?” Ve $imdiye kadar, “Mükemmel mi? Hayir, ya$a-mimm pek 90k alanmda bir ?eyler degi§meli” demeyen birine rastlamadim. Hayatimzdaki zayif noktalari ben söyleyemem. Fakat hayatimzdaki birpok §eyin degi$mesi gerektigini sizler biliyorsunuz.
Bu nedenle de kendi kendimize kararlar aliriz, “degi^ecegim, hayatimm $u ve $u alanlarini iyile$tirmem gerekir.” Dürüst olun, bir insanin degi§ebilecegine gerpekten inamyor musunuz? Hayir gerpekte insan degi?emez. Kutsal Kitap bunu aci bir gerpekpilik-le söylemektedir: Habe$istanh jaguar derisinin noktalarim degi§-tirebilir mi? Siz de kötülük yapmaya ah$mi§ olanlan iyi hale getiremezsiniz.
Dünya ölüm ve iyi kararlar hakkmda derslerle doludur ancak hipbir insan kendisi tarafmdan degi$tirilemez. Bu kuvvetli bir sözdür.
Kar?ilapmi§ oldugum bazi insanlar ya§am köprülerindeki zayif-hklardan 90k iyi haberdardir. Arada sirada bana sorulur: “Ama ne yapabilirim? Degi§mek benim ipin imkansiz.” §u dogrudur: iffetsiz insan kendisine saf bir kalp veremez; bir yalanci kendi-sini dogrucu yapamaz; bencil insan özverili olamaz (veya bir parpa sevgi göstermeyi ba^arsa bile bu sevgi kirmtisi bencillikle lekelenecektir); ve namussuz insan diirüst bir insana dönü§emez. Sadece sen kendin yapam köpründeki zayif noktayi gösterebilir-sin. Ancak Tann bilir ve sana da gösterebilir.
Bu Kutsal Kitap’m bizlere apiklami? oldugu 90k rahatsiz edici bir gerpektir. Tann bu dünyaya sizleri dönü§türebilecek ve bü-tün hayatimzi degi$tirecek olan oglu Isa Mesih’i gönderdi.
2.	Her §ey Degi§ebilir
Kutsal Kitap’m sadece masal oldugunun dü§ünülmesinin kilise-nin hatasi olup olmadigini bilmiyorum. Ben onun mesajmi ola-ganüstü buluyorum. Tanri oglunu bana bir §ans versin diye dünyaya gönderdi. O da beyanda bulundu “her §eyi yeni hale geti-recegim.” Bir insani sadece O degi^tirebilir.
Bagimhliktan kurtulan alkolikler, bencillikten fedakära dönü^en ya§h kadmlar, bir pocuk safligma kavu?an seks dü?künü erkek-ler tamdim. isa dönü^türür. O göründügünde her §ey aninda yeni olur.
Hayat köprüsünün olmasi gerektigi gibi olmayan bizlerin, bu nedenle bir kurtanciya ihtiyaci vardir. Bizim Rab Isa’ya, evet Mesih’in ta kendisine ihtiyacimiz var. Ve O burada. O’nu iste-digin zaman pagirabilirsin ve O’na hayatmdaki bütün günahlan itiraf edebilirsin. i§te bu seninle payla§mak istedigim olaganüstü mesajdir.
Son zamanlarda Münih’te bir hafta gepirdim. $ehrin tarn orta-sinda ingiliz Bahpesi denilen büyük bir park var. Otelim bu par-ka pok yakin oldugundan her sabah yürüyü? yapmak ipin oraya
gittim. Giri§ kapismin hemen yakminda nehrin üzerinde bir ah-$ap köprü var. Köprünün sol tarafmda su bir baraj üzerinden a§arak bir tür §elaleye dönü?mü?. $elalenin döküldügü yerde suyun dibinde a?agi yukari hareket eden bir aga9 par9asi gör-düm. Kendi etrafinda dönüp duruyordu. Her seferinde akmtiya kapilacak gibi görünse de yine geri dönüp geliyordu. Ertesi gün geldigimde aga9 halen oradaydi. Manzarayi tahmin edebiliyor musunuz? Hafif9e bir akinti olmasina ragmen aga9 kendi etrafinda dönüyor, dönüyordu.
Cogunlugumuz aynen böyleyiz. Hayatlanmiz aym sonsuz 9izgi-de dönmeye devam eder, aym günahlar, aym endi§eler, aym imansizhk, ve kalbimizdeki aym umutsuzluk. Devamli bir kisir döngüde döner dururuz. Fakat akinti bizden uzak degildir. Isa’dan, Tann’nm oglundan gelir.
Isa 9arrmhta bizim i9in öldü. Eger Tann kendi oglunun böylesi-ne vah$ice ölmesine izin verdiyse bunun bir nedeni olsa gerek-tir, sen bu nedeni görmesen bile. Aklimn gözüyle 9armihta kiv-ranan Isa’ya bak. O’nun ölümünün bir anlami olsa gerektir.
O öliip tekrar dirildigi i9in bir özgürlük akintisi O’ndan bize gelir. Bizler özgürlük akmtisina kapilmak i9in bir gayret gös-termeliyiz. Bunu yaptigimiz zaman Tann’nm bize yardim etti-gini görürüz. Ama burada §unu belirtmek isterim ki, bizler he-pimiz bu akmtiya kapilmak ipin gereken gayreti göstermeliyiz.
3.	Ya Budur, Ya da Bu!
Iki Kutsal Kitap öyküsü ne söylendigini a9iklamaktadir:
Elpi Pavlus Roma valisinin ya^adigi Sezariye §ehrinde hapse-dilmi^ti. Yeni Yabuda Valisi Festus adinda bir Romahydi. Bir gün Yahudi kral Agrippa ve kiz karde?i Berenis Sezariye’ye Festus’a saygilarmi sunmak i9in geldiler. Ve ona ilgin9 esiri Pavlus’u dinlcmek istediklcrini söylediler. Duru?ma odasina ge9ildi ve Pavlus getirildi. Pavlus salonun ortasinda dikilerek
onlara Tanri’mn sözlerini anlatti. isa’nin ne oldugunu anlatmaya pali§ti. Onlarin günahlan üzerinde dunnadi ancak onlara Tan-ri’mn oglunun yani “eger bir insan susami$sa bana gelsin ve ipsin” diyenin kim oldugunu apikladi. Pavlus onlara buna benzer bir §ey söyledi “sizler, ya$ama olan susami$ligmiz, suplu vicda-nmiz, Tann’ya olan özleminiz, ölümden korkunuz ile beni din-leyin, Isa size elini uzatiyor ve diyor ki, ‘siz zayif ve yüklü olan-lar bana gelin, ben de sizi dinlendireyim.’ Pavlus Isa'yi böyle anlatti.
Vali Festus, “Pavlus, sen iyi bir konu§macism ancak söyledikle-rin bir tür pilgmlik” demi^ti. Festus bir §ey anlamami§ti; Kutsal Kitap belirli ki§iler ipin “kalpleri yagla kaphdir” der. Festus’un kalbi yagla kaphydi.
Diger yandan Agrippa pok kizgmdi. “Beni nerdeyse Hristiyan olmaya ikna edeceksin.“ Böylece kral orayi terk etti ve her §ey tipki suyun dibindeki agap parpasi gibi aym §ekilde kaldi.
Siz de her $eyi oldugu gibi birakiyor musunuz? Eger öyleyse Isa sizin ipin bo§ yere ölmü$. Ve yeniden dünyaya gelmesi sizin ipin bir anlam ifade etmeyecek. Sizin ipin ne affedilme, ne kur-tarilma ne de Tanri ile bari? olmayacak.
Bugün kendilerini Hristiyan olarak adlandiran erkekler ve ka-dmlar vardir ve onlar da ebedi lanetlenme yolunda devara et-mektedirler. Onlar ipin ban§ yoktur. Ne aci bir §ey!
ikinci Kutsal Kitap öyküsüne gelince; Elpi Pavlus bir gün Filipi’ye geldi. Orada her §ey vardi, eglence yerleri, tiyatrolar vs. Ama her §ehirde oldugu gibi orada da hapishane vardi ve yönetimi eski bir Romall subaya aitti. Bir gün hapishaneye ali-?ilmadik iki mahküm getirildi, Pavlus ile yolda§i Silas. Onlar §ehirde bir vaaz vermi§lerdi ve bu vaaz sonucunda $ehirde bir ayaklanma pikmi$ti. Dolayisiyla yetkililer Pavlus ve Silas’i hap-se atmi§lardi. Mahkümlan tepesinden su damlayan bir hücreye tikip prangaya vurdular.
Bana, “bu adamm dini nedir” diye soracak olsaydimz “pogunu-zun oldugu dinden” derdim.
Gece yarisina dogra Pavlus isa’nin onuruna bir ilahi okumaya ba§ladi. Bu belki de ya$adigi tüm haksiz muameleyi unuttur-mu§tu. Bu tür bir muameleye katlanmak 90k gü9tür. Aklma aniden bir dü$ünce gelmi§ti: “Rab Isa, Tanri’nm oglu, beni ka-myla antti. Ben Tanri’nm bir evladiyim. O’nunla ban§ i9inde-yim ve burada hapishanede bile beni ellerinde tutuyor.” Böylece bir ilahi okumaya ba$ladi ve Silas da ona katildi. £ok güzeldi. Bütün mahkümlar onlari dinledi. Hapishanede böyle bir güzellik daha önce IÜ9 ya§anmami§ti.
Benim hapiste oldugum sürelerde polis devletindeki hapishane-lerin ne oldugunu ögrenmi§tim. Bütün i§itilen mahkümlarm pighklan, iniltileri ve bagirtilan ve bunlara kar§ihk gardiyanla-rm haykiri§laridir. Bir gün ilahi söylemeye ba§lann§tim, beni hemen susturmu§lardi.
Hapishane yöneticisi bu ilahilerden 90k etkilenmi$ti. Yatagma gitti ancak birden deprem olmaya ba§ladi. Bunu yapan Tann idi. Hapishanenin bütün kapilan a9ilmi?, mahkümlarm zincirleri kinlmiijti. Adam derhal yatagmdan firlayip giyindi. Kapilarm a9ik oldugunu görünce “eyvah mahkümlar ka9mi§” diye haykir-di “gözden dü§ecegim.” Tarn intihar etmek üzereydi ki, a?agi-dan Pavlus’un sesini i§itti, “sakin kendine zarar verme, hepimiz buradayiz.”
Adam o anda 90k iyi anladi: “Kendine hizmet edenlere yardim eden bir Tann var olmali. Ya$am §eklim davrani§lanmla haya-tim boyunca Tann’ya hakaret ettim. Bana dönecek ve beni rcd-dedecek 9ünkü günahlanmi biliyor. Evet, Tann var ve bana gelince ben kayip bir ruhum. Pavlus’un hücresine dogru uzamp seslendi. “Efendiler, kurtanlmak i9in ne yapmahyim?” §11 ana kadar tipki su i9indeki aga9 par9asi gibiydi, kendi etrafmda dö-nüp duruyordu, ancak ?u anda durum farkhydi “kurtanci akinti-ya ula§mak i9in ne yapmahyim?” Eger biz Pavlus’un durumun-
da olsaydik muhtemelen bizi hapisten sahvermesini söylerdik. Ancak Pavlus hemen cevap verdi, “Rab Isa’ya inan, o zaman sen ve ev halkin kurtulacaksmiz.”
4.	isa’nm Teklifini Ciddiye Al
Her $ey degi$mek zorunda - ama nasil? Ba§lamak i9in önce Isa’yi tanimalismiz.
Sava$tan kisa bir süre sonraydi. Bir gün bir kolej müdürü tele-fon ederek yaninda on be§ gen? bulundugunu belirtti ve A sevi-yelerini askerde aldilar ancak diploma almak i?in bir ders daha almalan gerekiyor. Bunlarm hepsi eski hava kuvvetleri tegmen-leri, piyade ve top?u yüzba§ilari ve diger daha dü$ük rütbeli subaylar. Söylemeye gerek yok okula geri döndükleri i?in kiz-ginlar. Onlara din dersi vermeyi kabul eder misin?
Kabul ettim ve ilk derse gittim. Tam$mamiz kisa sürdii sonra bir tanesi ayaga kalkip “Tann böyle deh§etli sava$a neden izin verdi?” bir diger “Tann sevgisi nerede, yedi milyon Yahudi öldürü-lürken o sessiz kaldi?” Benzer sorular dort bir taraftan geliyor-du. Elimi kaldirdim ve dedim ki, “hepiniz yogun siste kalmi? bir geminin dümeninde bulunan bir kör adarn gibi davramyorsunuz. Tanri hakkmda bu $ekilde konu§rnak 90k sa9ma bir $ey! Tann tamamen bilinmez olup bizden saklanmaktadir. O kendisini sadece ve sadece bir $ekilde yani Isa’nin vasfinda göstermi?tir. Ve bizler öncelikle isa’nm kim oldugunu ögrenmeliyiz. Baylar, bütün bu tarti§malari öncelikle Tann’nm a9iga 9ikanlmasmi gördükten sonra yapacagiz. Bu gelecek birka? hafta i?ersindeki konumuz olacaktir. Lütfen bir dahaki sefere Kutsal Ki-tap’larmizi berabcrinizde getirin.”
Getirdiler ve okumaya ba§ladik ve Kutsal Kitap’taki §u deyi^ten 90k etkilendiler: “Senin kötülügün seni cezalandiracak, senin sapkmligm seni paylayacaktir. O halde her ?eye kadir Tanri, Efendin, der ki Tanrm’dan vazge?ip benden korkmadigmda
kötülük ve acinm senin i?in oldugunu gör ve kabul et.” Bütün uluslar ve bireyler bunun ne kadar dogru olabilecegini gördüler.
Daha sonra isa’mn öyküsünü birlikte okuduk. Gen? bir adam bir ayeti yüksek sesle okurken müthi§ bir sessizlik vardi. Hepimiz Tanri’nm isa araciligiyla yaptigi büyük §eyleri dinlerken nefes-lerimizi tuttuk. Bu insanlar Hristiyan olup ta bize isa’mn kimli-ginde gelmi§ olan Tanri hakkinda hi?bir §ey bilmeyenlerdendi.
Evet, öncelikle Isa’yi tanimah ve daha sonra da yaptigi teklifi ciddiye almahsm.
Pastörlügümün ba$langi? günlerinde senilen her hangi bir kasa-bada kapidan kapiya ziyaretler yapardim. Ve hemen her evde insanlar kapiyi yüzüme kapatip “bir $ey satm almak istemiyo-ruz” derdi. Firsat buldugumda bir §ey satmadigimi sadece bir pastör oldugumu söylerdim o zaman da “bizim vaaza da ihtiya-cimiz yok” derlerdi.
Bir gün ziyaret ettigim bir evde kapi dogrudan mutfaga a?ih-yordu. Gen? bir adam yüzünde korku dolu bir ifadeyle kapiyi a?ti. Ona bir Protestan pastör oldugumu söyledim. Deh§etli bir ifadeyle derhal gitmemi, benim inandigim hi?bir §eye inanma-digim söyledi. Dedim ki gel gen? adam el siki§ahm, ben de in-sanliga inancimi kaybettim. $a?irdi, nasil olur dedi; Sava§ta ya§adiklanmdan sonra böyle oldu dedim, ben insanhga inanmi-yorum. Haklism dedi ancak halen nasil pastör olarak kaliyor-sun? Cevabim §u oldu, “yeni bir inancim var öyle bir inan? ki yeryüzünde hi? kimse sarsamaz.” Anlamadi ve dedi ki, “bunun ne tür inan? oldugunu ger?ekten merak ediyorum.”
Böylece ona Kutsal Kitap’i anlattim, “bu dünyaya kurtanci olarak gelen Isa Mesih’e olan inan?tir.” Tekrar §a§irdi “ama bu Hristiyanhk, ben Hristiyanhk güncelligini kaybetti diye biliyor-dum.” Hayir dedim hi?bir §ey kaybetmedi, Hristiyanhk bütün inan?larm bittigi yerde ba§lar.
Sizlerin de bütün yanli? inanplarmizdan vazgepip Mesih isa’nm kurtulu? inancina gelmenizi ne kadar istcrdim.
ikinci Dünya Sava§i sirasinda Stalingrad §ehrinin Rus askerleri tarafmdan tamamen pevrildigi bir sirada bir harekat yapilmayan bölgeyle baglanti saglayan son Alman upagi yere inip yaralilan yüklemi§ti. Soguktan donan veya hafif yarali olanlar da upaga binmek istediler ve upagin kapi kollan, alt bagaji gibi tutunabil-dikleri her yerine tutunarak upaga asildilar, upak yere indigindc ipindekilerin di^inda hip kimse yoktu sadece soguktan donup tutunduklan yere yapi$rm§ eller vardi.
Bu olayi okudugumda Tanri’nm oglu, bizim ipin ölmü§ olan isa ile bu cankurtaran upagi arasmda bir benzerlik kurmadan ede-miyoaim. Isa bizim ipin ebedi lanetlenmeden kapi$in bir yolu-dur. Onda bir sürti oda vardir. Ancak -söylemesi pok üzücü-birpok adam ve kadin ipinde degil. O upaga asla binmediler. Onlar sadece di§ kancalara asildilar. Onlar kiliseye yilda bir kez Noel’de giderler. Hepsi vaftiz edilmi$tir ama yine de kalabaligm geri kalani gibi dü§ünüp davrandiklarim gizlemezler. Ve öldük-lerinde de pastör onlarin iyi insanlar olduklanni beyan edecek-tir. Ama aslinda onlar hep di$aridadir. Ve bir gün firtina onlari silip süpürecektir. Bu konuda hipbir §üphe yoktur. Sadece iper-dekiler kurtulacaktir.
Siz de onlarin arasmda mismiz?
Cehennem isa’yi taniyip ta O’nunla birlikte asla gemiye binme-yenlerle dolacaktir. Onunla gemiye binmek O’na inanmak de-mektir. O’na inanm.
Lübeck Katedralinde on bc?inci yüzyilda yapilmi? ve 1942 yi-lmda yangmdan kurtanlmi? bir mihrap parpasi vardir, parmihta-ki isa’yi temsil eder. Bu eserde ilginp bir ayrinti gördüm, parmi-hin altmdaki kalabaligm ortasmda bir bo§luk bulunmaktadir. Ortapag ressamlari resimlerinde mutlaka bir mesaj aktanrlar. Bir arkada§im bu bo§luk ipin “zannedersem §u demek: isa’nin par-
mihinin altmdaki kalabahgm tarn ortasmda bir bo§luk var. Eger istersen kendini oraya koyabilirsin” demi$ti.
$u ilahiyi her söyleyiijimizde aklima o resim gelir:
Isa ’nm garmihmda Gözlerim zamanla görebilir Ölmekte olan birini Benim igin aci gekmig olan.
Ve gözii agik kalbimden iki mucize ifga ederirn Onun muhtegem sevgisi Ve benim degersizligim
Ne kadar mutluyum isa’nin farmihi altmdaki bo§luk, benim igin.
Sizin igin de bir tane var.
Oraya dikilmek igin daha bekleyecek misin?
Bana Göre Degil!
Her nesil kendi sloganlarim ve ifadelerini ke^feder. insanlar bunlari uyguladiklan durumlar i^in kullanir. “Bana göre degil” bu gibi ifadelerden olumsuz olandir. Anlami “ona hifbir $ey vermein” demektir.
Bu söz genellikle ba§kalarina veya kendine zarar vermek üzere bir özür olarak kullamhr. Ama aym zamanda olumlu sonu^lar da dogurabilir. Bu tamamen ki$ilerin bunu kullanma §ekline baghdir.
1.	Kullanmamiz Gerektiginde Kullanmayiz
Kutsal Kitap’taki bir ayet bugünle yakindan ilgili olup bu soru-nu ayiklamaktadir. Ibrahim peygamber kendi eksiklerini 90k iyi bilen biriydi. Fakat Tanri’ya 90k yakin oldugu i9in hayatmdaki bir günahin farkma vardi, günahmi itiraf etti ve Tann onun gü-nahini affetti.
Bir gün Ibrahim yegeni Lut ile ilgili olarak sikmtiya dü§tü. Ibra-him’in 9obam ile Lut’un 9obam tarti§tilar. Böylece amca ile yegenin aralarim a9an otlak konusuydu. £obanlarm arasmdaki gerginlik gittik9e artiyordu. Gerginlik hat safhaya tirmanmi§ti. Fakat ya$h Ibrahim Tanri’ya yakindi ve Lut’la konu§tu, “bizler karde?iz ne biz ne de yobanlanmiz kavga etsin” Ibrahim kendi zararma olacak §ekilde bir 9özüm teklif getirdi. Ancak kavga etmediler. Kavga mi? Bana göre degil. Siz de biri sizi tahrik
ettiginde muhtemelen bu durumu biliyordunuz. Kavga mi? Bana göre degil diye dü§ündünüz mü?
Tavrmiz bu muydu? §üpheliyim. Muhtemelen kavgayi tercih ettiniz.
Yusuf u karde§leri satmi^ti. Misir’da esir olarak bulunuyordu. Onu Potifar adinda zengin bir adam satin almi§ti. Yusuf gen? ya§larmda Tanri’ya hizmet etmeye karar vermied. Tanri’ya “sa-na ait olmak istiyorum” diye dua etti. Ve kendisini Misir’da tamamen yalmz olarak buldu. Diger esirler ?ahyor ve yalan söylüyordu. Ancak Yusuf onlarin yaptiklarim yapmadi. Onlar da Yusuf ile alay ettiler. Ancak sahibi onun güvenilir oldugunu ke§fetti. Yusuf eri?kin oldugunda sahibi ona evini emanet etti. Saghkli ve yaki§ikh bir adamdi. Sahibinin gen? karismin dikka-tini ?ekiyordu. Kadin dinsiz ve aptal bir kadindi. Bir gün Yusuf u yakaladi ve kendisiyle sevi§mesini söyledi. Yusuf “müm-kün degil, zina bana göre degil” dedi. “Sahibim bu evde sen hari? her §eyini bana emanet etti, böylesine kötü ve Tanri’ya kar§i günah olan bir $eyi yapamam, bana göre degil.”
“Bana göre degil” sözü, bu pagin ruhu Tanri’nm kanunlarim ?ignemeye zorladigmda mükemmel bir yamttir.
2.	Kullanmamamiz Gerektiginde Kullaninz
(^ogunlugumuz bu lafi yanh§ yerde kullaninz. Örnegin ben gen? bir adama, “Eger Tann ile ?evrelenirsen hayatmda mükemmel bir ?ey yapmi§ olursun” dedigimde “bana göre degil” der.
Bu ?ekilde Tanri’ya ihanet ederiz. Doktorum günde bir saat yürüme tavsiye ettiginin ertesi günü demiryolu kenanndaki pa-tikada yürümeye ?iktim. Yolda eski bir mobilya gördüm. Gece-leyin atmi§ olmahydilar. Muhtemelen miras kalmi?ti ve yeni mobilya gelince atilmi?ti.
Bugün insanlar yüce Tanri’ya aym §ekilde davramyorlar. O bizim ya§am tarzimiza uymuyor. O bizim ?agda§ ?ogulcu top-
lum ya§antimiza da uymuyor. O halde ne yapalim. $u eski mo-bilyayi kilisede birakalim. Zaten kilise bütün hafta kapali.
Fakat Tann mobilya degiidir, bu apik mi? Tann eski moda ol-dugu ipin uygun gördügümüzde firlatip atacagimiz bir eski e§ya degiidir. Yücc Tanri’nm kim oldugu hakkmda bir bilginiz var mi? Tanri’yi bir sorun olarak görmemizde belki de kilise sorum-ludur. Aslinda sadece adini belirtmek bile bize ürperti vermesi ipin yeterlidir. Fakat bizler bir farksizhk duvannm arkasma si-gmiyoruz - bana göre dcgil!
Nedene etki olam tekrar izlemeye pah§ahm. Bati dünyasmm hasta oldugunu hemen her yerde i§itiriz. Sadece fiziksel -gittikpe artan kanser, lösend, kalp hastaliklan ve digerleri- has-talik degil aym zamanda ruhsal hastahklar dahildir. Bu hepsin-den daha kötü olanidir. Qagda§ insan ruhsal yetersizlikten pek-mektedir. Bu depresyon olaylarmda uyari niteligindeki arti§i apiklamaktadir. Isvipreli bir doktorun ortaya koydugu gibi, “bi-zim neslimiz Tanri yoklugunun acisini pekmektedir.” Orta Qag-da insanlar halen Tann’ya baghydi. Yapmi§ olduklan katedraller bunu göstermektedir. Ancak zaman geptikpe insanlar Tan-ri’dan vazgepmeye ba§ladi. O’nun yerine teknolojiyi koymaya pah§tilar. Tanri'nin olmadigini öne süren ögretim görevlileri kaleme sarildi. Ve kitleler “din bir afyondur” diye haykirmaya ba§ladi. En genpleri bile Tanri’mn nerede saklandigmi merak etmeye ba$ladilar. “O’nu hip göraiedim, öyleyse yok.”
Evet, bizleri Tann’dan vazgepirmek ipin her §eyi yaptilar.
Ve sonup ne oldu? Bütün bu pabalar bo$a pikti. Tann’dan vaz-gepmeyi ba§aramadik.
£agda§ nükleer fizigin kurucularmdan birisi olan Profesör Max Planck ölümünden kisa bir süre önce Din ve Bilim adh bir kitap-pik yaymlami?ti. Kitapta §öyle demektedir: “Biz bilim adamlan ipin Tanri bütün bilgilerin en up noktasidir.”
Pastör’lük davetlerim sürecinde pek 90k insan bana, “Tanri’mn var olduguna inamyorum, ancak kiliseye gitmeyi ba$kalarma birakiyorum” demi§tir. Bu adamlar Tanri’yi inkär etmiyorlar, buna ragmen O’nu i§lerine kanytirmak da istemiyorlar.
Ve dolayisiyla Tanri sorunu 9özümlenmemi§ kalmaya devam ediyor. Qözümlenmeyen sorunlar ciddi karma§alara, sinirsel ve akli rahatsizhklara neden olabilir.
Kiliselerimizde ayine gelenler arasmda on kadma bir erkek dü§mektedir. Diger adamlar nerede? Sizi temin ederim ki ce-henneme gideceksiniz 9ünkü ne Tanri’yi kabul etmeye ne de O’nu tamamen inkär etmeye cesaretiniz var.
Bu durumla yüz yüze gelindiginde biz Hristiyanlar’m büyük bir mesaji bulunmaktadir: Bu §iddetle muamele ettigimiz Tanri bizi kendisinden ayiran duvari yikrm$ ve bizlere isa’mn aracihgiyla gelmi§tir. Bu dünyaya bir kurtanci geldi. Aramizda ya$amakla kalmayip parmihta bizim yerimize öldü. TanrTnm bizler ipin bundan fazlasim yapmasi mürnkün mü? Sonra tekrar dirildi ve ya§amm yolunu apti.
Ya siz? Bütün söyleyebileceginiz “eh bütün bunlar 90k ilgiii9, dinlemeye deger ama bana göre degil!” olacaktir.
Bu uyumsuzluk midemi bulandinyor. Beni hasta ediyor!
ilk pastörlük yillanmda bölgemde ya§ayan bir i^piyle her kar§i-la§tigimizda Isa’dan bahsetmeye pah^irdim, ama dinlemezdi. Bir gün “ölümü nasil kari-iilayacaksin?” dedim. “Siz pastörler bizi hep ölümle korkutmaya pah^irsimz. Beni saymaym” dedi. Kirk ya$inda ölürn dö?egine yatti. Karisi beni gece yarisi aradi. Hemen gittim “isa’mn seni son kez pagiracagi vakit geldi” dedim. £ok müthifjti dua etmeye 9ah§ti, ama yapamadi. Kutsal Kitap’tan birbiri ardma ayetler tekrarladim, ama 0 tekrarlaya-madi. Demi§ti ki, “beni saymaym” §imdi de Tanri onu istemi-yordu. Adam derin bir umutsuzlukla öldü ve Tanri ile ban$i hipbir zaman bulamadi.
Kutsal Kitap der ki: “Böyle büyük bir kurtulu$u tammazsak nasil ka^acagiz?”
“Qünkü Tann dünyayi o kadar gok sevdi ki, biricik Oglunu ver-di. Öyle ki, O ’na iman edenlerin higbiri mahvolmasin, ama hep-si sonsuz yagama kavugsitn” (Yuhanna 3:16). Ancak isa bundan 90k daha fazlasidir. Bizi rahatlatan §u sözleri söyler: ‘Tpe kapi-da durmug, kapiyi qahyorum. Eger biri sesimi iptir ve kapiyi agarsa, omin yanina girecegim, ben onunla ve o da benimle, birlikteyemekyiyecegiz” (Vahiy 3:20).
(pok 9e?itli Hristiyanlar vardir: Kiliseye bagi$ta bulunanlar, kili-seye sadece Noel’de gidenler ve hatta kiliseye sadece karisim gönderenler.
3.	Onu Kullanmayan Biri
“Bana göre degil” demesi ipin 90k nedeni olan ama demeyen bir ki§i var - Tanri’ya yakarin, O Rab isa’nin ta kendisidir.
Jacobson adinda bir Danimarkah yazar Bergamoda Kara Öliim adh bir kitap yazmi§tir. Bergamo, italya’da Ravenna kcntine yakin kü9ük bir kasabadir ve kayalik bir tepe üzerinc kurulmu§ olup oraya sadece ta§ bir patikadan gidilebilir. Jacobson’in hi-kayesinde Orta Qagda bir gün kasabada bir salgin ortaya 9ikmi§-ti. Korkun9tu. Halk 9igliklarla Tann’dan yardim istiyordu. Ancak hi9bir $ey olmuyordu. Salgin var gücüyle vurmaya devam ediyordu.
Halk umutsuzluk i9indeydi ve herkes birbirine “Tann Öldü” diyordu. §arap fi9ilan 9ikanlmi§ insanlar sarho$ kadinlar de-vamli cinsel ili§ki halindeydi.
Sonra bir gün uzaklardan bir §arki duyuldu. Herkes §ehrin kapi-sma ko§tu. A^agidan bir tövbekärlar gurubu geliyordu. Grubun önünde sirtmda agir bir 9armih ta$iyan bir manastir pastörü geliyordu. Hep bir agizdan ilahi okuyorlardi. Insanlar gülü§tü. “Burada Tann öldü birakin bu gülün9 ?arkiyi” dediler. Grubun
ba?mdaki pastör onlara aldirmadi ve devam etti, ve kiliseye yöneldi. ^armihi bir sütuna dayadi. insanlar gürültüyle ve güle-rek pe§lerinden geldi. Kasabin <?iragi minbere 9ikarak “hadi i9elim, sarho§ olahm 9ünkü burada Tanri öldü” diye bagiriyor-du. Sonra pastör geldi herkesi eliyle susturdu ve konu§maya ba^ladi, “size bir §ey söyleyeyim. Tanri’nm oglunu 9armiha gerip ellerini 9iviledikleri zaman oradaki herkes onunla alay edip gülmü$tü. Hatta 9armiha gerilen iki suplu bile ayniydi. Bu-nun üzerine Tanri’nm Oglu dü$ündü ‘bu insanlar i9in mi ölüyo-rum?’ sonra bagirarak ‘bana göre degil, beni saymaym’ dedi ve 9ivileri kutsal gücüyle sökerek 9armihtan a$agi atladi giysini 9ikanp askerlerin üzerinden firlatip atti. Sonra da ‘bana göre degil, beni saymaym’ diye tekrarlayarak cennete geri döndü. £armih bo$tu. O nedenle §imdi affedilme, kurtulu§ veya ebedi hayat imkam kalmadi. Bizi sadece ölüm ve cehennem bekliyor.”
Pastör konu$masim böyle bitirdi. Kiliseye bir ölüm sessizligi 9öktü. O arada kasap 9iragi da a§agi inmi§ ayakta duruyordu. $arap bardagi elinden dü§mü?tü. tleri dogru Ü9 adim atip par-magim pastöre 9evirdi ve net bir sesle haykirdi “hey sen yukari-daki, kurtanciyi 9armiha yerle$tir, kurtanciyi 9armiha yerle$tir.”
Görüyorsunuz bizi en 90k hayrete dü§üren §eylerden birisi Tan-ri’mn Oglu “bana göre degil” dememi$tir. Isa “i§, zevk ve saglik bizim i9in kurtulu§tan daha önemlidir” diyenler i9in 9armihta kalmaya devam ediyor.
Evet, Rab’bin “bana göre degil, ne istersen yap” demek i9in pek 90k nedeni var. Hali hazirda seninle ilgilenmekten vazge9me-mi§tir. Ben isa olsaydim dünyayi tahribata gitmeye birakirdim. Fakat Tanri’nm Oglu “bana göre degil” dememi^tir.
4.	Tek Ba$irmza Halledemeyiz
“Bana göre degil, söz konusu degil” demeyi reddedenler i9in Isa §u cevabi verir, “bensiz hi9bir §ey yapamazsmiz.” Bu kesinlikle
dogrudur. Kurtaricisiz yapabileceginiz her $ey ebediyet i$igmda degersizdir.
Iki pocuk sokakta kavga ediyordu. Büyükpe olam küyügünü biraz hirpaladiktan sonra kapmayi ba§ardi, yeterince uzakla?mca dönüp bagirdi “görürsün ben seni agabeyime söyleyecegim.” Derhal §im§ek pakti, bir agabeyi vardi. O gün kalbim ne§eyle doldu, fünkii beni kollayan bir agabeyim - Isa var.
Dirn Konularda
HERHANGI BLR KESiNÜK VAR MI?
Hayir. $urasi a?iktir ki dini konularda hi?bir güvencemiz ola-maz. Din tanim olarak insanm Tanri’yi aramasidir. Endi^eli ve devamli belirsizlik bu arayi$m mutlak bir par?asidir.
Tanri’nm insani arayi^i olan Kutsal Kitap’ta bu böyle degildi. Belki de soruyu ba§ka §ekilde sormak daha dogru olacaktir: Kutsal Kitap bize her hangi bir kesinlik verir mi?
1.	Insanlar Tann Hakkmda Emin Olmamaktan Mutludur
insanlar bu günlerde bir tuhaf! Saglikh bir insan biraz agri sizi duyunca hemen doktora ko§ar ve der ki, “Doktor §urasi ger9ek-ten agriyor, neyim var?” Kesin olarak neyi oldugunu bilmek ister.
Veya hizmetpi arayan bir aileye gelen genp kiza evin hanimi der ki, “tamam, soguk ve sicak suyu, televizyonu ve radyosu olan bir oda verecegim ve ayrica haftada bir tarn gün izinli olacak-sm.” Gen? kiz cevap verir: “Bu iyi, ancak ayda ne kadar ücret alacagimi bilmek isterim.” Hamm cevap verir, “nasil 9ah§tigim gördükten sonra bu konuda bir anla^ma yapacagiz,“ gen? kiz i?i kabul etmez. Hakli degil mi? $üphesiz hakli.
Bizler bir i§ i?in ba?vurdugumuzda en önemli konu tabii ki üc-rettir; para durumu söz konusu oldugunda belirsizliklere tole-
rans gösteremeyiz. Ancak Tanri ile olan ili^kilerimizde en ina-mlmaz olaylan bile kabul edebiliriz.
Yillar önce Augsburg $ehrinde yillik fliarin yapildigi Palmer Meydanmda bir ?adir kuruldu. Toplantiyi tertipleyen komite Cumartesi ak§ami gece yarisi bir toplanti düzenlemeyi kararla§-tirdi. Toplanti kamuya ilan edilmedi. Sadece merak eden ki§ile-rin gelmesini istemiyorlardi.
Saat on bir otuzu vurdugunda arkada^larim arabalarma atlayip gece yarisi kapanan kafe ve kabarelerden bo§alan insanlan top-lamak üzere yola piktilar. Toplanti ba^ladi, “umarim her §ey yolunda gider” diye dü?ündüm. Önce Tanri’dan bahsettim. Ön-de oturan §i$ko “yoktur” diye bagirdi. Herkes gülü$tü. Ben plat-forma dayanarak “emin misin?” dedim. §u cevabi verdi, “zan-nedersem Tanri hakkmda hiip kimse kesin bir §ey bilmiyor.” Güldüm ve dedim ki, “özür dilerim ama ben bazi §eyler biliyo-rum.” $a$irdi “ne biliyorsun?” ve “kaynagm nedir?” Dedim ki, “Tann hakkmda bütün gerpekleri bize veren Isa’dir.” O anda salona bir ölüm sessizligi pöktü.
Tanri söz konusu oldugunda karanhkta bile olsak bir §ey fark etmez. Insanlar bazen dinsiz gibi bazen de Hristiyan gibi davra-mr. Yanli? mi? Korkarim ki pogunuz aym belirsizlik, aym kar-ma$a ipinde ya?amaktasimz.
2.	Kutsal Kitap Bize Mükemmel Belirtiler Vermektedir
Kisa bir süre önce gen$ bir adam 90gunlukla duydugumuz §u sözleri söylemi§ti: “iki kere ikinin dort ettigini biliyorum fakat Hristiyanhga gelince bizler hipbir $ey bilemeyiz, sadece inan-mak zorundayiz. Bu baki$ afisina göre Kutsal Kitap gerpekleri söz konusu oldugunda mantigi uykuya birakip kör bir inanca sahip olmamiz gerektigi görülmektedir. ö°gunluk buna inan-maktadir.”
Biri diyebilir ki, “siz Hristiyanlar kendi aranizda bile anla§ami-
yorsunuz. Katolikler, Protestanlar, Ortodokslar var ve Protestan-larin arasmda Anglikanlar, Luteryanlar, Presbiteryanlar var.”
Bana göre Hristiyan inanci özünde §ekilsiz ve belirsiz yapida bir §eydir. Hristiyan inancimn ne oldugunu sadece Yeni Antla$ma yoluyla ögrenebiliriz. Her bir ayet belirtiler i9erir. Bu bütün §üphelerin ötesindedir. Hristiyanlar’m bu belirsizlik icpinde ya-$amasi gerektigi görü?ü dogru degildir. Ancak bu kesin olarak Hristiyanhgin SU9U degildir. Yeni antla?ma ba§indan sonuna kadar mükemmel belirtilerle doludur.
Bunlardan bir tanesi Tanri ’mn var oldugu gergegidir. O sadece en üstün varlik, rehber, kader veya iyi Tanri degil Rab isa ’nm Babasi olarak takdim edilir. Bu Tanri vardir! Bunu nasil bilebi-liriz? O kendisini oglunun §ahsmda a9iklami$tir. Bu konuda tarn anlamiyla emin olabiliriz. Kutsal Kitap’m her hangi bir sayfasi-m agin. Kutsal Kitap dinsel sorunlardan bahsetmez. O Tanri’nm var oldugunu ve kendisini oglunun ?ahsmda a9ikladigmi onay-lar. O ayrica Tanri’siz ya$ayan insanin dogru ya^amadigim da gösterir.
Bir diger kesinlik ise bu (milletleri yok edebilen ve adaleti uy-gulayan) Tanri’nm beni sevdigi gergegidir. Bizler tahminlere indirgenmeyiz. incil’de §öyle yazar: “Eminim ki, ne öliim, ne ya$am, ne melekler, ne yönetimler, ne fjimdiki ne de gelecek zaman, ne giigler, ne yükseklik, ne derinlik, ne de yaratilmig bagka bir ?ey bizi Rabbimiz Mesih isa ’da olan Tanri sevgisin-den ayirmayayetecektir” (Romahlar 8:38).
Tanri’nm sevgisi bize nasil bildirilir? O Mesih Isa’da a9iklan-mi^tir. Bu nedenle inanli $u ilahiyi okuyabilir:
Bang, nehir gibi yoluma verildiginde Uzüntüler deniz gibi biikiildügünde Yerim her ne olursa olsun Bu bana gunu söylemeyi ögretti;
“Bu benim ruhuma qok uygun”
Öyleyse §eytan itilmeli, öyleyse yargi gelmeli Birak bu kutsal güven kontrol etsin Ki Isa garesizligime bakti Ve kämm benim ruhum igin döktü
Günahim, bu zafer dügüncesini bozan Günahim kismen degil tamamen Qarmiha givilendi ve bende degil Ey ruhum Tann ’ya dua et
Benim yerime Isa olsun ve yagasin
Ürdün üzerime gelecekse
Ölümde ve yagamda higbir günahim olmayacak
Öyleyse bangim ruhuma iiße
Tanrim o sensin benim igin gelen Yolumuz mezar degil cennet Ey melekler iskelesi ey Tann ’nm sesi Kutsal umut, ruhumun kutsal dayanagi
Bunun hakkmda bir $ey biliyor musun? Bundan emin misin?
Kutsal Kitap’ta bahsedilen farkli inanhlar da kurtulu? güvencesi alacaktir ve Tanri’nm evlatlari olduklarmi bilecektir.
“öünkü O bizi karanligin hükmünden kurtardi ve sevdigi oglu-nun kralligma getirdi. ” isa’nm elyileri hayatlarmda köklü degi-§iklikler ya$adüar, ve bunu biliyorlardi! Pavlus §öyle yazdi: “Biliyoruz ki ölümden yagama gegtik. ” Bunu söyleyebilir misin? Ba§ka bir yerde $unu görürüz: “Ruhun kendisi ruhlanmiza ?ahadet eder ki Tanri’nm evlatlari biziz.” Burada §imdiki zaman kipini kullamyoruz “biziz.”
O halde $u sapma ifade nereden gelir? “Iki kere ikinin dort etti-gini biliyorum fakat Hristiyanliga gelince bizler hipbir §ey bile-meyiz, sadece inanmak zorundayiz.” Ben de iki kere ikinin dort ettigini biliyorum fakat §unu daha iyi biliyorum ki Tanri vardir. Ben de iki kere ikinin dort ettigini biliyorum fakat §unu daha iyi
biliyorum ki Tanri bizleri isa’nin sifatmda sevmektedir. Hayat-larini ya§ayan Tanri ile pevrelenmi? bulunanlarm hepsi bir adim öteye gidebilir: iki kere ikinin dort ettigini biliyoruz fakat §unu daha iyi biliyoruz ki bizler Tanri’nm evlatlanyiz.
Bugün higbir kilisede bu kesinlikler yoktur.
Hristiyan inancmda kesin olan §eylerin iki yüzü vardir.
Objektif olarak bilirim ki Tanri vardir ve O’nun isa’nin §ahsmda afiklandigi ger9ektir (bütün dünya inkär etse bile). $unu da biliyorum, Isa günahkän Tanri ile uzla§tirmak i9in öldü ve onu kurtarmak i9in dirildi (hi9 kimse bundan yararlanmak istemezse bile).
3.	Sizde Bu Güven Var mi?
Sizin §ahsen böyle bir güveniniz var mi? Yoksa halen hayati-mzda yok mu?
Eger “Bir Hristiyan oldugumu zannediyordum, fakat olamam 9ünkü akhmdaki her $ey 90k karma§ik...” diyecek olursamz bo§a konu?mami§ olurum.
Hollanda’daki bir gen9Ük kampmda iken bir sabah saat iki civa-rmda uyandinldim. Bütün grup pijamah olarak kapida duruyor-du. Niye bu saatte uyandirdiklarim sordugumda dediler ki, “Bizler Hristiyan oldugumuzu zannediyorduk, ama hatali oldugumu-zu anladik.” £ok endi§elenip o saatte konuyu a9ikhga kavu§-turmak i9in gelmi?lerdi. Kendimizi Hristiyan kabul ettigimiz halde Kutsal KitapTn verdigi güvenceden 90k uzaktayiz dersek büyük bir a?ama yapmi§ oluruz.
Ünlü Londrali vaiz Charles Haddon Spurgeon der ki, “iman altmci histir.” Bizim be? duyumuz vardir, tat alma, koku alma, i§itme, dokunma ve gönne. Bu duyularla bu Ü9 boyutlu dünya-daki yolumuzu bulabiliriz.
Sadece duyularla algilama yapilabildigini kabul eden insan se-bep olarak §unu gösterir: “Tann nerede olabilir? O’nu göremi-yorum. Isa’yi da göremiyorum. Bu durumda inanmami nasil beklersin?”
Fakat Tann bizi ruhuyla aydinlattiginda i^imizde bir altinci his geli§tirir. Bu demektir ki bizler sadece görme, dokunma, i$itme, koklama ve tatmaya degil ayni zamanda altinci his ile ruhsal alemi algilama yetenegine de sahibiz. Kutsal Kitap der ki: “Bu ebedi hayattir, seni tamyabilenler tek ger?ek Tann ve sana gön-derilen Mesih isa.” Sadece bir altinci his bu gen^egi yakalayabi-lir.
Son zamanlarda bir sanayiciyi ziyarete gittim. Ofisi $ehrin he-men hemen yarismi görebilen bir ticaret merkezindeydi. Ziyare-timin sebebini söyledim ve birka9 saniye iyinde durum aydin-landi. Konu$maya ba§ladik, dedi ki “odamda bir pastör olmasi ne kadar ürkütücü” alay ederek “eminim 90k heyecan verici olsa gerek” dedim, adam devam etti “bilirsiniz, sava§tan sonra bazen teoloji konferanslanna katildim. Bu toplantilarda beni 9arpan §ey, Hristiyanhk a9ikhktan yoksun görünüyor. Hristiyan ve ekonomi, Hristiyan ve silahsizlanma, Hristiyan ve kilise, gibi konular i§lenmekteydi. Ancak asla bir Hristiyan’in ne oldugunu izah etmediler. A9ik9ast bu insanlar kendilerinin ne oldugunu bilmiyordu.”
Seit 9iktim “bu dogru degil hata yapiyorsunuz.” $a§kmlikla sordu “bir Hristiyan Tn ne oldugunu ayiklayabilir misiniz?” “§üphesiz size 90k iyi a9iklarim” dedim. O anda hafif9e alay eder gibi “bazilan der ki bir Hristiyan ba§i polisle hi9 derde girmeyen bir insandir. Digerleri ise bir Hristiyan’m vafliz edil-mi§ ve dini yöntemle gömülmü§ biri oldugunu dü$ünür.” Müda-hale ettim “size bir HristiyanTn ne ofdugunu izah edeyim, siki durun! Bir Hristiyan kalbinin derinliklerinden ‘ger9ek Tann’nin gergek Tanrisi isa Mesih’in Baba tarafindan ebediyetten alindi-gina ve ayrica gcr9ek insamn ger9ek insani Bakire Meryem’den dogduguna, benim efendim olduguna ve beni zavalli kayip ve
lanetlenmi? günahkän kurtardigma inamyorum’ diyen bir ki§i-dir. Beyefendi siz zavalli, kayip ve lanetlenmi? bir günahkärsi-niz!” Kabul etti. Yeterince anlami?ti ve bunu ifade etmek isti-yordu.
“Iyi” diye cevap verdim. “...beni zavalli, kayip ve lanetlenmi? bir günahkän kurtaran O’dur, beni aldi ve günahtan, ölümden ve §eytan’m kiskacmdan kurtardi. Beyefendiyi aldi ve $eytan’m gücünden kurtardi.” Tekrar onayladi. Bu konular konusunda cahil degildi. Devam ettim “...beni alan ve günahtan kurtaran O’ydu. Kutsal Kitap der ki: Bo§ hayat yollarindan kurtarilma-niz, gümü$ ve altin gibi kaybolabilen §eylerle degil ayipsiz gü-nahsiz bir kuzu olan Isa’nin degerli kam ile idi.” Dedim ki ‘Ben isa’ya aidim; O beni günahtan, ölümden, cehennemden kendi kamyla kurtardi. Bundan eminim’ diyen kadin veya adam -sadece bu ki§i ger9ek Hristiyan’dir.
Ofiste kisa bir sessizlik oldu. Sonra adam sordu “ama bu nasil yapilabilir?” Cevap verdim “ofisinize girmeden önce sekreteri-niz bana bugün tatile gideceginizi söyledi. Bu ögleden sonra size bir ineil göndereeegim. Onu beraberinizde götürün ve Yuhanna’nin kitabmdan her gün bir bölüm okuyun. Onu dua eder gibi okuyun. Ancak böyle yapilir!”
Toparlamak gerekirse incil’de afiklandigi gibi Hristiyan pozis-yonu bir fift mutlak ta§ir: birisi objektif olarak Kutsal Kitap’a ait ger9ekler güvenmeye degerdir; digeri sübjektif olarak bunlari imanla isterim ve kurtarilirim. Bu katiyetler sizde var mi? Bana göre, eger Tanri’nin beni kabul ettiginden emin olmasaydim, ya§amaya devam edemezdim.
4.	Nasil Güvence Alabiliriz?
Bunlardan emin olmak istiyorsan güvence i9in önce Tanri’ya yalvar; daha sonra her gün birka9 dakika olmak üzere Kutsal Kitap’i okumaya ba§la.
Onemli bir noktaya dikkatinizi pekerim: kurtulu? güvencesine mantik sayesinde degil vicdan sayesinde ula$inz.
Birisi bana her gün $unu söyler: “Bilirsiniz ben inanamiyorum! Kutsal Kitap’ta bir sürü peli§ki var.” “Nedir?” “Örnegin: Kutsal Kitap der ki ‘Ädern ile Havva’nin iki ogullan vardi Kayin ve Habil’ Ancak Kayin, Habil’i öldürdü. Böylece Kayin geri kalan tek oguldu. Kutsal Kitap $öyle devam eder - ‘Kabil uzak bir ülkeye gitti ve orada yeni bir kan buldu!’ $imdi eger bunlar yeryüzündeki yegane insanlar idiyse Kabil ba§ka bir yerde ken-disine nasil bir e? bulabildi? Hipbir anlami yok!”
Hip böyle bir itirazla kar§ila§timz mi? Bu Almanya’da insanla-rin Tanri’dan kapmak ipin kullandiklan kilit laf gibi görünmek-tedir. Onlara genellikle $öyle yanit veririm, “söylediginiz §ey pok ilginp. t§te bir Kutsal Kitap. Gösterin bana nerede ‘Kabil bir uzak ülkeye gitti ve orada yeni bir kan buldu’ diye yaziyor.” Genellikle yüzleri kizarmaya ba§lar. Devam ederim, “makul sayida insam imana getiren Kutsal Kitap’i reddettinizse, kendi-nizi onlardan daha zeki kabul ediyorsamz, o zaman Kutsal Kitap’ i ba§tan sona incelemi§ olmahsmiz. Lütfen bu ayetin oldugu yeri bana gösterin.”
Sonra konuyu tamamlanm, “itirazlarmiz iskambil kagidi gibi yere dü§mü?tür.”
Benim Essen’deki seleflerimden biri olan Ba? Pastor Julius Dammann ^ehirdeki ruhsal uyam? hareketini ba^latan ki^iler-dendi. Bir gün genp bir adam gelip Kayin’in karisi ile ilgili ben-zer sorular sormak istemi$ti. Julius soruyu kesmi§ ve demi^ti ki, “Isa dünyaya gerpekleri parpitmak ipin degil günahkärlan kur-tarmak ipin geldi. Günahkär olduguna inandigra zaman geri geh”
Bir hastane ziyareti sirasmda hastalar bazi sorular sormak iste-diklerini söylediler, “en güplünün Tanri olduguna inanirsmiz, dogru mu?” Evet, “Peki, Tanri kendisinin bile kaldiramayacagi kadar agir bir ta§ yaratabilir mi?” “Genp adam cevap vermeden
önce, bu soru ipin uykusuz geceler gepirdin mi merak ediyo-rum.” “Hayir!” Öyleyse benim zamanim 90k kisitli bu durumda sadece uykudan mahrum olanlann sorulanni yamtlayabilirim.
Kiliselerin pogunlugunda 90k renkli boyanmi? camlar bulunur. Di$ardan bakildiginda koyu görünür ve renkleri gü9lükle sepebi-lirsiniz. Hristiyan inanci da böyledir. Di$ardan bakildiginda karanlik, koyu görünür. Fakat i9eri girmeniz gerekir - yani Isa’ya dogru bir adim atraa riskini almalismiz. Bütün ya§ammizi kurtanciya emanet edip O’na güvenmelisiniz. Ondan sonra her §ey net ve §effaf olur. Ve bir saniye i9inde bütün Hristiyan inanci gözlerinin önüne a9ihr.
Bir gün isa Mesih vaaz veriyordu ve binlerce insan O’nu dinli-yordu. Isa dedi ki, “hayatlannizda -Tanri’nm kendisi tarafmdan getirilen- köklü bir degi$im olmadik9a Tanri’mn kralligma gi-remezsiniz.” Bunun üzerine bazi adamlar, “kalkip gidelim, bu abartmaya ba§ladi, söylediklerini kabul edemeyiz” deyip gittiler. Sonra kadmlar, sonra genpler, nihayet bütün kalabalik pekip gitmi§ti. Sadece on iki dpi kalrai§ti.
Olaylari özetlemek gerekirse, kurtulu§umdan emin olmak benim “eve geri döndüm, babama geri döndüm” dememi saglar. Kut-sallik ipin iyi nedenlerle eve dönen bir ogul gibi pabalarim, evi terk edip giden ve bir daha hip dönmcyen bir ogul gibi degil.
Kurtulu?u her gün istememizi vaaz edenler deh§etli bir mesaji tazelemektedir. (^ocuklanm her sabah masamin önünde dikilip bana “Baba, bugün tekrar senin evlatlarm olabilir miyiz?” diye sormak zorunda degildir. Onlar benim pocuklanm. Ve Tanri’nm evladi olan bir adam veya kadin, oglan veya kiz ebediyete kadar Tanri’mn evladidir. Tanri’mn evladi olurken ve öyle kahrken sürekli günaha kar§i mücadelc cdecektir.
Her biriniz Tanri’nm evladi oldugunuzun tarn güvencesi ipin gelsin.
DiN §AHSi Bir Ola Y MI?
insanlarm 90gu §öyle dü§ünmektedir. Hakhlar mi? Hristiyanhk bu konuda özel bir durum ta§ir mi? Veya konuyu daha iyi a?a-bilmek ifin Hristiyan’m inanci sadece kendisini mi ilgilendirir?
Cevap vermeden önce, size 90k basit bir soru sorayim: Bozuk paralarm üzerinde kazinmi§ ne görürsün? Bir resim veya bir yazi? $üphesiz her ikisi de. Her bozuk paramn iki yüzü vardir. Hristiyan inanci da öyledir. Eger Hristiyan inanci ger9ek ve canli ise, iki yüzü vardir. Kesinlikle ki§iye özel bir yüzü vardir; genele a9ik bir yüzü vardir. Eger bu yüzlerden her hangi birisi yoksa bunda §üpheli bir durum söz konusudur.
Ger9ck imamn bu iki yüzünü inceleyelim.
1.	Ki$isel Taraf
Bir gün birisi benim sadece bir masalci oldugumu söyledi. “Bunda yanh§ bir $ey yok” dedim “Kilisede ki§ilerin uyuyup kalmasindan daima korkmu§umdur. Bu nedenle arada bir masal anlatnsam uyamk kahrlar.”
Her neyse bizlerin bütün ya$antisi deneyimlerden olu§ur, teori-lerden degil.
Vaiz Johann Heinrich Volkening, Tann adami, gü9lü bir hayata dönü§ hareketinin arkasinda duruyordu. Onun vaazlari sonucun-da Bielefeld §ehrinin etrafmdaki bütün alan tamamen degi§mi§ti. Bir ak$am Volkening ölüm dö^egindcki zengin bir 9ift9inin
yanina fagrildi. Uzun boylu bir adamdi ve mavi gözleri insanla-rin dikkatini fekiyordu. Adamin yanina gelince uzun süre hi?bir §ey söylemeden adama bakti ve sonra konu$maya ba§ladi: “En-di§eleniyorum, senin i9in 90k endi§eleniyorum. $u ana kadar izledigin yol seni cennete götürmüyor, dogrudan cehenneme götürüyor.” Sonra Volkening arkasmi döndü ve di?an 9ikti! C^ift9i 90k kizmi?ti arkasindan haykirdi, “Sen bir de vaiz olacak-sin! Ve cesaret edip Tanri sevgisini anlatacaksm!”
Gece olmu§tu ancak zavalli 9ift9i uyuyamiyordu. Vicdani onu rahatsiz ediyordu. “Cennetin degil cehennemin yolundasin... eger dogruysa her §eyden sonra ne olacak?” i$lemi!j oldugu sa-yisiz günahlar hafizasmi doldurdu. Tanri’yi hi9bir §ekilde onur-landirmami§ti. Zamaninda ba§kalarmi aldatmi§ti. Ü9 gün sonra karisma, “git Volkening’i getir” dedi. Geceydi, ama Volkening hemen geldi. (^ifhpi “pastör, zannederim hayatimi degi§tirmem i9in vakit 90k ge9.” Pastör “evet, bizler ya§landik9a akillamriz. Fakat hizli bir pi?manlik mutlaka ger9ek olan degildir. Bundan daha derin bir §eye ihtiyacm var.” Vaiz tekrar evi terk etti. £ift9i bir kez daha öfkelendi. Siz de kizmaz miydiniz? Volkening 9ift-9iye kar§i daha kibar olamaz miydi? Her §eyin üstünde adam ölümün kapismdaydi! Ancak Volkening Tanri’ya 90k yakmdi ve ne yaptigim biliyordu.
Ü9 gün sonra ihtiyar 9ift9i büyük umutsuzluk i9indeydi. Günle-rinin sayili oldugunu biliyordu. Ge9mi§ini sorguladi. Bütün ha-yati boyunca kurtanciyi göz ardi etmi§ti. Tanri ona daima sev-giyle konu§mu§ o ise geri 9evirmi§ti. i§te §imdi cehennemin kiyisinda umutsuzdu. Karisma tekrar pastörü getirmesini söyle-di.
Volkening geldi, adamin Kutsal Kitap’tan bir ayet okudugunu gördü. Yanina oturdu, “dogrudan cehenneme gidiyorsun degil mi?” dedi. “Evet, cehenneme gidiyorum.” Volkening, “gcl be-raber Golgota tepesine gidclim. isa orada senin i9in öldü.” Daha sonra 9ift9iye isa’nin bir günahkän nasil kurtardigim a9ikladi. Sonunda 9ift9i anlami$ti, “Isa 9armihta benim i9in öldü. Benim
günahlanm ipin aci pekti. Bana Tann görü$ünde kabul edilen yegane adalcti sundu” ve hayatinda ilk kez dua etti: “Tanrim bir günahkär olan bana merhamet et. Rab Isa beni cehennemden koru.”
“Nasilsm” diye sordu Volkening. (^iftpinin cevabi, “Isa beni §efkatle kabul etti” idi. Bir mucize gerpekle$ti.
Isa der ki: “Sana dogrusunu söyleyeyim, bir kimse sudan ve Ruh 'tan dogmadikqa Tann ’nin egemenligine giremez ” (Yuhanna 3:5).
Bu, Hristiyan inancmin kesinlikle ?ahsi yönüdür.
Erkek veya kadm ebedi hayati kazanmak isteyen Kutsal Ruh’un mucizevi faaliyetiyle “yeniden dogarak” dar kapidan gepmeli-dir.
Yeniden dogmak dünyanm yegane kurtaricisi isa’ya olan ihtiya-cimi kabul etmektir. Yeniden dogmak günahlanmi itiraf etmek-tir: “Tanrim, sana ve göklere kar§i günah i§ledim.” Yeniden dogmak imanli davram^imi da gerektirir: “isa’nm kam beni bütün günahlardan arindirir. O benim borplarimi ödedi ve bana Tanri görü§ünde kabul edilen yegane adaleti sundu.” Yeniden dogmak bütün ya§ann Isa ve Tanri ile pevrelemeyi gerektirir. Son olarak yeniden dogmak Kutsal Ruh’un benim Tanri’mn evladi oldugumu apiklamasi demektir. Veya Kutsal Kitap tabiri ile Tanri üzerime mührünü basti.
Bu, kesinlikle Hristiyan inancmin §ahsi tarafidir.
O 'nun ebediyen sadece O 'nun;
Kim Tanri ile beni ayiracak?
Geri kalan hangi günah ile Mesih seven kalbi doldurur Gökyüzü ve yeryüzü solar ve kaybolur Üziintüdeki ilk dogum igigi egilir Fakat Tann ve ben olacagimiz zaman Ben O ’nunum O da benim
Yeni dogum Hristiyan’m deneyimlerinin sonu degildir.
Benim Hristiyan ya§amimm ba§langicmdan itibaren yeni arka-da?imm sesini her gün dinlemek vazgepilmez olmu§tur. Dolayi-siyla Kutsal Kitap’i okumaya ba§ladim. insanlar siradan insanla-rin okuyacagi kitaplan okudugumu dü§ünemez. Genei görü?ün aksine Kutsal Kitap herkesin kitabidir. Kutsal Kitap’i okumayi bitirdiginde gözlerini kapat ve dua et. “Rab Isa yapacak 50k §eyim var onlari tamamlamamda bana yardimci ol, beni gü-nahlanmdan arindir, kalbimi sevgiyle doldur, beni ruhunla dol-dur.” isa ile konu§ o seni duyar, dua da Hristiyan inancmda özel bir unsurdur.
2.	Genei Taraf
ilk olarak ve her §eyden önce bir Hristiyan diger inanhlar ile arkada$tir. Gerpek Hristiyan kurtu lu$u arayan diger Hristiyan-lar’la birle§ir.
Örnegin Pazar ibadetleri, neden gitmiyorsun. Pazar ibadetleri Hristiyan ya§ammin ayrilmaz bir parpasidir.
Hristiyan ibadetlerine katilmayi kesen kadm veya erkek dinini terk etmi§ (terk eden) sayilir. Bugün Hristiyanhkta 90k sayida terk eden mevcuttur.
Bir Hristiyan dua ibadeti en az dort unsurdan olu§ur:
Ilahi, ögreti, dua ve bagi?. Bunlar her toplantinin parpalan olrna-lidir. Bu bafjlangiptaki Hristiyanlar’m uygulamasiydi; ve bu her Hristiyan’m Tann vergisi yeni hayatmm nasil ifade edilmesi gerektigidir.
Sadece bir tür Hristiyan inanci vardir. O da ifadesini diger inan-lilarla arkadashkta bulur. Kutsal Kitap der ki: “Bizler karde?le-rimizi sevdigimiz ipin ölümden hayata geptigimizi biliyoruz.” Bu ayet diger Hristiyanlar’m dikkatini pekmeyen §ahsm halen ruhsal olarak ölü oldugunu vurgular.
Rahipligimin ilk yillarmda, Pazar sabahi gelmesi gereken ve bölgede iyi taninan birisi Pazar ak§arai ziyaretime geldi ve, “fabrikadaki arkada§larim kiliseye gitme konusunda beni 90k kizdirdilar. Bizler sokaklarda ‘ya$asm özgürlük’ diye baginyo-ruz ama hepimiz diger insanlann kölesiyiz. Her $eyi firlatip attim hatta onlarin serbest dü§ünce kitabim bile. $imdi bana isa’dan bahset, O’nun hakkmda daha fazla bilmek isterim” dedi.
Sizden rica ediyorum, ruhunuzun refahi ve ebedi kurtulu? ipin diger inanblarla bir araya gelin. Her hangi bir özel kilise veya vaiz önermiyorum. Benim ilk ve en önde gelen konu ruhunuzun kurtulu$udur.
Digerleri ile kurtaricimiz hakkmda konu§maya cesaretimiz ol-madigi sürece bizler gerpek Hristiyan olamayiz. isa der ki: “Size qunu söyleyeyim, insanlann önünde beni aqikga kabul eden her-kesi, insanoglu da Tann ’mn melekleri önünde aqikqa kabul edecek” (Luka 12:8).
Bugün kurtaricilan ipin konu§acak ve genel olarak kendilerini beyan edecek cesarete sahip Hristiyanlar nerede? Halen tek yap-tigimiz isa’ya günahlanmizi itiraf etmek ve ruhsal olarak geli§-mektir.
Hristiyan inanci kesinlikle özel bir konu mu? Hayir, degil! isa’ya olan inancimizi dünyaya apiklamak zorundayiz. Yoksa yargi gününde Isa sizleri kabullenmeyecek. Bugün inanplarinm arkasmda dunna cesaretine sahip Hristiyanlar nerede? Hristiyan inanci kesinlikle $ahsi bir konu mu? Evet öyledir. Yeni dogu§ ve Hristiyan hayati inanlinm kalbinin derinliklerinde yer ahr.
Hristiyan inanci kesinlikle §ahsi bir konu mu? Hayir degildir. Hristiyanlar Tanri’yi birlikte kutsamak ipin kilisede bir araya gelirler. Birlikte evlerdeki Kutsal Kitap pah^malarina, genflerin toplantilanna ve arkada§ gruplarma katilirlar. Agizlarmi aparlar ve Tanriya itaat ettiklerini herkese beyan ederler.
Son Ne Zaman Gelecek?
Bir süre önce bir i§ adarm ile konu§tum. “Gern; insanlan, berbat hayatlarmi iyi ya^amalan igin nasil te§vik ediyorsunuz” diye sordu. “Samimiyetle söylemek gerekirse, 90k fazla bir §ey bek-lemiyorum. Kutsal Kitap der ki, ‘insan kalbi gen9liginden beri kötüdür.’ Dolayisiyla ahlaki degerleri tarti§mamn 90k kullam§li olacagmi zannetmiyorum. Daha farkli bir $ey isterdim”, “Ya, peki tarn olarak ne isterdiniz?”, “Bu genp insanlarm Rab Isa’ya dönmelerini ve §imdi ve ebediyete kadar Tanri’nm evlatlan olmalarini görmeyi isterdim.” “Pastor söylediginiz orada güzel, ancak dünyaya inmelisiniz.”
$imdi bu aklm bir sözü degil mi? “Dünyaya inmelisiniz.” Gül-düm “Dostum hangi dünyaya inmeliyim? Dünyamn 90k uzun zamandan beri ayaklarimizm altmda oldugunu fark etmediniz mi?” Dünyamn artik emniyetli bir yer olmadigmi görmek i9in bir sanayi lideri olmamz gerekmez. Bugün insanlan korkutan da bu. Herkes güvenligi ariyor, fakat herkes hi9bir yerde buluna-mayacagim biliyor. Insanlar soruyor “dünya ne olacak?” Dün-yamn sonunun ne zaman gelecegini insanlar merak ediyor.
Isvi9reli yazar Dürrenmatt bir oyununu §öyle bitiriyor: “Ve bo$-lukta bir yerde radyo-aktif dünya belirsiz ve kullam$siz olarak dönmeye devam edecek.”
Uzayda sonsuz olarak dönen, hi9bir hayat belirtisi göstermeyen 9ölle§mi§ bir dünyamn görüntüsü 90k ger9ek9i görülmü?tür. <^agda§ bir yazar dünyamn sonundan bahsettigi zaman dikkati-
mizi yeker. $ahsen Dürrenmatt’in hakli olduguna inanmiyorum. Bir gün radyo-aktif yigintidan ba§ka bir $ey olmayan bir dünya-mn uzayda biteviye dönecegine inanmiyorum. Bu Hristiyan baki$ ayisi degildir. Rab isa insan soyunun dünyanm sonundan önce kaybolmayacagini vurgulami§tir. ihtimaller olmasma rag-men, her§ey tahmin ettiginiz gibi geymeyecektir.
Asil sorun kirne inanabileceginiz ve kimin sonuylarma güvene-bileceginizdir.
Gelecegi incelemenin iki yanli§ yolu vardir. Bunlardan biri Joseph Goebbels’in yolu olup sadece fantezilerden ibarettir. Yehova $ahitleri bu yöntemi beceri ile kullanmaktadir.
ikincisi falcilann söyledikleri yoldur. $unu itiraf etmeliyim, onlarin söylediginden hiybir §ey anlamiyorum. Bu fal türlerini i§itmek bile istemiyorum. Tann Kutsal Kitap’ta ayikya belirt-mi$tir: “Kahinlik ve büyücülük yapmayin.” Ayrica §unu da söy-lemi$tir, “medyumlara gitmeyin veya ruh yagiranlara inanma-yin, yünkü sizi bo§altirlar.”
Hayattaki en büyük arzum bir Hristiyan olmak ve Tanri halkmin bir paryasi olmak oldugundan bu gibi §eylere kari?mamaya özen gösterecegim. Sizden ricam ruhunuzun rahatlamasi ve kurtulu-§unuz iyin kalbinizi ara§tirin, sonra Mesih Isa’ya yalvarin, gü-nahlarmizi ayiklayin ve af dileyin.
Gelecek hakkmda bilgi almanin en emin yolu Kutsal Kitap’a ba§vurmaktir.
1. isa Geri Geliyor
Kutsal Kitap bunu ayikya ifade etmektedir. Isa’nin zaferle geri dönü§ü bütün Hristiyanlar’m beklentilerinin geryekle§mesi iyin en önemli olaydir. Isa dirili$inden kirk gün sonra cennete alindi-ginda elyiler gözlerini O’na diktiler. Ve O’nun bir ba$ka boyuta geyip kayboldugunu gördüler. “Bir bulut O’nu, onlarin görü-$ünden gizledi.” Hemen sonra Tanri tarafmdan gönderilen iki
melek eitlere göründü ve dediler ki, “Sizden cennete alman bu Isa, gökyüzünde gördügünüz aym yoldan geri gelecektir.”
Evet, Isa tekrar geri gelecek! Bir gün bir diger boyuttan, Rab isa’nin Tanri’nm boyutundan bir zafer bulutu ipinde, bu Ü9 bo-yutlu dünyamiza geri gelecek. Bu Hristiyan umududur.
Essen’deki Hristiyan Genplik Merkezi Weigie House’un ana salonuna ilk girdigimde duvardaki bir resim dikkatimi pekti. Bu salonda yüzlerce gen? bir araya gelir, ve salondaki yegane resim buydu. isa’nin dönü§ünü temsil ediyordu. Kral, bulutlarm üze-rinde bir beyaz ata binmi§ti. Eli havadaydi ve pivi izleri görünü-yordu. Selefim pastör Weigie’ye sordum, “bu, salondaki yegane resim mi? Burada pek uygun görünmüyor.” Dedi ki, “bu gen? insanlar bütün haftayi okulda, i§te, fabrikada veya a§agida ma-dende ge?iriyor. Bu resim burada bir araya geldiklerinde onlara isa’nin zafer oldugunu ve ebedi kararla dünyanm O’na ait ola-cagim hatirlatacaktir.”
Ben bu sihirli umudu $ahsen ya$adim. Hitler yönetimi sirasmda bir toplanti sonrasi tutuklandim. Beni bir polis arabasma tiktilar. SS askeri direksiyona gepti ve hareket emri verildi fakat motor ?ah§madi. Ara? muhtemelen iyi durumdaydi ancak sadece ?a-li§miyordu. SS Subayi “yürüt” diye bagirdi. Ancak makine ?a-h?miyordu o sirada kalabahgin ipinden bir gen? adam kilisenin merdivenlerinde ayakta durmu§ vaziyette yüksek sesle §arki söylemeye ba§ladi:
Ne mutlu! Kurland geliyor-Gergegin ve sevginin tannsi;
Lekelerimizi yikadigmda Ustüne kendi mührünü vurdu;
Kalbini yükselt, sesini yükselt;
Ne mutlu tekrar söylüyorum ne mutlu;
Ne mutlu zafer dolu umuda;
Isa, Yargiq gelecek;
Ve hizmetkärlarmi yukari alacak Onlann ebedi evlerine;
Qok yakinda duyacagiz yiiksek meleklerin sesini Tann’nm davulu seslenecek: ne mutlu!
Sonra gen? adam kalabahkta kayboldu ve o sirada araba ?ali§ti. Günler karardikpa isa’mn geli§i daha fazla önemli olmaktadir. isa’mn zaferle dönü§ü aslmda üpüncü geli$i olacak.
ilk defasmda Meryem’den dogarak vücut ipinde geldi. Beytle-hem’deki yemlikte yatti, Noel’de kutladigimiz budur.
Isa bugünlerde tekrar geliyor -kendi ruhunun ipinde diyor ki “i$te buradayim kapmizi yahyorum. Sesimi duyan varsa kapiyi apsin. Ona gelecegim ve ben onunla o da benimle yemek yiye-cek.”
Isa üpüncü defa geldiginde bu tamamen O’nun zaferi olacak.
2. isa’mn Dönü§ünden Önceki Olaylar
Kutsal Kitap der ki, dünyanm tarihi oldukpa uzun bir süre, pag-lar boyu devam edecek. Daha hemen algilanamaz bir §ekilde kapani§a dogru pekilen bir zaman dönemi gelecek. Bu dönemi tammlamak ipin Kutsal Kitap’ta bulunxnayan ifadeyi kullanaca-gim. Buna “nihayet dönemi” diyorum. Kutsal Kitap geni? papta bir kaos döneminden söz eder, bu dönemde insanlar sorunlan pözmeye muktedir olmayacaktir. Panik halinde yardim bekleye-cek ancak bulamayacaktir. Rab isa dort etkenin bu “nihayet dönemini” belirleyecegini vurgulamaktadir.
Birincisi siyasi karma§adrr ve isa pöyle tammlami§tir: “Uluslar uluslara kar§i, kraliyetler kraliyetlere kar§i ayaklanacaktir.”
ikincisi ekonomik karma$adir ve isa §öyle tammlami?ür: “Muh-telif yerlerde kalici ve gepici kithklar ve sarsmtilar olacaktir.”
Ügüncü belirleyici i$aret, karma§adir ve $u deyimlerle tammla-mi$tir: “O zamanlarda eger her hangi bir kimse sana derse ki ‘i§te bu isa’dir’ veya ‘bak i$te burada’ sakm inanma. £ünkü sahte Isa’lar ve sahte peygamberler ortaya gikacak ve insanlan kandirmak igin i§aretler ve mucizeler göstereceklerdir.” Bu ger-gekten “nihai dönem”in i§aretlerinden biridir, günkü insanlar Tann’nin sözünü reddedip $eytan tarafmdan idare edilecektir ve Tanri buna izin vermektedir, “i§te bu isa’dir” veya “bak i§te burada.”
“Nihai dönem”in son bir i$areti daha vardir: Yahudilerin Filis-tin’e dönü§ü. Israil Devleti’nin varligi zamamn en önemli i§aret-lerinden birisidir.
Babam bana demi?ti ki, 1899’da Yahudilere ülke olarak Madagaskar teklif edilmi§ ama kabul etmemi$ler. Demigler ki “yapi-lacak §ey degil, bizler bir söz aldik, atalarimizm topraklarma dönü§ sözü.”
“Nihai dönemi” karakterize eden, insanoglunun bütün ilerleme-sine ragmen daha da fazla vah§ile?mesidir. insanin yardimsizhgi agikga ortadadir.
Kutsal Kitap der ki, “Uluslarm okyanusundan bir diktatör gika-cak ve bütün dünyayi yönetecektir.” Bu da Mesih-Kar$iti dedi-gimiz $eydir.
Mesih-Kar§iti bir hayvan olarak tammlanir. Bu ne demek? Kutsal Kitap, Tanri’nin insani kendi benzerinde yarattigini ifade eder. TanrTya yakm oldugum kadar insan olurum. Tanri’dan daha uzaga gittikge daha fazla hayvanla$irim. Büyük bir Hristiyanhk dü^mani olan Nietzsche bir seferinde ?öyle bir be-yanda bulunmu?tur. “En saygin insan sari kafali hayvandir.” O mükemmelce anlami$ti. Mesih-Kar?iti muhtemelen Tanri’dan tamamen uzak biriydi. Tanri’ya arkasmi dönmü§tü. Bu onun hayvanlanndan birinin yapacagi §eydir.
3.	isa’mn Dönü$ünden Sonraki Olaylar
i§te Kutsal Kitap yine ana hatlari piziyor. Her §eyden önce bize isa’mn yeryüzünde bin yil hüküm sürecegi söylenir. Muhteme-len Kutsal Kitap isa’nin yeryüzünde pok uzun süre hakim ola-cagini söylemek istemektedir. Bütün bunlar bana mükemmel §ekilde uygun görünmektedir: Öncelikle insanm umutsuz hali görünür olacaktir, sonra inatpi insan dünyayi kurtarmak ipin son atihmim yapacak ancak bundan sonra isa yönetime gepmelidir. Ve O nasil yönetecegini bilmektedir.
Kutsal Kitap bize Tanri’ya kar§i son bir ba§kaldirmm olu^acagi-ni ve ondan sonra da dünyamn sonunun gelecegini anlatmakta-dir. Bütün güne$ sistemi dagilacaktir. Gökler ve dünya ölecektir. Sonra Elpi Yuhanna’nm yazdigi gibi; “Tahtin önünde duran büyük kügük, bütün ölüleri gördüm. Sonra bazi kitaplar agildi. Ölüler, kitaplarda yazilanlara baküarak yaptiklarma göre yar-gilandi” (Vahiy 20:12).
Kutsal Kitap son yargimn ürkütücü bir resmini böyle pizmekte-dir. Bize Tanri’mn mahkemesinin bir apiklamasi böyle veril-mektedir.
Evet, Tanri’nm bizim ipin 90k fazla zamam olacak. Bizleri bi-reyler halinde yargilayarak her birimizi nasil ciddiye aldigmi göstermi? olacak. Tann bunu, oglu bizim yerimize öldügü za-man da göstermi$ti. Kendi hayatim ciddiye almayabilirsin, onu günah ve sertlik ipersine atmayi tercih edebilirsin, ancak Tann buna ragmen yargi gününde seni ciddiye alacaktir. Bu titretici görüntüler bizim ya§ama anlayi^imizm 90k ötesindedir.
4.	Ya O, Veya Bu...
Benim daha fazla incelediklerim Kutsal Kitap ’taki “son günler,” beni 90k parpanlar ise sonupta daima sadece iki insan kategorisi yani kurtanlan ve kaybolan olmasidir.
Diyebilirsin ki, “eger etrafma bakarsan isa ile ilgilenen insan zor görürsün.” Benim de buna verecegim tek cevap “o halde 90k fazla kayip insan olacaktir.”
Beni iyi dinleyin, Isa sizin ipin öldü. inamp inanmamaniz bu gerpegi degi§tirmez! Mesih isa sizin ipin öldü. Kurtanciya gelin. “Fakat ben günahkärim” diyebilirsiniz. Zaten isa günahkärlan bulmaya geldi - ve bizler günahkänz. Kendisinin iyi oldugunu söyleyen sadece yalan söyler.
Rivayet edilir ki, Kudüs on iki dev kiymetli ta§ üzerine in$a edilmi?tir. Ta?larm üzerinde on iki el9inin, kitabm ?ahitlerinin isimleri kazinmi$tir. Bir ta?m üzerinde Petrus’un adi, birinde Yuhanna’nin adi, birinde Yakub’un adi, dördüncüsünde ise Matta’nm adi vardir. Matta bir zamanlar bir karaborsaciydi. Bir gün karanhk i$iyle ugra$irken isa yanmdan gepti ve kendisiyle gelmesini söyledi. Ve Levi -o zamanki adi buydu- her §eyi bi-rakti ve O’nu takip etti. Daha sonra isa’nin ölümüne tanik oldu. O’nun ölümden dirildigini gördü ve Tanri’nin boyutuna geptigi-ni gördü. En nihayet Kutsal Ruh’un di$a aktigini gördü.
Bir süre sonra arkada?lan ona “Matta, isa’nin yanmdayken bir-pok ?ey gördün, bunlari yazmahsin” dedi ve o da bunu yapti. Matta’nm kitabi böyle dogdu. Bu bölüm Kutsal Kitap’m ipinde vardir ve milyonlarca insanin isa’yi bulmasma sebep olmu§tur.
Onun yeni adi Matta dünyada önde gelen olacaktir.
isa’nin merhametinin gücü budur. O kralligmi kurmak ipin en ihtimal di§i insanlan kullanmaktadir. Aym merhamet senin ipinde de bir i§ ba?latmak istiyor. O’na direnme. Kurtulu§un siradadir - hem bu hayat ipin hem ebediyet ipin.
TANRliLE YÜRÜMENIN YäRARI NEDIR?
$unu ba§ka türlü söyleyeyim. Hristiyan olmaya deger mi? Ko-nunun özüne girmeden önce iki ba§langi? noktasina deginmeli-yim.
1. Tann Ile Yürümek Illüzyon Degildir
$unu belirtmek isterim Hristiyan hayati bir hayal ürünü ya da illüzyon degildir.
Büyük bir ?ehirde hizmet eden bir pastör olarak insan bir?ok ki§iyle kar§ila§iyor. Gen? bir delikanhyla tam§tim ve ona $öyle dedim: “Ke$ke hayatm Tann’nin elinde olsaydi. Senden bir §ey olabilir.” “Sayin pastör Busch” diyerek söze ba§ladi. “Ayagmiz yere bassin” dedi. “Tann yok ki” dedi. Bunun üzerine ben, “duydugum en yeni §ey” dedim. O §öyle dedi: “Dikkatle dinle-yin, biliyor musunuz insanlar eskiden doga gü?lerine kar§i gü?-süz ve etkisizlerdi. Bu yüzden ?ok büyük güce sahip varhklar dü§ünerek onlari Tann, Yehova, Buda... diye adlandirdilar. Zamanla göklerin bo$ oldugu ve bu tür varliklarm olmadigi or-taya 9ikmi§trr...” gibi laflarla bu gen? adam bana bir a?iklama-da bulundu. Sözünü bitirdiginde, “sevgili delikanh sen isa Me-sih’i tammiyorsun.” “tsa’yi mi?” diye sordu ve §öyle dedi, “isa da bir?oklan gibi yeni bir dini hayata ge?iren bir ki?ilik.” “Ha-yir,” dedim, “O’nun kim oldugunu sana ayiklayacagim. isa Me-sih’i taniyinca ancak o zaman Tanri’mn ya^adigma inandim. isa olmadan Tann hakkmda hi?bir bilgi edinemeyiz” dedim ve ona isa’nm kim oldugunu a?ikladim. isa kim? Bunu bir ömekle size
afiklamak istiyorum. Ben hayatimda 90k §ey ya§adim. Sik sik hapislerde yattim. Gümü§ bi9ak-9atal 9almaktan degil, Isa Me-sih’e olan imammdan dolayi. Naziler, geilere yönelik pastörlük hizmetimden nefret ettikleri ipin beni korkun9 hücre-lere attilar. Bir tutuklanmamda beni betondan yapilmi§ hapisha-neye hapsettiler. Hapishanenin duvarlari ince bir betondandi. Alt katta birisi öksürse veya üst kattan birisi yatagmdan dü?se her §ey duyuluyordu. Ince uzun bir hücrede kahyordum. Yan hücreye alman gizli polisinin tutukladigi birisini getirdiler ve adam korkusundan aghyordu ve ben sesini ince duvardan duyu-yordum. Bir erkegin aglamasi kötü bir §ey. Gündüzleri ranzala-rimizda yatmamiza izin verilmiyordu. Bu yüzden iki bupuk adim ileri ve iki bu9uk adim geri volta atiyordu. Arada sirada onun oflamalarmi duyuyordum. Ama benim hücremde Tan-ri’nm huzuru vardi. £ünkü Isa benim hücreme gelmi§ti. O ada-mm 9aresizlik i9inde oldugunu bildigim i9in onun yamna gitme-liyim onunla konu$mahyim diye dü§ündüm. Sonu9ta ben ruhani bir dani$mamm. Gardiyana seslendim: “Ben bir pastörüm, yan kom^um büyük bir bunahm iperisinde, izin verin onun hücresine gideyim.” Gardiyan §öyle cevap verdi: “Gidip müdürüme sora-yim.” Bir saat sonra geri geldi “talebiniz reddedildi” dedi. Yan hücredeki o ki§iyi hi9 görmedim, ama bizi ayiran sadece ince bir duvardi. Onun nasil bir görünüme sahip oldugunu bilmiyorum, gen9 miydi, ya§h miydi acaba? Ama onun büyük bir bunahm iperisinde oldugunu hissediyordum.
§imdi Tanri da kendini aym benim hapishanedeki durumum i9inde buluyor. Biz insanlar bu görülür, Ü9 boyutlu dünyada hapisiz. Tann bize 90k yakm. Kutsal Kitap diyor ki ‘Tanri her yerdedir.’ Bu da Tanri’nm bize 90k yakm oldugunu gösteriyor. Tanri ve insanlar arasmda bir duvar var. Tanri’nm kulaklan bizim aglayi§imizi net bir §ekilde duyar. O bizim feryatlanmizi, 9aresizligimizi hepsini duyar. Bütün bu keder TanrTmn kalbin-den ge9er, aym yan hücredeki adamin kederinin benim kalbim-den ge9mesi gibi.
Ama Tanri benim yapamadigimi yapti; aradaki duvari yikti ve insanoglu olarak dünyamiza geldi. Tanri kendisi isa Mesih ara-cihgiyla dünyamiza geldi. isa’yi ögrenmeye ba?ladigimdan beri TanrTnm varhgmdan emin olmaya ba?ladim.
Size Isa hakkmda konu?ayim. Eger bana birakilmi? olsaydi bü-tün toplantilarimda isa’mn hayatindan ba?ka hi^bir ?ey konu?-mazdim.
isa Beytlehem’de dogdu. Büyüdü ve yeti?kin biri oldu. Kutsal-ligi di? görünü?üne hipbir zaman yansimadi. insanlar O’na ken-diliginden yana?ti.
isa Kefarnahum’a gitti. Orada bir yüzba?min 90k deger verdigi kölesi ölüm dö?eginde hasta yatiyordu. isa’yla ilgili haberleri duyan yüzba?i, gelip kölesini iyile?tirmesini rica etmek üzere O’na Yahudilerin bazi ileri gelenlerini gönderdi. Bunlar isa’nin yanina gelince i?ten bir yalvan?la O’na ?öyle dediler: ‘Bu adam senin yardimina layiktir. (^ünkü ulusumuzu seviyor. Havramizi yaptiran da kendisidir.’ isa onlarla birlikte yola fikti. Eve yak-la?tigi sirada, yüzba?i bazi dostlarmi yollayip O’na ?u haberi gönderdi: “Ya Rab, zähmet etme; evime girmene layik degilim. Bu yüzden yamna gelmeye de kendimi layik görmedim. Sen yeter ki bir söz söyle, u?agim iyile?ir. Ben de buyruk altinda bir görevliyim, benim de buyrugumda askerlerim var. Birine, ‘Gif derim, gider; ötekine, ‘Gel’ derim, gelir; köleme, ‘$unu yap’ derim, yapar.” Bu sözleri duyan isa yüzba?iya hayran kaldi. Ardindan gelen kalabahga dönerek, ‘Size ?unu söyleyeyim’ dedi, ‘israil’de bile böyle iman görmedim.’ Gönderilenler eve döndüklerinde köleyi iyile?mi? buldular” (Matta 8. bölüm).
Esas olan isa’nin hayatim bilmektir. Bunu da sadece incü’den ögrenebilirsiniz. O zaman lütfen Yuhanna’nm kitabim ve daha sonra diger elfilerin kitaplarim okuyun. Bunlar isa’nin hayatim en mükemmel ?ekilde anlatmaktadir. Yeryüzünde hi^bir yayin ineil kadar güzel bir mesaj ifermez.
Ama isa, Tanri’mn oglu, dünyamiza yüzba§mm u§agmi iyile§-tirmek ve bu iyile?me sonunda Tanri’nin varhgim kamtlamak i9in gelmedi. isa, Tanri ile ban§i bize önermek i9in geldi.
Biz Tanri’dan farkli boyutlarda oldugumuz i9in ondan ayriyiz. Ama sadece bu degil. Günahimizin duvari da bizi Tanri’dan ayinyor. Hi9 yalan söyledin mi? Evet mi? Yalan söylediginde Tanri ile arana bir ta$ koydun. Hi9 tarn bir gününü Tanri’siz ve - dua etmeden ge9irdin mi? Evet mi? Bu ba§ka bir ta? eder. Kötü dü$ünceler, 9almak, yalan süylemek her seferinde yeni bir ta§ eder. Hepimiz Tann ile bizi ayiran bu duvara katkida bulunduk. Tanri kutsal bir Tanri. Bu yüzden, O’nun adim söylemek bile bizi günahimizdaki sorunlardan kurtaracaktir.
Gizlice ?öyle dü?ünen 90k insan bilirim: “Tanri, benim hala O’na inandigim i9in 90k mutlu olmali.” Bu yeterli degildir. §ey-tan bile Tann’ya inamr. §eytan, Tanri’nm varligmdan mükern-mel bir §ekilde haberdar. Buna ragmen Tanri ile ban§ i9inde degil.
Biz sadece bizi Tanri’dan ayiran günah duvari yikildiginda Tanri ile ban§ i9erisinde olabiliriz. Bu da Isa’nin gelme nedeni; günahimizin duvarim yikmak. Bunu tamamlamak i9in kendini 9arhima gerdirdi. O birinin bu günah cezasim ta§imakla yüküm-lü oldugunu biliyordu; ya insanhk ya kendisi.
Bir kez daha isa’yi 9armihta tammlamak istiyorum. Bence dün-yanm en degerli sahnesi. O’na bakin, O lanetli agacin üzerinde asihyken. Günahlanmizin olu§turdugu duvarin ta?larmi ta?idi. Bu yaptigi ba?ka hi9birinin yapamayacagi bir §eydi; hepsini ta$idi. Bunu Kutsal Kitap’tan kendiniz okuyun, özellikle Ye§aya elli dördüncü bölümde bulabilirsiniz.
Isvipre’de 90k iyi bir arkada§im var. Onunla 90k güzel yolculuk-lar yaptik. Tabii ki bir restoranda yemek yedigimizde hesap gelir. Problem §uydu, kim ödeyecekti? Kimin cüzdani daha agirdi? Cevap a9ikti. Böylece arkada§ima ‘tamam, bu sefer sana ödetecegim’ derdim. Fakat biri hesabi ödemek zorundaydi. Aym
§ekilde biri bizim Tanri’ya olan suflanmizi, günahlarimizi öde-mek zorunda. Ya günahlarimzi Ödeyen Isa’ya inamrsmiz ya da bir gün kendiniz ödersiniz. Bu, Isa’nm benim ipin bu kadar önemli olmasmm nedeni. O’na tutunuyorum ^ünkü O benim günahlanmi ödedi.
Isa ölü kalmadi. Ölümün O’nun üzerinde gücü yoktu. Bu ne kadar harika degil mi?
isa’nin ölümünden Ü9 gün sonra dü§üncelere dalmi§ bir adam görülüyordu. $öyle dü?ünüyordu: ‘Artik isa hakkinda ne dü-§ünmeliyiz? Öldü. Vücudunu mezara koyduklarim ve mezann giri§ini bir ta$la kapattiklarim kendi gözlerimle gördüm. Tan-n’nin oglu muydu yoksa degil miydi? Adamin adi Tomas’ti. Adam daha dü§ünürken birden arkada?lan geldi. ‘O ya§iyor’ diye sevinfle baginyorlardi. ‘Neden hala öyle üzgün bakiyor-sun, o ya§iyor!’ dediler. ‘Kim ya$iyor?’ diye sordu Tomas. ‘Isa’ diye cevap verdiler. ‘Bu mümkün degil’ dedi Tomas. ‘Ama öyle, bo§ mezari kendi gözlerimizle gördük’ diye yemin ettiler. ‘Ondan sonra Isa’yla kar§ila$tik’ dediler. ‘Hifbiriniz böyle bir $ey duydunuz mu?’ dedi Tomas. ‘Dirilmek gibi? Bu dogruysa O Tann’nm ogludur ve Tanri O’nu destekledi.’
Ama Tomas §üpheliydi ve §öyle dü§ündü ‘Ben hayatimda o kadar 90k kandinldim ki gözlerimle görmeden bir $eye inan-mam.’ Digerierine dönerek ‘O’nun ellerinde 9ivilerin izini gör-medikge, givilerin izine parmagimla dokunmadik9a ve elimi bögrüne sokmadik9a inanmam’ dedi. Arkada$lan onu ikna et-meye gali^tilar, ama Tomas ‘Inanmam’ dedi.
Sekiz gün sonra isa’mn ögrencileri yine evdeydiler. Tomas da onlarla birlikteydi. Kapilar kapahyken isa gelip ortalannda dur-du, ‘Size esenlik olsun dedi!’ dedi. Sonra Tomas’a ‘parmagim uzat’ dedi, ‘Ellerime bak, elini uzat, bögrüme koy. imansiz ol-ma, imanli ol!’ Tomas ona ‘Rabbim ve Tannin!’ diye yamtladi.
Belki $imdi Tann ile yürümenin bir illüzyon olmadigim a9ikla-mamm nedenini anladimz. Tann bir hayal ürünü degildir. Tann
böyle bilinmeyen bir §ey degildir; Bir yerlerde bir Tanri var ama nasil oldugunu bilmiyoruz. Hayir! Tanri ile yürümenin olumlu yam isa’nm dünyamiza gelmesi, bizim i9in ölmesi ve dirilmesi-nin sonucudur. Bu yüzden §imdi Tanri hakkmda tarn olarak bilgiye sahip olabiliriz.
§imdi ikinci soruya geliyorum:
, 2. Tann ile Yürümek i?in Ne Yapmahyim?
fok defa §u sözleri duydum, “pastör bende olmayan bir §ey sende var” ve cevap verdim “böyle konu§ma, o sende de olabi-lir, isa senin i9in geldi.” Sonra insanlar §u soruyu sorarlar: “Tanri ile yürümek ifin ne yapmam gerekir?” Kutsal Kitap buna net bir cevap vermektedir “Rab Isa Mesih’e inan.”
Fakat öncelikle sizlere inanmamn ne demek oldugunu anlata-yim. Pek 90k insan i9in yanh§ bir anlam ta$imaktadir. Bir saati-niz varsa ona bakip ‘$u an tarn sekizi yedi ge9iyor’ diyebilirsi-niz. Ama saatiniz yoksa ‘sekizi yedi ge9tigine inamyorum’ der-siniz. Ve bazi insanlar inanmamn böyle emin bir §ey olmadigim iddia eder. Peki Kutsal Kitap “isa Mesih’e inan” derken nasil bir inanmadan bahsediyor? Bunu size bir amyla anlatmak istiyo-rum.
Norve9’in ba^kenti Oslo’daki bir i$imi yeni bitirmi$tim. Bir cumartesi sabahi geri U9mak istiyordum 9ünkü ertesi gün Wuppertal’daki bir toplantida konu§ma yapacaktim. Havalima-mna ayak bastigimdan beri her ?ey ters gitmeye ba$ladi. U9ak sisten dolayi bir saat gecikti. Sonunda U9ak degi$tirecegimiz Kopenhagen’e U9maya ba^ladik. Kopenhagen üzerine geldigi-mizde pilot birden yönünü degi^tirdi ve isvi9re’ye dogru U9ma-ya ba§ladi. Bize bir a9iklamada bulunarak Kopenhagen’in 90k sisli oldugunu ve oraya ini§ yapamayacagimizi söyledi. Bu yüzden yönümüz Isvi9re’nin bir §ehri olan Malmö’ye idi. Isvi9re’de en son gitmek istedigim yer Malmö idi. Düsseldorf a gitmeli ve oradan, konu?ma yapacagim Wuppertal’a gitmeliydim. Sonunda
Malmö’ye indik. £ok dolu olmasina ragmen hala bir9ok u?ak ini§ yapiyordu. Burasinm sisli olmayan tek havalimam oldugu-nu ögrendim. £ok kü9ük bir havalimam oldugundan oturulacak yer bulunmuyordu. Avusturyah bir i§ adamiyla arkada? oldum. Kendimize sürekli §unu soruyorduk: ?imdi ne olacak? Belki yarin sabah hala burada duruyor olacagiz ve ayaklanmiz buna dayanamayacak. Böyle durumlarda oldugu gibi herkes kiziyor, mirildamyordu. Birden hoparlörden §unu duyduk: ‘Birka9 daki-ka i9inde güneye bir upak kalkacak. U9agm Hamburg, Frankfurt veya Düsseldorf $ehirlerinden hangisinde inecegini bilmiyoruz. Almanya’ya gidecek yolcular binebilirler.’ Ne yapacagimizi bilmiyorduk. Yammizdaki kadin ‘kimse beni bu U9aga bindire-mez, 90k riskli’ dedi. ‘Hammefendi’ dedim. ‘Kimse sizi bu U9a-ga binmeye zorlamiyor, burada da kalabilirsiniz.’ Avusturyah arkada$im da görü§ünü bildirdi: Böyle sisli bir havada U9inak etkili bir 9özüm degil, özellikle bir de nerde inecegi belli degil-se.’ Tarn bu sirada pilot yammdan ge9ti. Ve ben 90k ciddi, 90k konsantreli bir yüz gördüm. I§ini hafife almadigi ve sorumlu-lugunu bildigi görülüyordu. Dü?üncemi Avusturyah arkada?im-la payla§tim: ‘Ona güvenebiliriz, haydi binelim.’ Böylece U9aga bindik. U9agm kapisinm kapatildigi andan itibaren hayatimizin bu adamm ellerinde oldugunu biliyorduk ve ona güveniyorduk. Hayatimi onun ellerine teslim etmi$tim.
Bu, inanmak sözcügünün anlami: Birine güvenmek.
Tanri ile yürümek i9in ne yapmahyim? Isa Mesih’e inan, bir diger deyi§le O’nunla U9aga bin. U9aga bindigimizde Avustur-yah arkada$imm bir ayagmi geride, bir ayagim U9akta birakmak istedigi hissine kapildim. Fakat bu da mümkün degildi! Bu, in-sanm arkada kalmasi veya hayatim birine teslim etmesinin bir sorusuydu. Aym $ekilde biz de bir ayagimizla O’nsuz, bir aya-gimiz O’nla ya§ayamayiz.
Diger yandan Tanri’nm oglundan ba§ka kirne güvenebiliriz? Dünyadaki hi9bir insan benim i9in isa’mn yaptigmdan daha fazlasim yapmadi. Beni 0 kadar sevdi ki benim i9in canim verdi.
Senin ifin de. FÜ9 kimse bizi isa’nin sevdigi kadar sevmedi. Bizim i9in öldü fakat ölümden dirildi. O zaman biz O’na neden güvenmeyelim?
Kendimizi isa’ya teslim ettigimiz andan itibaren Tanri ile yürü-meye ba§hyoruz.
Ya sen? Sen de hayatim isa’ya teslim etmek istiyor musun? Böyle dü§ünüyorsan bunu O’na söyle, sana yalvanyorum. O senin yanmda, seni duyuyor. O’na söyle ‘isa Mesih, hayatimi sana veriyorum.’
Günahh ve imansiz hayatima son verdigim gün $öylc dua ettim: ‘isa Mesih, §imdi hayatimi sana veriyorum. Bunun i9in bana yeni bir kalp vermelisin. £ok kötü bir karakterim var ve sana oldugum gibi geliyorum. Lütfen hayatimdan yararli bir §ey yap.’ i§te bu anda isa ile U9aga bindim, iki ayagimla da, hayatimi O’na yönlendirdim.
Tanri ile olan yürüyü$ümüzü geli?tirmek istiyorsak ne yapmali-yiz? §u Ü9 §eyi sürekli söylüyorum: Tanri’mn sözünü 9ali$mak, dua etmek ve diger imanhlarla birlikte olmak.
Hi9 kimse Tanri ile birlikte olmadik9a O’nunla yürüyemez. Bu, Kutsal Kitap’i okuman gerektiginin nedeni. Anlamadiklarmi bir kenara birak. Okuduk9a daha iyi anlayacaksm ve Tanri’mn ha-rikalan gözünün önüne serilecek. Bu harika kurtanciya ait oldugum ve O’nun sözünü ba^kalanyla payla$abildigim i9in kalbim 90k sik co§uyor.
Hristiyan ki$inin geli§imi i9in ilk gerek Tanri’mn sözünü 9ah?-mak, ikincisi dua etmek. isa Mesih sizi duyar. Büyük bir ko-nu§ma yapmak zorunda degilsin. Bir ev hammiysan ‘isa Mesih, bugün her §ey ters gidiyor. Kocamin sinirleri bozuk, 90cuklarim beni dinlemiyorlar. Kirayi ödeyecek param yok. isa Mesih, ben bütün sorunlarimi sana veriyorum. Mutlu ve sana yakin bir §e-kilde ya§amami sagla. Bütün bu sorunlarm üstesinden gelmemi
sagla. Sana güvenebildigim i9in 90k te§ekkür ederim’ demen yeterli.
Neyi anlatmaya 9ah§tigimi anliyor musunuz? Bütün dü$üncele-rinizi, sorunlannizi ve kaygüarinizi isa’ya anlatabilirsiniz. Ayri-ca §u istekte bulunabilirsiniz: isa Mesih, seni daha iyi tanimak ipin bana yardimci ol.
Hristiyan ki$inin geli?imi i9in ü9üncü gerek diger imanli karde§-lerle birlikte olmak. Ge9enlerde biri bana ‘inanmak istiyorum ama IÜ9 geli§me göstenniyorum’ dedi. Cevabim ‘Sana gereken, diger imanli karde§lerle birlikte olmak’ oldu. ‘Fakat’ dedi, ‘O insanlarla anla$amiyorum.’ ‘Bu durumda’ dedim, ‘yapilacak bir §ey yok. Fakat ileride, cennette 0 insanlarla birlikte olmak isti-yorsan, buna ?imdiden pah^maya ba?lasan iyi olur. Tann sadece sana uyan insanlar yaratmaz!
Ben daha gen9ken, Frankfurt’taki bir bankamn müdürünü tani-yordum. Ya§h bir adamdi ve bana sik sik genpliginden bahse-derdi. Liseyi bitirdiginde babasi ona ‘Oglum, burada §u kadar para var. Avrupa’nm bütün ba?kentlerine gitmene izin veriyo-rum.’ Dü?ünsenize, 18 ya$mdaki bir gence böyle bir $ey deni-yor. Böyle bir ?eyi kirn istemez?
Bu ya?h bankacmm bana anlattigi hikaye: ‘Bu büyük §ehirlerde günaha dü$ecegimi biliyordum. Ama ben isa’yi duymak istiyor-dum. Bu yüzden incil’imi yamma aldim ve her otelden 9ikma-dan önce biraz okudum ve dua ettim. Nereye gelirsem hep Hristiyanlar aradim. Londra, Lizbon, Madrid’de HristiyanlarTa tam?tim. Hristiyan bulmakta en 90k zorluk 9ektigim §ehir Pa-ris’ti. Orada uzun bir süre isa’ya ait olmak isteyen birini aradim. Sonunda biri bana bir ayakkabi tamircisi göstererek ‘O da Kut-sal Kitap’i okuyor dediler. Böylece gen9 adam ayakkabi tamir-cisinin yamna giderek ‘isa’yi tamyor musun?’ diye sordu. Ce-vap olarak tamircinin gözleri sevinple parladi. Bunun üzerine gen9 adam ‘Kabul ederseniz her sabah yamniza gelip sizinle dua
etmek istiyorum’ dedi. imanli karde$lerle birlikte olmak onun ipin 90k büyük bir önem ta§iyordu.
§imdi ana soruya geliyorum:
3.	Tann Ile Yürümenin Yaran Nedir?
Ben Tanri ile yürümenin bütün yararlarim saymaya kalksam bir9ok bayramlan geride birakmamiz gerekir.
Babamin 53 ya§mda ölmeden önce bana söyledigi §u sözü hi? unutmayacagim: ‘Wilhelm, bütün arkada$larima ve tamdiklari-ma isa’nin beni hayatim boyunca ve ölüm saatimde bile ne ka-dar mutlu ettigini anlatmam istiyorum.’ Bir insamn ölümü yak-la§tigmda o insan artik sözlerle dans edemez, ger9ekle kar§i kar§iya kalir. Eger bir insan ölüm dö§eginde Tanri’yi hatirlama-ya kalkarsa, ‘Evet, Isa’yla 90k mutlu bir hayat ya$adim’ derse insamn ba$mdan soguk bir su dökülmü§ gibi donakahyor.
Ben daha gen9 bir pastörken Ruhr bölgesinde güzel bir hikaye gerpekle$ti. 1925 yillarmdaydi. Qok büyük bir toplanti vardi ve orada okumu? bir adam Tanri’nm olmadigma dair iki saatlik bir konu?ma yapti. Bütün ögrendiklerini ortaya döktü. Salon 90k doluydu ve havayi sigara dumam kaplami§ti. Her yerden alki§ koptu: ‘Olley! Tanri yok, istedigimizi yapabiliriz!’ Adam ko-nu§masmi bitirip yerine geptiginde toplantinm yöneticisi ‘$imdi tarti§ma var. Bir §ey söylemek isteyen öne gelebilir’ dedi.
Tabii hip kimsenin cesareti yoktu. Herkes böyle bilgili bir ada-ma nasil kar$i pikilacagmi dü§ünüyordu. Birpok ki§inin bu ada-ma katilmadigi kesindi, ama kimin bin insamn önüne pikarak bunu söyleyecek cesareti vardi ki? Sonra, arkadan bir kadimn sesi duyuldu. Arka tarafta ya§h bir nene vardi. Bu nene tipik bir köylü kadmiydi. Yönetici: ‘Bir §ey mi söylemek istiyorsunuz?’ diye sordu. ‘Evet, bir iki söz söylemek istiyorum’ diye cevap verdi kadm. ‘Tamam, buraya öne gehn lütfen’ dedi yönetici.
Ya$h kadm öne geldi ve konu§maya ba$ladi: ‘Beyefendi, bugün iki saat boyunca imansizligimzdan bahsettiniz. §imdi bana be? dakika imanimdan bahsetmeme izin verin. Ben sizinle Tanri’mn benim i?in neler yaptigmi payla§mak istiyorum. Evliligimizden birka? yil sonra kocam maden ocagmdaki bir kazanin kurbani oldu. Onu ölü olarak eve getirdiler. Kendimi birden Ü9 küfük 90cugumla 90k yalmz hissettim. O zamanlar sosyal $artlar 90k iyi degildi. Kocamin cesedi kar§ismda 9aresiz kalabilirdim. Fa-kat Tanri araya girdi. O beni hi9 kimsenin yapamayacagi ?ekilde teselli etti. Insanlarm bana söyledikleri bir kulagimdan giriyor, diger kulagimdan 9ikiyordu. Fakat Tanri beni nasil rahatlataca-gmi biliyordu. Ona ‘Tanrim, $imdi sen 90cuklarimm babasi olmalisin’ dedim. (Kadinin anlati§i 90k etkileyiciydi.) Sik sik ak§amlari ertesi gün 9oeuklarimi hangi parayla doyuracagirm dü§ünürdüm. Böylece Tanri’ya ‘Tanrim, benim bütün sorunla-nmi biliyorsun. Lütfen bana yardimci oT derdim.
Konu$maciya dönerek, $öyle dedi: ‘O beni hiybir zaman yalmz birakmadi. Yol bazen 90k karanhkti, ama O hep yammdaydi ve benim i9in 90k daha fazlasim yapti. Biricik oglu Isa’yi dünya-miza gönderdi. Benim i9in öldü ve ölümden dirildi ve kamyla bütün günahlanmi temizledi. Ben §imdi ya§li bir kadimm ve yakinda ölecegim. Ama görüyorsunuz ki Tanri bana sonsuz ya-§amm güvencesini verdi. Ve $unu kesin olarak biliyorum ki burada gözlerimi kapadigimda cennette uyanacagim. Ve bunla-rin hepsi de Isa’ya ait oldugum i9in. §imdi size bir soru sormak istiyorum: Sizin imansizligmiz size ne getirdi?
Konu§maci ayaga kalkti, ya$li kadinin omzuna dokundu ve §öy-le cevap verdi: Böyle ya§h bir kadinin imanim almak istemem. Ya§h insanlar i9in bu iyi bir $ey.
Ya?li kadinin tepkisini görmeliydiniz! ‘Hayir, hayir ve binlerce kez hayir!’ dedi. ‘Bana böyle cevap veremezsiniz. Ben size bir soru sordum ve sizden cevabim istiyorum. Ben size Tanrimin benim i9in yaptiklarim anlattim ve §imdi siz imansizliginizm sizin i9in ne yaptigmi anlatin.’
Salona sessizlik 9Öktü. Ya?h kadm 90k akilliydi.
Bugün Hristiyanliga dünyanm her bir yerinden saldinlar oldu-gunda onlara ‘imansizligimzm size ne yarari oldu?’ diye soruyo-rum. Böyle insanlarm kalplerinde hi9 huzur görmüyorum.
Tanri ile yürümenin yarari nedir? Ben isa araciligiyla Tann’yla ban? i9inde olmadan önce hayatimdaki zorluklara dayanami-yordum. Bazen kalbimin kirilacagi durumlarla kar§i kar§iya geliyorum; bugün kom?u köyde iki aileyi üzüntüye bogan bir olay duydum. Dogru duyduysam 90cuklanni araba ezmi?. Böyle bir durumda tek yapabilecegimiz ellerimizi karanliga uzatmak ve aglamak: Bana yardim edecek kimse yok mu? Görüyorsunuz, zor durumlarda isa’nin kiymetini daha iyi anhyoruz.
Evlendigimizde karima ‘Alti oglum olsun istiyorum ve hepsi trampet 9almasim ögrensin.’ dedim. Kendi ailemin bir müzik grubu olmasim hayal ediyordum. Alti 90cugumuz oldu. Dördü kiz, ikisi erkekti. Fakat iki oglumu da kaybettim. Bunu anlami-yorum. Tann ikisini de 90k kötü bir §ekilde benden aldi. Haya-tim boyunca gen9lik pastörü olarak erkeklerle ilgilendim ve kendi ogullarimla da...
Ikinci oglumun öldügü haberini aldigim günü hatirhyorum. Kalbime bi9ak saplanmi? gibiydi. Insanlar beni teselli etmeye 9ah§ti ancak sözleri kalbime dokunmadi. O zamanlar gen9lik pastörüydüm ve §unu dü?ündüm; ‘Bu ak$am gen9Ük merkezine gitmeli ve orada 150 ki$iye Tanri’mn sözünü sevin9le anlatma-liyim.’ Kalb im kamyordu. Odama gidip, kapiyi kapattim. Dua ettim: ‘Isa, sen canhsin. Lütfen beni kabul et.’ Sonra, Incil’i aldim ve okumaya ba§ladim. ‘Isa §öyle dedi: Ben size esenligi-mi veriyorum.’ isa’nin söyledigi sözü tuttugunu biliyordum ve dua ettim: ‘isa Mesih, bunu bana neden yaptigmi bilmiyorum ama lütfen bana esenligini ver. Kalbimi esenliginle doldur.’ Ve öyle yapti!
isa’ya ihtiyacimz olan gün gelecektir, ba§ka hi9 kimsenin yardim edemeyecegi gün. FÜ9 kimsenin size yardim edemeyecegi
gün geldiginde, Isa’yi yani senin isin 9armihta kämm akitan ve ölümden dirileni tammaktan 90k memnun olacaksin. Ona ‘Tan-nm, bana lütfen esenligini ver’ demekten 90k mutlu olacaksin. Onun esenligi isteyenler i9in kalplerine akacak.
Bu, hayatiraizm en zor döncminde bile ge9erli; ölüm saatimizde. Sizin saatiniz geldiginde nasil davranacaksmiz? Hi9 kimse size bu sirada yardimci olamayacak. En sevdiginiz eli bile bir gün birakmak zorunda kalacaksiniz. Buna nasil dayanacaksimz?
Tanri’nm huzuruna 9ikacaksmiz. Bütün günahlarmizla mi Tan-ri’nin huzuruna 9ikacaksimz? Tanri’nm gü9lü eline bile dokun-dugunuzda ‘Sen beni pahali kaninla satin alarak bütün günahla-rimi bagi$ladin’ derseniz huzur i9inde ölürsünüz. Isa der ki, Tanri ile yürümek Hristiyan olmaktir.
Hristiyan olmaya deger mi?
Sizlere Tanri ile yürümenin menfaatlerini siralayayim:
•	Tanri ile bar 15
•	Kalbimde ne§e
•	Tanri i9in ve kom§um i9in sevgi (dü§mammi bile sevmek)
•	Yargi günlerinde rahathk (en dertli günlerdc bile aydinlik)
•	Sonsuz ya$am güvencesi
•	Kutsal Ruh’un varligi
•	Günahlanmin affedilmesi
•	Sabir
Böyle 90k uzun süre devam edebilirim.
Kalbim her biriniz i9in bu güzel deneyimi ya$amaniz ve dolayi-siyla mutlu olmamz dilekleriyle doludur.
Almanya'da kendi döneminde isa Mesih'i Kurtanci olarak onbinlerce ki§iye duyurarak Tann'ya giden yolun kapisini araladi.
Bu kitap Wilhelm Bush'un yapmi§ oldugu konu§malarm kaydedilmesiyle meydana gelmi§tir. isa Mesih'i tammak istiyorsamz, bu kitabi mutlaka okuyun.
ISBNTTa-bDS-STBI-Sb-Q
9786055739560